Γράφει ο Αλέκος Γεωργίου
Το Διεθνές Δίκαιο… Η υπεράσπιση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων…Η εδαφική ακεραιότητα των κρατών…Οι Αρχές της Δημοκρατίας… Οι κακοί άλλοι, οι καλοί εμείς και τούμπαλιν…
Ο κορυφαίος ιστορικός και διεθνολόγος όλων των εποχών Θουκυδίδης είχε θέσει πριν από 2.500 χρόνια περίπου τα θέματα των διακρατικών σχέσεων στις ρεαλιστικές διαστάσεις τους και όχι στα φληναφήματα των εκάστοτε εμπολέμων στο έργο του Πελοποννησιακός Πόλεμος (431-405 π.Χ.).
Από τότε, έχουν αναδειχτεί και καταρρεύσει αυτοκρατορίες, έχουν αλλάξει άπειρες φορές τα σύνορα των κρατών, νέες θρησκείες εδραιώθηκαν, οι επιστήμες έκαναν άλματα, πλην όμως τουλάχιστον τέσσερις πραγματικότητες εξακολουθούν να υπάρχουν ίδιες κι απαράλλαχτες, όπως κι αν βαφτίζονται στις διάφορες ιστορικές περιόδους ή όπως και αν αυτοαποκαλούνται οι μεν ή οι δε:
Πραγματικότητα πρώτη: Οι πόλεμοι εδράζονται στο συσχετισμό δυνάμεων κάθε ιστορικής περιόδου και όχι στα πολιτικά, ιστορικά, θρησκευτικά κλπ. ιδεολογήματα, με τα οποία τους μασκαρεύουν και έχουν ως σκοπό την προστασία των συμφερόντων και τίποτα άλλο.
Πραγματικότητα δεύτερη: Οι πόλεμοι είναι καταστροφικοί για τους λαούς και των χωρών που «νικούν» και των χωρών που «ηττώνται». Ή, όπως το λέει ο ποιητής, «Ο πόλεμος που έρχεται δεν είναι ο πρώτος. Πριν απ’ αυτόν γίνανε κι άλλοι πόλεμοι. Όταν τελείωσε ο τελευταίος, υπήρχαν νικητές και νικημένοι. Στους νικημένους, ο φτωχός λαός πέθαινε από την πείνα. Στους νικητές ο φτωχός λαός πέθαινε το ίδιο».
Πάντοτε υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν Μήλιοι, που «ηναγκάσθησαν ούτω να παραδοθούν εις την διάκρισι των Αθηναίων, οι οποίοι τους μεν ενηλίκους των παραδοθέντων εφόνευσαν, τα δε γυναικόπαιδα κατέστησαν δούλους. Και πέμψαντες ύστερον πεντακοσίους αποίκους εκ των ιδίων πολιτών απώκισαν την νήσον».
Πραγματικότητα τρίτη: Πάντοτε υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν Λακεδαιμόνιοι, στη βοήθεια των οποίων ματαίως ελπίζουν οι Μήλιοι, γιατί «το συμφέρον συμβαδίζει με την ασφάλεια, ενώ η άσκηση της δικαιοσύνης και της τιμής συνεπάγεται κινδύνους, τους οποίους οι Λακεδαιμόνιοι αποφεύγουν, ως επί το πλείστον, ν΄ αντιμετωπίζουν».
Πραγματικότητα τέταρτη Πάντοτε υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν μερικοί εκ των αποκλεισμένων που θα έρχονται «εις μυστικάς συνεννοήσεις μετά των Αθηναίων».
Πάντοτε υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν αυτοί που κάθε φορά «πέφτουν από τα σύννεφα» με όσα συμβαίνουν γύρω τους ή μακριά τους.
Τα ερωτήματα περί δικαίου και αδίκου, περί σωστού ή λάθους, καλού ή κακού κλπ. είναι άλλης τάξεως ερωτήματα. Προηγείται η διάγνωση της «ασθένειας» και στη συνέχεια ακολουθεί η «θεραπεία».
Ακολουθούν σε μετάφραση του Ελευθερίου Βενιζέλου τα σχετικά αποσπάσματα από τον Πελοποννησιακό Πόλεμο του Θουκυδίδη για τις «διαπραγματεύσεις» Αθηναίων-Μηλίων και την κατάληξη αυτών των διαπραγματεύσεων (για όποιον έχει αυτιά ν’ ακούσει και μάτια για να δει):
«Μήλιοι: Εστέ βέβαιοι ότι και ημείς αντιλαμβανόμεθα πόσον δύσκολον είναι ν’ αγωνισθώμεν κατά της δυνάμεώς σας συγχρόνως και κατά της τύχης, εάν αύτη δεν είναι αμερόληπτος. Πιστεύομεν όμως, ως προς μεν την τύχην, ότι δεν θα τεθώμεν υπό των θεών εις θέσιν υποδεή, αφού ευσεβείς όντες αντιμετωπίζομεν αδίκους, ως προς δε την ανεπάρκειαν των δυνάμεων μας, ότι ταύτην θα συμπλήρωση η ομοσπονδία των Λακεδαιμονίων, η οποία είναι υποχρεωμένη να μας βοηθήση, και αν όχι δι’ άλλον λόγον, τουλάχιστον, και χάριν της προς αυτούς συγγενείας και εξ εντροπής. Και διά τούτο το θάρρος ημών δεν είναι τόσον παράλογον, όσον ίσως υποθέτετε».
«Αθηναίοι: «Αλλά, και ημείς νομίζομεν, ότι δεν θα μας λείψη η ευμένεια των θεών. Διότι εις ό,τι ζητούμεν και πράττομεν ουδαμώς απομακρυνόμεθα από ό,τι οι άνθρωποι πιστεύουν εν σχέσει προς τας θρησκευτικός των πεποιθήσεις, ή από τας ανθρωπίνας αυτών επιθυμίας και σκοπούς. Καθόσον ως προς μεν τους θεούς πιστεύομεν, ως προς δε τους ανθρώπους καλώς γνωρίζομεν, ότι ωθούμενοι ανέκαθεν υπό ακαθέκτου φυσικής ορμής, άρχουν παντού, όπου η δύναμίς των είναι επικρατεστέρα.
Τον νόμον τούτον ούτε εθέσαμεν, ούτε ισχύοντα ήδη πρώτοι ημείς εφηρμόσαμεν. Τον ευρήκαμεν ισχύοντα και θα τον κληροδοτήσωμεν ισχύοντα αιωνίως, γνωρίζοντες, ότι και σεις επίσης και κάθε άλλος, εάν είχατε όσην ημείς δύναμιν, θα επράττατε το αυτό.
Και ως προς μεν την ευμένειαν των θεών, έχομεν ούτω πάντα λόγον να μη φοβούμεθα ότι θα ευρεθώμεν εις θέσιν μειονεκτικήν».
……… Κατά τον επακολουθήσαντα χειμώνα…….οι Μήλιοι κατέλαβαν πάλιν και άλλο μέρος του Αθηναϊκοί περιτειχίσματος, το οποίον εφρουρείτο υπό ανεπαρκούς δυνάμεως. Μετά τούτο εστάλη εξ Αθηνών και άλλος στρατός υπό την αρχηγίαν του Φιλοκράτους, υιού του Δημέου. Ο αποκλεισμός έγινεν ήδη στενώτατος και συγχρόνως μερικοί εξ αυτών των πολιτών ήλθαν εις μυστικάς συνεννοήσεις μετά των Αθηναίων. Οι Μήλιοι ηναγκάσθησαν ούτω να παραδοθούν εις την διάκρισι των Αθηναίων, οι οποίοι τους μεν ενηλίκους των παραδοθέντων εφόνευσαν, τα δε γυναικόπαιδα κατέστησαν δούλους. Και πέμψαντες ύστερον πεντακοσίους αποίκους εκ των ιδίων πολιτών απώκισαν την νήσον.
Για την αντιγραφή: Αλέξανδρος Γεωργίου
Υ.Γ.: Σύμφωνα με την Έκθεση Παγκόσμιας Ανισότητας του World Inequality Lab του 2021 το φτωχότερο μισό του παγκόσμιου πληθυσμού κατέχει το 2% του παγκόσμιου πλούτου, ενώ το πλουσιότερο 10% του παγκόσμιου πληθυσμού κατέχει το 76% του παγκόσμιου πλούτου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου