Αυτή κι αν είναι
κατάντια. Ολόκληρη περιοχή, ολόκληρη Αυτοδιοίκηση, ολόκληρη Περιφέρεια, ολόκληρο
Κράτος,να τίθενται κάτω από το κέρδος κάποιων εργολάβων, με εκβιασμούς, οι
οποίοι ασφαλώς είναι και αντικείμενο έρευνας, για το κατά πόσο υπόκειται στις
αρμοδιότητες της Δικαιοσύνης.Μου είναι αδύνατον να φανταστώ πως κάτι τέτοιο,
συμβαίνει σε άλλη περιοχή της Ελληνικής Επικράτειας ή σε περιφέρεια άλλη σ'
ολόκληρο τον κόσμο.
Η υπόθεση της Τρανσέρας
είναι γνωστή και κρατάει μεγάλο χρονικό διάστημα στην επικαιρότητα το ενδιαφέρον
της Θεσπρωτικής κοινωνίας. Ως γνωστόν, έχει συνδυαστεί, εντελώς παράνομα και
παράλογα με την εκτέλεση των έργων του λιμανιού της Ηγουμενίτσας. Η ανάδοχος
εταιρεία, με διάφορα προσχήματα, που όμως δεν ευσταθούν στην λογική και την
πραγματικότητα, απαιτεί να προμηθευτεί τα αδρανή υλικά επί τόπου. Δηλαδή επί του
δρόμου ακριβώς δίπλα στο λιμάνι. Κάτι τέτοιο ασφαλώς θα είχε σαν αποτέλεσμα η
καταπράσινη περιοχή της Γωνιάς, αντίκρυ του οικισμού της
Ηγουμενίτσας, να γίνει κρανίου τόπος.
Αν και από τις μελέτες και τους
τοπικούς φορείς στη συγκεκριμένη εταιρεία, έχει υποδειχθεί ως σημείο απόληψης
αδρανών υλικών, το «νταμάρι» Κρυόβρυσης, που απέχει από το
λιμάνι μόλις 3-4 χιλιόμετρα, η ανάδοχος εταιρεία, υπολογίζει ότι κάτι τέτοιο
αυξάνει το κόστος κατασκευής, που σημαίνει πως μειώνεται το ποσοστό κέρδους της.
Το έργο του λιμανιού καθυστερεί πολλούς μήνες, μόνο και μόνο γιατί κάποιοι
«αρμόδιοι» υπάλληλοι του υπουργείου και των υπηρεσιών του,
αγωνιούν να βρούν λύση, που θα προστατέψει τα συμφέροντα της
εταιρείας.
Με το πρόσχημα αυτό, συγκαλούν ανά τακτά χρονικά διαστήματα,
συσκέψεις επί συσκέψεων, κρυφών και φανερών, ανοιχτών ή κεκλεισμένων των θυρών.
Αυτές οι συσκέψεις, ασφαλώς και έχουν θυμώσει την θεσπρωτική κοινωνία, που
παρακολουθεί διαδικασίες «συναλλαγών» της μεταπολιτευτικής
περιόδου και τώρα, στις μνημονιακές ημέρες. Θεωρεί η θεσπρωτική κοινωνία, πως
κάθε φορά που πραγματοποιείται τέτοια σύσκεψη, ταπεινώνεται και φθάνει στα όρια
της αγανάκτησης.
Εκείνο όμως που την πληγώνει και την οδηγεί σε
εκρηκτικές καταστάσεις, είναι η συμμετοχή των Τοπικών Αρχών και Φορέων, όπως ο
τοπικός Βουλευτής και η Δημοτική Αρχή. Συμμετέχουν σαν άβουλα όντα, δίχως να
είναι σε θέση να δώσουν τις απαραίτητες εξηγήσεις και διευκρινήσεις στον λαό,
τον οποίο εκπροσωπούν (να υποθέσουμε;) και υπηρετούν, για το τι επιδιώκουν με τη
συμμετοχή τους σ' αυτές. Η προστασία του περιβάλλοντος, δεν είναι μόνο υπόθεση
των κρατικών μηχανισμών. Είναι κυρίως υπόθεση των ίδιων των κατοίκων που ζουν σ'
αυτό και με αυτό. Όταν, λοιπόν, ο λαός και η κοινωνία έχουν αποφανθεί σταθερά
και αμετάκλητα, πως δεν θα επιτρέψουν να επιτελεστεί αυτό το περιβαλλοντικό
έγκλημα, όταν μάλιστα στο ίδιο σημείο, υπάρχει το μόρφωμα προηγούμενης
απερίσκεπτης απόφασης και ενέργειας, τί θέλουν οι Άρχοντες και συμμετέχουν στις
συσκέψεις; Και όταν μάλιστα είναι δεσμευμένοι και από ομόφωνες αποφάσεις των
συλλογικών τους οργάνων;
Παρέμβαση Εισαγγελέα.
Με
αυτά τα τραγελαφικά, όλου του προηγούμενου διαστήματος, η τελευταία σύσκεψη,
καλεί. εισαγγελέα. Γιατί, η ανάδοχος εταιρεία επέβαλε στους συμμετέχοντες, την
απόφαση να μην γίνει η διαπλάτυνση του δρόμου, αν δεν εγκριθεί η λήψη αδρανών
υλικών από τη ΓΩΝΙΑ. Δηλαδή, ούτε λίγο, ούτε πολύ, αφαιρέθηκε αυθαίρετα και κατά
παράβαση των νόμων του Κράτους και των κανονισμών της Ευρωπαϊκής Ένωσης,
αντικείμενο του όλου έργου, όπως προέβλεπαν οι σχετικές μελέτες και οι
αντίστοιχοι προϋπολογισμοί. Αν είναι δυνατόν!
Δεν αναλογίσθηκε κανείς, πως ο
άγρια φορολογούμενος Έλληνας, έχει καταβάλλει ακόμα και το αίμα του, για να
πληρωθούν οι σχετικές μελέτες του έργου και των περιβαλλοντικών επιπτώσεων;
Τεράστια οικονομική ζημιά και επιβάρυνση για το κράτος και τους πολίτες. Ποιος
άραγε, θα αναλάβει και να μπουν τα ποσά που κατεβλήθησαν στα Ταμεία του
Κράτους;
Είναι αλήθεια πως τόσο στον τοπικό βουλευτή και υφυπουργό, όσο και
στην δημοτική αρχή, ασκούμε αυστηρή κριτική. Πολύ θα θέλαμε να απαλλαγούμε από
την υποχρέωση αυτή. Και να θέλει όμως να. αγιάσει κανείς, δεν τον αφήνουν. Αφού,
λοιπόν, αυτό αποφάσισαν οι συμμετέχοντες στην τελευταία σύσκεψη, μετά από
απαίτηση και υπόδειξη της αναδόχου εταιρείας, δεν είναι καθήκον μας να
αναζητήσουμε ευθύνες από τους δικούς μας Άρχοντες;
Θα έχουμε άδικο να
απαιτήσουμε από αυτούς να απολογηθούν στους Θεσπρωτούς, για την δουλικότητα που
επέδειξαν όλο αυτό το διάστημα. Να αναλάβουν την ευθύνη για το γεγονός ότι ένα
έργο ζωής, όπως είναι η διαπλάτυνση του δρόμου αυτού, που έχει ποτιστεί πολλές
φορές με ανθρώπινο αίμα, διαγράφτηκε και με τη δική μας συγκατάθεση;
Μα δεν
βρήκε κανείς το θάρρος να αντιδράσει στο όνομα της προστασίας των συμφερόντων
του τόπου του; Πώς θα τολμήσουν να κυκλοφορήσουν στους δρόμους της ιδιαίτερης
πατρίδας τους, της Θεσπρωτίας, αντικρύζοντας τους προδομένους από αυτούς
συμπατριώτες τους; Κρίμα. Και ας χαρακτηριστούμε σκληροί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου