Η
περίπτωση των μεταλλείων της Χαλκιδικής έχει λάβει έναν περίεργο συμβολισμό που
απέχει παρασάγγας από τις όποιες διαφωνίες για την επένδυση. Οι μαύρες σημαίες
στην ευρύτερη περιοχή και συνθήματα όπως «έξω οι Καναδοί δολοφόνοι» συνοδεύουν
την όποια προσπάθεια της εταιρείας να «τα βρει» με την τοπική κοινωνία. Μια
κοινωνία που είναι διχασμένη. Πολλοί έχουν συνδέσει τις ζωές τους με τα
μεταλλεία χρυσού. Άλλοι θεωρούν ότι θα υποβαθμίσει τις ζωές τους και θα
απαξιώσει τις περιουσίες τους. Οι αντιδράσεις εκτείνονται σε ένα ευρύτατο φάσμα
και σχετίζονται είτε με τους οικονομικού όρους της επένδυσης είτε με τις
περιβαλλοντικές συνέπειες.
Στην πραγματικότητα η προχθεσινή
επίθεση ουδόλως σχετίζεται με τις επιχειρηματικές πρακτικές. Πρόκειται για μια
κίνηση πολιτικού χαρακτήρα. Ορισμένοι βρήκαν πρόσφορο έδαφος στην περιοχή για να
διαιωνίσουν το μίσος της ελληνικής κοινωνίας για την επιχειρηματικότητα.
Πολιτικοί όλων των αποχρώσεων έχουν στηρίξει την άποψη ότι η συγκεκριμένη
δραστηριότητα αποτελεί προϊόν διαπλοκής ή εσχάτως ότι οι περιβαλλοντικές
επιπτώσεις θα είναι τόσο μεγάλες που ουσιαστικά θα καταστρέψουν το φυσικό κάλλος
της Χαλκιδικής. Η συγκεκριμένη άποψη συσπείρωσε εκτός από μερίδα των κατοίκων,
διάφορες ομάδες του αντιεξουσιαστικού (και όχι μόνο) χώρου που βρήκαν πρόσφορο
έδαφος για να εκφράσουν τη δυσαρέσκειά τους απέναντι στο πολιτικό σύστημα. Έτσι
μπορεί να ερμηνεύσει κανείς το προχθεσινό χτύπημα. Οι κάτοικοι που διαφωνούν
μπορούν να διαμαρτύρονται έντονα. Ο τρόπος όμως που έγινε η επίθεση δεν δείχνει
δράση κατοίκων της περιοχής. Η περίπτωση των μεταλλείων χρυσού έγινε «παντιέρα»
για όσους θέλουν να δηλώσουν την αντίθεσή τους στις επενδύσεις, την ανάπτυξη
ίσως και τον ίδιο τον καπιταλισμό.
Η πολιτική εξουσία από την άλλη,
αρνείται να δώσει ριζική λύση στο πρόβλημα. Θεωρεί ότι πρόκειται για «καυτή
πατάτα» που προσφέρεται για λαϊκισμό. Είτε από όσους θα εκτοξεύσουν κατηγορίες
για διαπλοκή, είτε από όσους χρησιμοποιήσουν το περιβάλλον ως ασπίδα ενάντια
στην επένδυση. Οι αρμόδιοι υπουργοί της τελευταίας δεκαετίας δεν έθεσαν
ουσιαστικά εμπόδια στην επένδυση. Η αδράνειά τους ωστόσο πρακτικά δημιούργησε
ένα καθεστώς ομηρίας.
Στην πραγματικότητα η Ελληνικός Χρυσός Α.Ε.
απέκτησε τα μεταλλεία Κασσάνδρας το 2003 με τίμημα περίπου 14 εκατ. ευρώ. Όσοι
τάσσονται κατά της επένδυσης θεωρούν ότι η συγκεκριμένη αξία κτήσης είναι
χαμηλή. Παραβλέπουν ωστόσο -σύμφωνα με τους επενδυτές- ότι πριν από 10 χρόνια η
καναδική TVX εγκατέλειπε την Ελλάδα, οδηγώντας σε πολυήμερη απεργία πείνας τους
μεταλλωρύχους, που εργαζόταν στον όμιλο εξόρυξης.
Τότε καμία από τις
ελληνικές επιχειρήσεις δεν είχε δεχτεί να αντικαταστήσει την TVX, αναλαμβάνοντας
το project (και το κόστος) της εξόρυξης. Όσο για το περιβάλλον, οι πολέμιοι της
επένδυσης αναφέρουν ότι θα καταστραφεί ένα αρχέγονο δάσος. Η πλευρά των
επενδυτών ωστόσο, έχει δεσμευθεί ότι το τμήμα του δάσους που θα επηρεαστεί είναι
μικρότερο από το 1% της συνολικής επιφάνειας, ενώ έχει δεσμευθεί ότι θα
αποκαταστήσει τη διπλάσια έκταση από όση επηρεάσει. Επίσης όσοι αντιδρούν
υποστηρίζουν ότι θα χρησιμοποιηθεί το επιβλαβές κυάνιο για την εξορυκτική
διαδικασία, μολονότι η Eldorado Gold δεν χρησιμοποιεί τη συγκεκριμένη χημική
ουσία.
Από τον Σταμάτη Ζαχαρό
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου