Με την προτροπή της Τουρκίας το όνειρο για «Μεγάλη Αλβανία». Πρώτος στόχος τους ο αφελληνισμός της Βορείου Ηπείρου!

Μετά την επίσκεψη Ερντογάν στα Τίρανα, ο Έντι Ράμα επανέφερε με προκλητικότητα θέμα αμφισβητήσεως κυριαρχικών δικαιωμάτων σε Ιόνιο και Ήπειρο...

Οι συνεχείς προκλήσεις της Αλβανίας, με την εφαρμογή μέτρων και πολιτικών αφανισμού της Ελληνικής Μειονότητας και προώθησης αλυτρωτικών βλέψεων των Τσάμηδων, πρέπει να αντιμετωπισθούν με σοβαρότητα και Εθνική υπευθυνότητα, διότι η επιδειχθείσα μέχρι τώρα διαχρονική υποχωρητική μας πολιτική, υπήρξε εθνικά επιζήμια, αφού οδήγησε ή οδηγεί σε αφανισμό τον Ελληνισμό της Βορείου Ηπείρου και, συνάμα, δημιουργεί σε βάρος της Ελλάδος εδαφικές διεκδικήσεις.

Τα παραπάνω τονίζει σε μια πολύ ενδιαφέρουσα επίκαιρη ανάλυσή του, ο εκ Κονίτσης διαπρεπής δικηγόρος των Αθηνών και Πρόεδρος του «Ευρωπαϊκού Συνδέσμου» Μιχαήλ Ν. Μαρτσέκης, με αφορμή το συνεχώς εντεινόμενο ανθελληνικό  κλίμα  που καλλιεργεί, με τις πλάτες της Τουρκίας, η Αλβανική Κυβέρνηση και τις προκλήσεις σε βάρος των Βορειοηπειρωτών και της Ελλάδος. 

Με προκλητικό διάβημά της, τελευταία, προς το ελληνικό Υπ. Εξωτερικών αμφισβητεί τα κυριαρχικά μας δικαιώματα στο Ιόνιο, αλλά και στις χερσαίες περιοχές των Ιωαννίνων (!) θέλοντας να εμποδίσει τις έρευνες για πετρέλαια. Γι' αυτό και πρόσφατα η Ελλάδα, έδωσε την συγκατάθεσή της στα ΕΛ.ΠΕ. (Ελληνικά Πετρέλαια) να εκδηλώσουν ενδιαφέρον για συμμετοχή στο διεθνή διαγωνισμό που λήγει στις 14 Ιουλίου (σχετικά έγραψε χθες ο «Π.Λ.»), θέλοντας με τον τρόπο αυτό να καταστήσει σαφές στην Αλβανία ότι δεν δέχεται καμία αμφισβήτηση στα κυριαρχικά της δικαιώματα στο Ιόνιο.

Που στοχεύουν.

Η ανάλυση - ιστορική αναδρομή του κ. Μαρτσέκη που αφορά τις ελληνοαλβανικές σχέσεις έχει ως εξής:

Το ανθελληνικό κλίμα στην Αλβανία και οι προκλήσεις σε βάρος της Ελληνικής Μειονότητας, είναι μόνιμη κατάσταση και στοχεύει, πρόδηλα, αφενός στον αφελληνισμό της Βορείου Ηπείρου και, αφετέρου, στη διατήρηση των λυτρωτικών βλέψεων, που αποτελεί σταθερή πολιτική της Αλβανίας, για τη δημιουργία της «Μεγάλης Αλβανίας».

Η κορύφωση του ανθελληνικού κλίματος από την Αλβανική Κυβέρνηση συντελέστηκε πρόσφατα, μετά την επίσκεψη του Τούρκου Προέδρου Ερντογάν στα Τίρανα και τη συνάντησή του με τον Πρόεδρο του κόμματος των «Τσάμηδων» Σπετίμ Ιντρίζι, ο οποίος μόλις είχε εκλεγεί ως Γ' Αντιπρόεδρος της Βουλής.

Οι σοβαρές προκλήσεις σε βάρος της Ελλάδος και της Ελληνικής Μειονότητας εκπορεύονται από τον ίδιο τον Αλβανό Πρωθυπουργό Έντι Ράμα και εκδηλώθηκαν, εξυπηρετώντας τα πολιτικά σχέδια της Τουρκίας, με τις πιο κάτω ενέργειες, οι οποίες διαμόρφωσαν ένα εχθρικό κλίμα στις σχέσεις των δύο κρατών Ελλάδος - Αλβανίας, ευελπιστώ όμως όχι και των λαών.

Αμφισβήτηση.

Α) Με διάβημά της προς τον Υπ. Εξωτερικών, η Αλβανία αμφισβήτησε τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδος στη θαλάσσια περιοχή βόρεια του Ιονίου, αλλά και στις χερσαίες περιοχές των Ιωαννίνων, παρεμποδίζοντας την έρευνα και εκμετάλλευση υδρογονανθράκων σε Ιόνιο και Ήπειρο. Αδιαμφισβήτητο στοιχείο της προβολής της αβάσιμης και απαράδεκτης αυτής αμφισβήτησης της θαλάσσιας και χερσαίας κυριαρχίας της Ελλάδος, εξυπηρετώντας και Τουρκικά συμφέροντα, είναι ότι προκλήθηκε μετά την επίσκεψη του Ερντογάν στην Αλβανία, ενώ ήδη η προκήρυξη του διαγωνισμού παραχώρησης των 20 θαλάσσιων οικοπέδων για έρευνα και εκμετάλλευση υδρογονανθράκων στο Ιόνιο, είχε δημοσιευθεί στην Εφημερίδα των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων με αριθμό 2014/c400/03 στις 17-11-2014 και σε αυτή αποτυπώνονταν οι χάρτες, μετά από παραχώρηση οικοπέδων, προσδιορισμένων ακριβώς με τις γεωγραφικές τους συντεταγμένες. Πρόκειται για εξωτερικά όρια οικοπέδων που γειτονεύουν με τις ΑΟΖ γειτονικών χωρών και συγκεκριμένα της Αλβανίας και της Ιταλίας για την περιοχή του Ιονίου. Στην προκήρυξη υπάρχει σημείωση για τους αστερίσκους που αναφέρει χαρακτηριστικά: «Τα εξωτερικά όρια του κάθε μπλοκ που είναι χαρακτηρισμένα με αστερίσκο, οριοθετούνται, σύμφωνα με τις υφιστάμενες διμερείς συμφωνίες οριοθέτησης και σε περίπτωση απουσίας τέτοιων συμφωνιών, με τη μέση γραμμή, όπως περιγράφεται στο άρθρο 2, παρ. 1 του νόμου 2289/1995, όπως τροποποιήθηκε με το άρθρο 156 παρ. 2 του νόμου 2289/1995 (ΦΕΚ Α179/22-08-2011)».

Θα πρέπει να σημειωθεί ότι ο Έντι Ράμα, είναι αυτός που από τη θέση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης είχε οργανώσει προσφυγή στο Συνταγματικό Δικαστήριο της χώρας, για την ακύρωση της συμφωνίας που υπέγραψαν Ελλάδα - Αλβανία το 2009 για τις θαλάσσιες ζώνες. Οποιαδήποτε υποχώρηση από το αυτονόητο δικαίωμα της Ελλάδος να προωθεί τα εθνικά κυριαρχικά της δικαιώματα, είναι αδιανόητη και εθνικά επιζήμια.

Πίσω είναι η Τουρκία.

Β) Ένα σοβαρό στοιχείο που αποκαλύπτει, ότι πίσω από τις κινήσεις της Αλβανίας βρίσκεται η Τουρκία, η οποία επιδιώκει μέτωπο κατά της Ελλάδος, είναι η συνάντηση του Ερντογάν με τον Πρόεδρο των «Τσάμηδων» αμέσως μετά την εκλογή του ως Γ' Αντιπροέδρου της Βουλής, που είχε ως άμεση συνέπεια να παραιτηθεί ο Βαγγέλης Ντούλες από τη θέση του Α' Αντιπροέδρου, και δήλωσε ότι «Τώρα πια, που οι Αλβανοί της Τσαμουριάς στην Ελλάδα θα κερδίσουν τα δικαιώματά τους, σύντομα θα έχουμε και Τσάμη αντιπρόεδρο στη Βουλή της Ελλάδος»!

Η εκλογή του Ιντρίζι, ενός προσώπου που εκφράζει και διακηρύττει τις αλυτρωτικές αντιλήψεις της Τσαμουριάς σε βάρος της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας μας, δεν είναι απλώς μια πρόκληση, αλλά και ύβρις σε βάρος της Ελλάδος από την Αλβανική Κυβέρνηση και θα πρέπει έτσι να αντίμετωπισθεί. Ανήκω σ' εκείνους που αγωνίζονται για τον Ελληνισμό της Βορείου Ηπείρου, από τότε που η Αλβανία ανήκε στο άθεο σκοταδιστικό Κομμουνιστικό καθεστώς. Συνέχισα να υπηρετώ την πολιτική διατήρησης του Ελληνισμού στη Β. Ήπειρο, διατυπώνοντας τη νομική άποψη, ότι η προστασία του Ελληνισμού της περιοχής αυτής, μπορούσε και μπορεί να πραγματοποιηθεί με εφαρμογή του Πρωτοκόλλου της Κερκύρας (Διεθνής Συνθήκη), το οποίο εξακολουθεί να ισχύει, σύμφωνα με τις αρχές και τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου, αφού δεν καταργήθηκε με κάποιον από τους προβλεπόμενους από το Διεθνές Δίκαιο τρόπους.

Για να μη ξεχνάμε.

Να εκθέσω, με συντομία, με την ευκαιρία της όξυνσης των Ελληνοαλβανικών σχέσεων, τις απόψεις μου, α) για το νομικό καθεστώς της Αυτονομίας της Βορείου Ηπείρου, που καθορίσθηκε με το πρωτόκολλο της Κερκύρας, και κυρώθηκε από τους εκπροσώπους των Μεγάλων Δυνάμεων και έτσι έχει την τυπική νομική και ουσιαστική μορφή της Διεθνούς Συνθήκης, β) τις σχέσεις της Μητροπολιτικής Ελλάδος με τον Ελληνισμό της Βορείου Ηπείρου, εν σχέσει και με το Πρωτόκολλο της Κερκύρας, που προβλέπει την Αυτονομία της Περιοχής αυτής και γ) την αντιμετώπιση της Αλβανίας ως εχθρικής χώρας, που ανήκε στον Γερμανοϊταλικό Άξονα, που υποδούλωσε τη χώρα μας. Το θέμα αυτό χρήζει κάποιας, έστω γενικής, αναφοράς, γιατί η εθνική στρατηγική που πρέπει να υπάρχει στην αντιμετώπιση των θεμάτων αυτών, θα αποτρέψει τις αλυτρωτικές βλέψεις των Τσάμηδων στο μέλλον και τις εδαφικές διεκδικήσεις γενικότερα.

Για να χαραχθεί μια εθνική πολιτική, για τη ρύθμιση των σχέσεων της Ελλάδος με την Αλβανία και την αποτροπή της όξυνσης που παρατηρείται σε αυτές κατά καιρούς, πρέπει να ληφθούν υπόψη τα εξής:

Η Αλβανία, ιστορικά, δεν είχε ποτέ κρατική ή εθνική οντότητα. Συγκροτήθηκε ως κράτος, με τη Συνθήκη του Λονδίνου της 17-30/5/1912, τα δε σύνορά της καθορίστηκαν με τη Συνθήκη της Φλωρεντίας της 17-12-1913, το κείμενο της οποίας χαρακτηρίσθηκε ως το πιο ανέντιμο, αφού αφαιρεί εδαφική έκταση από ένα κράτος και την παραχωρεί σε ένα νέο, ιδρυόμενο κράτος.

Στο νεοσύστατο Αλβανικό κράτος συμπεριελήφθη αυθαίρετα από τις Μεγάλες Δυνάμεις και το Βόρειο Τμήμα της Ηπείρου. Σημειώνω ότι στις Συνθήκες του Λονδίνου, και Φλωρεντίας, δεν συμμετείχε καν η Ελλάδα, καίτοι τμήμα της ενσωματώθηκε στην Αλβανία. Ο δε Ελληνισμός που βρέθηκε εντός των Αλβανικών συνόρων ονομάστηκε «Βορειοηπειρωτικός Ελληνισμός».

Κήρυξαν Αυτονομία!

Το επαίσχυντο πρωτόκολλο της Φλωρεντίας, προκάλεσε αληθινή έκρηξη στους κατοίκους και με ένοπλα συλλαλητήρια (Κορυτσά, Αργυρόκαστρο κ.α.), με εξέγερση και της σπουδάζουσας νεολαίας, η οποία δημιούργησε και Ιερούς Ένοπλους Λόχους, δεν αποδέχθηκε το νέο αυτό καθεστώς και κήρυξαν επίσημα την Αυτονομία της Βορείου Ηπείρου στις 17-02-1914, με μια Ιστορική Διακήρυξη.

Όμως, οι έξι Μεγάλες Δυνάμεις πίεσαν την Ελληνική Κυβέρνηση να σεβαστεί και να εφαρμόσει το Πρωτόκολλο της Φλωρεντίας, ώστε μέχρι 31-4-1914 να αποχωρήσουν τα Ελληνικά και Αυτονομιακά στρατεύματα. Η Ελληνική Κυβέρνηση αναγκάσθηκε να συμμορφωθεί και να υποχρεώσει τους Βορειοηπειρώτες να εγκαταλείψουν τον αγώνα τους. Το Έπος του Αυτονομιακού Αγώνα τερματίζεται με μια συμφωνία, ότι θα υπογραφεί Συνθήκη, με την οποία η Βόρειος Ήπειρος θα ανήκει στο Αλβανικό Κράτος, ως αυτόνομη περιοχή.

Το Πρωτόκολλο Κέρκυρας

Έτσι, η Διεθνής Επιτροπή Ελέγχου και αντιπρόσωποι των αντιμαχόμενων, Αλβανών και Ελλήνων, (Γ. Ζωγράφος και Αλεξ. Καραπάνος, ως Υπουργός Εξωτερικών της Β.Η.), συναντώνται στους Αγ. Σαράντα, στις 26/4/1914 και από εκεί κατεβαίνουν στην Κέρκυρα, (Ξενοδοχείο Ωραία Βενετία), όπου στις 5/17-5-1914 υπογράφουν το γνωστό Πρωτόκολλο της Κερκύρας, το οποίο στη συνέχεια επικυρώθηκε από τις έξι Μεγάλες Δυνάμεις στις 18-06-1914, από την Αλβανική Κυβέρνηση στις 23/6/1914 και από το Πανηπειρωτικό Συνέδριο του Δελβίνου.

Αυτό αποτελεί το πιο βασικό, επίσημο και θεμελιακό Διπλωματικό κείμενο, υπογραφόμενο από όλες τις πλευρές, ισχυρό μέχρι σήμερα, με το οποίο κατοχυρώνονται όλα τα κεκτημένα, άλλωστε με τόσες θυσίες ανθρώπινα δικαιώματα των Βορειοηπειρωτών. Δυστυχώς, ποτέ οι Αλβανοί δεν το σεβάστηκαν, αλλά ούτε και ενδιαφέρθηκαν επίσης ποτέ οι Εγγυήτριες Δυνάμεις για την πιστή εφαρμογή του.

Το Πρωτόκολλο αυτό, στο οποίο χρησιμοποιήθηκε επίσημα, για πρώτη φορά ο όρος «Βόρειος Ήπειρος» και ορίζεται ως Τμήμα της Νότιας Αλβανίας, αποτελεί επίσημη Διεθνή Συνθήκη, με το οποίο επίσημα επιδικάσθηκε στην Αλβανία και προσδιορίστηκε η Αυτονομία της Βορείου Ηπείρου.

«Ν. Αλβανία, αντί Β. Ήπειρος»

Η επίσημη εκχώρηση της Βορείου Ηπείρου, από τη Διεθνή Κοινότητα, στο νεοσύστατο Αλβανικό Κράτος και της Αυτονομίας της Β.Η., έγινε τον Οκτώβριο του 1921, με την αποδοχή της δηλώσεως της Αλβανίας «Περί αναγνωρίσεως των Μειονοτήτων στην Επικράτειά της» από την Κοινωνία των Εθνών. Από το 1924 που οι Αλβανοί εμφάνισαν τον πρώτο πυρήνα οργανωμένου Κράτους και κυρίως μετά το 1928, το Αλβανικό Κράτος αφαίρεσε από τους Ελληνικής Εθνικότητας υπηκόους της, τους όρους «Βόρειος Ήπειρος» και «Βορειοηπειρωτικός Ελληνισμός», αντικαθιστώντας τους με τους όρους Νότιος Αλβανία και «Εθνική Ελληνική Μειονότητα της Αλβανίας». Η Ελλάδα, την περίοδο αυτή, διοικούμενη από τους θεωρούμενους πολιτικούς διεθνούς κύρους, δεν αντέδρασε καν, έστω και τυπικά, με την παραβίαση αυτή του Πρωτοκόλλου της Κέρκυρας, όπως άλλωστε δεν είχε επιδείξει κανένα ενδιαφέρον, μη μετέχοντας στη Συνθήκη του Πρωτοκόλλου της Κερκύρας.

Στα μετέπειτα χρόνια, το Βορειοηπειρωτικό Ζήτημα, όπως αποκαλείται στη Διεθνή Διπλωματία, απασχόλησε τη Διεθνή Κοινότητα και Διπλωματία δύο φορές.

Οι Μεγάλες Δυνάμεις

Το 1946 τέθηκε στην Κοινωνία των Εθνών, τόσο η Αυτονομία της Βορείου Ηπείρου, όσο και η παραχώρησή της στην Ελλάδα, λογω της σημαντικής συμβολής της στον πόλεμο κατά του Γερμανοϊταλικού Άξονα. Όμως, το θέμα, καίτοι ήταν γραμμένο στην ατζέντα για συζήτηση, δεν λύθηκε, αλλά αποφασίσθηκε να αφεθεί στην αρμοδιότητα των Μεγάλων Δυνάμεων και να τεθεί προς συζήτηση και επίλυση μαζί με το Γερμανικό και το Αυστριακό Ζήτημα.

Τον Νοέμβριο του 1960, ο Γενικός Γραμματέας της ΕΣΣΔ Νικήτας Κρούτσεφ, θέτει το θέμα της ισχύος του Πρωτοκόλλου της Κερκύρας στη Διάσκεψη των 81 Κομμουνιστικών Κομμάτων, ζητώντας την αυτονομία της Β.Η., αλλά ο Χόντζα δεν το δέχθηκε και διέκοψε τις σχέσεις του με την ΕΣΣΔ και προσκολλήθηκε στην Κίνα.

Σε εκκρεμότητα

Το 1991 λύθηκε το Γερμανικό ζήτημα, με την Ένωση των δύο Γερμανιών, όπως λύθηκε και το Αυστριακό ζήτημα. Παρά ταύτα, το Βορειοηπειρωτικό ζήτημα παραμένει σε εκκρεμότητα, αφού καμία από τις Μεγάλες Δυνάμεις δεν το επανέφερε προς συζήτηση και φυσικά ούτε η Ελλάδα το ανακίνησε, μη ανήκοντας προφανώς, στα διπλωματικά της ενδιαφέροντα. Από τα προαναφερόμενα, δεν καταλείπεται καμία νομική αμφισβήτηση, περί της ισχύος του Πρωτοκόλλου της Κέρκυρας, αφού αυτό είναι μια Διεθνής Σύμβαση, η οποία καταρτίσθηκε μεταξύ της αλβανικής Κυβέρνησης και των εκπροσώπων των Βορειοηπειρωτών και από τους εκπροσώπους των Μεγάλων Δυνάμεων (Αγγλία, Γερμανία, Αυστρία, Γαλλία, Ρωσία, Ιταλία) και ουδέποτε καταγγέλθηκε με κάποιον από τους προβλεπόμενους στο Διεθνές Δίκαιο τρόπους.

Η ενεργοποίηση της ισχύος του Πρωτοκόλλου και η εφαρμογή του από την Αλβανία, ανήκει στα Διεθνή Δικαιοδοτικά Όργανα, στα οποία πρέπει να γίνει προσφυγή από τους εκπροσώπους των Βορειοηπειρωτών ή από τις χώρες που υπέγραψαν την διεθνή αυτή Συνθήκη, οι οποίες, σύμφωνα με το άρθρο 13 του Πρωτοκόλλου, εγγυήθηκαν «για την εκτέλεση και διατήρηση του Πρωτοκόλλου αυτού». Από την έκθεση των παραπάνω, προκύπτουν τα ακόλουθα:

1) Ότι, αφού η Αλβανία συγκροτήθηκε ως κράτος με τη Συνθήκη του Λονδίνου της 17-05-1913 και τα σύνορά της, θαλάσσια και χερσαία, καθορίσθηκαν με τη συνθήκη της Φλωρεντίας της 17-12-1913, είναι πρόδηλα παράλογες και νομικά αστήρικτες, οι εδαφικές αμφισβητήσεις που διαταράσσουν τις σχέσεις των δύο λαών.

2) Ότι, η Αλβανία, θα πρέπει να σεβασθεί τα δικαιώματα των Βορειοηπειρωτών, που απορρέουν από το Πρωτόκολλο της Κερκύρας.

Περί συνόρων.

Σχετικά με τις προκλητικά αβάσιμες συνοριακές αμφισβητήσεις της Αλβανίας, πρέπει να επισημανθούν τα εξής: 

Με το β.δ. της 10/10-11-1940 (ΦΕΚ 379/10-11-1940), «Περί ορισμού ως εχθρικών κρατών της Ιταλίας και Αλβανίας», ορίσθηκε ως εχθρικό κράτος και η Αλβανία.

Όπως είναι γνωστό, η Αλβανία συνέπραξε με τον Γερμανοϊταλικό Άξονα, που θέλησε να κυριαρχήσει δια των όπλων και να υποτάξει τα κράτη της Δύσης. Η Ελλάδα, πολέμησε στο πλευρό των Δυτικών Συμμάχων και επαινέθηκε από την Διεθνή Κοινότητα, για τον ηρωικό της αγώνα και τη συμβολή της στη νίκη κατά του Άξονα, γι' αυτό άλλωστε, και τέθηκε το θέμα της παραχώρησης σε αυτή της Βορείου Ηπείρου, όπως παραπάνω εξέθεσα.

Όμως η πολιτική της ηγεσία, χαμένη στις μικροκομματικές της σκοπιμότητες, και την εθνική τύφλωση, δεν διεκδίκησε αυτό που οι Μεγάλες Δυνάμεις θέλησαν να της δώσουν, λόγω της εμπλοκής της στον εμφύλιο πόλεμο.

Με την λήξη του πολέμου, όλα τα εμπόλεμα κράτη και η Ελλάδα, συνήψαν μεταξύ τους συνθήκες ειρήνης, με τις οποίες ρύθμισαν τα διάφορα προβλήματα που δημιούργησε ο μεταξύ τους πόλεμος και ομαλοποίησαν τις σχέσεις τους.

Μη άρση του εμπόλεμου.

Η Ελλάδα συνήψε συνθήκες ειρήνης με την Γερμανία και την Ιταλία, όπως από το διεθνές δίκαιο επιβάλλεται και ρύθμισαν και ομαλοποίησαν τις σχέσεις τους. Μοναδική εξαίρεση, σε όλο τον κόσμο, αποτελεί η μη άρση του εμπολέμου με την Αλβανία, με υπογραφή συνθήκης ειρήνης, καίτοι είχαν δημιουργηθεί και υπάρχουν ακόμα εκκρεμή ζητήματα, όπως τα θέματα των Τσάμηδων κ.ά. Η άρση του εμπολέμου θα έπρεπε να γίνει με σύμβαση μεταξύ των δύο κρατών και η σύμβαση αυτή να κυρωθεί από τα Κοινοβούλια. Λόγω άρνησης της Αλβανίας να συνάψει συνθήκη ειρήνης, η Κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου και με Υπ. Εξωτερικών τον Κάρολο Παπούλια, πρόκρινε να προβεί σε μονομερή άρση της εμπόλεμης κατάστασης. Με μία ιδιαίτερα προχειρογραμμένη πράξη του Υπουργικού Συμβουλίου (μη πρωτοκολληθείσα καν), προέβη σε μονομερή άρση του εμπολέμου, με τη φράση: «Η Κυβέρνηση αποφαίνεται και δηλώνει ότι ο χαρακτήρας της Αλβανίας σαν εχθρικού κράτους έχει πάψει να υφίσταται». Η πράξη αυτή, μη δημοσιευθείσα καν στην εφημερίδα της Κυβερνήσεως, δεν έχει καμία νομική αξία, τόσο στο εσωτερικό δίκαιο, όσο και κυρίως στο διεθνές δίκαιο. Αυτό επισημάνθηκε και από τον γράφοντα σε άρθρα του.

***

Με την ευκαιρία της εντεινόμενης εχθρικής συμπεριφοράς της Αλβανίας, θα πρέπει, θα έλεγα επιβάλλεται, να κληθεί η Αλβανία να συνάψει συνθήκη ειρήνης για την τυπική λήξη του πολέμου, ώστε, με το συμφωνημένο περιεχόμενο της, να ομαλοποιηθούν οι σχέσεις των δύο κρατών, προς όφελος των λαών τους και για την προστασία του Ελληνισμού της Βορείου Ηπείρου.

Tου Μιχάλη Μαρτσέκη, δικηγόρου, Προέδρου της Ομοσπονδίας Αποδήμων Κόνιτσας

 Ο εκ Κονίτσης κ. Μιχαήλ Ν. Μαρτσέκης,  Πρόεδρος του «Ευρωπαϊκού Συνδέσμου», είναι άριστος γνώστης του Βορειοηπειρωτικού ζητήματος με το οποίο ασχολείται πολλά χρόνια.

www.proinoslogos.gr