(Φωτό Κώστας Μαυροπάνος)
Γράφει ο Χρήστος Τούμπουρος
Τις
αναμένομεν! Μιλάω για τις εκλογές… Για
πολλούς λόγους. «Για τον εαυτό μας, το
εν γένει πολιτικό μας σύστημα και την
πατρίδα μας!» Τις αναμένουμε για να
ακούσουμε… Θα έρθουν, θα μιλήσουν, θα
τάξουν, θα χαιρετίσουν και θα φύγουν…
Θα τους δεχτούμε και θα τους αποχαιρετίσουμε.
Και από εκεί και πέρα, εδώ είμαστε θα
τα μαθαίνουμε… Γι’ αυτό άλλωστε
υπάρχουν και τα Μέσα Ενημέρωσης. Για
να παρέχουν στον πολίτη πλήρη, έγκαιρη
και έγκυρη ενημέρωση.
Δεν χρειάζεται
ο προβληματισμός, η ανάγνωση, η σκέψη
και η άποψη. Αυτά είναι ξεπερασμένα.
Μία είναι η μέθοδος. Βομβαρδισμός. Ο
βομβαρδισμός γίνεται όχι με βόμβες
Ναπάλμ ή Ουρανίου αλλά με φωτογραφίες!!!
Βομβαρδισμός που πνίγει τη σκέψη και
δημιουργεί άβουλους υπηκόους και
ανθρώπους άγευστους πολιτικής βούλησης.
Ειδικότερα σήμερα με την χρήση των
μέσων δικτύωσης… Και όσο συχνότερες
είναι οι φωτογραφικές αναρτήσεις, τόσο
φαίνεται πως είναι θαυματουργό το
αποτέλεσμα! Παλιότερα γέμιζαν με
φωτογραφίες κολόνες, τείχη, πεζούλια
ακόμη και παράθυρα σπιτιών. Μια πόλη…
ταπετσαρία! Τώρα άλλαξαν τα πράγματα.
Τοίχος …
Τοίχος στα μέσα δικτύωσης,
τοίχος στο μυαλό που εγκλωβίζει τη
σκέψη για να γίνουν όλοι «ενεργούμενα»,
παντού τοίχος… «Χωρίς περίσκεψιν,
χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ/μεγάλα κ’ υψηλά
τριγύρω μου έκτισαν τείχη», έγραψε
προφητικά ο Έλληνας Αλεξανδρινός
ποιητής. Τέτοια τείχη και τόσα δεσμά!
Δεσμά ακατάλυτα και ανίκητα… Χίλιες
λέξεις ισοδυναμούν με μια εικόνα, λέγαμε
κάποτε. Αμ. Δε. Ανάποδα. Χίλιες εικόνες
για να βρει κάποιος μια λέξη. Και τι να
λέει; Τίποτε. Γιατί τη μάζα και το χυλό
δεν τον αντιμετωπίζεις με το φτυάρ’.
Θα σου φύγ’ απ‘ τα πλάγια και τότε
«φουρτούνα μ’ και χαλασιά μ’».
Φαίνεται
πως ξεκίνησαν για τα καλά οι διεργασίες
για τις Δημοτικές Εκλογές. Νέος νόμος,
και η «κάλπη γκαστρωμένη». Δύσκολη η
γκαστριά και φόβος μην απορίξ’ η νύφ’.
Κι άμα απορίξ’ τότε «άπιαστα πουλιά,
πέντε τον παρά», άιντε να τα ξανασιάξεις,
αφού θα σε φάνε στη στροφή. Το θέμα, τα
πρόσωπα για συνεργασία, η σεμπριά, το
αντάμωμα και η διάρκειά του. Για πρόγραμμα
θα αντιγράψουμε το παλιό. Θα το γιομίσουμε
με φωτογραφίες και ο «θεός βοηθός». Πού
να πρωτοβοηθήσει βέβαια και αυτός… Κι
αν μιλάμε για έργα προοπτικής κλπ. ταύτα
δεν χρειάζονται. Να βρούμε εμείς τέτοιους
Δημάρχους και τέτοια Δημοτικά Συμβούλια
που να μην λειτουργούν σαν απλοί
διαχειριστές πολυκατοικιών, χωρίς να
προγραμματίζουν ελεύθερα και φυσικά
υπόλογα στο λαό τους και χωρίς να τους
επιβάλλεται η όποια πολιτική…. Να
συμπάσχουν αληθινά με το λαό που τραβά
την ανηφόρα του μαρτυρίου… Για μια
όμορφη πόλη.
Εγώ παραμένω ονειροπόλος
και περιμένω… Διαβάζω και περιμένω…
«Εξάλλου οι άνθρωποι, ανυπεράσπιστοι
μπροστά στην παγκόσμια οικονομική
δίνη, κρατιούνται πιο σφιχτά …(…)
Γι’
αυτό και η πολιτική μας θα έχει ως
επίκεντρο την τοπικότητα, συνδυάζοντάς
την με το υπερτοπικό κι κάνοντας όσο
πιο ανώδυνες γίνεται τις οδύνες της
νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης,
μέχρι την πλήρη εξάλειψή της. Γιατί,
ναι, ο άνθρωπος ματώνει, αλλά με εφαλτήριο
τις πληγές του, τη συνειδητοποίηση των
αιτιών τους και τη συλλογικά οργανωμένη
δημιουργική αντίστασή του, μπορεί και
πρέπει να οραματίζεται και να χτίζει
τα γερά θεμέλια ενός νέου κόσμου».
Εγώ
τα θυμάμαι τα λόγια αυτά. Ο συντάκτης/τρια
του κειμένου τα θυμάται; Ιδού η απορία!
Για τα Κεντρικά Τζουμέρκα πολλά λέγονται
και περισσότερα ακούγονται. Προς το
παρόν « ψόφ(η)σι του βόιδ’, χάλασι η
σιμπριά».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου