Αλοίμονο στους νέους...

Την κατάργηση του κατώτατου μισθού έως και για ένα χρόνο σε συγκεκριμένες ηλικιακές ομάδες νέων προτείνει ως μέτρο για την καταπολέμηση της ανεργίας το Κέντρο Προγραμματισμού Οικονομικών Ερευνών.

Όπως λέει η ανάλυση του ΚΕΠΕ, «οι πολιτικές που στοχεύουν στην αγορά εργασίας και θα μπορούσαν να περιορίσουν την ανεργία και να ανακουφίσουν τις αρνητικές συνέπειές της διακρίνονται σε δύο είδη: τις παθητικές και τις ενεργητικές. Οι πρώτες αφορούν στην ανακούφιση των ανέργων με την παροχή προνοιακών επιδομάτων στήριξης και βασικό πυλώνα το επίδομα ανεργίας. Αυτές χαρακτηρίζονται δε ως λιγότερο ή περισσότερο γενναιόδωρες με βάση τα κριτήρια λήψης, τη διάρκεια καταβολής, το ύψος αναπλήρωσης, κτλ. Οι δεύτερες αφορούν στην αύξηση της πιθανότητας απασχόλησης ή/και στη βελτίωση των εισοδηματικών προοπτικών ατόμων ή ομάδων, άνεργων ή μη, και, συνήθως, έχουν τη μορφή επιδότησης του κόστους εργασίας (ασφαλιστικές εισφορές ή/και μέρος του μισθολογικού κόστους), προγραμμάτων κατάρτισης και επανεκπαίδευσης στα πλαίσια της επιχείρησης ή εκτός αυτής, κτλ.».

Ειδικά για νέους ανέργους 15-29 προτείνει την κατάργηση του κατώτατου μισθού έως ένα έτος από την πρόσληψή τους, ώστε να δίνεται ισχυρό κίνητρο στην επιχείρηση για να προχωρήσει σε πρόσληψη και να κρίνει την καταλληλότητα του εργαζομένου, ενώ παράλληλα θα πρέπει να ενισχυθεί η δράση του ΣΕΠΕ με τη θέσπιση κινήτρων αποδοτικότητας, προς αποφυγή παραβάσεων της εργατικής νομοθεσίας (ωράριο, συνθήκες απασχόλησης).

Υπενθυμίζεται ότι χθες αποφασίστηκαν τα κριτήρια για τις ομαδικές απολύσεις από το Ανώτατο Συμβούλιο Εργασίας. Με την εν λόγω απόφαση, που χαιρετίζουν το υπουργείο Εργασίας και ο ΣΕΒ, διαμορφώνεται το πλαίσιο με το οποίο θα γίνονται οι απολύσεις.

Σχολιασμός: Προτείνουμε καλύτερα οι νέοι από 15 έως 29 όχι απλά να μην παίρνουν τον κατώτατο μισθό κατά τον πρώτο χρόνο εργασίας του σε μια δουλειά, αλλά να μην πληρώνονται καθόλου, ή να θεσπιστεί ένα συμβολικό "χαράτσι εργασίας", όπου οικογένειες με μια ή δύο συντάξεις και κανέναν εργαζόμενο (αλήθεια πόσες χιλιάδες είναι στην Ελλάδα) θα πληρώνουν ένα συμβολικό αντίτιμο στον εργοδότη, για την χάρη που τους προσφέρει να εργάζονται στην επιχείρησή του.

Πέρα από την πλάκα, καταντάει πλέον ηλικιακός ρατσισμός οι νέοι άνθρωποι μέχρι τα 29 να αμείβονται το μήνα με 400 και κάτω ευρώ τον μήνα. Αλήθεια, υπάρχουν πολλές επιχειρήσεις σήμερα που απασχολούν έναν εργαζόμενο επί έναν συνεχόμενο χρόνο, έτσι ώστε στη συνέχεια να του δώσουν το "πριμ του κατώτατου μισθού"; Αυτό που επικρατεί στην Ελλάδα είναι χειρότερο από τον κινεζικό καπιταλισμό. Δηλαδή γιατί δεν γίνεται κουβέντα για την μείωση, πέρα του μισθολογικού, του κόστους μιας επιχείρησης; Γιατί μια επιχείρηση να μην έχει φθηνότερη ενέργεια για να λειτουργήσει, λιγότερη γραφειοκρατία, λιγότερες ακόμα εργοδοτικές εισφορές, αλλά πρέπει να έχει νέους-δούλους, οι οποίοι να πέφτουν αντικείμενο εκμετάλλευσης; Επ' αυτού το περισπούδαστο ΚΕΠΕ δεν έχει να πει κάτι;

Ας μην αναρωτιούνται μετά οι "βολεμένοι" άνω των 50 πως οι νέοι δεν ασχολούνται με την πολιτική ή αν ασχολούνται να στρέφονται στα άκρα. Δυστυχώς πως προωθείται η διαγενεακή αλληλεγγύη, όταν ο νέος έχει την επιλογή είτε της μακροχρόνιας ανεργίας είτε ενός "χαρτζιλικιού". Επίσης γιατί κάποιος νέος να σπουδάζει, όταν ξέρει ότι τα προσόντα του και η ηλικία του είναι απαγορευτικά για την πρόσληψη. Η λύση δεν είναι το κράτος, μόνο, αλλά διάολε δεν μπορεί επειδή κατέρρευσε το όνειρο πρόσληψης στο Δημόσιο, ο ιδιωτικός τομέας να είναι μια ζούγκλα, όπου στίβει το νέο, μόνο και μόνο επειδή εκείνος έχει τη φιλοδοξία να δουλέψει και να προκόψει.

Αν όσοι ασχολούνται με την κεντροαριστερά, τον σοσιαλισμό, την ανανεωτική αριστερά, το φιλελεύθερο κέντρο, την πολιτική οικολογία και δεν ξέρω γω με ποιο ιδεολογικό ρεύμα, δεν κάτσουν να στήσουν κάτω ένα σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης, αν με άλλα λόγια δεν φτιαχτεί στην Ελλάδα ένας καπιταλισμός της προκοπής, τότε ας μην απορούν γιατί η Χ.Α. δεν πέφτει από τη τρίτη θέση, ή γιατί το ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ και λοιπές σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις παίρνουν ποσοστά νικοτίνης. Για να στεριώσει ξανά ένα σοσιαλδημοκρατικό εγχείρημα πρέπει πρώτα να φτιάξεις κράτος, μετά αγορά και μετά κοινωνία, με άλλα λόγια να υπογραφεί ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο με τα συνήθη υποζύγια, που δεν είναι μονάχα οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι, αλλά και οι αφελείς νέοι..

www.epikairo.gr