'Ηπειρος, πανέμορφος τόπος. Δείτε τα 4 υπέροχα video.

Απολαύστε τα 4 video









www.romiazirou.blogspot.gr

Κτηνοτρόφοι ταΐζουν τσακάλια και λύκους με νεκρά ζώα

 

Σε μεγάλη «ταΐστρα» για τα άγρια κυνοειδή έχει μετατραπεί η ελληνική ύπαιθρος καθώς η συνεχιζόμενη παράνομη πρακτική κτηνοτρόφων τής ανεξέλεγκτης απόρριψης νεκρών ζώων , συντελεί στην αφθονία τροφής για λύκους και τσακάλια και στη συνεπακόλουθη αύξηση του πληθυσμού τους.

Ειδικά, μάλιστα, για το Εθνικό Πάρκο Κερκίνης, που αποτελεί πεδίο επιστημονικής έρευνας, μέσα σε 10 μήνες εντοπίστηκαν, σε διάφορα σημεία, 200 νεκρά ζώα (αγελάδες, πρόβατα, κατσίκια, βουβάλια και άλογα) που υπολογίζονται σε περίπου 38 τόνους!

«Φανταστείτε, λοιπόν, τόση μεγάλη ποσότητα κρέατος αφημένη στην ύπαιθρο πώς επηρεάζει την άγρια ζωή. Μπροστά σ’ αυτή την αφθονία τροφής, λύκοι και τσακάλια δεν κυνηγούν αλλά συνυπάρχουν μαζί και με ημιδεσποζόμενα σκυλιά, περιμένοντας απλώς πότε θα… ρίξουν τροφή οι κτηνοτρόφοι» εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο ζωολόγος – οικολόγος, σύμβουλος Διαχείρισης Φυσικού Περιβάλλοντος και υποψήφιος διδάκτορας του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης Θεόδωρος Κομηνός, επικεφαλής έρευνας που διεξήχθη από τις ΜΚΟ «ECO Studies» και «RWild IN GR» σε συνεργασία με τη Μονάδα Διαχείρισης του Εθνικού Πάρκου της λίμνης Κερκίνης και με χρηματοδότηση του ΟΦΥΠΕΚΑ.

Τα πρώτα συμπεράσματα της έρευνας αλλά και οι μεθοδολογίες που θα πρέπει να ακολουθηθούν για την εξάπλωση του λύκου και του τσακαλιού που έχει φτάσει, σε μικρούς πληθυσμούς, μέχρι την Ισπανία, συζητήθηκαν σε διεθνή συνάντηση εργασίας που πραγματοποιήθηκε στις 23-27 Οκτωβρίου 2023, στο χωριό Κερκίνη του νομού Σερρών, με θέμα «Χρυσό Τσακάλι (Canis aureus): αλληλεπίδραση με τις ανθρώπινες δραστηριότητες καθώς και με άλλα άγρια και ήμερα κυνοειδή».

Στη συνάντηση συμμετείχαν περισσότεροι από 30 ειδικοί από 20 χώρες (Ευρώπη, Ινδία, Τουρκία, Σρι Λάνκα, Ισραήλ), εργαζόμενοι από Μονάδες Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών του ΟΦΥΠΕΚΑ και εργαζόμενοι από Δασαρχεία και Διευθύνσεις Δασών της κεντρικής Μακεδονίας, αλλά και ο διευθυντής και ειδικοί επιστήμονες από το Εθνικό Πάρκο του Δούναβη, της Ρουμανίας.

«Έχουμε διαπιστώσει ότι έχει αλλάξει η συμπεριφορά του λύκου και του τσακαλιού που είναι πλέον πιο “φιλική” με τον άνθρωπο, με τα σκυλιά να παίζουν ουσιαστικά τον ρόλο της “πόρτας” γι’ αυτή την προσέγγιση» λέει ο κ. Κομηνός εξηγώντας ότι σκυλιά και άγρια κυνοειδή, σε μεγάλους πληθυσμούς, έρχονται κοντά, όταν υπάρχει άφθονη τροφή και δεν έχουν ανταγωνισμό.

«Τα άγρια αυτά σαρκοφάγα αυξήθηκαν και πλησίασαν τον άνθρωπο γιατί στην ουσία, οι κτηνοτρόφοι τα “εκτρέφουν”, πετώντας παράνομα τα νεκρά ζώα έξω από τις στάνες. Παράλληλα, τα σκυλιά, που στις περισσότερες περιπτώσεις δεν είναι τσοπανόσκυλα, άρα δεν είναι κατάλληλα εκπαιδευμένα, έχουν μάθει στην παρουσία των τσακαλιών και των λύκων και δεν αντιδρούν καθόλου όταν μπαίνουν μέσα στις στάνες και επιτίθενται στα οικόσιτα ζώα».

Στα παραπάνω συμπεράσματα οδηγήθηκε ο κ. Κομηνός χρησιμοποιώντας μεθοδολογία που περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, την τοποθέτηση καμερών αλλά και τη χρήση drone με θερμική κάμερα και σε άλλες περιοχές της Ελλάδας, εκτός από την Κερκίνη. «Πρόκειται για μεθοδολογία που δεν χρησιμοποιείται ευρέως, ειδικά σε βαλκανικές χώρες και μας επιτρέπει να ξέρουμε τις ακριβείς κινήσεις των νυκτόβιων αυτών ζώων» αναφέρει, προσθέτοντας ότι στη διεθνή συνάντηση συζητήθηκαν τρόποι συντονισμού των επιστημόνων καθώς και η δημιουργία πανευρωπαϊκού δικτύου για την έρευνα και αντιμετώπιση της εξάπλωσης του τσακαλιού και του λύκου.

https://agronewsbomb.gr/

Χάσαμε τον γάιδαρο.......

 Γράφει ο Γιώργος Γιαννάκης

Ίσως φανεί περίεργος ο τίτλος αυτού του γραφτού μου μεταξύ σοβαρού και αστείου.  Σε όλους σε εμάς τους επαρχιώτες ίσως μας έρχονται στη θύμηση παλιές εποχές. Τότε στις παλαιές εποχές κόσμος, πολύς κόσμος στα χωριά εκεί με τις μεγάλες φαμίλιες, παιδιά, γονείς, παππούς, γιαγιά [ ζωντανά άλογα, μουλάρια, γαϊδούρια.] Λειτουργούσαν οι κοινωνίες όμορφα ο ένας βοηθούσε τον άλλον. Υπήρχε αγάπη, συμπόνια, συμμετοχή στην χαρά και στην λύπη ξεφάντωμα στις γιορτές και στα πανηγύρια.  Τώρα αλλάξαν οι εποχές κανένα αντάμωμα εκεί στο τρίστρατο που μαζευόντουσαν με ένα σφύριγμα.  Ερημιά τα πάντα παντού ανυπαρξία ελάχιστοι άνθρωποι κανείς δεν σπέρνει και φυσικά δεν θερίζει και εκεί που οι παλιοί άνθρωποι χύναν τον ιδρώτα τους τώρα φύτρωσαν βάτα και πουρνάρια κανένα σημάδι χωρισμού δεν υπάρχει από το γειτονικό χωράφι.      

Μαζί με τον άνθρωπο χάθηκαν και τα ζωντανά.  Και κάθε σπίτι που είχε το μουλάρι του, το γαϊδούρι του για δουλειές, να κουβαλάνε ξύλα το νερό με την βαρέλα εξαφανίστηκαν.   Ρωτάω πολλούς φίλους πόσα γαϊδούρια έχουν τα χωριά τους και οι περισσότεροι κανένα μου απαντάνε.  Ρωτάω τον μπάρπα Στέφο το Λαρισαίο που εχει πηγαίο καλαμπούρι: μπάρμπα Στέφο θα τα σαλαγήσουμε. Τώρα ρε Γιώργη χαθήκανε τα πρόβατα και πάψαν τα κουδούνια άιντε κυνήγα καμιά μπλιώρα εδώ στο πάρκο ποιό εύκολα θα βρεις. 

-Μπάρμπα Στέφο πόσα γαϊδούρια έχει το χωριό σου; 

-δεν ξέρω μπορεί και κανένα αλλά ξέρω αλλού που έχει πολλά. 

-Που ρε μπάρμπα? 

-Θυμάσαι κάπου εκείνος ο συντοπίτης μου τι είπε, "είμαστε και οι τριακόσιοι γουμάρια".  

-Πόσο δίκιο έχεις ρε μπάρμπα ναι αυτοί μας καταντήσανε έτσι.   Που είναι ρέ και σας λέω έτσι γιατί έτσι και χειρότερα έπρεπε τότε να σας ξεμπροστιάζαμε και ξαναλέω που είναι ρε τα σχολεία, τα γυμνάσια στα κεφαλοχώρια η υποδομή να φεύγουν εύκολα τα προϊόντα σου παρά να σε κοροϊδεύει ο μπάτσιος με τον χασάπη. Προχωράμε στο αβέβαιο, τα σημάδια είναι ζοφερά. Πάρτε παράδειγμα την κατοχή, ο κόσμος κατέφυγε στην επαρχία για να επιζήσει αλλά τότε βρήκαν και καλλιεργήσιμη γή.   

Νομίζω ότι η τελευταία πραξη με το γαϊδούρι παίχτηκε σε ένα χωριό της Ντουσκάρας. Εκεί ο μπάρμπα Αλέξης πουρνό πουρνό καθώς έκανε όλες τις δουλειές μετά γραμμή για το μπακαλιό. Ο γάιδαρος δεν χρειαζόταν καθοδήγηση, μάλιστα τον άφηνε και σε ένα πεζούλι και ξεπέζευε. Κάποια μέρα ο μπάρμπας μέθυσε έπεσε από τον γάιδαρο και έμεινε ανάπηρος. Μη μπορώντας κάποιος να τον συντηρήσει ψόφησε και ο γάιδαρος.  Δυσάρεστες λοιπόν οι προβλέψεις για να μπορέσουμε να επιζήσουμε εμείς και τα παιδιά μας.  Θα δείτε το γάλα και το τυρί να γίνει είδος πολυτελείας, το αρνάκι ξεχάστε το, κανένα κοτόπουλο και αυτό με το ζόρι. Μέχρι σήμερα κάναμε κατάχρηση ευημερίας, σπατάλης και αδιαφορίας για χλωρίδα και πανίδα για αυτό φτάσαμε στο χείλος του γκρεμού. Ίσως στο γαιδούρι του μπάρμπα  Αλέξη απο΄την Ντουσκάρα να γράφτηκε η τελευταία πράξη μιας φευγάτης εποχής 

 ΥΓ Ήθελα να ήξερα αυτές οι τράπεζες που ξεζουμίζουν τον κόσμο που τις στηρίξαμε με τόσα μνημόνια γιατί εκμεταλλεύονται τον κοσμάκη και σου λέει κύριοι θα ανέβουν τα επιτόκια δανεισμού.Σε αυτόν τον φουκαρά που έδωσε το αίμα του για ένα κεραμίδι και αφού ο πληθωρισμός τρέχει με δώδεκα τα εκατό, δηλαδή έχω εκατό ευρώ στην τράπεζα αυτομάτως πήγαν ογδόντα οκτώ και τώρα μας εμπαίζετε. Παλιά μπορεί να υπήρχε πληθωρισμός αλλά τα καλύπταν τα επιτόκια των καταθέσεων.  

Και κάτι ακόμη και δεν θα σας κουράσω Είχα έναν ανενεργό λογαριασμό απο το 2013 είπα να τον κάνω ανάληψη, αφού έμπλεξα με ένα χαρτοβασίλειο εδέησε ο θεός και το ποσό [ το διαβολικό 666] σε αυτό το ποσόν επί δεκατρία χρόνια πήρα δεκατρία λεπτά τόκο, τα πήρα και τους έδωσα πέντε μούτζες.

Γιώργος Γιαννάκης

Απόδημος Κραψίτης

Ο μοναχικός βοσκός και το κοπάδι του | Ένας ήρωας του βουνού

 Η σημασία της κτηνοτροφίας για την Ελλάδα: Ένας κλάδος που πρέπει να σωθεί.

Σε ένα από τα υψηλότερα βουνά της Ελλάδας, το Βελούχι της Ευρυτανίας, συναντήσαμε έναν άνθρωπο ξεχωριστό, τον κύριο Γιάννη 83 ετών, τον μοναδικό βοσκό με τα πρόβατά του. Ο κύριος Γιάννης, εδώ και πολλά χρόνια, από την άνοιξη μέχρι και τις αρχές του χειμώνα, μεταφέρει τα πρόβατά του στην κορυφή του βουνού, για να βρουν τροφή και νερό.

Στην συζήτηση που είχαμε μαζί του, μας ανοίγει την καρδιά του και μας μιλά για την εμπειρία του στα βουνά. Μας διηγείται πώς συνήθισε τη μοναξιά, και πώς το επάγγελμα τού κληρονόμησε από τον πατέρα του, με μια υπερηφάνεια που φαίνεται στα μάτια του.

Όμως, μας αποκαλύπτει και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η σημερινή κτηνοτροφία. Μας μιλά για τις αυξημένες τιμές στις ζωοτροφές, για τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν από τους λύκους, που κατασπαράζουν τα κοπάδια προβάτων και γιδιών. Μας εξηγεί πόσο δύσκολο είναι να διατηρηθεί ζωντανή η παράδοση, αλλά παράλληλα δείχνει την αγάπη και την αφοσίωσή του στον τρόπο ζωής αυτό.

Τελικά, μας παροτρύνει να σκεφτούμε το μέλλον και να ασχοληθούμε με τον κλάδο της κτηνοτροφίας, προκειμένου να σώσουμε τα χωριά και την υπέροχη παράδοση της βοσκής. Η γενιά μας έχει την ευκαιρία να δώσει νέα ζωή σε αυτό τον τρόπο ζωής, διατηρώντας την ιστορία και την κουλτούρα του παρελθόντος ζωντανή.

Σε έναν κόσμο που τα πάντα αλλάζουν γρήγορα, ο κύριος Γιάννης είναι ένας φωτεινός φάρος που μας υπενθυμίζει τη σημασία της παράδοσης και της φροντίδας για τη φύση. Οι λέξεις του αποτελούν ένα κάλεσμα για όλους μας να σκεφτούμε πώς μπορούμε να συνεισφέρουμε στη διατήρηση αυτού του πολύτιμου κομματιού της ελληνικής κουλτούρας.

Παραγωγή: Greek Village Life

Πιέσεις για μειώσεις τιμών έως και 20 λεπτά από πέρσι στο αιγοπρόβειο γάλα

Με πρόσχημα τη μείωση της ζήτησης για τυριά και την ύπαρξη αποθεμάτων, στοιχεία που δεν προκύπτουν από… πουθενά οι γαλατάδες περνάνε γραμμή για μείωση τιμών παραγωγού στο αιγοπρόβειο γάλα.

Με τη μείωση της παραγωγής αιγοπρόβειου γάλακτος να είναι φέτος κάτι παραπάνω από διαφαινόμενη εξαιτίας και των απωλειών ζωικού κεφαλαίου στη Θεσσαλία, χοντρό παιχνίδι παίζουν οι γαλατάδες με σκοπό να μειώσουν τα κόστη τους και να αυξήσουν την κερδοφορία τους. Σημειωτέον ότι οι εθνικές εκλογές πέρασαν και οι πιέσεις της κυβέρνησης προς το εμπόριο για συγκράτηση των τιμών παραγωγού σε κάποια ικανοποιητικά επίπεδα για τους παραγωγούς, έχουν εκλείψει.

Οι πληροφορίες αναφέρουν πως “γραμμή” της κυβέρνησης είναι εκλογίκευση των τιμών στο ράφι και ως εκ τούτου πρώτος που θα την… πληρώσει είναι οι κτηνοτρόφοι. Παράλληλα, υπάρχουν σοβαρές καταγγελίες αυτό το διάστημα και από σοβαρούς φορείς αλλά και πρόσωπα, ότι γίνεται πάρτι εισαγωγών, με αποτέλεσμα οι τιμές να πέφτουν. Χαρακτηριστικό είναι ότι στη Θεσσαλία οι συμφωνίες καθυστερούν καθώς οι παραγωγοί δεν δέχονται τιμές όχι πάνω από τις περσινές.

Στα Γιάννενα βέβαια η ομάδα παραγωγών της τοπικής ένωσης προχώρησε σε συμφωνία για το γάλα των μελών της και συγκεκριμένα 1.500 τόνους στην τιμή των 1,65 ευρώ το κιλό με προσαύξηση 2 λεπτά στο βιολογικό, ενώ το γίδινο τιμάται προς 1 ευρώ και έχει προσαύξηση 2 λεπτά επίσης στο βιολογικό. Οι πληροφορίες εδώ αναφέρουν ότι άλλη μια προσφορά από μεγάλη εταιρεία που δόθηκε στην εν λόγω ομάδα, αφορούσε τιμές 20 λεπτά κάτω από τις προαναφερόμενες…

https://agronewsbomb.gr/

28 βρισιές στην Αρχαία Ελληνική που θα σας εκπλήξουν

 

χρησιμοποιείστε την αρχαία ελληνική γλώσσα για είστε λιγότερο χυδαίοι.

Όσοι έχουν την κακή συνήθεια να βρίζουν, αν δεν μπορούν να την κόψουν, τουλάχιστον ας προσπαθήσουν να χρησιμοποιούν την αρχαία ελληνική γλώσσα για είναι λιγότερο χυδαίοι.

○ Αφόδευε εντός
Χέσε μέσα

○ Λάβε κίναιδε
Πάρ’ τα πούστη

○ Ύπαγε γαμηθείναι
Άντε γαμήσου

○ Όδευε εις συνουσίαν
Άντε γαμήσου

○ Λάβε τους όρχεις ημών
Πάρ’ τα αρχίδια μας

○ Εσύ εστί για τον πέο
Είσαι για τον πούτσο

○ Λάβε έναν αυνανιστήν
Πάρε ένα μαλάκα!

○ Κάμνω σε τι, μήτηρ;
Τι σου κάνω μάνα μου;

○ Άλφα τράπεζα πίστεως
Πρώτο τραπέζι πίστα

○ Αφόδευε υψηλά και ηγνάντει
Χέσε ψηλά κι αγνάντευε

○ Ίνα πέρδεις επί τοις όρχεσίν μου
Θα μου κλάσεις τα αρχίδια!

○ Είχον τε κνησμόν οι όρχεις μου
Και με τρώγαν τα αρχίδια μου!

○ Άντε κάνε έρωτα παθητικά σερβιέτα
Άντε γαμήσου μουνόπανο!

○ Ποιώ έρωτα δια το αιδοίο της μητρός σου
Γαμώ το μουνί της μάνας σου

○ Σου συνουσιάζεται ο οίκος που διαμένεις ομοφυλόφιλε
Σου γαμιέται το σπίτι πούστη

○ Ευμεγέθους σωματικής διάπλασης ατομικός εραστής
Χοντρομαλάκας

○ Θα σου συνουσιάσω τον οίκο όπου διαμένεις παλιό ομοφυλόφιλε
Θα σου γαμήσω το σπίτι παλιόπουστα!!!

○ Της επιχρήμασις εκδηλωμένης γυναικός το σίδερον κιγκλίγωμα
Της πουτάνας το κάγκελο!!!

○ Τα εκ μεταξίου γενόμενα εσωενδύματα εκ μεταξίου γενόμενα οπίσθια απαιτούσι
Τα μεταξωτά βρακιά θέλουν και μεταξωτούς κώλους

○ Λάβε πέντε, ω αυνανιστά (συνοδευόμενον από έκτασιν των δακτύλων της μίας χειρός)
Πάρε πέντε, ρε μαλάκα! (μαζί με φάσκελο)

○ Συγγνώμη εύειδες κοράσιον, ο σος πατήρ σακχαροπλάστης ετύγχανε ών;
Συγγνώμη κοπελιά, ζαχαροπλάστης ήταν ο πατέρας σου;

○ Η παλινδρομική κίνηση ισχύως επί καθέτου αξόνως, βαίνουσα συνεχώς αυξανόμενης εντάσεως και εκπέμπουσα υδάτινα βλήματα επί φανταστικού στόχου
Μαλακία

○ Λαβέ ταύτα Ελισσάβετ και ποίησέ τα επί πλαισίου
Πάρτα Λίζα και κάντα κορνίζα!

○ Εκοπρίσθη η φοράς παρά τοις αλωνίοις
Χέστηκε η φοράδα στ' αλώνι.

○ Μη μου τους όρχεις τάρατε
Μη μου πρήζετε τα αρχίδια.

○ Χαίρε ημάς το πλατύφυλλο
Χαιρέτα μας τον πλάτανο.

○ Έξω κίναιδε εκ της οικίας
Έξω πούστη απ’την παράγκα (πρόχειρη κατοικία).

○ Ταύτα λαβείν μωρή νοσούσα
Πάρ’ τα μωρή άρρωστη.

destora

https://www.tampouloukia.gr/

Η 87χρονη κτηνοτρόφος με τα 14 δισέγγονα που γυρνά στο χωριό της με… «γουρούνα»

Είναι 87 χρονών, κτηνοτρόφος στο Μπόρσι Λεχαινών Ηλείας, στην οικογένειά της είναι η “αρχηγός” και οδηγεί “γουρούνα” με την οποία πηγαίνει στα πρόβατά της και κάνει τις δουλειές της.

Η Ελευθερία Παναγοπούλου, μία δυναμική γυναίκα, αγαπητή στην περιοχή, μάνα, γιαγιά, και όπως βλέπετε δεν το βάζει κάτω στα 87 της.

Κόρη της είναι η γνωστή συνδικαλίστρια και πολιτευτής Αχαΐας του ΣΥΡΙΖΑ Γιώτα Παναγοπούλου.

Συνολικά έχει 5 παιδιά, 13 εγγόνια και 14 δισέγγονα!

Δείτε το video του flamis.gr

Χάρης Δούκας. Νεοεκλεγείς Δήμαρχος Αθηναίων. 5 παραδοξότητες για τη λεωφόρο Βασ. Όλγας

Παραδοξότητα 1η:
Η λεωφόρος  Β. Όλγας έκλεισε τον Μάιο του 2020 με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου και στη συνέχεια με την έκδοση Κοινής Υπουργικής Απόφασης, όπου υπάρχει επίκληση των μέτρων πρόληψης κατά του Covid-19.

Το Συμβούλιο της Επικρατείας μετά από προσφυγή κατοίκου, ακύρωσε την ΚΥΑ (στις 9/10/2020), με το σκεπτικό ότι αυτές  οι παρεμβάσεις ουδεμία σχέση έχουν με τα μέτρα κατά του κορονοϊού. Κάτι απολύτως προφανές.

Όμως η Δημοτική αρχή επέμεινε και έκλεισε πάλι τον δρόμο με απόφαση της Επιτροπής Ποιότητας Ζωής του Δήμου, επικαλούμενη και πάλι τον Covid-19. Πρόκειται προφανώς για μια καθαρά προσχηματική απόφαση.

Παραδοξότητα 2η:

Μετά την προγραμματική εξαγγελία μου για το άνοιγμα της λεωφόρου Β. Όλγας εμφανίστηκε η Υπουργός Πολιτισμού, Λίνα Μενδώνη, η οποία ανακοίνωσε ότι στον χώρο βρέθηκαν σημαντικές αρχαιότητες και ότι δεν μπορεί να μπει ασφαλτοτάπητας.

Όμως την ίδια στιγμή τραμ, λεωφορεία κλπ συνεχίζουν να διέρχονται και η μελέτη δεν έχει αλλάξει.

Ταυτόχρονα άλλοι αρχαιολόγοι άφησαν σαφείς αιχμές για την Υπουργό Πολιτισμού, κάνοντας λόγο για εργαλειοποίηση των αρχαιοτήτων με στόχο την εξυπηρέτηση σκοπιμοτήτων. Οι ίδιοι αρχαιολόγοι διερωτώνται πως  η Υπουργός εκφέρει άποψη για τα αρχαιολογικά ευρήματα και την ανάδειξή τους, χωρίς να έχουν ολοκληρωθεί οι ανασκαφές.

Παραδοξότητα 3η:

Τον Φεβρουάριο του 2023 —δηλαδή 2,5 χρόνια αφότου έκλεισε η Β. Όλγας— η Δημοτική Αρχή παρουσίασε την επικαιροποιημένη μελέτη για τον Μεγάλο Περίπατο, με αναφορά στην ύπαρξη αρχαιoτήτων και την πρόταση για  πεζοδρόμηση της Βασιλίσσης Όλγας που περιλαμβάνει και λωρίδα ήπιας κυκλοφορίας.

Η Υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη παραδέχθηκε ότι γνώριζε εδώ και αρκετό καιρό την ύπαρξη αρχαίων μνημείων στη Β. Όλγας, αφού ο αρχαιολογικός ορίζοντας είναι πάρα πολύ ψηλά. Παρόλα αυτά δεν προχώρησε καμία έρευνα όλο το διάστημα, κατά το οποίο η οδός παρέμενε κλειστή.

Παραδοξότητα 4η:

Σε πλήρη αντίθεση με τις δικές της δηλώσεις για ύπαρξη σημαντικών αρχαιολογικών ευρημάτων, η Υπουργός Πολιτισμού κάλεσε —στην ίδια μάλιστα συνέντευξη— δημοσίως τον κ. Μπακογιάννη να συνεχίσει το έργο της πεζοδρόμησης της Β. Όλγας, ενώ αντιτάχθηκε στην πρότασή μας.

Προκύπτουν, λοιπόν, τα ερωτήματα: Πώς θα συνεχισθεί αυτό το έργο, όταν κατά την ίδια την Υπουργό, πρέπει να γίνουν ανασκαφές για σημαντικές αρχαιότητες και πώς ο διευθύνων σύμβουλος της «Ανάπλαση Αθήνας Α.Ε.»,  επιμένει ότι «το έργο της ανάπλασης της Β. Όλγας θα ολοκληρωθεί έως τις αρχές του 2024»;

Παραδοξότητα 5η:

Το όραμα της Μελίνας Μερκούρη και άλλων σημαντικών προσωπικοτήτων για την ενοποίηση των αρχαιολογικών χωρών δεν έχει καμία σχέση με αυτό που επιχειρείται να υλοποιηθεί. Γιατί αυτή η οραματική πρόταση είχε ως βασικά στοιχεία την υπογειοποίηση της Λεωφόρου Αμαλίας και τη διεξοδική διαβούλευση με τους κατοίκους σε κάθε βήμα για την υλοποίηση του έργου.

Θα έπρεπε, λοιπόν, η απερχόμενη δημοτική αρχή να προχωρήσει σε μελέτες «ωρίμανσης» στην κοινωνία και την κοινή γνώμη  των δύσκολων πολεοδομικών παρεμβάσεων, προκειμένου να εξευρεθούν διαδρομές ενοποιημένης πορείας πεζών από το Καλλιμάρμαρο ως την ακαδημία Πλάτωνος.

Αντί αυτού προχώρησε, χωρίς τη παραμικρή διαβούλευση, σε μία εργολαβία πολλών εκατομμυρίων ευρώ, τα οποία προέρχονται από πόρους του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων που διαχειρίζεται το Υπουργείο Υποδομών. Πρόκειται δηλαδή για χρήματα που πληρώνουν οι Έλληνες φορολογούμενοι.

Συμπέρασμα:

Όλοι αντιλαμβάνονται τις μεθοδεύσεις και τα προσκόμματα που επιχειρείται να τεθούν, καθώς και τον πραγματικό λόγο που εξυπηρετούν.

Οι Αθηναίοι και οι Αθηναίες όμως στις 15/10 αποφάσισαν διαφορετικά.

Εμείς είμαστε αποφασισμένοι να τηρήσουμε τις δεσμεύσεις μας.

Οι μονομερείς ενέργειες πρέπει να σταματήσουν.

Τις απέρριψαν οι πολίτες της Αθήνας.

ΧΑΡΗΣ ΔΟΥΚΑΣ

Εκλεγμένος Δήμαρχος Αθηναίων

Κι όμως τον έλεγαν Μπάμπη... Μία συγκινητική πραγματική ιστορία!!!

Δεν υπήρχε στενό, δεν υπήρχε δέντρο μήτε σκυλί αδέσποτο μήτε άνθρωπος που να μη γνώριζε το Μπάμπη. Αμμοβολιστής, από τους πιο παλιούς και τους πιο καλούς, ζούσε μόνος του στη μικρή γκαρσονιέρα που είχε καταφέρει να αγοράσει, τότε που είχε λεφτά, τότε που είχε δουλειά, τότε που είχε ζωή.

Τα τελευταία τρία χρόνια, ζήτημα να είχε κάνει τριάντα μεροκάματα καθώς το ναυπηγείο στο οποίο δούλευε, έκλεισε ένα πρωί και καμιά πενηνταριά νοματαίοι πετάχτηκαν στο δρόμο. 

Είχε κάτι οικονομίες στην άκρη και μ' αυτές μπορούσε και τα έφερνε βόλτα, τον πρώτο χρόνο μετά την απόλυσή του. 

Στο διπλανό διαμέρισμα έμενε ο Σταύρος με τη γυναίκα του την Άννα και τα δυο τους παιδιά. Πέντε ετών η Ρηνούλα και ο Γιαννάκης, μόλις είχε χρονίσει. 

«Γιατί έκλαιγε χθες το βράδυ ο Γιαννάκης;» ρώτησε την Άννα κάποια μέρα. 

«Τον ενοχλούν τα δόντια που βγάζει» του απάντησε εκείνη κι έφυγε βιαστική. 

Σε μία άλλη γκαρσονιέρα, έναν όροφο πιο κάτω από του Μπάμπη, ζούσε ο κυρ-Σταύρος με τη γυναίκα του την κυρά-Σταυρούλα. Συνταξιούχοι και οι δύο, προσπαθούσαν να περάσουν όσα χρόνια τους είχαν απομείνει με τις μικρές τους συντάξεις. Είχαν και κάτι προβλήματα υγείας που τους ταλαιπωρούσαν. Λίγο το άσθμα, λίγο τα πόδια που ζωής! πονούσαν.Τα παράσημα των κόπων μιας 

Τον τελευταίο χρόνο ο Μπάμπης δεν ζούσε. Μόνο ανάσαινε, με ανάσες βαριές λες και δεν ρουφούσε αέρα αλλά βαρίδια σιδερένια που του πλάκωναν το στήθος. 

Το ρεύμα στο σπίτι του ήταν εδώ και μήνες κομμένο. 

Για θέρμανση, ούτε λόγος. Όλη τη μέρα γυρνούσε στους δρόμους μπας και βρει κανένα μεροκάματο. Κάποιες φορές στεκόταν τυχερός. Ήταν ελάχιστες όμως οι φορές αυτές. 

Τα βράδια, γυρνούσε στο σπίτι, άναβε το κερί και προσπαθούσε, ντυμένος σαν κρεμμύδι, να διαβάσει κάποιο βιβλίο. Τον έπαιρνε ο ύπνος και δεν ήταν λίγες οι φορές που έβλεπε όνειρα. Όμορφα όνειρα, όχι για άλλο λόγο απλά επειδή στα όνειρά του, δεν ανάσαινε απλά αλλά ζούσε. 

Εκείνο το βράδυ, τον είχε πάρει ο ύπνος με το βιβλίο στο χέρι αλλά τον ξύπνησαν απότομα δυνατές φωνές. Γρήγορα κατάλαβε ότι οι φωνές ήταν της Άννας, από το διπλανό διαμέρισμα. Άνοιξε την πόρτα και βγήκε να δει τι συμβαίνει. 

Η Άννα ζητούσε απεγνωσμένα βοήθεια. Είχε ανοίξει την πόρτα και καπνοί έβγαιναν μέσα από το διαμέρισμά της. Ο Μπάμπης όρμησε μέσα. Πάνω στο τραπέζι της κουζίνας το πλαστικό τραπεζομάντιλο πήρε φωτιά από το κερί που βρισκόταν πάνω του. Άρπαξε μια πετσέτα που βρήκε μπροστά του, την έβρεξε και κουκούλωσε μ' αυτή τη φωτιά που ευτυχώς δεν είχε πάρει μεγάλες διαστάσεις. 

Τα μικρά είχαν ξυπνήσει και άρχισαν να κλαίνε βλέποντας τη μαμά τους να κλαίει και να οδύρεται. 

Προσπάθησε να ηρεμήσει την Άννα, έφερε τα μικρά κοντά στη μάνα τους, και άνοιξε τις μπαλκονόπορτες για να βγει ο καπνός και να μπει καθαρός αέρας. Μόνο που ο αέρας εκτός από καθαρός ήταν και κρύος. Ένα δεύτερο κερί στον πάγκο της κουζίνας φώτιζε αχνά το χώρο. 

«Που είναι ο Σταύρος;» ρώτησε με αγωνία την Άννα. 

«Πήγε για μία λάντζα. Τσικνοπέμπτη απόψε και τον χρειάστηκαν στην ταβέρνα του Μιχάλη», του απάντησε κρατώντας αγκαλιά τα δύο μικρά, προσπαθώντας να τα ζεστάνει. «Πήγε για 15 ευρώ. Τι να κάνει κι αυτός;» 

«Γιατί είχες το κερί και δεν άναψες το φως;» 

«Να! Ξέχασε ο Σταύρος να πληρώσει το ρεύμα και μας το κόψανε». 

«Μάλιστα! Κατάλαβα. Εντάξει Άννα. Να σας αφήσω τώρα να ησυχάσετε», είπε ο Μπάμπης και γύρισε βιαστικά στο σπίτι του. 

Έψαξε τις τσέπες του μπουφάν του καθώς θυμόταν ότι σε κάποια τσέπη είχε ξεμείνει ένα τσιγάρο. Το άναψε με το κερί και εισέπνευσε βαθιά. Η νικοτίνη του έφερε μια μικρή ζαλάδα. Βλέπεις, είχε καιρό να καπνίσει. Ούτε που θυμόταν πόσο.  

Τέλειωσε το τσιγάρο και, κρατώντας το κερί στο χέρι, πήγε στα συρτάρια της κουζίνας. Άνοιξε το τελευταίο κάτω-κάτω, έψαξε για λίγο και τράβηξε από μέσα ένα πιστόλι. Πλαστικό, αποκριάτικο. Το είχε βρει τις περασμένες Απόκριες στο δρόμο και το μάζεψε. 

Μετά, πήγε σε μια μικρή ντουλάπα που είχε και βρήκε μια κουκούλα αντιανεμική. Από αυτές που καλύπτουν όλο το πρόσωπο εκτός από τα μάτια. Τη φορούσε όταν χρησιμοποιούσε πού και πού το μηχανάκι κατά τη διάρκεια του χειμώνα. 

Ξάπλωσε στο κρεβάτι και προσπάθησε να κοιμηθεί αλλά δεν τον έπιανε ύπνος. 

Όταν χάραξε, ετοιμάστηκε στα γρήγορα, έβαλε το πλαστικό πιστόλι στη μία τσέπη από το μπουφάν και την κουκούλα στην άλλη, κατέβηκε στο δρόμο και πήγε κατευθείαν στην τράπεζα που ήταν πέντε τετράγωνα πιο πέρα. 

Σε λίγη ώρα, η πόρτα της τράπεζας άνοιξε και αρκετοί άνθρωποι άρχισαν να μπαίνουν μέσα. Κάποιοι εξυπηρετούνταν από το ΑΤΜ που βρισκόταν στον προθάλαμο της τράπεζας. 

Ο Μπάμπης, έστεκε λίγα μέτρα πιο πέρα και παρατηρούσε τους ανθρώπους. 

Κάποια στιγμή, ανασκίρτησε. Ο Μιχάλης ο ταβερνιάρης, έφτασε στην πόρτα της τράπεζας και κινήθηκε προς το μηχάνημα. Πήρε τα χρήματα, 200 ευρώ, από το μηχάνημα, τα έβαλε στην τσέπη του σακακιού του και πήρε το δρόμο για να φύγει. 

Ο Μπάμπης τον πήρε στο κατόπι και σαν βρέθηκαν σε έναν, κάπως πιο ερημικό δρόμο, φόρεσε την κουκούλα, τον πλησίασε από πίσω και του κόλλησε το πλαστικό πιστόλι στην πλάτη. 

«Δώσε μου γρήγορα τα λεφτά που πήρες από την τράπεζα, αλλιώς σε σκότωσα», είπε στο Μιχάλη αγριεμένος. Ο Μιχάλης σάστισε και φοβήθηκε μαζί. 

Γρήγορα, βρήκε την ψυχραιμία του και του απάντησε. 

«Δεν πήρα χρήματα. Μια ενημέρωση πήγα να κάνω» 

«Δώσε μου γρήγορα τα χρήματα γιατί χάνω την υπομονή μου». 

«Δεν έχω να σου δώσω τίποτα» 

«Μιχάλη, δώσε μου τα χρήματα. Είναι ανάγκη σου λέω» του ξέφυγε του Μπάμπη και πριν προλάβει ο Μιχάλης να αντιδράσει, έβαλε το χέρι στο σακάκι, πήρε τα 200 ευρώ και άρχισε να τρέχει. 

«Κλέφτης! Βοήθεια! Πιάστε τον, μου πήρε τα λεφτά», άρχισε να φωνάζει ο Μιχάλης αναζητώντας με το βλέμμα του κάποιον περαστικό. 

Κόσμος άρχισε να μαζεύεται σιγά-σιγά και να περικυκλώνει το Μιχάλη που προσπαθούσε να συνέλθει από το σοκ. 

Κάποιος ειδοποίησε την αστυνομία και σε λίγα λεπτά μια ομάδα τεσσάρων μοτοσικλετιστών, είχε καταφτάσει. 

«Τον αναγνώρισα», πετάχτηκε κάποιος, «Τον αναγνώρισα τον κλέφτη. Ορίστε το πιστόλι και η κουκούλα. Τον πέτυχα καθώς τα πετούσε στα σκουπίδια. Ο Μπάμπης ήταν, ναι ο Μπάμπης». 

«Τι λες μωρέ;» του είπε ένας άλλος και τον άρπαξε από το γιακά. «Ο Μπάμπης ο αμμοβολιστής;» 

«Ναι αυτός»

«Αποκλείεται. Δεν θα είδες καλά. Όλοι τον ξέρουμε τον Μπάμπη. Ξέρουμε τι άνθρωπος είναι. Ποτέ δεν θα έκανε κάτι τέτοιο». 

Εν τω μεταξύ, ο Μπάμπης, τρέχοντας, με τα χρήματα στο χέρι, έφτασε στο σπίτι του. Ανέβηκε πάνω και χτύπησε την πόρτα του Σταύρου. Του άνοιξε η Άννα. 

«Που είναι ο Σταύρος;» 

«Κοιμάται. Πριν από δύο ώρες γύρισε». 

«Καλά δεν πειράζει. Πάρε αυτά τα χρήματα και να πας να πληρώσεις το ρεύμα για να στο ξανασυνδέσουν. Φτάνουν;» 

«Έτσι νομίζω» του απάντησε σαστισμένη η Άννα κρατώντας τα 200 ευρώ στα χέρια της, «όμως, πού τα βρήκες;» 

«Μη σε νοιάζει τώρα αυτό. Τα είχα φυλαγμένα. Θα σου εξηγήσω μια άλλη φορά. Άντε, φεύγω τώρα» 

Δεν πρόλαβε να κατέβει στο δρόμο και οι μοτοσικλετιστές τον συνέλαβαν σχεδόν αμέσως. 

Άλλωστε, δεν προσπάθησε καν να τους ξεφύγει. 

Τον έβαλαν στο περιπολικό, που είχε καταφτάσει και τον πήγαν στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής, αφήνοντας πίσω του τους περαστικούς να αναρωτιούνται για το τι είχε συμβεί. 

Όταν, σε λίγες ώρες, ξύπνησε ο Σταύρος, βρήκε την Άννα να κρατάει ακόμη τα λεφτά στα χέρια. 

«Τι είναι αυτά; Πού τα βρήκες;» 

«Μου τα έφερε σήμερα το πρωί ο Μπάμπης και μου είπε να πάμε να πληρώσουμε το ρεύμα» 

«Και που τα βρήκε ο Μπάμπης; Αυτός δεν έχει να πληρώσει το δικό του ρεύμα» 

«Δεν ξέρω. Μου τα άφησε και έφυγε» 

Ο Σταύρος πήρε τα λεφτά και βγήκε, σχεδόν τρέχοντας από το σπίτι. Στο περίπτερο της γωνίας, βρήκε ανθρώπους μαζεμένους να συζητούν έντονα και φωναχτά. 

Λίγο ακόμη και θα έλεγε πως τσακώνονται. 

«Τι τρέχει ρε παιδιά;» τους ρώτησε ο Σταύρος. 

«Δεν τα έμαθες;»

«Όχι! Τι να μάθω;»

«Ο Μπάμπης. Έκλεψε 200 ευρώ από το Μιχάλη. Ότι τα είχε πάρει από την τράπεζα. Του την έστησε απ' έξω και του τα πήρε» 

«Στο είπα και πριν. Αποκλείεται ο Μπάμπης να έκανε κάτι τέτοιο» 

«Τον είδες να φέρνει καμιά αντίρρηση όταν τον συνέλαβαν; Κι όταν τον ρωτούσαν τι τα έκανε τα χρήματα, εκείνος μιλιά δεν έβγαζε. Πάντως πάνω του δεν τα είχε. Τον έψαξαν και δεν βρήκαν τίποτα. Ίσως να τα βρουν στο σπίτι του τώρα που θα πάνε να ψάξουν» 

«Δεν θα τα βρουν», πετάχτηκε ο Σταύρος.

«Κι εσύ που το ξέρεις;»

«Το ξέρω, γιατί τα έχω εγώ. Ορίστε», είπε ο Σταύρος δείχνοντας τα 200 ευρώ που κρατούσε στο χέρι του. 

«Τα έδωσε σήμερα το πρωί στην Άννα για να πάμε να πληρώσουμε το ρεύμα. Που είναι ο Μιχάλης να του τα επιστρέψω, ν' αφήσουν και τον άνθρωπο ελεύθερο. Δεν τα ήθελε για τον εαυτό του. Σε μας τα έδωσε» 

Για αρκετή ώρα, κανένας δεν έλεγε τίποτα. Αμίλητοι, οι παρευρισκόμενοι, άλλος κοιτούσε τα χρήματα, άλλος κοιτούσε το Σταύρο και κάποιοι έβριζαν με σφιγμένα χείλια Θεούς και δαίμονες. 

«Τουλάχιστον αυτός έκανε κάτι για να βοηθήσει κάποιους που είχαν ανάγκη. Με λάθος τρόπο, αλλά έκανε. Θα είμαστε γαϊδούρια αν τον αφήσουμε τούτη την ώρα μόνο του, αν δεν του συμπαρασταθούμε. Εγώ, ξεκινάω για το αστυνομικό τμήμα. Όποιος θέλει ας ακολουθήσει. Όποιος δεν θέλει, ας πάει στο σπίτι του να λουφάξει στον καναπέ της, δήθεν, ηθικότητάς του κι ας παραμείνει ζωντανός-νεκρός». 

Δειλά-δειλά οι περισσότεροι τον ακολούθησαν. Έπεσαν και τα σχετικά τηλέφωνα, με αποτέλεσμα να μαζευτούν έξω από το αστυνομικό τμήμα, κοντά στα χίλια άτομα. 

Μέχρι κι ο Δήμαρχος ήρθε. Από μόνος του ή αναγκάστηκε από τα γεγονότα, δεν έχει σημασία. 

Αυτό που έχει σημασία είναι ότι, αργά το απόγευμα, ο Μπάμπης αφέθηκε ελεύθερος και ο Μιχάλης πείστηκε να μην υποβάλλει μήνυση. 

«Ήταν αποκοτιά, το ξέρω, μα δεν ήξερα τι άλλο να κάνω. Αποκοτιά! Σωστά! 

Και εξυπνάδα τι θα ήταν; Μήπως το να μην έκανα τίποτα;» ήταν τα λόγια του Μπάμπη, φεύγοντας από το τμήμα για το σπίτι του.

www.kyrgiakischristos.wordpress.com

Φθινόπωρο, ο καλύτερος ζωγράφος. 30 μαγευτικές Φθινοπωρινές εικόνες

Πολύχρωμες Φθινοπωρινές εικόνες απ' όλο τον κόσμο. Το φθινόπωρο είναι για τη φύση μια ανάσα μετά τη λάβα του καλοκαιριού, και αυτό αποτυπώνεται στα χρώματα της φύσης.

www.antikleidi.com