Εμείς και ο αλβανικός εθνικισμός.

Όταν το τσάμικο υπόμνημα φτάσει στην Αλβανική Βουλή, τι θα κάνουν τότε οι "πατριώτες" βουλευτές μας;

Είναι πλέον γνωστό ότι τον τελευταίο καιρό υπάρχει έξαρση του αλβανικού εθνικισμού. Μερικοί αναλυτές, αλλά και πολιτικοί, σχετίζουν το γεγονός αυτό με τις επικείμενες βουλευτικές εκλογές στην Αλβανία. Κατά την άποψή μου δεν είναι έτσι. Η άποψη αυτή όχι μόνο στερείται πραγματικότητας, αλλά θα έλεγα ότι είναι και επιζήμια όσον αφορά τα εθνικά ζητήματα τόσο του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού όσο και της πατρίδας μας γενικότερα. Στην πραγματικότητα ο αλβανικός εθνικισμός ποτέ δεν είχε πάψει. Μπορεί στο παρελθόν να ήταν πιο ήπιος και πότε πότε να βλέπαμε μέσα στο σκότος μερικές αναλαμπές του, όμως πάντα ήταν υπαρκτός. Οι Αλβανοί και ο αλβανικός εθνικισμός, όσο κι αν μερικοί επίσημοι ή ανεπίσημοι κύκλοι στην Ελλάδα θέλουν να τους υποτιμήσουν, πάντα αποτελεούν κίνδυνο για ολόκληρα τα Βαλκάνια. Εμείς αυτό το είχαμε επισημάνει ουκ ολίγες φορές εδώ και πολλά χρόνια πριν, όταν η Ελλάδα νομιμοποιούσε τους Αλβανούς μετανάστες χωρίς κανένα κριτήριο. Από τότε προβλέπαμε κίνδυνο δημιουργίας στην Ελλάδα ακόμη και αλβανικής μειονότητας, αλλά και προσπάθειες από εξτρεμιστικά (διάβασε εθνικιστικά) αλβανικά στοιχεία για δημιουργία καταστάσεων σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας. Αυτό αποδεικνύεται σήμερα με τον καλύτερο τρόπο. Ας θυμηθούμε το συμβάν με τον πυροβολισμό της ελληνικής σημαίας κτλ.

Φρονώ πως η μέχρι τώρα ηπιότητα του εθνικισμού αυτού ήταν καλομελετημένη από το βαθύ αλβανικό κράτος λόγω των γεγονότων στο Κόσοβο. Τώρα που εκεί η υπόθεση έκλεισε προς όφελός τους με την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας και το σχηματισμό του νεότερου κράτους της Ευρώπης, ήρθε ξανά η σειρά της έξαρσης του αλβανικού εθνικισμού. Και αυτό δεν το βλέπουμε μόνο στη ρητορική του τσάμικου κόμματος και της Ερυθρόμαυρης Συμμαχίας, αλλά και στη ρητορική και την πράξη των δύο μεγαλύτερων κομμάτων στη χώρα, του Δ.Κ. και του Σ.Κ. Το μεν Δ.Κ. δια στόματος του προέδρου του κ.Μπερίσα κατ΄επανάλειψη κάνει λόγο για ενιαίο αλβανικό έθνος από το Πρέσοβο μέχρι την Άρτα και για ύπαρξη Αλβανών σε πέντε κράτη (υπονοώτας εδώ και την Ελλάδα), το δε Σ.Κ., ακομη χειρότερα, έχει συμπεριλάβει στο πρόγραμμά του το δήθεν τσάμικο ζήτημα.

Και τίθεται το ερώτημα: εμείς τι κάνουμε απέναντι σ" αυτόν τον αλβανικό εθκικισμό; Τι κάνουν οι δικοί μας εκπρόσωποι στο Κοινοβούλιο ή στην κυβέρνηση; Εδώ τα πράγματα είναι απογοητευτικά. Οι δικοί μας εκπρόσωποι στα αλβανικά κόμματα (ελληνικής καταγωγής είναι αρκετοί, όμως οι περισσότεροι σχεδόν έχουν χάσει την εθνική τους συνείδηση, γι" αυτό και δεν υπάρχει λόγος να τους αναφέρουμε), τηρούν σιγή ιχθύος και έχουν αφήσει τον πρόεδρο του ΚΕΑΔ Βαγγέλη Ντούλε να μάχεται σαν ο Δαβίδ με το Γολιάθ. Ξέρρας, Τάβος και Μπάρκας, αυτοί τουλάχιστον που βγήκαν βουλευτές στις δικές μας περιοχές, σαν να μην υπάρχουν στο Κοινοβούλιο, με εξαίρεση τον κ. Μπάρκα που έχει ψελλίσει κάτι, πάντα., εντός των πλαισίων που του επιτρέπει το κόμμα του.

Μερικοί, που θέλουν να θεωρήσουν τον εαυτό τους πατριώτη, ενώ όταν πρέπει να μιλήσουν προς υπεράσπιση των δικαιωμάτων του μαχόμενου και δοκιμαζόμενου Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού ή των δικαίων του έθνους μας, τηρούν σιγή ιχθύος, από την άλλη πληρώνουν αδρά την Ερυθρόμαυρη Συμμαχία να τους "συκοφαντήσει", ώστε να εξωραϊσουν το ενθελληνικό τους προφίλ.

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη προδοσία και μεγαλύτερη ντροπή για το Βορειοηπειρωτικό Ελληνισμό η πράξη των δύο υπουργών, Ξέρρα και Τάβου, όταν με όλη την αλβανική κυβέρνηση κάθισαν στα έδρανα της Αυλώνας, με την ευκαιρία των εκατό χρόνων από την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας της Αλβανίας. Ενώ γνώριζαν καλά πως κάθονταν πάνω στο αίμα του Σπυρομήλιου, του Ζωγράφου και όλων των αγωνιστών που έγραψαν ιστορία με την ανακήρυξη της αυτονομίας της Βορείου Ηπείρου, αντί να απείχαν ή ακόμη και να παραιτούνταν αν τους υποχρέωναν για να καθίσουν, κάθονταν "υπερήφανοι" για το "κατόρθωμά" τους χαζογελώντας. Πού όμως τέτοια ευαισθησία!.

Αυτές τις μέρες εξετάζεται στην Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων της Αλβανικής Βουλής το τσάμικο υπόμνημα.

Κατά πάσα πιθανότητα (ίσως και με ελάχιστες τροποποιήσεις που δε θα θίγουν το βασικό αίτημα) θα εγκριθεί προς ψήφιση στο Κοινοβούλιο.

Τι θα κάνουν τότε οι "πατριώτες" βουλευτές μας, αν η Βουλή, δηλαδή οι συνάδελφοί τους το ψηφίσουν; 

Θα έχουν έστω και αργά την τόλμη να παραιτηθούν από τα κόμματά τους;

Είδωμεν!.

του Δημήτρη ΚΙΚΗ

www.borioipirotika.blogspot.com