Οι Σύροι πρόσφυγες που έκαναν τον κόσμο να δακρύσει. Που είναι τώρα;;;

Τι έχουν απογίνει οι πρόσφυγες που απαθανατίζονται να καταφθάνουν στις άκρες της Ευρώπης από τις, παραδομένες στις φωτιές του πολέμου, πατρίδες τους; Το BBC κάνει ένα οδοιπορικό προσπαθώντας να τους εντοπίσει σήμερα. Που έχουν βρεθεί αυτοί οι άνθρωποι; Η δημοσιογράφος Katie Razzall έχει συναντήσει τρεις απ' αυτούς. Δεν είναι τυχαίες περιπτώσεις. Είναι τρεις άνθρωποι, οι ιστορίες των οποίων έγιναν viral. Δείτε γιατί: 

Laith Majid: Φωτογραφήθηκε στις 15 Αυγούστου 2015.

  «Θα ήθελα να μην ξαναδώ ποτέ μου αυτή τη φωτογραφία», λέει ο Laith Majid. Η παραπάνω φωτογραφία που τραβήχτηκε όταν όταν έφθασε το νησί της Κω με την οικογένειά του έγινε σύμβολο της αγωνίας πολλών προσφύγων στο ταξίδι τους προς την Ευρώπη. Μόλις τη βλέπει καταρρέει: «Μου θυμίζει το πόσο δυστυχισμένοι ήμασταν και πόσο υποφέραμε με τη γυναίκα και τα παιδιά μου αφού σχεδόν κοντέψαμε να πεθάνουμε», λέει. 

Ακόμα και τώρα που ζουν στη Γερμανία, ο κόσμος αναγνωρίζει τον Laith από αυτή τη θρυλική φωτογραφία που έχει εγγραφεί στη συλλογική συνείδηση. Το επιβεβαιώνει η σύζυγός του, Neda, στη δημοσιογράφο. «Οπου πάμε του λένε: "Σε θυμόμαστε, ήσουν στη φωτογραφία. Ελπίζουμε να είσαι ασφαλής, (να) είσαι ευτυχισμένος"». 

Ο Laith και η Neda έχουν 4 παιδιά. Το μικρότερο παιδί τους δεν μπορεί να κοιμηθεί ήσυχο τα βράδια λόγω των ψυχικών τραυμάτων που έχει υποστεί από το ταξίδι. Στα ΜΜΕ, η οικογένεια καταγράφηκε από τη Συρία καθ' ότι πολλοί που βρίσκονταν μαζί στην ίδια βάρκα ήταν από τη Συρία - αλλά στην πραγματικότητα είναι Ουνίτες από το Ιράκ. Ο  Laith που δούλευε ως μηχανικός και ήταν ιδιοκτήτης μαγαζιού και η Neda που ήταν δασκάλα αισθάνθηκαν ότι δεν είχαν άλλη επιλογή από το να φύγουν από τη Βαγδάτη όταν δέχτηκαν απειλές από γκάνστερς. «Ηθελαν να απαγάγουν τα παιδιά μου, ενώ ήδη τους είχα καταβάλλει δυο φορές λύτρα για να κρατήσω την οικογένειά μου ασφαλή», λέει ο ίδιος. «Εδώ στη Γερμανία νιώθω ασφαλής και οι άνθρωποι μας φέρονται καλά», λέει. «Ζούμε σε παλιούς στρατώνες με εκατοντάδες άλλους πρόσφυγες - κάθε οικογένεια έχει ένα δωμάτιο». Η ηλικιωμένη μητέρα του έχει μείνει πίσω. Ο Laith θα ήθελε να τη φέρει κι εκείνη στη Γερμανία αλλά τα χαρτιά τους δεν έχουν βγει ακόμα. Ανησυχούν πως, αν δεν λάβουν άσυλο, θα πρέπει να επιστρέψουν πίσω. Κι εκεί η Neda λέει ότι θα σκοτωθούν... 

Ossama Abdul Mohsen: Κινηματογραφήθηκε στις 8 Σεπτεμβρίου 2015.

«Τώρα ξέχασα αυτό το περιστατικό και σκέφτομαι το μέλλον της οικογένειας και του γιου μου, ιδιαίτερα αφ' ότου στην αρχή ήμουν πάρα πολύ θυμωμένος», αναφέρει ο Ossama Abdul Mohsen.

Ο προπονητής ποδοσφαίρου από τη Συρία κρατούσε αγκαλιά τον μικρό γιο του, Zaid, καθώς έφεuγαν από τις αστυνομικές δυνάμεις στα σύνορα της Ουγγαρίας όταν μια εικονολήπτρια τον κλώτσησε και έπεσε κάτω. Φάνηκε εσκεμμένο, αλλά η εικονολήπτρια στη συνέχεια ζήτησε συγγνώμη λέγοντας ότι λειτούργησε έτσι από αυτοάμυνα. Η σκηνή, ωστόσο, που μαγνητοσκοπήθηκε από ένα γερμανό δημοσιογράφο έγινε viral. 

Τότε, ο Ossama έλεγε ότι δεν θα συγχωρούσε ποτέ τη γυναίκα που τον κλώτσησε. Σήμερα έχει αλλάξει γνώμη. Η εικονολήπτρια έχασε τη δουλειά της, κι εκείνος δέχτηκε πρόταση να δουλέψει σε μια Ισπανική ποδοσφαιρική ομάδα - μαζί με ένα διαμέρισμα για να μένει. Και σαν να μην έφτανε αυτό, η Ρεάλ Μαδρίτης προσκάλεσε πατέρα και γιο σε ένα αγώνα όπου ο Zaid συνάντησε τον Κριστιάνο Ρονάλντο. «Ηταν ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα», λέει. «Ο γιος μου είπε: «Είναι δυνατό να γνωρίσω το Ρονάλντο με σάρκα και οστά;» Ενώ ο Ossama και οι δυο του γιοί προσπαθούν να φτιάξουν τη ζωή τους στη Μαδρίτη, η γυναίκα του και τα άλλα δυο τους παιδιά έχουν «κολλήσει» στην Τουρκία. Ελπίζει ότι οι ισπανικές αρχές θα δώσουν και σ' εκείνους άσυλο. 

Για εκείνον, το πιο σημαντικό πράγμα που βίωσε στην Ευρώπη είναι η ελευθερία. «Ελευθερία σκέψης... ολοκληρωτική ελευθερία έκφρασης. Το να είσαι ένας ελεύθερος άνδρας, είναι μια υπέροχη αίσθηση»...

Mohammad Zatareyh: Κινηματογραφήθηκε στις 4 Σεπτεμβρίου 2015.

Τον περασμένο Σεπτέμβριο ο Mohammad Zatareyh και εκατοντάδες άλλοι βρέθηκαν αποκλεισμένοι στον σιδηροδρομικό σταθμό Keleti στη Βουδαπέστη όταν η Ουγγαρία πήρε αυστηρότερα μέτρα προσπαθώντας να σταματήσει τους πρόσφυγες από το να ταξιδέψουν εντός της χώρας. «Αφού υπέφερα 4 μέρες εκεί, πήρα "οδηγία" ότι πρέπει να περπατήσω...», λέει. 

Ο 26χρονος από τη Συρία έπεισε άλλους 1.000 ανθρώπους να φύγουν από το σταθμό και να περπατήσουν 180 χιλιόμετρα έως την Αυστρία. «Τους είπα: "Μη φοβάστε. Μπορούμε να περπατάμε 8 ώρες και να σταματάμε κάθε φορά που αισθανόμαστε κουρασμένοι"». Προσκάλεσε τρία τηλεοπτικά συνεργεία να είναι μαζί τους. «Νομίζω ότι η αστυνομία ή η κυβέρνηση δεν μπορούν να μας βλάψουν αν είμαστε στα κανάλια». Αυτές οι, σχεδόν βιβλικές, σκηνές που έκαναν το γύρο του κόσμου όρισαν το προσφυγικό δράμα του ζει η Ευρώπη. 

Ο Mohammad τώρα ζει στη Γερμανία, περιμένοντας να βγουν τα χαρτιά του. Παρ' ότι η Ευρώπη «σκληραίνει» τη στάση της απέναντι στους πρόσφυγες, δεν πιστεύει ότι η Γερμανία θα αλλάξει την πολιτική της. «Χρειάζονται περισσότερους ανθρώπους... Η Γερμανία χρειάζεται ανθρώπους να δουλέψουν... Θα ήθελα να χτίσω το μέλλον μου εδώ, να δουλέψω, να φτιάξω ένα σπίτι, να παντρευτώ...»

  Πάντα είχε όνειρο να ταξιδέψει στη Γερμανία. «΄Οταν ήμουν μικρός ήθελα να έρθω στη Γερμανία διότι έχω πάθος με τα αυτοκίνητα και πολύ μ' αρέσει η BMW και η Mercedes. Ηθελα να επισκεφθώ τα εργοστάσιά τους». Δεν το έχει καταφέρει ακόμα... 

 Σε κάθε περίπτωση είναι περήφανος για τη στάση του στα Ουγγρικά σύνορα. «Αυτή τη φωτογραφία θα τη δείξω κάποτε στα παιδιά μου...»

 www.thecaller.gr