91 Χρόνια Ζωής: Πόλεμος, Πείνα και Επιβίωση | Η Ιστορία της κυρίας Πηνελόπης

Συνάντηση με την Ιστορία: Η κυρία Πηνελόπη, 91 Ετών, Ξετυλίγει το Νήμα της Μνήμης

Στο Καρπενήσι, συναντήσαμε την κυρία Πηνελόπη 91 ετών με πλούσιες αναμνήσεις από τα παλιά. Μας μίλησε για τη ζωή της στα χωράφια, όπου δούλευε από μικρή μαζί με τους γονείς της. Το όργωμα γινόταν με ζώα, η σπορά με τα χέρια, και η σοδειά ήταν ελάχιστη, κυρίως καλαμπόκι και σιτάρι, που γέμιζαν τα αμπάρια για να έχουν τροφή όλο το χρόνο.

Εκτός από τη γεωργία, η οικογένειά της είχε και κτηνοτροφία, γίδια και πρόβατα. Η κυρία Πηνελόπη θυμάται να πηγαίνει γάλα σε πεινασμένα παιδιά, που κόντευαν να πεθάνουν από την πείνα.

Μας μίλησε για τον εμφύλιο πόλεμο, όπου οι αντάρτες πήραν τον αδερφό της για 18 μέρες, μέχρι να καταφέρει να ξεφύγει. Θυμάται επίσης τον τραυματισμό του συζύγου της από τους αντάρτες, που τον άφησε ανάπηρο για το υπόλοιπο της ζωής του.

Μας περιέγραψε πώς ο κόσμος έφτιαχνε ρούχα από τα μαλλιά των ζώων καθώς και παπούτσια από το δέρμα, και πώς οι παλιοί ήξεραν καλύτερα να προβλέπουν τον καιρό.

Σήμερα, η κυρία Πηνελόπη περνά την ώρα της στον κήπο της, παράγοντας την τροφή της. Τρώει ελάχιστο κρέας, μια φορά την εβδομάδα, κυρίως λαχανικά από τον κήπο και κρασί από το αμπέλι της.

Η ιστορία της κυρίας Πηνελόπης είναι μια μαρτυρία για τη δύναμη του ανθρώπινου πνεύματος και την ικανότητά του να προσαρμόζεται και να επιβιώνει σε δύσκολες συνθήκες. Είναι μια υπενθύμιση για την αξία της αυτάρκειας και της σύνδεσης με τη φύση.

Όλα έτοιμα για το Διήμερο Παραδοσιακό Πανηγύρι του Συλλόγου Ηπειρωτών Ηλιούπολης

Τα πολύ συχνά επώνυμα Ελλήνων που προέρχονται από αλβανικές λέξεις

Εκτός από αυτά, αλβανικής προέλευσης λέξεις χρησιμοποιούνται στην καθημερινότητα του ομιλητή της ελληνικής.

Έχουμε ξαναπεί ότι ο γλωσσικός δανεισμός, δηλαδή η διαδικασία κατά την οποία μία γλώσσα παίρνει στοιχεία (κατά βάση λεξιλόγιο) από μία άλλη και τα ενσωματώνει στη δική της πραγματικότητα, είναι κάτι που το βρίσκουμε σε κάθε γλώσσα του κόσμου. Ως εκ τούτου και στα ελληνικά.

Συνήθως, όταν σκεφτόμαστε για δάνειες λέξεις στα ελληνικά, το μυαλό μας θα πάει κατευθείαν στις δύο γλώσσες «υψηλού κύρους»: Τα αγγλικά, που είναι κυρίως η γλώσσα της τεχνολογίας αλλά και τα γαλλικά. Υπάρχουν όμως και μία σειρά από άλλες γλώσσες που δανείζουν την ελληνική.

Ένα πολύ καλό παράδειγμα είναι οι αλβανικές λέξεις ή, για να το θέσουμε καλύτερα, οι λέξεις αλβανικής προέλευσης. Πολλές από αυτές έχουν ενσωματωθεί τόσο καλά στην ελληνική γλωσσική πραγματικότητα που δεν φαίνεται καν ότι είναι δάνειες.

Η μάλλον πιο γνωστή λέξη που χρησιμοποιούμε στα νέα ελληνικά και η οποία έχει αλβανική προέλευση, είναι η λέξη σβέρκος, η οποία προέρχεται από την αλβανική λέξη zverk, -u. H συγκεκριμένη λέξη σημαίνει, όπως και στα ελληνικά, το πίσω μέρος του λαιμού.

Αλλή μία πολύ γνωστή λέξη που έχει χρησιμοποιηθεί και στην αργκό παλαιότερων δεκαετιών είναι η λέξη τσίφτης, που βγαίνει από το αλβανικό qift που σημαίνει το γεράκι. Όπως και οι λέξεις μπέσα (και μπαμπέσης), μπάκα, μπουσουλάω, φλογέρα, η λούτσα ακόμα το κοκορέτσι.

Το πιο εντυπωσιακό βέβαια είναι ότι η πιθανότερη ετυμολογία της λέξης λουλούδι έρχεται από το αλβανικό lule, με πανάρχαια πορεία στον χρόνο, και πέρασε στα νέα ελληνικά μέσω των αρβανίτικων. Σε αυτό το ζήτημα βέβαια υπάρχουν κάποιοι που θεωρούν ότι η λέξη προέρχεται από το λατινικό lilium, εκδοχή όμως που είναι σίγουρα λιγότερο πιθανή.

Εντυπωσιακό είναι επίσης ότι πολλά ελληνικά επώνυμα έχουν ως βάση αλβανική ρίζα: Μπούρας, Λάγιος, Γκ(ι)ώνης, Πλιάκος, Σιούτος, Λάλας, Βλάμης κτλ. είναι μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα.

Όπως έχουμε πει και αλλού, η ιστορία των λέξεων μπορεί να μιλήσει για τη συνύπαρξη των λαών εδώ και αιώνες. Προφανώς, αντίστοιχα πολλές ελληνικές λέξεις χρησιμοποιούνται στην Αλβανία και στα Βαλκάνια.

Νίκος Σταματίνης

https://www.tampouloukia.gr/

Αύριο Σάββατο η Ένωση Ηπειρωτών Αχαρνών διοργανώνει το Ηπειρώτικο Αντάμωμα 2024

Ανεύρεση ναρκωτικών μέσα στις φυλακές Ιωαννίνων

Εντοπίστηκαν μέσα σε αποχετευτικό φρεάτιο λυμάτων συνολικά 168 συσκευασίες με 80 γραμμάρια κοκαΐνης

Ναρκωτικές ουσίες στο Κατάστημα Κράτησης Ιωαννίνων βρέθηκαν και κατασχέθηκαν χθες (4-7-2024) το μεσημέρι.

Ειδικότερα, ύστερα από έκτακτο έλεγχο που διενήργησαν σωφρονιστικοί υπάλληλοι εντόπισαν 100 συσκευασίες με κοκαΐνη, συνολικού βάρους 48,1 γραμμαρίων, μέσα σε αποχετευτικό φρεάτιο λυμάτων, που βρίσκεται στον κοινόχρηστο χώρο λουτρών κελιού.

Ακολούθως, στο σημείο κλήθηκαν κλιμάκια αστυνομικών της Υποδιεύθυνσης Ασφάλειας Ιωαννίνων και του Τμήματος Εγκληματολογικών Ερευνών της Γενικής Περιφερειακής Αστυνομικής Διεύθυνσης Ηπείρου, όπου παρουσία Εισαγγελέως Πρωτοδικών Ιωαννίνων, πραγματοποιήθηκε περαιτέρω έλεγχος, κατά τον οποίο βρέθηκαν στο ίδιο φρεάτιο και σε βαθύτερο σημείο, ακόμη 68 συσκευασίες με κοκαΐνη, συνολικού βάρους 31,89 γραμμαρίων.

Προανάκριση για την υπόθεση ενεργείται από το Τμήμα Δίωξης Ναρκωτικών της Υποδιεύθυνσης Ασφάλειας Ιωαννίνων.

«Αν ξαναγίνω νύφ’, θα ξέρω να προσκυνήσω»

                             

Toυ λαογράφου Χρήστου Α. Τούμπουρου

«Τω καιρώ εκείνω» η νύφη, «μάνα» και «πατέρα» έλεγε τους γονείς του άντρα της. Ο γαμπρός, συνήθως δεν ακολουθούσε αυτόν τον κανόνα. Θα μιλούσε στον πεθερό, αν τον κοίταζε αυτός ή -το πολύ, πολύ- μπορεί να άκουγες κανένα «ρε συ», «ψιτ» κ.λπ.

Η προσφώνηση αυτή της νύφης αρχίζει από τότε -μετά το τελετουργικό του γάμου- όταν «εν πομπή και με κλαρινάδα» πήγαιναν όλοι στο σπίτι του πεθερού, για να «εγκαταστήσουν» το αντρόγυνο.

«Την ευχή σου πατέρα», ικέτευε κυριολεκτικά η νύφη. «Παιδί μου, όπως βρήκες και όχι, όπως ήξερες», ήταν η απάντησή του.

Η πεθερά τότε δεν μιλούσε. Κρατούσε δυνάμεις.

Και από την επομένη άρχιζε το τζέρτζελο. Η μάνα, όπως είναι γνωστό, το λεν’ και οι σπουδαγμέν’ δεν θα αποδεχτεί ποτέ, μα ποτέ ότι ξέφυγε ο γιος της, το παλικάρι της, το καρποστάλ του χωριού, από την προστασία και την επιτήρησή της˙ τέλος πάντων από την καθοδήγησή της. 

Ποιος/α είναι η αιτία; Η νύφη. Και, αν η πεθερά ήταν η ίδια -εκ γενετής- «λύκος καψαλός», άστα να πάνε.

Γινόταν αυτό που καθαρότατα περιγράφει το δημοτικό τραγούδι.

Η κακή πεθερά

Εκεί ‘ς τον πέρα μαχαλά, ‘ς την παραδώθε ρούγα,/Ήταν μια σκύλα πεθερά, μια πετροκαταλούσα,/Κ’ επαρακάλειε κ’ έλεγε σαν στρίγλα και σαν λάμια,/ Για να γεννήσ’ η νύφη της όφιο με δυο κεφάλια/Και να γεννήσ’ η θύγω της ένα ωμορφοπαίδι./Έκαμ’ η νύφη της παιδί κ’ η θύγω της τον όφιον ̇/Πήρε της νύφης το παιδί και τ’ς έβαλε τον όφιον,/ Και το παιδί ν εφώναξε και το παιδί φωνάζει/-δε θέλω ‘γω το γάλα σου γιατ’ είν’ πικρό φαρμάκι/Μόν’ θέλω της μανούλας μου πούναι γλυκό σαν μέλι.

(Παναγιώτη Αραβαντινού, ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ, Συλλογή Δημωδών Ασμάτων, ΔΑΜΙΑΝΟΣ-ΔΩΔΩΝΗ, 1967, σελ. 273) 

Δεν την άφηνε σε χλωρό κλαρί. «Αυτή καλά πορεύεται. Εγώ, μένω εδώ στη γωνιά να καταπίνω φαρμάκια. Έχω το παιδί στ’ν ξενιτιά, μακελεύεται να τ’ς παρέχ’ τα πάντα κι αυτή φουρλατάει στους δρόμους».

Για μια τέτοια πεθερά ο θυμόσοφος λαός γνωμάτευσε: «Όσο είναι τα ρεβίθια φαΐ, είναι η πεθερά σόι».

Μόνιμα στο στόμα της έχει τον συμπέθερο. «Δεν προλαβαίνω να αγοράζω καφέ. Έρχεται ο πατέρας της και τ’ φκιάχν’ μια τέντζερ’ καφέ. Φεύγ’ μεθ’σμέμος απ’ τον καφέ».

Υπήρχαν περιπτώσεις που η μάνα συμπαθούσε τη νύφη, αλλά η «λατρεία» της για το γιο της, δεν την άφηνε να εκδηλώσει μια τέτοια συμπάθεια. «Δε λέω. Καλή είναι, τρομάρα της, αλλά τον δικό μ’ τον κουτεντέ, τον κάν’ ό,τι θελ’. Κοντεύει να ξεχάσ’ ντιπ, καταντίπ, τ’ν μάνα τ’».

Και να ήθελε κάποιος να ξεχάσ ’ τη μάνα του, δεν τον άφηνε η ίδια. «Πού πάτε; Στο πανηγύρ’ στο διπλανό χωριό; Μαζί; Να πάτε», ήταν η πρώτη αντίδρασή της.

Στη συνέχεια ξεμονάχιαζε τη νύφη κι άρχιζε το φαϊρόπ. «Ιγώ είμαι να καθουμαι ιδώ, να μι τρων’ τα βάσανα».

Κι αν η νύφη τολμούσε να της πει «έλα και συ μάνα», τότε «φωτιά που την έκαψε».«Δεν άρμεξες τα γίδια, δεν έμασες το τριφύλ’, δεν τάισες τις κότες, δεν πότ’σες τον κήπο, δεν πίστρωσες τα παντελόνια του άντρα σ’, δεν άπλωσες τον τραχανά και θέλ’ς να πας στο πανηγύρ’ να απλώσεις και τ’ν αρίδα σ’;»

Κι άρχιζε το μονολόγημα. «Αχ, τα μαζών’(ει) με το βιλόν’ το πιδί μ’στ’ν ξενιτιά, κι αυτή τα ξοδεύ(ει) μι του τσουβάλ’ στα πανηγύρια».

Κι όσο περνούσε ο καιρός, τόσο χειροτέρευε η κατάσταση, γιατί είναι γνωστό ότι «ο ανθρωπος όσο γεράζ’, διαόλους αγοράζ’».

Τελικά, η όλη κατάσταση αφορούσε μια μάχη εξουσίας μεταξύ δύο γενεών. Συγκρούονταν διαφορετικές αντιλήψεις. Από τη μια «μπλέκεται εκεί που δεν την σπέρνουν.

Σκοτωθήκαμαν. Ήθελε να της βγάλω και το όνομά της στο παιδί. Με ζούρλανε. Παραλίγο να απορρίξω» κι από την άλλη «τι να πω ντιπ νιονιό δεν έχ’. Εμοιασι τ’ πατέρα τ’ς που ‘ναι σιαλαφός. Αν δεν ήμουν κι εγώ να τ’ν ορμ’νέψω σκορποχώρ’ θα τόκαναν».

Κάτι τέτοια άκουγε, επί μονίμου βάσεως, μια νύφ’ και σήκωσε αχαέ, μάλλον ύψωσε τη φωνή της στην πεθερά. 

Το σωστό είναι ότι διαφώνησε με την απολυτότητα της γνώμης της.

Και η πεθερά, απάντησε. «Σε είδα εγώ στο γάμο. Όλα ψέματα τά ’κανες. Ψευτοπροσκύναγες.».

Η ανταπάντηση της νύφης ήρθε αργότερα, όταν μαζί με τον άντρα της μετανάστευσαν για την Αυστραλία. «Αν ξαναγίνω νύφ’, θα ξέρω να προσκυνήσω».

Χρήστος Α. Τούμπουρος

www.romiazirou.blogspot.gr

Εθελοντική Αιμοδοσία του Συλλόγου Σαρακατσαναίων Ν.Πρεβέζης

Ο Σύλλογός μας σε συνεργασία με το Νοσοκομείο Πρέβεζας, διοργανώνει το Σάββατο 6 Ιουλίου 2024 το απόγευμα από 18:00 μ.μ. έως 20:00 μ.μ. στην Σαρακατσάνικη Στάνη στα Φλάμπουρα Πρέβεζας Εθελοντική Αιμοδοσία για να ενισχύσει την Τράπεζα Αίματος του Συλλόγου.

Την προηγούμενη φορά οι λίγες στιγμές από το χρόνο μας αποδείχθηκαν πολύτιμες για κάποιους συγγενείς, φίλους, γνωστούς μας.

Με μια αιμοδοσία κάθε φορά μπορεί να σωθεί η ζωή έως 3 ανθρώπων!!!

Ας είμαστε όλοι εκεί!!!

Το Δ.Σ. του Συλλόγου Σαρακατσαναίων Ν.Πρεβέζης

Λύκος κατασπάραξε ένα ολόκληρο κοπάδι πρόβατα

Στο έλεος των λύκων οι κτηνοτροφικές μονάδες, δεν νοιάζεται κανείς για την κτηνοτροφία.

Απεγνωσμένος είναι ο κτηνοτρόφος στην Αταλάντη Λοκρών, ο οποίος κατήγγειλε επίθεση από λύκο σε 24 πρόβατα που εκτρέφει, το πρωί της Πέμπτης (4/7).

Ο κτηνοτρόφος ανέφερε ότι πρόκειται για έναν μεγαλόσωμο λύκο, ο οποίος έχει εμφανιστεί στην περιοχή εδώ και λίγες μέρες, τόνισε, δε, ότι έχασαν τη ζωή τους πάνω από 24 ζώα.

Ο λύκος υπερπήδησε φράχτη ύψους 1,5 περίπου μέτρου και άρχισε να πνίγει τα πρόβατα μέσα στο ποιμνιοστάσιο…

https://agronewsbomb.gr/

Στο χωριό μας χτίσαμε τις ομορφότερες παιδικές αναμνήσεις

Είσαι τυχερός αν έζησες τα καλοκαίρια σου στο χωριό.

Το καλοκαίρι είναι εδώ. Ήρθε η εποχή της ξενοιασιάς, της χαράς και του «χαλαρά» σαν σήμα κατατεθέν της περιόδου. Αναμνήσεις από παλαιότερα καλοκαίρια μας γυρίζουν πίσω, στα ανέμελα παιδικά μας χρόνια και –προσωπικά– ειδικά, σε εκείνα τα καλοκαίρια που περνούσα στο χωριό.

Στο χωριό μας χτίσαμε τις ομορφότερες παιδικές αναμνήσεις

Όσοι έχουν περάσει τα καλοκαίρια της παιδικής τους ηλικίας σε χωριά, καταλαβαίνουν αμέσως τη διαφορά με ‘κείνα της πόλης. Αναμνήσεις έντονες και συνάμα όμορφες. Εικόνες σαν από καρτ ποστάλ από έναν υπέροχο τόπο. Που, προφανώς, ήταν τόσο υπέροχος γιατί τον νιώθαμε δικό μας. Κι άλλες αναμνήσεις, όμως, που ίσως κάποιους λίγο τους στεναχωρούν, γιατί ίσως ο χρόνος να άλλαξε πολλά, γιατί ίσως πλέον τα δικά τους συγγενικά πρόσωπα να μη βρίσκονται εκεί.

Αναμνήσεις που μας μελαγχολούν γιατί απλά ήταν πολύ όμορφες, αναμνήσεις μιας εποχής που δε θα ξαναγυρίσει· γιατί μεγάλωσες και δεν έχεις πια την ίδια ξεγνοιασιά κι ανεμελιά. Οι μυρωδιές του χωριού, ο μπαχτσές της γιαγιάς με τα φρέσκα λαχανικά, τα απογεύματα που έπαιρνες το ποδήλατο και γύρναγες τις γειτονιές του χωριού. Αν ήσουν τυχερός είχες και κάθε μέρα φρέσκο γάλα στο πρωινό σου.

Οι φίλοι του καλοκαιριού, η απίστευτη ξενοιασιά και το αίσθημα απόλυτης ελευθερίας, αλλά και της τόσης οικειότητας ήταν πράγματα που κανείς απ’ τους κατοίκους μεγάλων πόλεων δε θα καταλάβει. Στους δρόμους μπορούσες να μυρίσεις τα λουλούδια και στα δέντρα να ακούσεις τόσο έντονα τα κελαηδήματα που χρόνια μετά θα σου έμεναν στο μυαλό ως χαρακτηριστικά γνωρίσματα του χωριού. Χρώματα κι αρώματα τόσο γνώριμα και τόσο ξένα, που διαρκώς σε προκαλούσαν να τα ανακακαλύψεις.

Σε ένα χωριό όλοι γνωρίζονται μεταξύ τους, όλοι, με τον τρόπο τους, ενδιαφέρονται. Δεν έχει γίνει, άλλωστε, τυχαία viral η φράση «τίνος είσαι εσύ;». Για τους ανθρώπους αυτούς, βλέπεις, είναι περίεργο να δουν πρόσωπα που δε γνωρίζουν, που δεν καλημερίζουν.

Όταν τα παιδικά σου χρόνια τα περνάς σε ένα χωριό, συνηθίζεις σε διαφορετικές εμπειρίες. Το πρωί που ξυπνάς κι ανοίγεις τα παράθυρα, δεν ακούς κορναρίσματα κι έντονους θορύβους, αλλά το θρόισμα των φύλων, συνηθίζεις να ψωνίζεις απ’ το παντοπωλείο του κυρ-Δήμου κι όχι από κάποια μεγάλη αλυσίδα σουπερμάρκετ. Ακούς συχνά τον φούρναρη να περνά με το βανάκι του για να μοιράσει το καθημερινό ψωμί, περιμένεις πώς και πώς τον πλανόδιο για να αγοράσεις φρούτα -κυρίως το βασιλιά του καλοκαιριού, το καρπούζι! Συνηθίζεις να ζεις σε εκείνους τους ρυθμούς, τους ήρεμους, τους αργούς, τους ευχάριστους.

Κι αυτές οι αναμνήσεις δε λησμονιούνται, έρχονται απροειδοποίητα κι αφήνουν μια γλυκιά γεύση. Μεγαλώσαμε, λοιπόν, στα χωριά πίνοντας νερό απ’ το λάστιχο, μετρώντας παγωτά, έχοντας χτυπημένα γόνατα, συχνά, απ’ τo παιχνίδι με τα άλλα παιδιά, ανεβαίναμε στα δέντρα για να κόψουμε φρούτα και πάνω από όλα, κάναμε όνειρα! Κάποια απ’ αυτά αστεία για τα ενήλικα μάτια μας, αλλά τόσο σπουδαία για το παιδί μέσα μας.

Αναμνήσεις παιδικής εποχής. Αναμνήσεις που χαράχθηκαν βαθιά μέσα μας. Νομίζεις πως αν επιστρέψεις θα είναι όλα τα ίδια κι η παρέα θα σε περιμένει ακόμα εκεί. Αλλά ο χρόνος δεν αφήνει τίποτα απείραχτο. Όλα τόσο ίδια και τόσο διαφορετικά και κάπως έτσι, η γλυκιά γεύση γίνεται γλυκόπικρη.

Είσαι τυχερός αν έζησες τα καλοκαίρια σου στο χωριό. Κρατάς αυτό και προχωράς γεμάτος από όμορφες στιγμές!

Βάγια-Γιούλη Κιτσικούδη

http://www.tampouloukia.gr

Το 42ο Πανελλήνιο Αντάμωμα Σαρακατσαναίων. Με τη λάμψη της παράδοσης και τη σκιά της ιστορίας

 Η Κληρονομιά Ζωντανεύει: Το 42ο Πανελλήνιο Αντάμωμα Σαρακατσαναίων

Στα καταπράσινα λιβάδια του Περτουλίου, εκεί όπου η φύση συναντά την ιστορία, οι Σαρακατσαναίοι τίμησαν την κληρονομιά τους και την μαρτυρική Κύπρο, στο 42ο Πανελλήνιο Αντάμωμα. Ένα τριήμερο γεμάτο ήχους, χρώματα και συναισθήματα, που αναβίωσε την παράδοση και υπενθύμισε τους αγώνες του παρελθόντος.

Με τη συμμετοχή πλήθους κόσμου και πολλών συλλόγων από όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό, το Αντάμωμα έγινε ένα ζωντανό μνημείο της σαρακατσάνικης ταυτότητας. Οι παραδοσιακές φορεσιές, οι χοροί και τα τραγούδια γέμισαν τον αέρα με τη ζεστασιά της αυθεντικότητας, ενώ η αφιέρωση στα 50 χρόνια της Τούρκικης κατοχής στην Κύπρο έδωσε μια νότα συγκίνησης και περισυλλογής.

Στο μαγευτικό σκηνικό του Περτουλίου, οι Σαρακατσαναίοι απέδειξαν για άλλη μια φορά τη βαθιά τους σύνδεση με τη φύση και την ιστορία. Η φλόγα της ελευθερίας, που διατηρήθηκε αναμμένη στα βουνά της Ελλάδας, φώτισε και αυτό το Αντάμωμα, υπενθυμίζοντας σε όλους μας την αξία της παράδοσης και την ανάγκη για διαρκή αγώνα για ένα καλύτερο μέλλον.

Παραγωγή:   Greek Village Life  Greek Vil lage Life

Ο φίλος μου ο Κανέλλος και το βιολί του

Γράφει ο Γιώργος Γιαννάκης

Αναμνήσεις από τον στρατό. Οκτώβρης χίλια εννιακόσια εβδομήντα ένα (1971). Ένα μουντό μεσημέρι το καμιόνι κατεβάζει έξω από το στρατόπεδο εκεί κοντά στο Ξηροκάμπη στην Σπάρτη. Παιδιά της πατρίδας βλαστάρια σχεδόν από όλα τα μέρη της χώρας μας καθώς φτάνουμε προτού το απόγευμα περιμένοντας τον κουρέα, χαϊδεύοντας τα κατσαρά μου μακριά μαύρα μαλλιά που σε λίγο θα τα αποχωριστώ. Καιρός να μπούμε μέσα στο στρατόπεδο.      Βλέπω ένα χωριατόπαιδο με κόκκινα μάγουλα να κρατάει ένα βιολί, ήταν μαζί με τον πατέρα του. πάω και τους πιάνω κουβέντα.   

-Με ρωτάει ο πατέρας από είσαι εσύ παλικάρι μου?

-Του απαντάω, από ένα χωριό από τα Γιάννενα, αλλά μένω χρόνια στην Αθήνα.

-Άκου παιδί μου λέει ο πατέρας, εμείς είμαστε από εδώ κοντά από την Τσακωνιά, ο γιός μου ο Κανέλλος δεν έχει βγει από το χωριό, ενώ εσείς οι Ηπειρώτες μεγαλώνετε απότομα και ξέρετε τα κατατόπια της ζωής, αν θές πρόσεξέ τον λιγάκι.

-Έννοια σας και θα τον προσέχω όσο μπορώ.   

Άκου Κανέλλος περίεργα ονόματα μωρέ.   Κανέλλο λέγαμε στο χωριό το μοσχαράκι του μπάρμπα Σταύρου και τσακώνικες της μελιτζάνες καλά λένε ο στρατός είναι δεύτερο σχολείο.   

Μπαίνοντας μέσα βλέπω τον φίλο μου το Σταυρόπουλο από την Πλακωτή Θεσπρωτίας, αφού τα είπαμε εκεί στο ποδαράτο και όρθια μέχρι να μας μαζέψουν στο γήπεδο του λέω: μΜεγάλε άκου φιλοσοφία που έμαθα, δεν κάνουμε τον επιδειξία, όσο λιγότερο γνωρίζουν το όνομά σου τόσο λιγότερο το χρησιμοποιούν. Τέλος ένας λοχίας ανέλαβε για το βραδινό και να μας πάει στους θαλάμους. Εκεί πήραμε και το πρώτο βάπτισμα του πυρός. Ξέρετε λέει αυτός ο κόπανος τι θα πει ΚΕΕΜ.   Ξέρω πετάγεται ένας Ροδίτης ,Κέντρο Εκπαίδευσης Εφοδιασμού Μεταφορών. Λάθος στραβάδι, κορίτσια εδώ εκπαιδεύονται μαλάκες και επειδή δεν το ήξερες πάρε πέντε κάμψεις.  Μάλλον δεν θα τα πάμε καλά με τούτον εδώ λέω είναι επικίνδυνος ο άνθρωπος χωρίς παιδεία, αλλά λέω και πάλι κάτι τέτοιους βάζουν σε αυτή την θέση και τους δίνουν εξουσία δεν τον βλέπεις φουσκώνει σαν παγώνι. 

Ο καιρός περνάει με πολλά στραβά και ανάποδα αλλά τι λέμε : “όπου σταματάει η λογική ξεκινάει ο στρατός.”    Ο φίλος μου οΤζουβάρας τα έχει με τους Πόντιους .

-Μην κάνεις παρέα με αυτού νους είναι πονηροί. -Γιατί ρε τι σου κάναν.

-Ο πεθερός μου είναι Πόντιος και όταν πήγα και του ζήτησα την Σουλτάνα και τον ρώτησα τι μου δίνει για προίκα με βγάζει σε ένα λιβάδι και μου λέει: αυτά παιδί μου και να τάβρω Όταν φάγαμε το μέλι με την Σουλτάνα πήγα στην Καλαμαριά να πάρω την προίκα, του λέω -Πεθερέ τα χωράφια και τον ταύρο που μου έταξες. και τι μου λέει ο Πόντιος

-Πιά χωράφια παιδάκι μου και ποιόν ταύρο “αυτά σου είπα και αν τα βρώ”, κατάλαβες εγώ πιάστηκα Πόντιος. 

Αλλά ξέχασα τον Κανέλλο, αφού γνωριστήκαμε καλύτερα τον συνόδευα στο βιολί από τα μακρόσυρτα Ηπειρώτικα μπήκαμε στα Τσακώνικα με το κόψιμο στην τελευταία συλλαβή εκείνο [σουπα μανα μ ],του είχαμε αλλάξει τα ΄φώτα.

Πολλοί από εμάς πιάναμε κανά τραγούδι, ο Σπυριδάκης από την Κρήτη την [γριά Παγώνα΄], ο Ασλανίδης από το Κιλκίς [σε ένα γεφυρόπον όμορφον κορτσόπον] και ο πατριώτης μου ο Μπέζας [ βασιλικός θα γίνω].

Μια μέρα αυτός ο κόπανος ο λοχίας μας άκουγε και ήρθε να δώσει μια παραγγελιά στον Κανέλλο, μα ο Κανέλλος δεν την έπαιξε. Και τι κάνει το κωλόπαιδο, του σπάει το βιολί έγινε ένας χαμός εκεί.   Όταν πήρα σαρανταοκτάωρη και ήρθα στην Αθήνα το έφτιαξα. 

Πέρασε λίγος καιρός και μαθαίνουμε ένα βράδυ ότι ο Κανέλλος τον έκανε τόπι τον λοχία εκεί στο σκοτάδι δίπλα στο όρχω και άντε τώρα να βρεις ποιος τον χτύπησε, αυτός είπε ότι έπεσε.   

Θυμάμαι κάτι που είναι για γέλια και για κλάματα. Δύο Λαρισαίοι ο ένας αρχιλοχίας τεχνικός ώρχου φωνάζει ο φαντάρος ο πατριώτης του με την ντοπιολαλιά του

-“κυρ αρχιλοχία κυρ αρχιλοχία του μπουζί !!

-Τι έγινε ρε του ΄μπουζί

-Έπεσε μες στου κάρτερ, (φαντάσου πόσο ιδέα είχε από αυτοκίνητο)

-Γρήγορα ρε να του βγάλτει.

Τελείωσε η βασική εκπαίδευση και πήγαμε στις μονάδες μας, κάνα γράμμα άλλαζα με τον Καννέλο την σειρούλα μου. Τελείωσε η θητεία μας και πήραμε και μια γεύση από επιστράτευση τρεις μήνες Μπιζανομάχος να φυλάω τα απίδια στο Μπιζάνι.

Τι έγινε ο Κανέλλος!! Πέρασε κάμποσος καιρός, μια Κυριακή περνώντας από το Κεφαλάρι του Άργους ακούω κάτι κλαπατσίγκανα να λαλάνε. Καθόμαστε και τι να δώ ο Κανέλλος με την βιόλα του έτσι του έλεγα, γλεντήσαμε και φεύγοντας δώσαμε τον λόγο να μην χαθούμε. Προ καιρού μια μέρα σηκώνω το τηλέφωνο ναι ήταν ο Κανέλλος, αφού τα είπαμε του λέω μόλις ξεμπερδέψουμε με την πανδημία θα καλέσουμε την Β’ Διμοιρία στην εκατό σειρά όσοι παραμείναμε να κάνουμε ένα τρικούβερτο γλέντι και να θυμηθούμε τα παλιά.

Γιώργος Γιαννάκης

Απόδημος Κραψίτης

Τα γίδια του Θανάση | Η ζωή στα βουνά

Συνεχίζουμε το οδοιπορικό μας. Καταγράφουμε την καθημερινότητα των λιγοστών κτηνοτρόφων της ελληνικής υπαίθρου. Η ορεινή κτηνοτροφία ανέθρεψε γενιές και γενιές και σήμερα εξαφανίζεται. Η ανάγκη για βιωσιμότητα της ορεινής πατρίδας και η υποστήριξη των νέων που επιθυμούν να μείνουν πίσω για να ασχοληθούν με την πατροπαράδοτη Ελλάδα είναι απαραίτητη όσο ποτέ.

Στη Συκιά Εμπεσού Αιτωλοακαρνανίας, συναντήσαμε τον Θανάση, κτηνοτρόφο από γενιά σε γενιά, ο οποίος μας μιλά για το επάγγελμά του, καθώς και τους προβληματισμούς του για την ερημοποίηση της υπαίθρου και την ανάγκη υποστήριξης της παραδοσιακής ορεινής κτηνοτροφίας.

Βίντεο: Ανδρέας Κουτσοθανάσης

Ταυτοποιήθηκαν 3 άτομα για διαρρήξεις οχημάτων σε παραλίες της Θεσπρωτίας

Εξιχνιάσθηκαν 3 περιπτώσεις, με την αξία των κλοπιμαίων να ξεπερνά τις 5.000 ευρώ

Ταυτοποιήθηκαν ύστερα από έρευνα της Υποδιεύθυνσης Ασφάλειας Ηγουμενίτσας δύο ημεδαποί και αλλοδαπός, σε βάρος των οποίων σχηματίστηκε δικογραφία για διακεκριμένες κλοπές.

Ειδικότερα, όπως προέκυψε, πρωινές και μεσημβρινές ώρες της 22/06/2024, οι κατηγορούμενοι διέρρηξαν τρία αυτοκίνητα, που ήταν σταθμευμένα σε διαφορετικές παραλίες της Θεσπρωτίας.

Από τα παραπάνω αυτοκίνητα αφαίρεσαν συνολικά 615 ευρώ σε μετρητά, τιμαλφή αξίας 4.000 ευρώ και τραπεζικές κάρτες, με τις οποίες προέβησαν στην ανάληψη 500 ευρώ από ΑΤΜ.

Η σχηματισθείσα δικογραφία θα υποβληθεί στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Θεσπρωτίας.

3ο Παμπωγωνησιακό αντάμωμα