Πέμπτη 6 Σεπτεμβρίου 2018

Η αβάσταχτη ελαφρότητα των...λατινικών....


Γράφει η Κατερίνα Σχισμένου.

Amo, amas, amat….ψιθυρίζαμε κάθε τέτοια εποχή για δεκαετίες. Αναζητούσαμε το γερούνδιο και το γερουνδιακό, το σουπίνο και με χαρά βρίσκαμε το λευκό ελάφι του Σερτωρίου και αναρωτιόμασταν πώς ένα σύκο κατέστρεψε την Καρχηδόνα. Κι  όμως για μια ακόμη φορά δεν καταφέραμε να αξιολογήσουμε ως νοήμονες την αξία μιας νεκρής γλώσσας, γιατί πολύ απλά την είδαμε και την κρίναμε ως νεκρή . Έτσι απλά και σύντομα. Και ό,τι κρίνουμε ως νεκρό το κατατάσσουμε στα άχρηστα και τα διαγράφουμε ή τα καταργούμε, ή και συχνά τα παύουμε. Έτσι κι αυτή τη γλώσσα, τη λατινική, σάμπως ήταν δική μας για να την μάθουμε, σάμπως είχε σχέση με τη δική μας ασχέτως που την μετέφεραν οι Έλληνες άποικοι της Κάτω Ιταλίας, συγκεκριμένα από την αποικία Κύμη, την αρχαιότερη που ίδρυσαν οι Έλληνες (8ος-7ος αι. π.Χ). Αυτοί ήταν που πρώτοι εισήγαγαν ελληνικές λέξεις στα λατινικά, αλλά και από τους πρώτους που ήρθαν σε επαφή με τη λατινική γλώσσα. 

Θα ήταν μοιραία τούτη η γλωσσική συνάντηση για τον δυτικό πολιτισμό και την μετέπειτα εξέλιξή του και μορφή του μέχρι να φτάσει πάλι στην Ελλάδα του 2018 για να καταργηθεί και επισήμως..... Η  γλώσσα της κωμωδίας, του Πλαύτου και του Τερεντίου,  του Αλβίνου του Κικέρωνα, του Μάρκου Αυρήλιου, του Σενέκα του Βιργίλιου, του Απουλήιου του Οβίδιου ...Πέθαναν κι αυτοί σε μια νύχτα....Εξαφανίστηκαν από τις κλασσικές κι ανθρωπιστικές μας σπουδές για ποιόν λόγο δε γνωρίζουμε ακόμη κι από ποιό χέρι σφαγιάστηκαν....Το γνωστικό μας επίπεδο ειδικά για τους μελλοντικούς φοιτητές των κλασσικών σπουδών θα χάσει πολλά κι ακόμη περισσότερα μιας και δεν θα έχει τη μνήμη της κλασσικής εκπαίδευσης που θα βρεί να την έχουν οι φοιτητές άλλων παγκόσμιων πανεπιστημίων. Εμείς ακολουθούμε μια πορεία σκόνης και χάους γεμάτη θορύβους χωρίς προορισμό και στόχο.Ίσως είναι ζήτημα πολέμου, πόλεμος εναντίον όλων ακόμη και των νεκρών γλωσσών εφ΄όσον δεν μιλιούνται και πουθενά παρά μόνο στον εγκέφαλο όλης της παγκόσμιας πανεπιστημιακής κοινότητας, διαμορφώνοντας ένα νέο τοπίο. Ένα τοπίο που θα λείπουν τα άνθη...ειδικά τα τριαντάφυλλα...Regina rosas amat…







Κατερίνα Σχισμένου

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου