Μια ορειβατική
διαδρομή στον Γράμμο που κάναμε ακολουθώντας τον ορειβατικό σύλλογο
Ιωαννίνων στην εκδρομή που οργάνωσε τον Σεπτέμβριο του 2013 στη
περιοχή.
Το πρωί της Κυριακής 22 Σεπτεμβρίου
δυο γεμάτα λεωφορεία με μέλη και φίλους του συλλόγου ξεκίνησαν από την κεντρική
πλατεία των Ιωαννίνων με αρχικό προορισμό το χωριό Πευκόφυτο.
Ύστερα από ένα ταξίδι
2 και πλέον ωρών φτάσαμε στη πλατεία του όμορφου αυτού χωριού της Δυτικής
Μακεδονίας και από εκεί, περίπου 100 ορειβάτες ξεκινήσαμε τη πορεία
μας. Τα μέλη του συλλόγου είχαν προγραμματίσει 3 διαφορετικές διαδρομές, με
διαφορετικό βαθμό δυσκολίας η κάθε μια, ώστε να ικανοποιηθούν οι απαιτήσεις όλων
των συμμετεχόντων. Οι περισσότεροι όπως και εμείς εκδηλώσαμε το ενδιαφέρον να
ακολουθήσουμε την πιο μεγάλη διαδρομή και να απολαύσουμε όσο το δυνατόν
περισσότερα μέρη στο όμορφο αυτό βουνό.
Ξεκινήσαμε λοιπόν την ανάβαση μας από
το Πευκόφυτο με αρχικό προορισμό τη λίμνη
Μουτσάλια ακολουθώντας κάποια παλιά και ξεχασμένα μονοπάτια που τα
μέλη του συλλόγου τις προηγούμενες μέρες είχαν εντοπίσει και σηματοδοτήσει. Μια κίνηση που δεν εκτιμήθηκε από
κάποιους «φυσιολάτρες» που κινούνται στη περιοχή, αφού σε αρκετά σημεία
φρόντισαν να εξαφανίσουν τα σημάδια, όπως με έκπληξη διαπίστωσαν τα μέλη του
συλλόγου. Βλέπεται η εποχή του πιο βάρβαρου «χόμπι» έχει ξεκινήσει και οι
«φυσιολάτρες» δεν θέλουν κόσμο στα μέρη τους.
Το πρώτο στάδιο της πορείας μας
ήταν αρκετά ανηφορικό. Κινούμαστε κυρίως μέσα σε λακκιές χωρίς να μας δίνεται η
ευκαιρία να απολαύσουμε τη θέα της περιοχής, αλλά αποζημιωνόμαστε όμως από το
πλούσιο και όμορφο δάσος, που διασχίζει το μονοπάτι μας.
Χρειαστήκαμε περίπου
δυο ώρες πορείας ώσπου να φτάσουμε στα άνω δασοόρεια της περιοχής, όπου το
μονοπάτι μας συναντήθηκε με τον χωματόδρομο που ανεβαίνει από το χωριό Χρυσή.
Στρίψαμε δεξιά και ακολουθήσαμε τον δρόμο ως την πρώτη διασταύρωση. Εκεί είδαμε
ότι ο δρόμος μας διακλαδώνεται. Δεξιά φεύγει ο χωματόδρομος που οδηγεί αρχικά
στη λίμνη Μουτσάλια και στη συνέχεια
καταλήγει στο χωριό Γράμμουστα, και αριστερά αυτός που
περνάει ενδιάμεσα από τις δυο Αρένες για να καταλήξει στην Αετομηλίτσα.
Στο σημείο αυτό η
παρέα μας χωρίστηκε με τους περισσότερους να ακολουθούμε την αριστερή διακλάδωση με σκοπό να
φτάσουμε στη κορυφή της Άνω Αρένας ενώ οι υπόλοιποι ξεκίνησαν για τη λίμνη
Μουτσάλια.
Η ομάδα μας αφού μπήκε για λίγο στο δρόμο για την
Αετομηλίτσα γρήγορα έστριψε αριστερά. Αφήσαμε τον δρόμο και αρχίζουμε να ανεβαίνουμε τη πλαγιά.
Πλέον κατευθυνόμαστε προς τη κορυφογραμμή.
Από εδώ και πέρα άρχισε το πιο
δύσκολο αλλά ταυτόχρονα και το πιο όμορφο κομμάτι της διαδρομής μας.
Το
τελευταίο αυτό στάδιο ως τη κορυφή έγινε από ένα ασαφή πέρασμα με την ομάδα μας
να ελίσσεται ανάμεσα από στενά βραχώδη ανοίγματα και τη
πορεία μας σε ορισμένα τμήματα να μοιάζει με ελεύθερη αναρρίχηση. Ανεβοκατεβήκαμε
αρκετές κορυφές ώσπου να φτάσουμε στη ψηλότερη (2192 μ), κάνοντας μια κουραστική
αλλά ιδιαίτερα όμορφη διαδρομή, 1 1/5 περίπου ώρας.
Μόλις φτάσαμε στην κορυφή
της Άνω Αρένας, που η ονομασία της κατά μια εκδοχή
προέρχεται από το βλάχικο «Αρίν» που σημαίνει ψιλό
χώμα (αμμώδες), κάναμε το απαιτούμενο διάλυμα ώστε να θαυμάσουμε τη θέα της
περιοχής.
Δείτε το video
Η Άνω Αρένα βρίσκεται σε
στρατηγικό σημείο και την εποχή του εμφυλίου πολέμου οι μαχητές του Δημοκρατικού
Στρατού Ελλάδος έδωσαν σκληρές μάχες για να την κρατήσουν. Οχυρωμένοι σε θέσεις
μάχης και ορύγματα, που σημάδια τους παραμένουν ακόμη στη κορυφή, αντιστάθηκαν
γενναία και κράτησαν τις θέσεις τους ως την ύστατη στιγμή. Την άφησαν τελευταία
όταν είχε έρθει η ώρα για την σύμπτυξη τους και τον ελιγμό της διαφυγής προς το
Βίτσι.
Στη συνέχεια και αφού η ομάδα μας ξεκουράστηκε και έβγαλε τις
απαραίτητες αναμνηστικές φωτογραφίες πήραμε τον δρόμο για να τη λίμνη Μουτσάλια
ώστε να συναντήσουμε και τους υπόλοιπους που δεν ήρθαν μαζί μας και όλοι παρέα
να πάρουμε τον δρόμο της επιστροφής.
Κατεβήκαμε από τη κορυφή ακολουθώντας
διαφορετική πορεία αφού πήραμε την απότομη πλαγιά που «βλέπει» προς τη
λίμνη.
Η αλπική λίμνη Μουτσάλια βρίσκεται σε υψόμετρο 1730 μέτρων, σε μια
περιοχή γεμάτη οξιές, σ' έναν πραγματικό επίγειο παράδεισο. Πανέμορφη περιοχή
και δεν είναι τυχαίο ότι κάθε χρόνο επιλέγεται από πολλούς ελεύθερους
κατασκηνωτές για να περάσουν εκεί τις διακοπές τους.
Ο χρόνος άρχισε να
μετράει αντίστροφα και πλέον ήρθε η ώρα της επιστροφής. Η ομάδα μαζεύτηκε και
πήραμε τον δρόμο της επιστροφής προς το χωριό Πευκόφυτο.
Και αυτή τη φορά
ακολουθώντας και πάλι διαφορετική πορεία.
Κινηθήκαμε από άλλα διαφορετικά
μονοπάτια που οι άνθρωποι του συλλόγου είχαν εντοπίσει και σηματοδοτήσει,
κάνοντας μια μεγαλύτερη σε μήκος πορεία από την πρωινή, περνώντας και πάλι μέσα
από το πυκνό δάσος της περιοχής.
Όταν φτάσαμε στο χωριό ήταν πλέον περασμένο
απόγευμα και σύντομα άρχισε να νυκτώνει.
Η μέρα μας στον Γράμμο τελείωσε και
έτσι πήραμε τον δρόμο της επιστροφής ενθουσιασμένοι από την όμορφη διαδρομή των
σχεδόν 20 χιλιομέτρων που διανύσαμε, σ' ένα πανέμορφο μέρος.
Δείτε τα
video
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου