Άλλο οι εκλογές και άλλο η ισότητα.

Γράφει η Κατερίνα Σχισμένου.

Εκλέξαμε δημάρχους, περιφερειακούς συμβούλους, δημοτικούς και τοπικούς , ευρωβουλευτές και μακάρι να εργαστούν όλοι, και είμαι απολύτως σίγουρη γι΄αυτό , για το καλό της πατρίδας τους , της πόλης τους , του τόπου τους και ακόμη περισσότερο της Ευρώπης που μας κουβαλάει και την κουβαλάμε στο νου και την ψυχή μας.

Κλείνοντας όλη αυτή η όμορφη διαδικασία ας παρατηρήσουμε όμως και τα εξής δεδομένα και αν θέλουμε, ας προβληματιστούμε τουλάχιστον για τις δικές μας διαδρομές. Από 13 περιφέρειες της χώρας εκλέχθηκαν 12 άνδρες επικεφαλής, και μια γυναίκα μόνον. Από τους 325 δήμους της χώρας οι 16 εξέλεξαν γυναίκα δήμαρχο. Όσο για τις ευρωεκλογές από τις χαμηλότερες χώρες σε ποσοστό γυναικών για το ευρωκοινοβούλιο ήταν  δυστυχώς και η Ελλάδα.

Συμμετέχοντας και μπορώντας να καταγράψω εικόνες και μία αίσθηση από τις φετινές εκλογές και ζώντας σε μία επαρχιακή πόλη έχω να κάνω τις εξής σκέψεις που θα έπρεπε να προβληματιστεί ο  καθένας πολίτης.

Ζούμε σε μια κοινωνία του 2019 όπου θεωρώ πως η εμφάνιση όποια κι αν είναι αυτή του καθενός μας για να μην πω της καθεμιας μας είναι αυτή που είναι και μου κάνει εντύπωση πώς οι περισσότερες υποψήφιες παρέκαμψαν το πλήθιος υβριστικών και σεξιστικών σχολίων εις βάρος των γυναικείων ειδικά προσώπων, εκτός εάν είμαστε και μεις τόσο βαθιά ριζωμένες και ποτισμένες σ΄αυτά.

Θεωρώ πως η κοινωνία μας έχει ανάγκη από εκπροσώπηση ανδρική και γυναικεία που προφανώς τα ποσοστά των εκλογών το απέδειξαν, εφ΄όσον είναι και συνεχίζει ν΄αποτελεί μια άκρως μεγάλη δημοκρατική διαδικασία και το αποτέλεσμα είναι απολύτως δεκτό και σεβαστό. Αλλά όταν η ενδεκάδα παίζει μπάλα τότε εμείς σωπαίνουμε. Όταν ο κάθε ένας ή μια μέσα στην αβάσταχτη ελαφρύτητα του μη- είναι του μας περιγράφει με τα δικά του σεξιστικά παρ- οράματα εμείς χαμογελούμε επειδή αναφέρεται στην αντί- πάλη... Όταν εμείς θ΄αναζητούμε το δίκιο μας και τη φωνή μας και όχι μόνο στις 8 Μαρτίου τότε θα είναι αργά. Ίσως ν΄αναζητούμε μια ουτοπία, τουλάχιστον ας πολεμήσουμε γι΄αυτήν. Ένας αγώνας πάντοτε αξίζει.

Κατερίνα Σχισμένου.