Θα περάσουν πολλά χρόνια για να βρεθεί το αντικείμενο που θα αντικαταστήσει την ποδιά ΤΗΣ ΓΙΑΓΙΑΣ!!

Ο πρώτος σκοπός της ποδιάς της γιαγιάς ήταν να προστατεύει τα ρούχα από κάτω, αλλά επίσης της χρειαζόταν και σαν γάντι για να βγάλει το φλεγόμενο ταψί από το φούρνο.

Ήταν υπέροχο όταν στέγνωνε τα δάκρυα των παιδιών και σε ορισμένες περιπτώσεις καθάριζε τα βρώμικα προσωπάκια τους.
Από το κοτέτσι, η ποδιά χρησιμοποιούνταν για να κουβαλάει αυγά και μερικές φορές και κοτόπουλα.
Όταν έφταναν επισκέπτες, η ποδιά προστάτευε τα ντροπαλά παιδιά από το να τα δουν.
Όταν έκανε κρύο, η γιαγιά συνήθιζε να πακετάρει τα χέρια της.
Ήταν αυτή που κουβαλούσε πατάτες και αποξηραμένα ξύλα στην κουζίνα.
Για τον κήπο, λειτουργούσε ως καλάθι για πολλά λαχανικά.
Στο τέλος της σεζόν την χρησιμοποιούσε για τη συλλογή των πεσμένων μήλων από το δέντρο.
Όταν οι επισκέπτες έφταναν ξαφνικά, ήταν έκπληξη να δούμε πόσο γρήγορα αυτή η παλιά ποδιά μπορούσε να καθαρίσει τη σκόνη .
Την ώρα του φαγητού η γιαγιά κουνούσε την ποδιά στην σκάλα κι έτσι οι άντρες ήξεραν ότι έπρεπε να μαζευτούν στο τραπέζι !
Η ποδιά ήταν το τέλειο μαξιλάρι για να στεγνώνει δάκρυα !
Ήταν όμως και ο τέλειος παραμυθάς, αφού πάνω εκεί είχε πει η γιαγιά τα ωραιότερα παραμύθια !
Θα περάσουν πολλά χρόνια για να βρεθεί το αντικείμενο που θα αντικαταστήσει την ποδιά αυτή !!
Στην μνήμη των γιαγιάδων μας.
Αλογοβουνι Ακαρνανιας

 https://xiromeropress.gr

Την Λένε Μάνα, Και Την Χρειάζεσαι. Μην Την Αμελείς

Μάνα. Ένας άνθρωπος, που ζει για σένα. Η πρώτη που σε είδε και σε αγκάλιασε. Σε τάιζε, σε φρόντιζε. Σε έμαθε να μιλάς και να περπατάς. Ήταν εκεί στο πρώτο σου κλάμα, στα πρώτα σου βήματα. Όταν αρρώσταινες, ξαγρυπνούσε στο προσκεφάλι σου. Σε έκανε να νιώσεις την αγάπη της.

Μεγαλώνοντας σε βοηθούσε με το σχολείο, σου μάθαινε τρόπους συμπεριφοράς, σου έδινε συμβουλές, σου εξηγούσε τις απορίες σου.

Ήταν εκεί όταν τη χρειαζόσουν, όταν ήθελες κάπου να μιλήσεις και ήταν η μόνη που εμπιστευόσουν. Ήταν εκεί στην εφηβεία, βίωσε μαζί σου όλους τους πόνους και τις χαρές σου. Τον πρώτο σου έρωτα. Τις αποτυχίες, τις απογοητεύσεις αλλά και τις νίκες. Τις επιτυχίες. Σε καθοδήγησε, σε έβαλε στο σωστό δρόμο, σε βοήθησε να διαλέξεις τι θα σπουδάσεις, για να ξεκινήσεις τη σταδιοδρομία σου όπως τη θες.

Καμιά φορά μπορεί να κόντραρες μαζί της, να της μιλούσες απότομα, να την απέφευγες… Όμως εκείνη ήταν εκεί και σε καταλάβαινε και περίμενε να περάσουν οι δύσκολες φάσεις σου και να την ξαναβρείς όπου την άφησες, έτοιμη να σε επαναφέρει στις ισορροπίες σου. Ήταν εκεί όταν σπούδαζες και σε βοηθούσε με τον τρόπο της. Όπως μπορεί η κάθε μάνα πλάθει το παιδί της, μέχρι να το φτάσει στο σημείο να κάνει και αυτό τη δική του οικογένεια.

Την κάνεις, παντρεύεσαι, έρχονται στην πορεία και παιδιά και θα καταλάβεις ίσως και κάποιες συμπεριφορές της μάνας σου απέναντι σου. Ακόμα και τότε η μάνα θα είναι εκεί, συνοδοιπόρος, μέχρι που θα φτάσει στο σημείο να μη μπορεί άλλο να σου προσφέρει τίποτα και να έχει την ανάγκη σου. Δε θα στο πει, όμως σίγουρα ήρθε η σειρά σου να της σταθείς και να είσαι κοντά της όσο γίνεται και να την βοηθήσεις να σταθεί στα πόδια της μέχρι το τέλος. Έτσι κλείνει ο κάθε κύκλος μια οικογένειας.

Οι γονείς σου σε μαθαίνουν τα πρώτα σου βήματα και συ πρέπει να τους βοηθήσεις στα τελευταία τους. Και μη ξεχάσεις να τους ευχαριστήσεις, αν δεν το έχεις κάνει μέχρι τώρα, για όσα σου έχουν προσφέρει μέχρι σήμερα και να τους λες όσο πιο συχνά μπορείς ότι τους αγαπάς και να το δείχνεις. Το χρειάζονται, μην το αμελείς. Ακόμα και αν θεωρείς ότι δεν ήταν οι ιδανικοί γονείς για σένα. Μέχρι εκεί που πιστεύει και μπορεί, λειτουργεί ο κάθε γονιός. Σίγουρα δεν ήθελε το κακό σου. Προσπάθησε να τους καταλάβεις όσο γίνεται.

Κάποια μέρα θα αδειάσουν οι καρέκλες του σπιτιού τους και μπορεί να γίνει ξαφνικά, γι’ αυτό να κάνεις αυτό που πρέπει, ώστε όταν φύγουν να νιώθουν ολοκληρωμένοι και χορτάτοι από την αγάπη σου γι αυτούς.

Γράφει η Ιωάννα Ντρε

Πηγή: loveletters.gr

Ο μπάρμπα Παναγιώτης με τις γίδες του - Η ζωή στο χωριό. ΒΙΝΤΕΟ

Η φτωχοποίηση των νοικοκυριών έχει πολλές παραμέτρους. Οι γεροντότεροι που έζησαν δύσκολα χρόνια, έχουν πολλά να μας πουν. 

Στον τελευταίο του επίγειο παράδεισο, εδώ που τα λιγοστά ζώα "είναι η ψυχή και η καρδιά του", νοσταλγός του δρόμου ζωής και άνδρας παλαιάς κοπής, ο αγέρωχος 80χρονος παππούς Παναγιώτης, θυμάται και μας διηγείται τη διαδρομή της ζωής του, που ήταν γεμάτη αγάπη, πόνο, φτώχεια και ασταμάτητη εργασία.

Βίντεο: Ανδρέας Κουτσοθανάσης

Ανάδειξη-Κατάδειξη-Επίδειξη-Απόδειξη

ΦΩΤΟ-ΡΕΤΡΟ: Όταν οι τροχονόμοι ρύθμιζαν την κυκλοφορία στο κέντρο των Ιωαννίνων...

 Με τα χέρια του ο τροχονόμος, δίνει προτεραιότητα στα αυτοκίνητα που κινούνται απο την Αβέρωφ, προς την οδό Ανεξαρτησίας...Άλλοι δύο συνάδελφοί του κατευθύνουν τους πεζούς...  

Όταν οι τροχονόμοι ανεβασμένοι στο …«βαρελάκι» τους, ρύθμιζαν την κυκλοφορία αυτοκινήτων και πεζών στο κέντρο των Ιωαννίνων…. Φωτογραφίες από το παρελθόν, αφού οι τροχονόμοι τουλάχιστον από την κεντρική πλατεία, με τα χέρια τους ρύθμιζαν τα πάντα.

 1954. Στο κέντρο της πόλης ο τροχονόμος. Πίσω του το ξενοδοχείο "Αβέρωφ" που κατεδαφίστηκε... 

 Ο τελευταίος τροχονόμος αποσύρθηκε από το κέντρο, στις αρχές της 10ετίας του ΄70, όταν τον αντικατέστησε σηματοδότης που κι αυτόν ρύθμιζε χειροκίνητα ο τροχονόμος μέσα από ειδικό περίπτερο που είχε στηθεί στην γωνία από τα τραπεζάκια στον κήπο του «Διεθνές».

 Τροχονόμος έξω απο το "Ίλιον" και "Ακροπόλ"...                                                     

 Τροχονόμοι μόνιμα ρύθμιζαν την κυκλοφορία και στην διασταύρωση των οδών Αβέρωφ-Μητροπόλεως και Ανεξαρτησίας και μερικές φορές έξω από το Δημαρχείο.

Ανεβασμένος σε Πασχαλινό αυτό ο τροχονόμος, για την ρύθμιση της κυκλοφορίας στο κέντρο της πόλης....

  Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιά και Πάσχα, οι έμποροι της πόλης, γέμιζαν περιμετρικά το κιόσκι με δώρα, σαν ένα «ευχαριστώ» για τις υπηρεσίες που πρόσφεραν στους συμπολίτες.
Οι τροχονόμοι αυτοί, είχαν και μια ευθύνη. Να δίνουν πληροφορίες στους επισκέπτες της πόλης, για δρόμους, μουσεία, εστιατόρια, ακόμη και για καταστήματα της πόλης.

http://xiromeronews.blogspot.gr/

Αυτοί είναι οι μισθοί δημάρχων, αντιδημάρχων και προέδρων δημοτικών συμβουλίων (πίνακας)

Παναγιώτης Θεοδωρόπουλος

Τις αποδοχές των αιρετών των δήμων, όπως αυτές διαμορφώνονται βάσει Κοινών Υπουργικών Αποφάσεων, παρουσιάζει, μεταξύ άλλων, ο «Οδηγός για την καταστατική θέση των αιρετών της πρωτοβάθμιας αυτοδιοίκησης», που εξέδωσε το Υπουργείο Εσωτερικών.....

Σύμφωνα με τον «Οδηγό» το ύψος της αντιμισθίας των δημάρχων καθορίζεται με την υπ’ αριθ. 54698/5.10.2018 (Β’ 4704) κοινή απόφαση των Υπουργών Οικονομικών και Εσωτερικών, όπως τροποποιήθηκε με την υπ’ αρ. 72865/10.12.2018 (Β’ 5726) όμοια απόφαση. Με τις προαναφερθείσες

αποφάσεις, εκτός από το ύψος της αντιμισθίας των δημάρχων, ανάλογα με το πληθυσμό του δήμου, ορίζεται ότι οι έμμισθοι αντιδήμαρχοι λαμβάνουν το πενήντα τοις εκατό (50%) της αντιμισθίας που αναλογεί στο δήμαρχο, ενώ οι πρόεδροι των δημοτικών συμβουλίων λαμβάνουν το είκοσι ένα τοις εκατό (21%) αυτής. Η αντιμισθία του συμπαραστάτη του δημότη και της επιχείρησης είναι ισόποση με την αντιμισθία του προέδρου του δημοτικού συμβουλίου.

Σημειώνεται ότι για τον υπολογισμό της αντιμισθίας λαμβάνεται υπόψη ο μόνιμος πληθυσμός του δήμου, καθώς και ότι τα αποτελέσματα απογραφής πληθυσμού που δημοσιεύονται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, κατά τη διάρκεια της δημοτικής περιόδου, επέρχονται από την έναρξη της νέας δημοτικής περιόδου.

Η λήψη αντιμισθίας δεν έχει υποχρεωτικό χαρακτήρα, εφόσον οι δήμαρχοι, οι έμμισθοι αντιδήμαρχοι, οι πρόεδροι των δημοτικών συμβουλίων και οι συμπαραστάτες του δημότη και της επιχείρησης έχουν τη δυνατότητα, με σχετική αίτησή τους προς την οικονομική υπηρεσία του δήμου, να την αρνηθούν ή να την παραχωρήσουν για οποιονδήποτε κοινωνικό σκοπό

Δείτε τις αντιμισθίες των Δημάρχων

View Fullscreen

aftodioikisi

Το αντάμωμα δύο φίλων ( που πολέμησαν το 1974 στην Κύπρο).

 Γράφει ο Γιώργος Γιαννάκης

Κρίμα άφησα τόσο καιρό να πάει χαμένος βλέπεις με τις δουλειές τα μαγαζιά με κράτησαν μακριά από τον έξω κόσμο πόσο μου πόνεσε για τον συμπολεμιστή μου τον φίλο μου τον Λώλη. Αλλά τι κάθουμε ας ψάξω τον τηλεφωνικό κατάλογο μπορεί κάτι να βρεθεί. Α να κάτι βρήκα παίρνει το ακουστικό "ναι καλησπέρα και συγγνώμη του κυρίου Λωλη?" 

-"Ναι είμαι η σύζυγος"

- "να σας ρωτήσω κάτι και πάλι συγγνώμη πόσο χρονών είναι ο σύζυγος

 -σαράντα πέντε γιατί

-Τίποτα ευχαριστώ.

 Αυτή η δουλειά πέρασε πολύ ώρα πολλές μέρες άνθρακας ο θησαυρός. Ωρέ θα πεθάνω και δεν θα ανταμώσω με τον φίλο μου. Παιδιά εικοσάρηδες παρουσιαστήκαμε εγώ ο Νικος ο Πέτσας από την ορεινή Αργιθέα και ο Κώστας ο Λώλης απο τα μέρη της Άρτας στο κέντρο εκπαίδευσης διαβιβάσεων στο Χαϊδάρι στον τρίτο λόχο στην εβδομηκοστή γαμα ΕΣΟ. Μαζί στην εκπαίδευση μαζί στο κρεβάτι πάνω κάτω γινήκαμε κολλητοί και μετά μαζί στην Ξάνθη με μετάθεση. Πέρασαν κάτι μήνες και ξαφνικά φύλλο πορείας για Κύπρο. Για μάς ήταν μια πολύ καλή μετάθεση, μέχρι να φύγουμε γλυψιματίες μας ανεβάζανε και μας κατεβαζανε. Φτάσαμε στο νησί της Αφροδίτης περνάγαμε ζωάρα καμία σχέση με την μονάδα στην Ελλάδα και ξάφνου το πραξικόπημα. Δεν θα αναφερθώ εδώ σε αυτό το αφήνω στην ιστορία να το γράψει. Και φτάνουμε την μέρα του Αϊ λιά ώρε πανηγύρι που έχουμε σήμερα στο χωριό και καλέσαν και τον Βλαχογιάννη φέτος να τραγουδήσει δεν βαριέσαι του χρόνου να είμαστε καλά, και ξαφνικά ακούμε απόβαση στην Κυρήνεια οι Τούρκοι βρήκαν την ευκαιρία. Μπήκαν χωρίς τουφεκιά εκεί στη Λάπηθο και στον Καραβά τους κρατήσαμε με νύχια και δόντια και να είχαμε και καλά όπλα εγώ ένα Μ1 που μπορεί να είχε φάει κάνα κατοστή Βιετναμέζους και να ο Λώλης ένα Τόμσον που το βεληνεκές δεν σκόπευε πάνω από διακόσια μέτρα τελικά η ΕΛΔΥΚ τα κατάφερε. 

Τα Μεμέτια πήραν ένα μικρό κομμάτι. Δεν θα ξεχάσω τα αδέρφια μας τους [κουμπάρους] να λένε, οι ΕΟΚΑ Β στους ΜΑΚΑΡΙΚΟΥΣ η και το αντίθετο καθίστε να ξεκάνουμε αυτούς και μετά βλέπουμε. Αχ τα άσχημα της φυλής μας πως να τα αποχωριστούμε. Αυτό το σκηνικό μου σημάδεψε όλη μου την ζωή. Και φτάνουμε στον δεύτερο ΑΤΤΊΛΑ γινήκαν μεγάλες μάχες εκεί στο Δίκωμο με ένα ηθικό καταρακωμένο [η Κύπρος είναι μακριά από την Ελλάδα το είπε ο Μεγάλος] οπισθοχωρίσαμε να κρατήσουμε το αεροδρόμιο όταν κατάκατσε ο κουρνιαχτός της μάχης ψάχνω για τον φίλο μου πουθενά ,ρώτησα παντού κάπου έμαθα ότι πιάστηκε αιχμάλωτος από τότε τον ψάχνω. 

Περνάει ο καιρός έρχομαι στο Χαϊδάρι σε λίγο απολύομαι η Αθήνα διαφορετική έχει φύγει η Τριανδρία, ο κόσμος έχει αισιοδοξία πλέον και ο Ετσεβίτ το βιολί του με την υφαλοκρηπίδα η ζωή προχωρά με γρήγορος ρυθμούς και φτάνουμε στο σήμερα ψάχνω να βρώ τον φίλο μου. Α τώρα που θυμήθηκα να κάνω ένα τηλέφωνο [ναι του κυρίου Λώλη μάλιστα Κύριε Λώλη επειδη κάτι ψάχνω και με συγχωρείτε που υπηρετήσατε. Πουθενά άνθρωπέ μου είμαι ανάπηρος χίλια συγνώμη κυριε μου. Από τότε ψάχνω έμαθα ότι δεν ήταν καλά στα λογικά του πήγα σε νοσοκομεία ψυχιατρεία και πάνω που πήγα να τον αναζητήσω μέσω Ερυθρού Σταυρού η τύχη μου χαμογέλασε. Ηταν πρωτομαγιά βγήκαμε μέχρι την Βάρκιζα εκεί στον γυρισμό ένας νεαρός πέφτει επάνω στο αυτοκίνητό μου ε κατεβαίνουμε να αλλάξουμε στοιχεία κοιτώ και τρελαίνομαι Σωτήρης Λώλης του Κωνσταντίνου. 

-Απο που είναι ο πατέρας σου αγόρι μου τον ρωτάω. 

-Από ένα χωριό της Άρτας λέει το παιδί 

-Μήπως υπηρέτησε στην Κύπρο διαβιβαστής

-Ναι λέει το παλικάρι

Τον αγκαλιάζω,του λέω αγόρι μου τον ψάχνω σαράντα χρόνια υπηρετούσαμε μαζί είμαι ο Νίκος ο Πέτσας δεν ξέρω αν ποτέ σου μίλησε για μένα. 

- Ποτέ, ακούστε ο πατέρας μου έχει προβλήματα [όταν έχει αναλαμπές είναι να κάθεσαι να τον χαζεύεις μετά είναι στον κόσμο του ] 

-Εμένα δεν με πειράζει θέλω να τον δω και τώρα αν γίνετε [ και έλα να σε πάρω τώρα μαζί μια το δικό μου αυτοκινητο που δεν κινείται το δικό σου. Στο δρόμο σκεφτόμουν πόσο τυχεροί είμαστε που δεν κλάψανε οι μανούλες μας όπως άλλων παιδιών. Μπαίνουμε μέσα στο σπίτι τον βλέπω να κάθεται σε μια πολυθρόνα -Σειρούλα Κουμπαράκι μου τι κάνεις -Μεμιάς σηκώθηκε πάνω με αγκάλιασε και δεν έφευγε απάνω μου και του λέω, αφού δεν γινήκαμε κουμπάροι μεταξύ μας θα γίνουν τα εγγόνια μας .Αυτό το μικρό κομμάτι ιστορίας που αναφέρω είναι εις μνήμη μα και ευγνωμωσύνης για τα παλικάρια της ΕΛΔΥΚ που έπεσαν ηρωικά στην Κύπρο.

Γιώργος Γιαννάκης

Απόδημος Κραψίτης

Η Στέλλα Βαρτελάτου υποψήφια βουλευτής Πρέβεζας με το ΠΑΣΟΚ μίλησε στους ετεροδημότες στην Αθήνα

– «Τι το θες παιδί μου τόσο μεγάλο σπίτι; Θα έρθει καιρός που θα βάλουν φόρο και στα βήματά σας μέσα σ‘ αυτό, και στα άτομα που είστε μέσα»!

– «Τι το θες παιδί μου τόσο μεγάλο σπίτι; Θα έρθει καιρός που θα βάλουν φόρο και στα βήματά σας μέσα σ‘ αυτό, και στα άτομα που είστε μέσα»!(Τώρα έχουμε τεκμήριο διαβίωσης – φορολόγηση τετ. μέτρων και το χαράτσι).

– Τυχεροί όσοι θα μένουν σε καλύβες (μικρά σπιτάκια). Τα αυτοκίνητα θα τα αράξει ο κόσμος στις αυλές του!! Αν έχεις δουλειά θα δουλεύεις όλη μέρα, το μισό μεροκάματο θα το δίνεις για βενζίνη για να πάς στη δουλειά σου και το υπόλοιπο να ταΐσεις τα παιδιά σου και αν φτάσουν για να φάνε… Την αποθήκη που βάζει ο πατέρας σου το χόρτο για τα ζώα θα σε παρακαλάνε για να μείνουν μέσα! Γεμάτος έκπληξη της είπα. Βρε γιαγιά έχει ποντίκια μέσα! Η γιαγιά μου είπε:

– Όταν κάποιος δεν έχει πού να βάλει την οικογένειά του, τα ποντίκια θα υπολογίσει; Αφού έριξε μια ματιά στον ουρανό με κοίταξε και μου είπε:

– Θα είναι άτομα από την Αθήνα και από άλλα μέρη και από νησιά θα έρθει κόσμος! Πότε θα γίνουν αυτά γιαγιά; Δεν θα ζω εγώ τότε!

Είπε επίσης, το 1990:

– Θα σας αναγκάσουν να πάρετε μια κάρτα-ταυτότητα. Θα κάνετε όλες τις συναλλαγές σας με αυτή. Να μη την πάρετε, είναι του Αντιχρίστου. Όποιος την πάρει αμέσως ξεβαπτίζεται. Είπε επίσης ότι θα αναγκάσουν τον κόσμο να πάρει τη κάρτα με διάφορους τρόπους. Αυτές, είπε, θα βγουν στον Βόλο.

– Τα πράγματα θα αλλάξουν, δεν θα είναι όπως τώρα. Θα έρθει μεγάλη φτώχεια! Θα πουν, είσαι μακροχρόνια άνεργος, δικαιούσαι ένα βοήθημα οικονομικό, για να το πάρεις όμως θα πρέπει να έχεις την κάρτα-ταυτότητα. Εκεί θα εξαπατηθούν πολλοί… Σκέψου ένα πατέρα με τρία παιδιά που έχουν τρεις μέρες να φάνε. Θα τρέχει αμέσως να πάρει τη κάρτα, για να αγοράσει λίγα μακαρόνια, λίγα φασόλια… (Δεν μιλάει για απλή τραπεζική κάρτα, αλλά για (υπερ) κάρτα-ταυτότητα)…

«Η Ελλάδα, μια ώρα, οικονομικά θα πέσει έξω! Τα λεφτά θα εξευτελιστούν. Τυχεροί όσοι θα έχουν χρυσό (ως μέσο συναλλαγής) και ένα κομμάτι γης»

…Όταν τα παιδιά έδιναν πανελλήνιες εξετάσεις προσευχόμουν συνέχεια για αυτά. Τότε παρουσιάστηκε ο Κύριος μπροστά μου στενοχωρημένος, γιατί οι άνθρωποι δεν κάνουν προσευχή. Μου είπε ο Κύριος:

– Δεν ζητάω πολλά από τους ανθρώπους, έστω λίγη προσευχή σε Μένα γιατί δεν κάνουν; Από τα παιδιά δεν ζητάω πολλά, καταλαβαίνω την αγωνία τους και το κόπο τους! Όλη μέρα σχολείο και διάβασμα, αλλά γιαΜένα τίποτα! Από τα παιδιά θέλω έστω 10΄ λεπτά προσευχή την ημέρα για Μένα! Έχω δώσει τα πάντα στους ανθρώπους! Μέχρι να μιλάει και να βλέπει ο γονιός το παιδί του που είναι στην άλλη άκρη της γης! Αλλά αυτοί συνεχίζουν να προσκυνούν αυτόν και μου έδειξε τον διάβολο που στεκόταν έξω από το σπίτι μου! Όποιος θέλει ας με ακολουθήσει, μόνον αυτούς θα σώσω. Και από τον αέρα που θα αναπνέουν θα χορταίνουν!

https://xiromeropress.gr

Μαμά, μπορώ να κοιμηθώ στο σπίτι της γιαγιάς σήμερα;…

Ημέρα της γιαγιάς χθες, γιόρταζαν οι άνθρωποι που περνάνε από τα χέρια τους, δυο και τρεις γενιές

Μαμά, μπορώ να κοιμηθώ στο σπίτι της γιαγιάς σήμερα;…

Άκουσα το πρωί στο λεωφορείο και όταν πια κατάφερα να γυρίσω για να δω ποιο παιδί κατάφερε να με κάνει να επιστρέψω στο παρελθόν μου με μια μόνο πρόταση…είχε πια απομακρυνθεί.

Ταξίδεψα μακριά…
Πότε πέρασε ο καιρός και μας μετέτρεψε σε ενήλικες με τόσο βαρετές προτεραιότητες;

Παλεύουμε κάθε μέρα για κάτι που ούτε εμείς γνωρίζουμε αν είναι πραγματικά αυτό που θέλουμε.
Όταν στην πραγματικότητα, το σπίτι της γιαγιάς είναι αυτό που χρειαζόμαστε όλοι για να νιώσουμε ευτυχισμένοι.

Το σπίτι της γιαγιάς είναι εκεί που οι δείκτες του ρολογιού κάνουν διακοπές μαζί μας και ξοδεύουν τα λεπτά τους αναμένοντάς τα χωρίς βιασύνη.

Το σπίτι της γιαγιάς είναι εκεί που μια απλή μακαρονάδα και το χειροποίητο ψωμί αποκτούν καινούριες γεύσεις, πεντανόστιμα…

Το σπίτι της γιαγιάς είναι εκεί που ένα αθώο απόγευμα μπορεί να κρατήσει για μια αιωνιότητα παιχνιδιών και φαντασίας.

Το σπίτι της γιαγιάς είναι εκεί που τα ντουλάπια κρύβουν παλιά ρούχα και μυστήρια εργαλεία.

Το σπίτι της γιαγιάς είναι εκεί που τα κλειστά κουτιά μετατρέπονται σε μπαούλα με μυστικούς θησαυρούς, έτοιμους να αποκαλυφθούν.

Το σπίτι της γιαγιάς είναι το μέρος όπου τα παιχνίδια σπάνια έρχονται έτοιμα, συνήθως εφευρίσκονται στο λεπτό.

Στο σπίτι της γιαγιάς, όλα, μυστηριωδώς, είναι δυνατά, γίνονται πράγματα μαγικά και όλα αυτά χωρίς καμιά ανησυχία.

Το σπίτι της γιαγιάς είναι εκεί που βρίσκουμε απομεινάρια της παιδικότητας των γονιών μας και του ξεκινήματος της δικής μας ζωής.

Το σπίτι της γιαγιάς, το μέσα του, είναι η διεύθυνση της βαθύτερης τρυφερότητάς μας, εκεί που όλα επιτρέπονται.

Αυτή η πολυτέλεια δεν μου ανήκει πια – δυστυχώς – θα ζει μαζί μου μόνο στις αναμνήσεις μου.

Ακόμη κι έτσι, αν μπορούσα να κάνω μια παραγγελία τώρα…οποιαδήποτε από όλες τις παραγγελίες του κόσμου, θα παράγγελνα το ίδιο πράγμα…

Μπορώ να κοιμηθώ στο σπίτι της γιαγιάς σήμερα;

Saulo Subirá – 2015
Eduardo and Chronicles
Μετάφραση – Επιμέλεια: Γεωργιάδου Γεωργία

https://viralgreece.eu

Το έγκλημα που συγκλόνισε όλη την Ελλάδα: 19χρονη δηλητηρίασε τον πατέρα και τον αδελφό της

Είχε ερωτική σχέση με τον παππού της, ο οποίος την είχε κακοποιήσει στα 13.. Ένα έγκλημα στα τέλη της δεκαετίας του ’50 που είχε συγκλονίσει όλη την Ελλάδα..

Για λόγους προστασίας των απογόνων των οικογενειών τα ονόματα των εμπλεκομένων δεν αναφέρονται. Η ιστορία είναι αληθινή και έχει καταγραφεί με λεπτομέρειες στον Τύπο της εποχής

Τέλη της δεκαετίας του ΄50. Μια μαζική δολοφονία συγκλόνισε το νησί της Ζακύνθου. Μια 19χρονη κοπέλα δηλητηρίασε τον πατέρα και τον αδερφό της και αποπειράθηκε να σκοτώσει και τη μητέρα της. Τα αίτια άφησαν άναυδη την ελληνική κοινή γνώμη.

Η “φαρμακεύτρια της Ζακύνθου”, όπως τη χαρακτήριζε τότε ο Τύπος, ξεκλήρισε την οικογένεια της με προτροπή του 74χρονου θετού παππού της, με τον οποίο είχε συνάψει ερωτική σχέση. Χωρίς να τους εμποδίζει κανείς, θα μπορούσαν να ζήσουν ελεύθερα μαζί.

Όλα ξεκίνησαν όταν η γιαγιά της παντρεύτηκε για δεύτερη φορά. Ζούσε με τον νέο σύζυγό της σε ένα σπίτι κοντά στην οικογένεια της κοπέλας στο ίδιο χωριό.

Αμέσως, ο παππούς έδειξε ιδιαίτερη αδυναμία στο νέο του εγγόνι. Της έκανε όλα τα χατίρια, της αγόραζε γλυκά και την έπαιρνε κάθε μέρα από το σχολείο.

Όπως ισχυρίστηκε αργότερα η κοπέλα, ο παππούς άρχισε να την κακοποιεί σεξουαλικά από την ηλικία των 13 ετών. Από τότε σύναψαν ερωτική σχέση, χωρίς όμως να το υποψιαστεί κανείς.

Η δράστης είπε στην κατάθεσή της πως αν τους έπαιρνε χαμπάρι κανείς, ο πατέρας της, ο οποίος οπλοφορούσε, θα τους σκότωνε και τους δυο.

Έτσι, ο παππούς κατάφερε να την πείσει ότι όποιος έμπαινε εμπόδιο στη σχέση τους, έπρεπε να βγει από τη μέση.

Σύμφωνα με την απόφαση του δικαστηρίου, ο “εγκέφαλος” των δολοφονιών ήταν ο παππούς, ο οποίος της υπέδειξε πόσο δηλητήριο να βάλει στο φαγητό τους, αλλά και πότε να προβεί σε κάθε δολοφονία, ώστε να μην τους καταλάβει κανείς.

Της έταζε ότι θα την πάντρευε με έναν ανιψιό του. Θα ζούσαν και οι τρεις μαζί, ώστε να μην διακοπούν οι ερωτικές τους επαφές. Της έλεγε, επίσης, ότι θα της έγραφε όλη του την περιουσία.

Ο παππούς δεν παραδέχτηκε ποτέ την ανάμειξή του

Τους έβαλε αρσενικό στο φαγητό

Ήταν Μάιος του 1957. Η κοπέλα, ο πατέρας, η μητέρα και ο αδερφός της κάθισαν στο τραπέζι για το μεσημεριανό γεύμα. Η μητέρα είχε ετοιμάσει φιδέ. Έφαγαν όλοι. Λίγη ώρα αργότερα, ο πατέρας έφυγε από το σπίτι για να πάει επίσκεψη σε έναν γείτονα.

Ξαφνικά στη διαδρομή τον έπιασε ένας οξύς πόνος στην κοιλιά. Έκανε εμετό και γύρισε κατάκοπος πίσω στο σπίτι. Οι γιατροί έλεγαν ότι έπαθε μια μικρή τροφική δηλητηρίαση, ενώ άλλοι υποστήριζαν ότι η αδιαθεσία του οφειλόταν σε υπόταση.

Έμεινε στο κρεβάτι για δέκα μέρες, αλλά κατάφερε να σταθεί και πάλι στα πόδια του.

Το σχέδιο του παππού και της κόρης είχε αποτύχει. Η 19χρονη είχε βάλει μικρή ποσότητα του αρσενικούχου νατρίου, που δεν ήταν αρκετή για να τον οδηγήσει στον θάνατο.

Όμως, αποφάσισαν να ξαναπροσπαθήσουν λίγες μέρες αργότερα. Η μητέρα της κοπέλας είχε μαγειρέψει λαγό, από τον οποίο έφαγε μόνο ο 49χρονος πατέρας. Σύντομα, υπέφερε από κοιλιακούς πόνους και έκανε συνεχώς εμετούς. Η γιαγιά της κοπέλας ανησύχησε και είπε στον παππού να τον πάει στο νοσοκομείο του νησιού. Κατά τη μεταφορά του, ο άνδρας ξεψύχησε.

Ο θάνατός του αποδόθηκε σε ουραιμία, η οποία είναι η συσσώρευση περιττών ουσιών στο αίμα ατόμων που πάσχουν από νεφρική ανεπάρκεια.

Ο Τύπος της εποχής την αποκαλούσε “η φαρμακεύτρια της Ζακύνθου”

Περίμεναν σχεδόν έξι μήνες για την επόμενη εγκληματική τους ενέργεια. Το δεύτερο θύμα ήταν ο 17χρονος αδερφός της κοπέλας. Ήταν μεσημέρι της 17ης Δεκεμβρίου 1957. Η μητέρα είχε μαγειρέψει βακαλάο βραστό. Εκείνη την ημέρα στο τραπέζι έκατσε και ο παππούς. Όπως αποδείχθηκε αργότερα, ο 74χρονος ήθελε να είναι παρών όταν η κοπέλα έριχνε το δηλητήριο, ώστε να επιβλέπει την ποσότητα, αλλά και για να την εμψυχώνει.

Λίγο αργότερα, ο 17χρονος άρχισε να πονάει στην κοιλιά και έκανε εμετό. Είχε τα ίδια συμπτώματα με τον πατέρα.

Ο τοπικός γιατρός έλεγε ότι “θα του περάσει”. Όμως, δεν του περνούσε. Ο αδερφός της μητέρας του, τον πήγε εσπευσμένα στο νοσοκομείο στην Πάτρα. Εκεί τους είπαν ότι το παιδί είχε δηλητηριαστεί και πως έπρεπε να το πάνε αμέσως στην Αθήνα. Έβαλαν το νεαρό αγόρι σε ένα καράβι και ξεκίνησαν για την πρωτεύουσα. Ωστόσο, δεν τα κατάφερε. Έφυγε από τη ζωή μέσα στο πλοίο.

Παρόλο που ο τρόπος με τον οποίο πέθανε γιος και πατέρας έμοιαζε, κανείς δεν σκέφτηκε πως πρόκειται για δολοφονική ενέργεια.

Επόμενος στόχος ήταν η μητέρα. Ήταν Μάρτιος του 1958. Είχαν περάσει μόλις τρεις μήνες από τον θάνατο του 17χρονου γιου της.

Η μητέρα είχε πάει να κόψει ξύλα για τη φωτιά. Η 19χρονη μαγείρευε πατάτες με τον παππού της στην κουζίνα. Ανακάτεψαν τις πατάτες με αρσενικό.

Όταν η μητέρα γύρισε στο σπίτι, το φαγητό ήταν έτοιμο και έκατσε να φάει.

Λίγο αργότερα, άρχισε να έχει φρικτούς πόνους στην κοιλιά και έκανε εμετό. Η γειτονιά ξεσηκώθηκε και ειδοποίησε τον αδερφό της. Την πήγε στο νοσοκομείο του νησιού και από εκεί στο νοσοκομείο της Πάτρας, όπου έμεινε για 20 μέρες και έγινε καλά.

Η αποκάλυψη και η σύλληψη

Όμως, οι δηλητηριάσεις στην οικογένεια είχαν δημιουργήσει υποψίες στον θείο, ο οποίος πήγε στη Χωροφυλακή και ζήτησε να γίνει εκταφή των πτωμάτων, ώστε να γίνει ιατροδικαστική εξέταση. Οι φήμες ότι ο παππούς είχε σχέση με την εγγονή του και ότι μαζί είχαν σκοτώσει την οικογένειά της άρχισαν να κυκλοφορούν.

Τα κουτσομπολιά στο χωριό οργίαζαν. Έλεγαν ότι η κοπέλα ξυλοκοπούσε την μητέρα και τον αδερφό της και ότι είχε σχέσεις με άλλους δυο άνδρες.

Εγγονή και παππούς συνελήφθησαν. Η κοπέλα ομολόγησε, ενώ ο παππούς αρνήθηκε τα πάντα.

Στην απολογία της η 19χρονη είπε ότι όλα ξεκίνησαν το 1953 μια μέρα που οι γονείς της έλειπαν. Ο παππούς την κλείδωσε σε ένα δωμάτιο και τη βίασε.

Είπε επίσης, ότι την ανάγκασε να σκοτώσει την οικογένειά της υπό την απειλή όπλου.

“Εγώ φοβόμουν τον παππού και έκανα ό,τι έκανα επειδή ήμουν μικρή και φοβόμουν”, ανέφερε ενώπιον του δικαστηρίου.

Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας “ΤΟ ΒΗΜΑ” όταν ο δικαστής την ρώτησε γιατί έκανε τα εγκλήματα, εκείνη απάντησε: “έτσι νόμιζα ότι ήταν η ζωή”.

Ο παππούς δεν παραδέχτηκε τίποτα και τα έριξε όλα στην εγγονή του. “Είναι κακούργα. Ξενυχτούσε με φίλους της, δεν άκουγε κανέναν. Τα λέει για μένα γιατί πάει να κρύψει όλα τα κακά τα οποία έκανε. Εγώ έχω τη συνείδησή μου ήσυχη”.

Καταδικάστηκαν και οι δυο σε δις ισόβια για τις δολοφονίες και τους επιβλήθηκε επίσης ποινή 20ετής κάθειρξης για την απόπειρα δολοφονίας της μάνας.

https://fanpage.gr

Από κτηνοτρόφος στην Ήπειρο,μετανάστης στη Γερμανία | Ξενιτεμένοι Έλληνες. ΒΙΝΤΕΟ

Ο Έλληνας που εγκαταλείπει τη χώρα του και μεταναστεύει στη Γερμανία αντιμετωπίζει πολλές προκλήσεις. Αν και η Γερμανία είναι μια πλούσια και προηγμένη χώρα, η προσαρμογή σε μια νέα κουλτούρα, γλώσσα και τρόπο ζωής μπορεί να είναι δύσκολη.

Στην Ηπειρωτική Ελλάδα στο χωριό Κλειδωνιά, συναντάμε τον κ. Νίκο που με δάκρυα στα μάτια μας διηγείται πως νεαρό τσοπανόπουλο εγκατέλειψε το αγαπημένο του χωριό κι έφυγε για να γίνει μετανάστης στη Γερμανία... Ανέφερε ότι η απόφασή του ήρθε μετά από πολλή σκέψη και διερεύνηση των προοπτικών του στην Ελλάδα. Η ιστορία του μας έδειξε ότι η μετανάστευση μπορεί να είναι δύσκολη, αλλά μπορεί επίσης να είναι μια ευκαιρία για νέες εμπειρίες, ανακαλύψεις και προσωπική ανάπτυξη.

Παραγωγή: Greek Village Life

Συνέβη και του χρόνου- του Alan Ayckbourn από την θεατρική ομάδα «Υπόθεσις 19» της Ένωσης Αστυνομικών Υπαλλήλων Άρτας.

Γράφει η Κατερίνα Σχισμένου.

«Συνέβη και του χρόνου» και σίγουρα μπορεί να συμβαίνει κάθε χρόνο, σε κάθε σπίτι και μάλιστα κουζίνα, που βρίσκεται ακριβώς απέναντι από το ερευνητικό μάτι και αυτί του ακροατή και έτσι περνάει τα μηνύματά του το ευφυές αυτό έργο του Άλαν Έικμπορν που με έναν ιδιαίτερο δηκτικό σαρκασμό μας παρουσιάζει τις περίπλοκες κοινωνικές σχέσεις τριών ζευγαριών που συναντιούνται στις κουζίνες τους τρεις διαδοχικές παραμονές Χριστουγέννων. Μέσα από συζητήσεις και εκμυστηρεύσεις αποκαλύπτουν τα κρυφά τους πάθη, φόβοι, εμμονές, εξαρτήσεις, απιστίες και επιδιώξεις που όμως εάν κοιτάξουμε με περισσότερη ειλικρίνεια ίσως δούμε τους εαυτούς μας και τις δικές μας οικογένειες. Η μανία για επαγγελματική ανέλιξη και κοινωνική καταξίωση, η αποξένωση και η δυσκολία στις διαπροσωπικές σχέσεις αποτελούν τα θέματα της ιδιαίτερης αυτής κωμωδίας που απολαύσαμε από τους εξαιρετικούς ηθοποιούς της ομάδας «Υπόθεσις 19» της Ένωσης Αστυνομικών Υπαλλήλων Άρτας σε σκηνοθεσία Αφροδίτης Κατσαούνου. Είναι σημαντική η ύπαρξη αυτής της ομάδας μιας και δεν έχουμε συνηθίσει ακόμη την αστυνομία στην παραγωγή και πολιτισμική εμπλοκή σε τοπικό επίπεδο και αυτό αποτελεί μια σημαντική τομή για το δικό μας χώρο, την περιοχή μας και την πόλη μας. Δεν είναι λίγες οι προσπάθειες που γίνονται τόσο για την ημέρα κατά της βίας των γυναικών, όσο και με θεατρικές παραστάσεις. Και εάν κρίνουμε από τις κατάμεστες αίθουσες όλων των παραστάσεων, οι πολίτες αγκάλιασαν την παράσταση όπως και την όλη προσπάθεια με ιδιαίτερη θέρμη και αγάπη, επίσης ιδιαίτερο βήμα για όλους μας. Το έργο του Έικμπορν αποτελεί μια ελεγεία σάτιρας για την αστική τάξη και την ηθική της, που, παράλληλα με το γέλιο προσφέρει προβληματισμό και συγκίνηση. Τους αξίζουν θερμά συγχαρητήρια.

Σκηνοθεσία: Κατσαούνου Αφροδίτη

Παίζουν με σειρά εμφανίσεως:
Μπότσαρη Αναστασία: Τζέην
Χαλκιάς Βασίλης: Σίντνευ
Καρέζος Γεώργιος: Ρόναλντ
Νάτσιου Καλλιόπη:Μάριον
Σακαγιάννη Μαριάνθη: Έυα
Φελέκης Ιωάννης: Τζέφρυ

Συντελεστές:
Σκηνικά: Παππάς Χρήστος, Γούσιας Σωτήρης
Έντυπο υλικό: Παππάς Χρήστος,ART COPY (ΒΑΡΟΥΧΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ)
Ενδυματολογική επιμέλεια: Παππάς Χρήστος, η Ομάδα
Τρέιλερ: Παπαβασιλείου Γεώργιος
Φωτογραφία: Nick Fleggas photography
Ήχος- Φως: Καραντζιάς Γεώργιος
Επιμέλεια μουσικής: Αθανασίου Χρήστος
Υποβολέας: Σγώρα Κωνσταντίνα
Κομμώσεις : Χήρα Νικολέτα
Εκτυπώσεις: artcopy Γ.Βαρούχος
Χορηγός επικοινωνίας: ART TV / POWER FM
Συνδιοργάνωση: Δήμος Αρταίων, Α.Δ.Α.Ε. Ο.Τ.Α.
ΚΑΤΣΑΟΥΝΟΥ ΑΦΡΟΔΙΤΗ. ΝΗΠΙΑΓΩΓΟΣ/ΘΕΑΤΡΟΛΟΓΟΣ

Κατερίνα Σχισμένου

Επιτροπή «Πρέβεζα, Ιστορία-Πολιτισμός-Περιβάλλον».Τιμήθηκε η μνήμη του Εθνομάρτυρα Επισκόπου Ρωγών και Κοζύλης Ιωσήφ.

Η Επιτροπή «Πρέβεζα, Ιστορία-Πολιτισμός-Περιβάλλον» και η Τοπική Κοινότητα Νέας Κερασούντας, την Κυριακή 26 Μαρτίου, διοργάνωσαν στο Κάστρο των Ρωγών, στη Νέα Κερασούντα Πρέβεζας, εκδήλωση με σκοπό  

- την ανάδειξη της προσωπικότητάς του Επισκόπου Ρωγών και Κοζύλης Ιωσήφ 

 - και την προβολή του Κάστρου των Ρωγών και της ιστορίας του 

Μετά τη Θεία Λειτουργία, τελέστηκε στον Ι. Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου που βρίσκεται στο κάστρο, επιμνημόσυνη δέηση στη μνήμη του Επισκόπου Ρωγών και Κοζύλης Ιωσήφ. 

Τους παριστάμενους καλωσόρισαν και αναφέρθηκαν στην οργάνωση της εκδήλωσης, ο πρόεδρος της τοπικής κοινότητας Νέας Κερασούντας κ. Δημήτριος Καραβασιλειου και ο εκπρόσωπος της Επιτροπής Πρέβεζα Ιστορία-Πολιτισμός-Περιβάλλον κ. Τσώλης Ευάγγελος.

Στη συνέχεια ο τέως Αναπληρωτής Καθηγητής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, κ. Θωμάς Μπάκας πραγματοποίησε ομιλία με θέμα: «Η προσωπικότητα και η δράση του Επισκόπου Ρωγών και Κοζύλης Ιωσήφ» και ο Φιλολόγος-Αρχαιολόγος Χρυσόστομος Καρράς αναφέρθηκε στην ιστορία του κάστρου, στην ομιλία του με θέμα: «Κάστρο των Ρωγών: από αποικία των Ηλείων, καταφύγιο των προσφύγων» 

Στη συνέχεια οι πολιτιστικοί σύλλογοι, που συμμετείχαν στην εκδήλωση και οι παριστάμενοι, πορεύθηκαν σε πομπή, μέχρι το πλάτωμα στη βάση του κάστρου, όπου έγινε έπαρση σημαίας 160 τμ.,η οποία παραχωρήθηκε από το μέλος της Επιτροπής κ. Ευάγγελο Κατσίμπρα.

Η εκδήλωση έκλεισε με τραγούδια και χορούς από την Ήπειρο και τον Πόντο, από τα μέλη των συλλόγων που συμμετείχαν.

Στην εκδήλωση παραβρέθηκαν και απηύθυναν χαιρετισμούς, ο βουλευτής Πρέβεζας της Νέας Δημοκρατίας κ. Στέργιος Γιαννάκης, ο βουλευτής Πρέβεζας του ΣΥΡΙΖΑ κ. Μπάρκας Κωνσταντίνος, ο περιφερειάρχης Ηπείρου κ. Καχριμάνης Αλέξανδρος, ο Δήμαρχος Ζηρού κ. Καλαντζής Νικόλαος, ο πρόεδρος του Ιδρύματος «Παναγία Σουμελά» κ. Τανιμανίδης Γεώργιος και η πρόεδρος της πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ποντιακών Σωματείων κα Σαχινίδου Χριστίνα.

Παραβρέθηκαν επίσης πρόεδροι κοινοτήτων, δημοτικοί σύμβουλοι, πρόεδροι συλλόγων και φορέων, εκπρόσωποι της αστυνομίας και πλήθος κόσμου.

Η επιτροπή εκφράζει τις ευχαριστίες της στην Τοπική Κοινότητα Νέας Κερασούντας και τον πρόεδρο κ. Δημήτριο Καραβασιλείου, όλους όσους δούλεψαν για την πραγματοποίηση της εκδήλωσης και βέβαια τους συλλόγους και τις ομάδες που συμμετείχαν και έδωσαν ζωή στην εκδήλωση.

Στην εκδήλωση συμμετείχαν

“KrotalArta”

“Non group”

Ποντιακός εκπολιτιστικός σύλλογος Ν. Κερασούντας

Πολιτιστικός σύλλογος Ν. Κερασούντας «Ο Κατσαντώνης»

Μορφωτικός εκπολιτιστικός σύλλογος Πέτρας

Σύλλογος Μικρασιατών και Ποντίων Πρέβεζας

Πολιτιστικός σύλλογος Ν. Σαμσούντας «Η Αμισός»

Πολιτιστικός σύλλογος Ν. Σινώπης «Ο Διογένης»

Πολιτιστικός σύλλογος Αγίου Νικολάου

Σύλλογος Αγίου Θωμά

Μορφωτικός σύλλογος Θεσπρωτικού

Πολιτιστικός σύλλογος Παλαιάς Φιλιπιάδας «Ο Άγιος Γεώργιος»

Σύνδεσμος Συρρακιωτών Φιλιπιάδας