Το νόημα των φετινών συγκρούσεων στις παρελάσεις.

Για μένα, ελπίζω και για άλλους, το νόημα των φετινών διαμαρτυριών κατά την διάρκεια εθνικών παρελάσεων είναι το εξής:

1) Όταν ένα κράτος δεν μπορεί να κάνει παρελάσεις τότε δεν μπορεί να κάνει πολλά περισσότερα και πιο βασικά πράγματα. Για τον στρατό π.χ. η πειθαρχία κατά τις παρελάσεις ήταν μια ένδειξη για την αποτελεσματικότητα του ίδιου του στρατού. Αν έβλεπες μια διμοιρία να παρελαύνει με βήμα και πειθαρχία αυτό σήμαινε ότι θα μπορούσε να υπακούσει και να "προπονηθεί" σε πολεμικές επιχειρήσεις που απαιτούν επίσης πειθαρχία. Αν δεν υπήρχε βήμα στην παρέλαση τότε πόσο μάλλον πειθαρχία σε πολεμικές επιχειρήσεις. Αυτό ισχύει κατά κανόνα και γι' αυτό ξένοι πράκτορες πάντα κοιτάνε και τις παρελάσεις. Το ίδιο όμως ισχύει συμβολικά και σήμερα για το κράτος όταν δεν μπορεί να εορτάσει μια μεγάλη εθνική εορτή. Πρόκειται για μια συμβολική κατάρρευσή του.

2) Ο λαός είναι τσατισμένος με τους πολιτικούς και τα κόμματα. Αυτό μένει να εκφραστεί βέβαια και στις κάλπες με την ψήφιση μικρών κομμάτων, αλλιώς θα είμαστε ένας λαός γελοίος που διαμαρτύρεται άσκοπα διακόπτοντας παρελάσεις αλλά όταν έρθει η ώρα της κρίσης λουφάζει. Όταν δολοφονήθηκε ο Καποδίστριας κυκλοφορούσε χωρίς φρουρά ενώ ήξερε ότι κάποιοι τον μισούν. Αντίθετα, σήμερα οι σημερινοί πολιτικοί αν κυκλοφορούσαν χωρίς φρουρές θα λιντζαριζόταν από απλούς πολίτες σε χρόνο ντε-τε, ότι πήγε δηλαδή να πάθει ο καημένος Χατζηδάκης από κάτι γιαγιάδες και παππούδες με μαγκούρες. Ο λαός λοιπόν είναι αυτός που θα πρέπει να στείλει για πάντα τα μεγάλα κόμματα στο χρονοντούλαμπο της ιστορίας μέσω των εκλογών. Από την άλλη πλευρά το ότι σε πολλές πόλεις δεν τόλμησαν να εμφανιστούν πολιτικοί στους επισήμους, σημαίνει ότι δεν είχαν το παραμικρό πολιτικό ανάστημα έχοντας χάσει κάθε δημοκρατική νομιμοποίηση. Γιατί μην ξεχνάμε ότι η δημοκρατία δεν στηρίζεται από την αστυνομία αλλά από τους ίδιους τους πολίτες οι οποίοι δεν φαίνονται διατεθειμένοι να προστατεύσουν τους πολιτικούς από το ξύλο που θέλουν να τους δώσουν κάποιοι πιο εξαγριωμένοι.

3) Για μένα οι διαμαρτυρίες που ακύρωσαν ή εμπόδισαν παρελάσεις σε επαρχιακές πόλεις, δεν δείχνουν μόνο την δυσαρέσκεια του κόσμου απέναντι στην κεντρική πολιτική σκηνή αλλά και απέναντι στην τοπική αυτοδιοίκηση. Κατά τη γνώμη μου πάνω από τη μισή πολιτική ευθύνη της χρεοκοπίας την έχουν οι περιφερειακές αυτοδιοικήσεις, οι δήμαρχοι, οι πρώην νομάρχες, οι πρώην περιφερειακοί σύμβουλοι κτλ. Το τι διαφθορά υπάρχει στην ελληνική επαρχία δεν χωράει στο μυαλό κανενός. Διαφθορά σε επίπεδο κυριολεκτικής μαφίας που σε καθαρίζουν στο πι και φι. Και αυτό που περιγράφω σημαίνει ότι η λύση εννοείται ότι δεν είναι στην επαναφορά της προ της χρεοκοπίας κατάστασης με τα λαμόγια που έκλεβαν το λαό. Μαζί με τους πολιτικούς της κεντρικής πολιτικής σκηνής ο λαός αποδοκίμασε και τους πολιτικούς-μαφίες της περιφέρειας. Και μαζί με αυτούς αποδοκιμάστηκε και το αηδιαστικό κράτος των παρατρεχάμενων μηχανισμών και βυσμάτων που έχουν στήσει.

4) Σαφές επίσης είναι το νόημα ότι ο λαός δεν αντέχει άλλη λιτότητα όπως αυτή επιχειρείται σήμερα. Ακόμη και η αναγκαστική μείωση του βιοτικού επιπέδου πρέπει να γίνεται με μια αίσθηση δικαιοσύνης και όχι όπως σήμερα. Κάτι τέτοιο δεν μπορεί να γίνει μέσα στο ευρώ μόνο με απανωτές μισθολογικές πιέσεις οι οποίες οδηγούν σε μια εμφύλια σύγκρουση πλουσίων εναντίον φτωχών που αργά ή γρήγορα θα διαλύσει την κοινωνία. Οι πλούσιοι καλούν σε υπομονή και είναι κουλ ενώ οι φτωχοί πέφτουν κατά εκατοντάδες χιλιάδες σε κατάθλιψη ή οργή. Υπάρχουν και πιο δίκαιες λύσεις. Για παράδειγμα με μια "απαλλοτρίωση" των μισών τραπεζικών καταθέσεων υπέρ των φτωχών, πώς μπορεί να γίνει αυτό σε μια δημοκρατική κοινωνία; Μα με την έξοδο από το ευρώ και την υποτίμηση του νομίσματος π.χ. κατά 50%.

5) Και είναι να απορεί κανείς πώς μια χώρα σε τόσο μεγάλη κρατική αποσάθρωση και μη λαϊκή νομιμοποίηση των πολιτικών που κυβερνάνε, λειτουργεί ακόμη σχετικά εύρυθμα. Και αυτό είναι ένα μήνυμα ελπίδας για την επόμενη μέρα που βασίζεται στο ότι ο λαός ακόμη και ουσιαστικά ακυβέρνητος ή ενώ κυβερνάται από τυράννους μπορεί να λειτουργεί πολιτισμένα και συντεταγμένα.

Συμπέρασμα
Πιο είναι λοιπόν το φετινό μήνυμα από τις διαμαρτυρίες κατά την διάρκεια των παρελάσεων; Ότι η Ελλάδα δεν αντέχει άλλη λιτότητα και θα πρέπει συνεπώς να γίνει κάτι, τι θα είναι αυτό; Μόνο η έξοδος από το ευρώ έχει απομείνει. Και για να γίνει αυτό θέλουμε σοβαρούς ανθρώπους για να διαχειριστούν τη νέα κατάσταση και να μην αφήσουν το καράβι να σπάσει πάνω στον ύφαλο. Και όχι βέβαια τους ίδιους πολιτικούς τόσο σε κεντρικό όσο και σε περιφερειακό επίπεδο που οδήγησαν το καράβι πάνω στον ύφαλο.

Τώρα θα ήταν η ώρα για έμπρακτη πολεμική αμφισβήτηση της καθεστηκυίας τάξης που έστησαν οι πολιτικοί και οι γραφειοκράτες τους των κρατικών μηχανισμών και της δημόσιας διοίκησης, μέσω ενός ανένδοτου πολέμου εναντίον σε κάθε πρόσωπο που ασκεί εξουσία στην Ελλάδα κατά τον ίδιο τρόπο που έδωσε ο Μάο το δικαίωμα στον κινεζικό λαό να καθαιρεί από την εξουσία δικαίως και αδίκως όποιον ήθελε.

Πώς θα γίνει αυτό; Οι επόμενες εκλογές θα πρέπει να είναι μόνο η αρχή για την κεντρική πολιτική σκηνή.

Οι επόμενοι σταθμοί θα πρέπει να είναι στο να "πληρώσουν" και οι περιφερειακοί πολιτικοί παράγοντες και οι ανά την Ελλάδα γραφειοκράτες (Γενικοί Γραμματείς, Διευθυντές, Προϊστάμενοι και λοιπά κομματικά λαμόγια της δημόσιας διοίκησης) τυφλά όργανα των πολιτικών που έφεραν την χώρα στο μηδέν.

www.greekradial.blogspot.com