Οξύ καρδιακό επεισόδιο είχε ο Αλέκος
Παπαδόπουλος, ο οποίος, υπεβλήθη σε χειρουργείο by pass με επιτυχία. Το www.tromiazirou.blogspot.gr του εύχεται ολόψυχα περαστικά και
με αφορμή τον ίδιο και την κεντροαριστερά θέλω να επισημάνω κάποια πράγματα.
Όταν ξεκίνησαν οι διεργασίες των διαφόρων
πολιτικών προσώπων για τη σύσταση φορέων, ομίλων, τάσεων και κομμάτων στο χώρο
της κεντροαριστεράς, έγιναν παράλληλα άπειρες συναντήσεις μεταξύ αυτών...
Στις συζητήσεις αυτές δε μπόρεσε να βρεθεί η
χρυσή τομή για συνεργασία 2 ή περισσοτέρων ενδιαφερομένων, όχι λόγω πολιτικών
διαφορών αλλά κυρίως λόγω ατομικών φιλοδοξιών. Οι στρατηγοί έγιναν πολλοί και
όλοι επιθυμούσαν να ηγηθούν της χώρας.
Μάλιστα, οι φιλοδοξίες ήταν τόσο διογκωμένες που
πολλές φορές προκαλούσαν γέλωτα.
Το ΠΑΣΟΚ πλέον άρχισε να διαφαίνεται ότι βαδίζει
προς το βιολογικό του τέλος αλλά οι διεργασίες των πολλών μικρών ομάδων
παρέμειναν σε στενά όρια και δε δημιουργήθηκε κανένα πλαίσιο συνεργασίας που θα
μπορούσε να αποτελεί ένα νέο πόλο για την κεντροαριστερά, έστω και χωρίς
προοπτική.
Τότε, όλοι κατέληξαν στο πρόσωπο του Αλέκου
Παπαδόπουλου, τον οποίο πρότειναν να τεθεί επικεφαλής της προσπάθειας.
Απευθύνθηκαν σε αυτόν διότι ήταν ο μόνος ο οποίος ενέπνεε το σεβασμό και στους
εκσυγχρονιστές του Σημίτη αλλά και στους μεταρρυθμιστές του ΓΑΠ.
Ο ένας δεν ήθελε τον άλλο αρχηγό αλλά όλοι ήθελαν
τον Αλέκο, όλοι ήξεραν πως ήταν ο μόνος κάτω από τον οποίο θα μπορούσαν να
στοιχηθούν τα λεγόμενα μεγάλα ονόματα του χώρου.
Μάλιστα, την επιλογή αυτού ως επικεφαλής μίας
νέας προσπάθειας έκαναν και κάποιες αριστερές τάσεις του ΠΑΣΟΚ, κάτι που
προκάλεσε έκπληξη στους πάντες.
Ο Αλέκος Παπαδόπουλος απήντησε σε καθέναν από
αυτούς ξεχωριστά και τους περιέγραψε το πλαίσιο στο οποίο πρέπει να κινηθεί η
Ελλάδα, κάτι που, άλλωστε, έπραξε και δημόσια.
Όπως επίσης είπε, πως οι ευθύνες όλων όσων
συμμετείχαν στις κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης είναι βαρύτατες και το μοναδικό
χρέος που έχουν σε μία νέα πολιτική προσπάθεια είναι να γίνουν γέφυρες για να
περάσουν οι επόμενες γενιές.
Μάλιστα είπε χαρακτηριστικά πως οι νεότερες
γενιές είναι που θα καθορίσουν το πρόβλημα της χώρας και ό,τι καλό προκύψει, από
κείνες θα προκύψει. Έτσι, αρνήθηκε ευγενικά την πρόταση και μετρίασε εξίσου
ευγενικά αρρωστημένες φιλοδοξίες.
Παραθέτω χαρακτηριστικό απόσπασμα από τη
συνέντευξή του στον Αντώνη Καρακούση τον Απρίλιο του 2012, έναν μήνα πριν τις
εθνικές εκλογές:
[...] Το πρόβλημα της χώρας
μας είναι εσωτερικό. Για να το πω λίγο πιο παραστατικά. Να φανταστούμε μια
μεσαιωνική πόλη με κάστρο που ορδές βαρβάρων την πολιορκούσαν, έρχονται τα
στρατεύματα του Καρλομάγνου, - με τη συμβολή ότι αυτός ενοποίησε την Ευρώπη το
λέω έτσι -, τους απωθούν, αλλά η χώρα μέσα είναι κατεστραμμένη, δεν μπορεί να
παράξει τίποτε, έχει πανώλη, έχει χολέρα, τύφο κ.λπ. και βλέπεις ανθρώπους
απελπισμένους όπως είναι τώρα και όπου τους λένε εμείς καθαρίσαμε το εξωτερικό
και θα λύσετε το εσωτερικό σας πρόβλημα μέσα. Η χώρα έχει μεγάλα προβλήματα για
να ξαναγίνει από ένα ασύντακτο κράτος της Βαλκανικής - οι ευθύνες είναι βαριές
σας λέω - και να οικοδομηθεί κάτι καινούργιο και με τη συνδρομή ενδεχομένως των
έξω, γιατί τα στρατεύματα του Καρλομάγνου μπορεί συνεχώς να φυλάνε το κάστρο και
οι άλλοι μέσα να είναι σε καθεστώς αμεριμνησίας. Το μέλλον μπορεί να ξεκινήσει
από το παρελθόν, να βασιστεί, αλλά θα υπάρξει χωρίς αυτό».
- Σωστά. Αλλωστε είναι πεπερασμένος ο
χρόνος όλων μας.
«∆εν είναι δικό μας και αυτό δεν είναι
θεωρία. Και η κινητοποίηση αυτής της γενιάς ανθρώπων, αυτοί θα ζήσουν το
πρόβλημα της χώρας και ό,τι καλό στη διαμόρφωση πρέπει να ξεκινήσει από αυτή τη
γενιά. Εμείς το πολύ πολύ, κάποιοι από μας ας πούμε, όσοι νομίζουν ότι μπορεί να
είναι νομιμοποιημένοι γιατί ξεχνάνε ότι ο λαός δεν νομιμοποιεί, παρακολουθεί
αυτή την περίοδο, ακόμη κι όταν ψηφίζει δεν σου δίνει νομιμοποίηση. Το μόνο που
μπορούμε να κάνουμε είναι γέφυρα να περάσουμε κάποιες επόμενες γενιές να
αναλάβουν σε μια διαφορετική κατεύθυνση τη χώρα και να την οδηγήσουν εκεί που θα
την οδηγήσουν». [...]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου