Η εξίσωση για την εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας, ή η εκλογή του, ως άσκηση συλλογής «κουκιών» για την αποφυγή εκλογών..

Υπό ομαλές συνθήκες, η συζήτηση για τη δυνατότητα της τρέχουσας Βουλής να αναδείξει Πρόεδρο της Δημοκρατίας επρόκειτο να ανοίξει το προσεχές φθινόπωρο. Ωστόσο, το αποτέλεσμα της κάλπης που, μάλλον, κατέστησε ανέφικτα τα σενάρια πρόωρων εκλογών το φθινόπωρο αλλά και η αναταραχή στο εσωτερικό της ΔΗΜΑΡ, με επίκεντρο το πρόσωπο του κ. Φώτη Κουβέλη, κατέστησε τη συζήτηση δημόσια.

Ηδη στελέχη της ΔΗΜΑΡ (Λυκούδης, Ψαριανός, Οικονόμου, Πανούσης) έχουν δημοσίως ταχθεί υπέρ της υποψηφιότητας Κουβέλη για την Προεδρία της Δημοκρατίας, ενώ θεωρείται δεδομένο πως αν μία τέτοια υποψηφιότητα ευδοκιμούσε θα στηριζόταν από το σύνολο της Κ.Ο. της ΔΗΜΑΡ, ακόμη και από στελέχη που «κοιτούν» προς την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ.

Συνιστά μείζονα διακινδύνευση να προβλέψει κάποιος την εικόνα που θα έχει η Βουλή, όταν θα έρθει η ώρα για την εκλογή του διαδόχου του κ. Κάρολου Παπούλια, εφόσον βέβαια δεν προηγηθούν στο μεσοδιάστημα εκλογές. Είναι ενδεικτικό ότι, πλην ΚΚΕ, κανένα κόμμα εξ αυτών που υπερψηφίστηκαν τον Ιούνιο του 2012 δεν έχει κρατήσει αμετάβλητη την κοινοβουλευτική του δύναμη και σύνθεση. Η Νέα Δημοκρατία αριθμεί, σήμερα, 125 βουλευτές και το ΠΑΣΟΚ 27. Στους 71 ανέρχονται οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, σε 16 της Χ.Α., από 14 έχουν η ΔΗΜΑΡ και οι ΑΝΕΛ και 12 το ΚΚΕ. Επίσης, υπάρχουν στη Βουλή 21 ανεξάρτητοι. Η εικόνα αυτή αναμένεται, πολύ σύντομα, να αλλάξει εκ νέου, χωρίς μάλιστα -επ' ουδενί- να προεξοφλείται κάποια νέα ανεξαρτητοποίηση, η οποία ωστόσο καθόλου δεν αποκλείεται.

Οι κ. Α. Λοβέρδος και Χρ. Αηδόνης βρίσκονται σε τροχιά επανένταξης στην Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ, που θα φθάσει τους 29 βουλευτές, ενώ στη Ν.Δ. αναμένουν με ανυπομονησία την ορκωμοσία του διαγραφέντος Νικ. Σταυρογιάννη ως δημάρχου Λαμίας, καθώς στη θέση του θα ορκιστεί ο Δ. Μπριάνης, ανεβάζοντας τον αριθμό των βουλευτών της Ν.Δ. σε 126.

Καθώς μαθηματικά και πολιτικά σενάρια διαπλέκονται, η πρόσθεση των εδρών της Ν.Δ. (126), του ΠΑΣΟΚ (29) και της ΔΗΜΑΡ (14) δίνει ένα άθροισμα 169 ψήφων, ένδεκα λιγότερες από το όριο των 180 που απαιτείται για την ανάδειξη Προέδρου Δημοκρατίας. Υπολείπονται έντεκα ψήφοι που, σύμφωνα με εκτιμήσεις παραγόντων της κυβέρνησης αλλά (σ.σ.: κι αυτό έχει τη σημασία του) και της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν αποκλείεται να βρεθούν είτε από τη δεξαμενή των ανεξάρτητων βουλευτών είτε από στελέχη ενταγμένα σήμερα σε κάποια κοινοβουλευτική ομάδα. Οποιαδήποτε εκτίμηση είναι, βέβαια, πρώιμη καθώς πολλά θα εξαρτηθούν από το κλίμα της εποχής, τις μέχρι τότε επιδόσεις της κυβέρνησης και τις ισορροπίες στο πολιτικό σύστημα. Ωστόσο, ήδη αρκετοί επιδιώκουν να «σταθμίσουν» την τάση πολλών από τους ανεξάρτητους.

Κλειστά χαρτιά

Για παράδειγμα, οι Θ. Παραστατίδης, Θεοδώρα Τζάκρη, Οδ. Βουδούρης και Π. Μουτσινάς θεωρείται δεδομένο ότι έχουν χαράξει πλώρη προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Αντιθέτως, ο κ. Μ. Μπόλαρης ναι μεν δηλώνει πώς δεν επιστρέφει στο ΠΑΣΟΚ, ωστόσο θεωρείται ότι θα μπορούσε να υποστηρίξει μία υποψηφιότητα Κουβέλη, καθώς ήταν η ΔΗΜΑΡ, κυρίως, που τον στήριξε στην Περιφέρεια Μακεδονίας, ενώ κλειστά κρατάει τα χαρτιά του ο κ. Μίμης Ανδρουλάκης.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει ο χώρος της Κεντροδεξιάς. Ο κ. Π. Καμμένος έχει δηλώσει ότι θα «ρίξει» την κυβέρνηση, μη στηρίζοντας υποψήφιο για την Προεδρία, αν και το 3,4% των ευρωεκλογών μάλλον δεν προσφέρεται για απονενοημένα εκλογικά διαβήματα. Στο παρασκήνιο συζητείται ήδη ότι από τους τέσσερις πρώην ΑΝΕΛ (Νταβρής, Γιοβανόπουλος, Γιαταγάνα, Καπερνάρος) κάποιοι είναι σε ανοικτή γραμμή με τη Συγγρού, ενώ θεωρείται πιθανό ότι και βουλευτές που παραμένουν εντός κόμματος δεν θα αδιαφορήσουν μπροστά στις κινήσεις ανασύνθεσης του πολιτικού σκηνικού. Μοιάζει παράδοξο αλλά πιο δύσκολη μοιάζει, αυτή τη στιγμή, η επιστροφή των «βέρων» γαλάζιων (Πολύδωρας, Κακλαμάνης, Νικολόπουλος), αν και το απογοητευτικό αποτέλεσμα της «Ενωσης» στις ευρωεκλογές συνιστά σαφές μήνυμα για το πολιτικό τους μέλλον. Το ίδιο, ενδεχομένως, θα ισχύσει και για τον κ. Γ. Κουράκο που εξελέγη με τους ΑΝΕΛ και αποχώρησε για να ενταχθεί στη Νέα ΜΕΡΑ του Χρ. Ζώη.

www.kathimerini.gr

Σχολιασμός: Το παραπάνω άρθρο τι ακριβώς επιβεβαιώνει; Ότι η εξίσωση για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας έχει μονάχα μια μεταβλητή: Την αποφυγή εκλογών από την πλευρά ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και από την άλλη την πρόκληση εκλογών από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ (μάλιστα ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Γιώργος Κατρούγκαλος προέβη σε μια απίθανη διατύπωση λέγοντας ότι και τον Θεό να προτείνουν ΝΔ-ΠΑΣΟΚ για ΠτΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρόκειται να παράσχει την απαιτούμενη συναίνεση).

Αυτό αποδεικνύει το πόσο μυωπικά αντιμετωπίζουν η παρούσα συμπολίτευση και αντιπολίτευση την εκλογή ΠτΔ, πατώντας φυσικά πάνω στην πρόβλεψη του ίδιου του Συντάγματος, που προβλέπει προσφυγή στην λαϊκή ετυμηγορία στην περίπτωση που δεν συγκεντρωθεί η απαιτούμενη πλειοψηφία των 3/5 του όλου αριθμού των βουλευτών κατά την τρίτη ψηφοφορία. Εάν η συνταγματική πρόβλεψη ήταν διαφορετική και υπήρχε αποσύνδεση της εκλογής ΠτΔ από την πρόωρη διάλυση της Βουλής, ενδεχομένως να είχαμε αποφύγει αυτή τη συζήτηση.

Τώρα όμως τα πράγματα φαντάζουν απλά. Οι Σαμαράς και Βενιζέλος δεν θέλουν εκλογές. Άρα θα επιδιώξουν να συγκεντρώσουν την απαιτούμενη πλειοψηφία όχι με ατζέντα (κάτι που είχαμε προτείνει ήδη από τον Φεβρουάριο και από εδώ εμείς σε σχέση μάλιστα με τη συνταγματική αναθεώρηση: "Η εξίσωση της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας και η αναθεώρηση του Συντάγματος) που θα σχετίζεται με μια βαθιά συνταγματική αναθεώρηση θεσμών και πρακτικών, αλλά με την λογική του "δούναι και λαβείν", της προσωπικής συναλλαγής και της εξυπηρέτησης των προσωπικών συμφερόντων των βουλευτών, πολλοί από τους οποίους δεν θα δουν Κοινοβούλιο στην επόμενη εθνική αναμέτρηση.

Από την άλλη ο ΣΥΡΙΖΑ σκέφτεται την εδώ και τώρα κεγαλαιοποίηση της προ εβδομάδας νίκης του στις ευρωεκλογές, θέλοντας εδώ και τώρα προσφυγή στις κάλπες, ώστε να εξασφαλίσει το momentum που υπάρχει υπέρ αυτού. Γνωρίζουν πολύ καλά στην Κουμουνδούρου ότι ένας αγώνας ταχύτητας εξυπηρετεί καλύτερα από έναν μαραθώνιο, γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ τώρα έχει τη δυναμική, αλλά και το 27%, στοιχεία που μπορεί να μην φαντάζουν σίγουρα έναν χρόνο μετά.

Πάντως κανείς από τους δύο κυρίαρχους παίκτες δεν σκέφτεται θεσμικά, προσπαθώντας να αξιοποιήσει την εκλογή ΠτΔ για δικό του όφελος. Απουσιάζει η ατζέντα μεταρρυθμίσεων, απουσιάζουν σοβαροί όροι στήριξης μιας πρότασης με υψηλό συμβολισμό και διακύβευμα. Υπάρχει όντως η δυνατότητα η παρούσα Βουλή να εκλέξει ΠτΔ, ωστόσο υπάρχει επίσης ο κίνδυνος ο ΠτΔ να μην αποτελεί το προϊόν μιας συναίνεσης, αλλά το αποτέλεσμα ενός πελατειακού συμβιβασμού, ότι χειρότερο δηλαδή για ένα αξίωμα που υποτίθεται βάσει του Συντάγματος οφείλει να εκφράζει κάτι το ανώτερο.

Προς αυτή την κατεύθυνση λοιπόν θα πρέπει η συζήτηση περί εκλογής ΠτΔ να συνδεθεί με το επί της ουσίας άνοιγμα της συζήτησης για την αναθεώρηση του Συντάγματος και τον επανασχεδιασμό της θεσμικής μας αρχιτεκτονικής, με πρώτιστη προτεραιότητα την αλλαγή του εκλογικού νόμου, που βάσει της συνταγματικής πρόβλεψης θα μπορούσε να αποδειχθεί πεδίο άσκησης συναίνεσης. Από την άλλη πρέπει να αποφευχθεί η Βουλή να γίνει ένα ατέλειωτο εκλογομαγειρείο, όπου ΝΔ-ΠΑΣΟΚ Βενιζέλου θα επιδοθούν σ' έναν αμοραλιστικό και απολίτικο αγώνα ανεύρεσης πρόθυμων "κουκιών"..

www.epikairo.gr