Παρασκευή 1 Αυγούστου 2014

Που πήγαν τα λεφτά. Η χρυσή τριετία του πρέσβεως Αβραμόπουλου, στο Υπουργείο Υγείας, που αναλαμβάνει Ευρωπαίος Επίτροπος για να ''σώσει'' την Ευρωπαϊκή Ένωση.



Συγγνώμη παιδιά, αλλά πάνω στην αναμπουμπούλα μας, με τις προχθεσινές απίθανες αποκαλύψεις του ''Βήματος'' και του ''Εθνους'', ξεχάσαμε τον πρέσβυ Δημήτρη. Τον μακροβιότερο και καλύτερο υπουργό υγείας που πέρασε ποτέ από αυτή τη χώρα. Τον εκλαμπρότατο Υπουργό Αβραμόπουλο.

Που είχαμε μείνει λοιπόν; Στον Σεπτέμβριο του 2006, αν δεν κάνω λάθος, όταν ο Δημήτρης, -εν όψει της παραπομπής της υπόθεσης της κατάργησης των διαγωνισμών και των απευθείας αναθέσεων του άρθρου 7§2 του Ν.2955/2001 στο Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων-, εκδίδει προσωπική εγκύκλιο, με την οποία καλεί τα νοσοκομεία να διενεργήσουν άμεσα (!!!) διαγωνισμούς και να έχουν έτοιμες τις συμβάσεις τους μέχρι το τέλος του χρόνου (!!!). Μάγκας ο υπουργός. Αν μας την πέσουνε ξανά, σου λέει, να έχω κάτι να δείχνω. Εκδίδει προσωπική υπουργική εγκύκλιο λοιπόν. Αλλά τις επίδικες διατάξεις και τις αμαρτωλές υπουργικές αποφάσεις με τις 3πλάσιες, 5πλάσιες και 10πλάσιες τιμές δεν τις καταργεί. Γιατί άραγε;

Οι μήνες περνούν, ο θόρυβος κοπάζει, και, όπως πολύ καλά το φανταστήκατε, η εγκύκλιος του Μεγαλειότατου περνά στην ιστορία σαν αν μην υπήρξε ποτέ. Ουδείς ησχολήθη και ουδείς επιέσθη για να ασχοληθεί. Άλλωστε οι πάντες γνωρίζουν ότι ο Δημήτρης δεν εννοεί ποτέ αυτά που λέει. Ούτε τώρα λοιπόν τα εννοούσε. Η πολιτική, όπως έλεγε και στους προσωπικούς του κύκλους ο διδάκτωρ σε αυτά Καραμανλής, δεν είναι τίποτε άλλο από την πετυχημένη διαχείριση της κοινής γνώμης.

Την άνοιξη του 2007, ο εκλαμπρότατος νοιώθει ότι ο βιοιστορικός του κύκλος στο Υπουργείο Υγείας κλείνει και ζητά να αποχωρήσει αναβαθμιζόμενος. Ο Καραμανλής όμως, σαν καλός κυβερνήτης, δεν δέχεται με τίποτε να αλλάξει τον καλύτερο υπουργό του και τον κρατά καθηλωμένο στην Αριστοτέλους. Η Νέα Δημοκρατία άλλωστε έχει στον τομέα υγείας μια ανοικτή επικοινωνιακή υποχρέωση. Την έκδοση ενός νέου δήθεν νόμου για τις προμήθειες της υγείας. Κάτι που είχε εξαγγελθεί ως μία από τις πρώτες προτεραιότητες με το κυβερνητικό πρόγραμμα του 2004. Ας πάμε λίγο πιο πίσω, στην άνοιξη του 2006, για να το δούμε.



Ο νέος νόμος περί προμηθειών μπορεί να αποτελούσε μείζονα προεκλογική εξαγγελία αλλά ο Κακλαμάνης, μανούλα σε κάτι τέτοια, κατόρθωνε επί δύο ολόκληρα χρόνια να ξεφεύγει. Ελάχιστες ημέρες πριν αφήσει την αναπαυτική καρέκλα, για να προετοιμάσει την καμπάνια του για τον Δήμο, το επιτελείο του αναρτά στην ιστοσελίδα του υπουργείου ένα ημιτελές κείμενο που έμοιαζε με νόμο. Στην σεμνή τελετή παράδοσης στον Εκλαμπρότατο διάδοχό, ο Νικήτας δίνει συμβολικά στην Μεγαλειότητά του ένα στυλό και του ζητάει "να υπογράψει με αυτό το νέο νομοσχέδιο που, αυτός ο δυστυχής, παρόλο που τόσο θέλησε, δεν πρόλαβε".

Ο πρέσβυς όμως δεν καταλαβαίνει από αυτά. Δεν αφιέρωσε την ζωή του στην πολιτική για να απλώνει τις μισοτελειωμένες μπουγάδες του Νικήτα. Δεν ήταν αυτός, κατά πως λέει ο ποιητής, ". για να τον οδηγούν και για να τον προστάζουν σαν πολύτιμο υπηρέτη . . άλλωστε τους έλληνας, μια πανελλήνια εκστρατεία χωρίς Δημήτρη αρχηγό δεν θα τους φαίνονταν και πολλής περιωπής". Πετάει λοιπόν το στυλό, αφήνει να περάσουν μερικές ημέρες για να κρυώσουν οι εντυπώσεις και μετά δίνει εντολή να εξαφανιστεί το ημιτελές πόνημα των προκατόχων από το διαδίκτυο. Ο νόμος Κακλαμάνη περνάει έτσι άδοξα στην ιστορία. Σήμερα, μπορεί να τον βρει κανείς μόνον στα σκονισμένα αρχεία κάποιων μανιωδών συλλεκτών (καλή ώρα).


Ο Δημήτρης προσεταιρίζεται αμέσως τον χειρότερο εχθρό του Κακλαμάνη, τον υφυπουργό Γιαννόπουλο. Ο Γιαννόπουλος βγάζει τα απωθημένα δύο ετών κακιάς καταπίεσης και αρχίζει να ξερνάει χολή στις εφημερίδες. Πρώτα για τους διοικητές που δέχονται κριτική ως ανεπαρκείς. "Δεν έχω βάλει κανέναν σε θέση διοικητή και δεν απολογούμαι". Μετά για το συνολικό έργο. "Απέχουμε πολύ από το προεκλογικό μας πρόγραμμα". 

Και τέλος για τον περίφημο νόμο περί προμηθειών. "Πολλά νομοσχέδια έχουν ελλείψεις και άλλα δεν θα προχωρήσουν άμεσα όπως αυτό για τις προμήθειες που είναι αναχρονιστικό!!!"

Ο υφυπουργός Γιαννόπουλος τα λέει και ανακουφίζεται. Ανθρώπινο είναι.


Ο Νικήτας εξαγριώνεται και ζητάει την παρέμβαση του Καραμανλή. Έχει μπροστά του τις εκλογές για τον Δήμο και το μόνο που δεν χρειάζεται είναι το συστηματικό ροκάνισμα της εικόνας του. Ο Δημήτρης συμμαζεύεται με μια ακόμη διπλή κωλοτούμπα.




"Τραβήξαμε τον νόμο απλά για να τον επανεξετάσουμε" δηλώνει. "Δεν θα απομακρυνθούμε από την βασική κατεύθυνση του αρχικού σχεδίου". Η ένταση εκτονώνεται και η ζωή ξαναγυρνάει στους κανονικούς της ρυθμούς. Το νομοθετικό έργο αναβάλλεται για καλύτερους καιρούς. Άλλωστε νόμους έχουμε. Το άρθρο 7§2 του 2955/2001 και τις Υπουργικές Αποφάσεις, με τις βολικές τιμές, που εξυπηρετούν τους πάντες.



Την άνοιξη όμως του 2007 η πίεση ήταν ήδη πολύ μεγάλη. Οι δαπάνες εκτροχιάζονται. Οι αναφορές στον τύπο είναι καθημερινές. Ο "νέος νόμος" έπρεπε να ετοιμαστεί. Ο Δημήτρης πρέπει να περάσει στην δράση.

Εν όψει λοιπόν του brainstorming του υπουργικού επιτελείου, ο διοικητικός μηχανισμός του υπουργείου, (κανονικοί δημόσιοι υπάλληλοι που τόσο κακώς τους υποτιμάμε αλλά ξεχνάμε ότι τις τελευταίες δεκαετίες, που το κράτος διοικείται από τους κομματικούς υπουργικούς εγκαθέτους, δεν τους αφήνουμε να κάνουν την δουλειά τους), εκδίδει ένα εσωτερικό εμπιστευτικό έγγραφο προς την πολιτική ηγεσία. 


Με το χαρτί αυτό επισημαίνει τα προβλήματα του καθεστώτος των "μη συγκρίσιμων", προειδοποιεί για την πιθανότητα καταδίκης της χώρας από το ΔΕΚ στην δίκη που βρίσκεται σε εξέλιξη και συνιστά, με την ευκαιρία της έκδοσης του "νέου νόμου", την κατάργηση της επίδικης διάταξης και την επαναφορά στην εφαρμογή των κοινοτικών οδηγιών.



Ο Δημήτρης δεν διαβάζει την επιστολή των ψωριάρηδων και προχωρεί ακάθεκτος.

Ο νέος νόμος ψηφίζεται το καλοκαίρι του 2007. Είναι ο Ν.3580/2007. Πρόκειται για ένα απίθανο κουρελογράφημα, που το έχουν συντάξει άνθρωποι παντελώς άσχετοι με το αντικείμενο. Βασίζεται, όπως όλα άλλωστε στη χρυσή πενταετία της Νέας Δημοκρατίας, στην Καραμανλική ηθική. Θεμελιώδης αρχή του είναι ότι όλοι, πλην των κομματικών παραγόντων της Νέας Διακυβέρνησης, είναι απολύτως διεφθαρμένοι και δεν αλλάζουν. Για τον λόγο αυτό αν οι αρμοδιότητες τους αφαιρεθούν και μεταφερθούν στους "καθαρούς" του κέντρου τα πράγματα θα αλλάξουν αυτομάτως. Δημιουργείται λοιπόν μια ολιγομελής ομάδα που θα ονομάζεται Επιτροπή Προμηθειών Υγείας. Για την ποιότητα και την επάρκεια της υπάρχει η απόλυτη διασφάλιση αφού τα μέλη της θα επιλέγοντα απευθείας από τον Υπουργό. Με το νέο σχήμα τα νοσοκομεία θα στέλνουν απλά κάποιες λίστες με τις ανάγκες τους και η ομάδα των αδιαφθόρων, η Επιτροπή Προμηθειών Υγείας θα κάνει όλα τα υπόλοιπα. Ελέγχους, εγκρίσεις, διαγωνισμούς, αναθέσεις, συνάψεις συμβάσεων. Ακόμη και τις εισπράξεις των νοσηλείων, από τα ασφαλιστικά ταμεία για λογαριασμό των νοσοκομείων και τις πληρωμές των προμηθευτών. Μεγαλειώδες. Πλην βλακώδες και πλήρως ανεφάρμοστο.
Ο Δημήτρης, μετά την έκδοση αυτού του αριστουργήματος, κλείνει για μια ακόμη φορά τον βιοιστορικό του κύκλο στο Υπουργείο Υγείας και ζητά μετάθεση σε ανώτερες θέσεις προσφοράς και θυσίας. Ο Καραμανλής του λέει να κάτσει εκεί που κάθεται και να εφαρμόσει τον νόμο του. Ο Καραμανλής, βλέπετε, συνήθιζε να διασκεδάζει εκδικούμενος αυτούς που δεν συμπαθούσε. Μόνο που τις περισσότερες φορές το έκανε με έξοδα του κράτους.
Στο μεταξύ, το ελληνικό κράτος δεν προσέρχεται στο Λουξεμβούργο για να υπερασπίσει τον εαυτό του και στις 18 Δεκεμβρίου του 2007 το ΔΕΚ, (Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων), εκδίδει την απόφαση του στην υπόθεση C-481/06. Το Δικαστήριο διαπιστώνει ότι "η Ελληνική Δημοκρατία δεν αμφισβητεί ότι η ρύθμιση αυτή (το άρθρο 7.2 του Ν.2955/2001) αποτελεί παρέκκλιση από την υποχρέωση οργάνωσης διαδικασίας διαγωνισμών" και ότι "από την σιωπή της Ελληνικής Δημοκρατίας προκύπτει ότι η τελευταία δεν αμφισβητεί ότι η επίδικη νομοθεσία δεν είναι σύμφωνη με τις υποχρεώσεις που απορρέουν από τους θεμελιώδες κανόνες και τις γενικές αρχές της Συνθήκης, ειδικότερα δε από την αρχή της ίσης μεταχείρισης και την υποχρέωση της διαφάνειας".





Πρωτοφανές!!! Όχι το αποτέλεσμα της δίκης. Αυτό ήταν με βεβαιότητα αναμενόμενο. Το πρωτοφανές είναι ότι ο πρέσβυς Δημήτρης και η ελληνική κυβέρνηση, ακόμη και μετά την απόφαση, δεν καταργούν τον νόμο. Επιμένουν στην διατήρηση του καθεστώτος των υπουργικών αποφάσεων σφυρίζοντας αδιάφορα. Κάποιοι θα μπορούσαν να πουν ότι υπεράσπιζαν με πάθος το δικαίωμα των εταιρειών να κερδοσκοπούν και το δικαίωμα των γιατρών να επιλέγουν ελεύθερα τα καταλληλότερα για τους αρρώστους τους υλικά χρηματιζόμενοι. Εγώ, αν ακούσω κάτι τέτοιο θα θυμώσω.


Ο καιρός περνά δημιουργικά και ανέμελα. Τα χρέη συσσωρεύονται. Ο εκλαμπρότατος Υπουργός ταξιδεύει ακατάπαυστα και ακούραστα σε ξένες πρωτεύουσες. Συμμετέχει σε ουσιαστικές εκδηλώσεις όπου είναι πάντοτε το τιμώμενο πρόσωπο. 


Παραλαμβάνει δεκάδες τιμητικές διακρίσεις, μπρούτζινες πλακέτες για το γραφείο του, παράσημα και χρωματιστές κορδέλες και, ασφαλώς, στα διαλείμματα των τελετών, μεταφέρει την υψηλή τεχνογνωσία του στους ομολόγους του υπουργούς υγείας. Κάθε που επιστρέφει στην Ελλάδα για να ξαποστάσει αναγγέλλει την έλευση της Νέας Εποχής, με την εφαρμογή του νόμου περί προμηθειών και την εξοικονόμηση 500 εκ. ευρώ. Πάντα 500 εκ. ευρώ. Ποτέ λιγότερα. Κάποτε κάποτε εγκαινιάζει νέες και σύγχρονες εγταταστάσεις.




Η Επιτροπή Προμηθειών Υγείας άλλοτε υπάρχει και άλλοτε όχι. Άλλοτε έχει πρόεδρο και άλλοτε όχι. Μια απολύτως κωμική βιτρίνα. Ο Δημήτρης συνεχίζει να περιφέρεται στα κανάλια και να μιλάει για τα 500 εκ. ευρώ. Κάντε μια δοκιμή. Ζητείστε από το google να σας βρεί την σχέση μεταξύ Αβραμόπουλου και 500 εκταομμυρίων. Θα πάρετε 260.000 περίπου απαντήσεις. Δεν άφησε κανέναν ο αθεόφοβος που να μην το πει. Πότε πρόλαβε σε τρία χρόνια;

Στο μεταξύ οι αρμοδιότητες έχουν αφαιρεθεί πλήρως από τα νοσοκομεία και αφού η Επιτροπή υπάρχει μόνον στα χαρτιά δεν έχουν αναληφθεί από κανέναν. Οι διοικητές των νοσοκομείων, οι γιατροί και οι εταιρείες αποκτούν το τέλειο άλλοθι. Η πίεση για την διενέργεια των περιλάλητων διαγωνισμών έχει πλέον μεταφερθεί στο ανύπαρκτο όργανο. Οι άρρωστοι όμως δεν μπορούν να περιμένουν και οι αναθέσεις πλέον, προς χάριν του δημοσίου συμφέροντος, που δεν είναι άλλο από την προάσπιση της υγείας των ελλήων πολιτών, "νομιμοποιούνται" και ηθικά. Το πάρτυ κορυφώνεται και ο καθένας αρχίζει να παραγγέλνει ότι θέλει, από όπου θέλει και σε όποιες τιμές θέλει. Το σύστημα καταλύεται πλήρως και επικρατεί απόλυτο χάος. Τα ελλείμματα χτυπάνε ταβάνι. Ο Πρέσβυς δεν αφήνει το βιολί με τα 500 εκ. ευρώ. Κανένας δεν τον παίρνει στο ψιλό. Λέτε να είναι και ο τύπος στο παιχνίδι. Από καθαρή βλακεία, τσαπατσουλιά και ανεπάρκεια. Όχι τίποτε άλλο. Στο κάτω κάτω με το πες πες ο κόσμος κάτι πιστεύει. Είναι και η μορφή του πρέσβεως που γεννά αισθήματα εμπιστοσύνης.

Προς το τέλος 2008, η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο. Ο νέος νόμος είναι αδύνατον να εφαρμοσθεί και αποφασίζεται άτυπα η εκ νέου μετάθεση των αρμοδιοτήτων στα νοσοκομεία. Εκδίδεται η εγκύκλιος 12788/16-10-2008 και δίδεται εξουσιοδότηση να κάνουν αυτά τους πολυαναμενόμενους διαγωνισμούς. Τα καρτέλ θορυβούνται και παρεμβαίνουν. Η επιτροπή Προμηθειών φάντασμα αντιλαμβάνεται την αποκοτιά της και στέλνει την "Εξαιρετικά Επείγουσα" και λιτή διορθωτική επιστολή α.π. 14337/6-11-2008 με την οποία εξαιρεί για μία ακόμη φορά τα ορθοπεδικά υλικά, τα φίλτρα τεχνητού νεφρού και τα πάσης φύσεως καρδιολογικά. Είπαμε να εξοικονομήσουμε 500 εκ. ευρώ αλλά μην το παρακάνουμε κιόλας!!!







Μίλησε κανείς για μαφιόζικη προστασία; Πιπέρι! Πιπέρι στο στόμα!

Κάποιοι από εσάς που διαβάζετε αυτές τις γραμμές θα έχετε ήδη αναρωτηθεί αν αυτή η χώρα διαθέτει εισαγγελείς.

Δυστυχώς, δεν διαθέτει. Θέλετε μετά από όλα αυτά να συνεχίσουμε;


Μπορούμε. Υπάρχουν κάτι λίγα υπόλοιπα. Αν μου το ζητήσετε θα συνεχίσουμε. 


Διαβάστε ακόμη






Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου