Μπαμπίνη. Η δεύτερη ευχάριστη έκπληξη της ποδηλατικής διαδρομής Σαλαμίνα- Σκουληκαριά.

Την Κυριακή 24 Ιουλίου, 2η ημέρα της ποδηλατικής διαδρομής Σαλαμίνα – Σκουληκαριά Άρτας, κατόπιν συνεννόησης με τον δήμαρχο Ξηρομέρου κ. Τριανταφυλλάκη Ιωάννη τύχαμε θερμής υποδοχής στην Τοπική Κοινότητα Καραϊσκάκης Ξηρομέρου. Πλησιάζοντας προς την Μπαμπίνη ο ποδηλάτης Ανδρέας Γεωργόπουλος ζήτησε να βρούμε ένα μέρος να σταματήσουμε ούτως ώστε να ξεκουραστεί και να πάρει τα απαραίτητα υγρά για να κάνει την διαδρομή μέχρι Αμφιλοχία χωρίς άλλη στάση. Τηλεφώνησα στον κ. Φώτη Μπενέκο να ετοιμάσει παγωμένα νερά γιατί σε 10 λεπτά θα φθάναμε.

Εκεί μας περίμενε η ευχάριστη έκπληξη. Αν και ανημέρωτοι οι κάτοικοι της Μπαμπίνης μαζεύτηκαν αμέσως και μας υποδέχθηκαν πολύ ζεστά και ανθρώπινα. Έδειξαν ενδιαφέρον για το σκοπό της εκδήλωσης, συζήτησαν με τον ποδηλάτη, τον συνεχάρησαν και του ευχήθηκαν καλή δύναμη για την συνέχεια της διαδρομής

Ο κ. Γιώργος Μπαρμπαρούσης συζήτησε και αντάλλαξε απόψεις με τον πρόεδρο της Αδελφότητας Σκουληκαριτών Άρτας Δημήτρη Κραμπή που ήταν και αρχηγός της αποστολής.

Οι ιδιοκτήτες του Καφε- μπάρ ψησταριά “ ΤΑ ΠΛΑΤΑΝΙΑ” Φώτης Μπενέκος και Αγλαϊα Μπακογιώργου πρόσφεραν νερά, καφέδες, αναψυκτικά, κέρασαν την οκταμελή αποστολή τσίπουρο και μπύρες ( που μας τόνωσαν αλλά και μας ζάλισαν) συνοδευόμενα με σαλάτες από ντόπια προϊόντα.

Όλοι έφυγαν ευχαριστημένοι , εγώ όμως περισσότερο γιατί οι κάτοικοι του χωριού της γυναίκας μου με “έβγαλαν ασπροπρόσωπο” και με δικαίωσαν γιατί πρότεινα την Μπαμπίνη ως σημείο  διαδρομής και στάσης της ποδηλατοδρομίας.

Χριστόφορος Ευθυμίου.

Υ.Γ. Ελπίζω του χρόνου να ξαναγίνει η διαδρομή  και αν υπάρχει και ψητή προβατίνα, μάλλον άδικα θα περιμένουν στη Σκουληκαριά.

Σπάνιο είδος κόκορα είναι κατάμαυρο από τα φτερά μέχρι τα κόκαλά του

Ένα ιδιαίτερο πλάσμα έγινε γνωστό και ονομάζεται Αγιάμ Τσεμάνι (Κότα Τσεμάνι, είδος πτηνού). Το μαγευτικό πουλί, είναι ένα σπάνιο είδος κοτόπουλου από την Ινδονησία και η μαύρη εμφάνισή του το κάνει να ανήκει σε μια από τις πιο εξωτικές και μυστηριώδεις φυλές στον κόσμο.

Κάθε μέρος αυτού του μοναδικού πουλιού είναι μαύρο, από τα μεταλλικά φτερά του ως τα νύχια των ποδιών του.

Ακόμη και τα εσωτερικά του όργανα είναι μαύρα. Πρόκειται για μια κατάσταση που ονομάζεται φιβρομελάνωση.

Είναι μια αβλαβής γενετική μετάλλαξη, που κάνει την επιπλέον μελανίνη να διαρρέει στον ιστό του πουλιού.

Αυτή η διαδικασία πραγματοποιείται όταν είναι ακόμη έμβρυα, με αποτέλεσμα οι νεοσσοί να γεννιούνται εντελώς μαύροι.

Το συγκεκριμένο είδος έχει εμπνεύσει τη λαογραφία των Ιάβας από τον 12ο αιώνα και θεωρείται ένα πουλί της ελίτ.

Το σκούρο χρώμα του αίματός του φημολογείται πως είναι λιχουδιά για πνεύματα που φέρνουν δύναμη και πλούτο, με αποτέλεσμα να είναι καλότυχο.

https://viralgreece.eu/

Ο Νικολός [Κολιός] στη φυλακή

Γράφει ο Γιώργος Γιαννάκης

Ένα ατίθασο ζουλάπι στο δημοτικό δεν άφηνε τα δυό αντάμα εκείνος ο έρμος ο δάσκαλος δεν ήξερε τι να κάνει.  Γιατί ρε Νικολάκη πόσες φορές θα στο πω τα ρήματα γράφονται στο τέλος με έψιλον γιώτα.

Άσε το ίδιο κάνει ρε δάσκαλε! Βρε είναι ορθογραφία, τίποτε αυτός! Θυμάμαι μια φορά δεν ξέρω τι έκανε τον έβαλε ο δάσκαλος να κάθεται με τα γόνατα πάνω στα χαλίκια. Μάταια δεν καταλάβαινε τίποτα,  όσο τον κοντράριζε μάλλον το αντίθετο γινότανε.  Πόσες φορές δεν φώναξε τον πατέρα του, "βάρα δάσκαλε μπας και βάλει μυαλό" του έλεγε ο μπάρμπα Κώτσιος. Μια φορά θυμάμαι του λέει ο δάσκαλος: "Νίκο πήγαινε και κόψε μου μια βίτσα από την κρανιά". Πηγαίνει ο Κολιός την φέρνει και ο δάσκαλος αρχίζει από αυτόν.  Είναι τόσα πολλά τι να πρωτοαναφέρω από τα δυο μπακαλιά στο χωριό δεν άφησε κανένα ζαχαρκό. 

Τέλος πάντων όλοι τελειώσαμε το σχολειό, ο Κολιός έκατσε και το έβγαλε στα δεκάξι.  Όλοι βρήκαμε τον δρόμο μας,  αυτόν ποιος να τον πάρει για δουλειά;  Κάπου βρήκε εκεί στα Ζαγόρια σε κάτι δασικά έργα αλλά και εκεί δεν έκατσε πολύ,   τσακώθηκε και έφυγε. Μιά καλοκαιρινή μέρα θυμάμαι τον μπάρμπα Μπακόλα έπαιρνε το μεσημεριανό υπνάκο εκεί στον πλάτανο του Καρακώστα και είχε και ένα αεράκι. Το απολάβανε ο μπάρμπας αυτός, φόραγε μια φαρδιά μαύρη σαλβάρα! Ε λοιπόν αυτός ο αλητάκος τι έκανε λέτε; βρίσκει μια γκουσταρίτσα και καθώς κοιμότανε βαριά ο μπάρμπας Μπακόλας του την έχωσε μέσα στην σαλβάρα! Πετιέται ο Μπακόλας που να πιάσει αυτόν το διαολάκο! Από τότε ο Μπακόλας τον είχε στην μπούκα!   

Πέρασε ο καιρός τον κάλεσε η πατρίδα να υπηρετήσει τρομάρα του παρουσιάστηκε στο Γύθειο μάγειρας! Μια μέρα στο καζάνι αντί για αλάτι έριξε τρινάλ καθαριστικό!  Πήγε πιρπιρέγγος όλο το στράτευμα,  μετά απολύθηκε με ένα τρελόχαρτο ύστερα από τρία και χρόνια.

Όταν γύρισε στο χωριό έβαλε στο μάτι την Βαγγελή του Κατέρη, μια όμορφη κοπέλα αρραβωνιασμένη με ένα άξιο παιδί τον Φώτο Συγκούνα. Πολλές φορές ήρθαν στα χέρια όπου βρίσκονταν στον δρόμο, μέχρι και μαχαιρώματα πέφτανε. Θυμάμαι μια φορά εκεί στην λάκα του Αλέξη τα στάχυα τα κάναν ίσιωμα! Ο Φώτος φανατικός κυνηγός βγήκε να κυνηγήσει πέρδικες, κάποια ούντα ακούστηκε μια μπαταριά ο Φώτος νεκρός! Η λαβοματιά κάτω από το πηγούνι ποιος τον σκότωσε;  Ο Κολιός, έτσι είπαν μαζί και ο μπάρμπα Μπακόλας. Παίρνουν τον Κολιό τον πάνε δικαστήριο, όλοι οι μάρτυρες κατά του Κολιού και πόσο μάλλον ο Μπακόλας που θυμάται την νίλα με την γκουσταρίτσα! Καταδικάζεται ισόβια και τον πάνε στην Κέρκυρα. Περνάει ο καιρός ο μπάρμπα Μπακόλας είναι στα τελευταία του φωνάζουν τον παπά να τον μεταλάβει εκεί που πήγε να τον μεταλάβει παραλίγο να του πέσει η μεταλαβιά με αυτά που ακούει! Δεν είναι ο Κολιός ο φονιάς, όταν ξεψυχούσε ο Φώτος ήμουνα εκεί και μου ψέλλισε: "μόνος λαβώθηκα καθώς αμπήδησα το χαντάκι το όπλο χτύπησε κάτω και εκπυρσοκρότησε, στο λέω ωρέ Μπακόλα μην πάρω κανένα στο λαιμό μου", μου εξομολογήθηκε ο Φώτος. Τρεχάλα ο παπάς για να έχει και την μαρτυρία του καπετάνιου στο τμήμα της περιοχής. Με λίγες διαδικασίες ο Κολιός αποφυλακίζεται και φτάνει εκεί στον Δρίσκο, ο Κολιός νιώθει μια απέχθεια μπορώ να πω και μίσος για τους χωριανούς, παίρνει μια μαύρη κοτρόνα την κατρακύλα και δεν ξαναπατάει στο χωριό!      

           γκουσταρίτσα = σαύρα

Γιώργος Γιαννάκης

Απόδημος Κραψίτης

Αυτούς που αγαπήσαμε κι «έφυγαν» από κοντά μας, δεν τους ξεχνάμε ποτέ.

Πού πάει ένας άνθρωπος όταν φεύγει από εδώ;

Πέθανε σου λένε.

Και πότε θα γυρίσει, ρωτάς;

Δε θα γυρίσει. Πάει…

Κι αυτό το “πάει”, αυτό το τελεσίδικο, το μαύρο του θανάτου, αδυνατείς να το καταλάβεις.

Δεν μπορείς να δεχτείς ότι πέθανε, δεν μπορείς να δεχτείς πως δε θα τον ξαναδείς, δε θα ξανακούσεις τη φωνή του, δε θα μοιραστείς πράγματα μαζί του.

Άδειασμα.

Δάκρυα κυλούν στα μάτια και παγώνει το μέσα σου.

Αρνείσαι.

Αυτός λένε δεν είναι εδώ. Κι όμως λένε ψέματα.

Αν δεν είναι εσύ πώς ακούς στα αυτιά σου το γέλιο του; Πώς ακούς τη φωνή του; Πώς νιώθεις την αγκαλιά του, πώς μυρίζεις το άρωμά του;

Όλα παιχνίδι της μνήμης. Όλα στο μυαλό, όλα στην καρδιά. Οι αναμνήσεις του, οι στιγμές σας, η αγάπη σου.

Αυτή δεν πέθανε. Δε φεύγει η αγάπη. Δεν ξεχνιέται όσα χρόνια κι αν περάσουν.

Μοιράστηκες, έδωσες, πήρες. Και τώρα όλα μια φωτογραφία πάνω σε ένα ψυχρό μάρμαρο. Αυτή σου μαρτυρά ποιος είναι από κάτω. Μόνο που εσύ δε θέλεις να πιστέψεις.

Πού πάει ο άνθρωπος όταν φεύγει από εδώ; Πού πάει η ψυχή όταν το σώμα συναντά το σκοτάδι;

Μεταφυσικές θα τις πουν τις ανησυχίες σου. Ανθρώπινες θα τις πεις εσύ.

Κλείνεις τα μάτια και περιμένεις την αύρα να σε αγγίξει. Κάπου εκεί γύρω σου είναι, δεν υπάρχει περίπτωση. Δε δέχεσαι να μην υπάρχει.

Δεν τον βλέπεις, μα η αγάπη σου δε γυρίζει πίσω. Κάπου πάει κι ας μη βλέπεις που. Κάπου… κάπου.

Δύσκολο πράγμα οι απώλειες. Δύσκολο να τις δεχτείς, δύσκολο να συμβιβαστείς με την ιδέα τους. Κι είναι κι αυτή η αγάπη που δεν τελειώνει, που περιπλέκει τα πράγματα. Αγαπάς κι όταν όλα έχουν τελειώσει. Αγαπάς κι ας μη βλέπεις, ας μην αγγίζεις, ας μην ακούς τον άλλο πραγματικά.

Αγαπάς την ανάμνηση, αγαπάς τη μνήμη.

Όχι δεν τον ξεχνάς. Κανείς αγαπημένος που έφυγε δεν ξεχάστηκε ποτέ. Κι αν ξεχάστηκε, δεν αγαπήθηκε.

Κλείνεις τα μάτια και τον περιμένεις. Σε όνειρο, σε παραίσθηση, τον περιμένεις. Θα έρθει, θα σου εμφανιστεί. Θα σου θυμίσει πώς είναι να είσαι κοντά του. Θα σου ζητήσει με τον τρόπο του να μην τον ξεχάσεις.

Όχι ότι το έκανες βέβαια, αλλά ξέρεις, είναι εκείνα τα ζόρια της μέρας και η ζωή που προχωρά που σε κάνει πού και πού να λησμονείς.

Θα σου μιλήσει, θα σου γελάσει και ‘συ θα γεμίσεις δάκρυα. Δε θα τον ακούσει κανείς άλλος, δε θα τον δει κανείς.

Μόνο εσύ. Και θα κλάψεις. Βουβά και πονεμένα, ασταμάτητα. Με παράπονο…

Γιατί εκείνη την ώρα θα συνειδητοποιήσεις πόσο σου λείπει, πόσο δυσαναπλήρωτο είναι το κενό που άφησε πίσω του.

Και τότε, τη στιγμή της πιο μεγάλης απουσίας, θα τον αγαπήσεις περισσότερο. Και θα καταλάβεις πως δεν πρόκειται να τον ξεχάσεις ποτέ, όσα χρόνια κι αν περάσουν…

Γιατί όσους αγάπησες κι “έφυγαν”, δεν τους ξεχνάς ποτέ.

Της Στεύης Τσούτση

[anapnoes]

viralgreece.eu

Καβγάς χωρίς μπινελίκι γίνεται;

έτσι για την αλητεία, το τζέρτζελο και την ανανέωση!

Η πόρτα θα κλείσει με δύναμη κι ένα μακρόσυρτο «άντε μου στο διάολο» θα βγει από μέσα σου, προσφέροντάς σου μια γλυκιά ανακούφιση, μια αίσθηση πως ξελάφρωσες, πως μαζί με το σιχτίρι έφυγε κι ένα τεράστιο βάρος από πάνω σου. Και πίσω απ’ την κλειστή πόρτα, που άφησες πίσω σου, όμως, θα ακουστεί μια εξίσου υπέροχη βρισιά η οποία θα φέρει κι αυτή μια μεγάλη ανάσα.

Κάποιες ώρες μετά η ατμόσφαιρα στο σπίτι δε θα θυμίζει σε τίποτα το Κόσοβο που επικρατούσε λίγες στιγμές πριν. Θα κάθεστε αγκαλιά και θα τρώτε τη λαχταριστή σας πίτσα παρακολουθώντας ακόμη ένα επεισόδιο απ’ τη σειρά που πρόσφατα ανακαλύψατε και κολλήσατε.

Ναι, υπάρχουν κι αυτοί οι τσακωμοί, που μοιάζουν με πυροτεχνήματα. Εκείνες οι έντονες λογομαχίες που βγάζεις όλο σου το θυμό και τον χειρότερό σου εαυτό, ξεχνώντας για λίγο τους καλούς τρόπους με τους οποίους σε μεγάλωσαν οι γονείς σου. Νευριάζεις με κάτι που έχει συμβεί ή με κάτι που έχει κάνει ο σύντροφός σου κι η υπομονή σου εξαντλείται σε σημείο να μην μπορείς να ελέγξεις το στόμα σου και το λεξιλόγιό σου.

Όσα πεις δε θα μείνουν αναπάντητα. Εφόσον το αρχίσεις εσύ, παίρνει σειρά κι ο άλλος, διότι ό,τι σπείρεις θα θερίσεις. Βωμολοχίες, μπινελίκια και συλλαβές ακατάληπτες παίρνουν τη θέση των μέχρι πρότινος γλυκόλογων που ανταλλάσσατε και τασάκια, που εκτοξεύονται προς πάσα κατεύθυνση, αντικαθιστούν τα φιλιά και τις αγκαλιές που δίνατε ο ένας στον άλλον κάποια λεπτά πριν.

Ίσως στη μέση του καβγά να σταματήσετε για κάποια δευτερόλεπτα, να κοιταχτείτε και να ξεσπάσετε σε γέλια. Ίσως πάλι να καταλήξετε ο ένας σπίτι κι άλλος σε χαλαρή βόλτα ηρεμίας και περισυλλογής. Το μόνο σίγουρο είναι πως αυτό το χρειαζόσασταν. Αυτή την αδρεναλίνη που σου δίνουν αυτοί οι τσακωμοί με τα ατελείωτα μπινελίκια τη ζητάς πού και πού, για να ξεσπάς και να αδειάζεις, να μη θάβεις τίποτα, να μην κρύβεις νεύρα και προβλήματα κάτω απ’ το χαλί.

Ξεδίνεις λίγο, βγάζεις την πίεση κι ίσως πεις κι όλα εκείνα τα πράγματα που μπορεί να κρατούσες μέσα σου καιρό και δε σου είχε δοθεί η ευκαιρία να τα εξωτερικεύσεις. Κάνεις τα παράπονά σου για εκείνη τη βερμούδα που ήταν δυο ολόκληρες εβδομάδες στα άπλυτα ή για εκείνη την επέτειο που ξέχασε πριν δυο χρόνια. Ό,τι κι αν πείτε, όλα καταλήγουν στη μαγική λέξη. «Μα τι μαλάκας είμαι» ή αντίστοιχα «Είσαι και πολύ μαλάκας», η οποία κουμπώνει παντού κι ακούγεται τόσο ωραία και λυτρωτικά στα αφτιά σου την προκειμένη στιγμή.

Γιατί αν δε μαλώσεις και για κάτι που έγινε την εποχή των δεινοσαύρων, τι σχέση έχετε, άλλωστε; Και φυσικά, όσο πιο παλιός κι ανούσιος ο λόγος του τσακωμού, τόσο μεγαλύτερο το μπινελίκι. Είναι να μη γίνει η αρχή. Μια αρχή η οποία στην καλύτερη των περιπτώσεων θα καταλήξει στο κρεβάτι, ώστε να εκτονωθεί εκεί όλη η ένταση που προηγήθηκε. Στη χειρότερη, θα έχετε εξουθενωθεί απ’ τον καβγά κι απλά θα πέσετε με τα μούτρα στο φαγητό.

Αφού ξεσπάσει η μπόρα, εννοείται πως δε θυμάστε καν τον λόγο που σας οδήγησε σε αυτή την απερίγραπτη αμοιβαία γαϊδουριά. Το ρεπερτόριο αλλάζει. Ήρεμα βλέμματα και συγγνώμες. Αυτή είναι κι η ουσία, άλλωστε. Να τσακωθείτε μέχρι τελικής πτώσεως και μετά να προσπαθείτε να θυμηθείτε πώς ξεκίνησε ο καβγάς. Βριστείτε άφοβα, λοιπόν, χωρίς ακρότητες πάντα, έτσι για την αλητεία, το τζέρτζελο και την ανανέωση!

Χριστίνα Βακαλούμη

http://www.tampouloukia.gr

Επίδομα 300 ευρώ και στους υπερήλικες Έλληνες, που κατοικούν στην Β. Ήπειρο...

Ανοίγει ο δρόμος για την καταβολή του Επιδόματος Κοινωνικής Αλληλεγγύης Ανασφάλιστων Υπερήλικων σε μέλη της ελληνικής μειονότητας της Αλβανίας, σύμφωνα με ανακοίνωση του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων.

Με Κοινή Υπουργική Απόφαση η οποία αναμένεται να δημοσιευθεί εντός των επομένων δύο εβδομάδων στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης ορίζονται ως δικαιούχοι του εν λόγω επιδόματος όλοι όσοι είναι κάτοχοι Ειδικού Δελτίου Ταυτότητας Ομογενούς θεωρημένου από ελληνική δημόσια αρχή ή όσων η απόφαση πολιτογράφησης τους ως ομογενών έχει δημοσιευθεί στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης και ανεξάρτητα από το εάν διαμένουν στην Ελλάδα ή στην Αλβανία. 

Στους δικαιούχους το επίδομα θα καταβάλλεται χωρίς να ισχύουν οι προϋποθέσεις ελάχιστου χρόνου μόνιμης και νόμιμης διαμονής στην Ελλάδα και χωρίς το πλήρες ποσό του μηνιαίου επιδόματος - το οποίο ανέρχεται σε 360 ευρώ - να μειώνεται κατά 1/35 για κάθε 1 έτος που υπολείπεται των 35 ετών διαμονής στη χώρα.

Η υποβολή των αιτήσεων καθώς και η διεκπεραίωση τους θα γίνει μέσω ειδικής ηλεκτρονικής πλατφόρμας του ΟΠΕΚΑ. Ειδικά για τους δικαιούχους που διαμένουν μόνιμα στην Αλβανία η αίτηση για τη χορήγηση του επιδόματος θα υποβάλλεται στα Γενικά Προξενεία και την Ελληνική Πρεσβεία.

«Αποκαθίσταται οριστικά μια αδικία εις βάρος ηλικιωμένων ομογενών μας οι οποίοι έχουν ζήσει και έχουν εργαστεί στη χώρα μας αλλά ήταν αντικειμενικά αδύνατον να έχουν όλες τις προϋποθέσεις για να παίρνουν ένα βοήθημα, που είναι απαραίτητο για την αξιοπρεπή τους διαβίωση. Θέλω να ευχαριστήσω τον Πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, που δεσμεύθηκε προσωπικά για την επίλυση μιας εκκρεμότητας χρόνων καθώς και τον Αναπληρωτή Υπουργό Οικονομικών Θεόδωρο Σκυλακάκη, την Υφυπουργό Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων Δόμνα Μιχαηλίδου και τον Υφυπουργό Εξωτερικών Ανδρέα Κατσανιώτη», δήλωσε ο Βασίλης Γιόγιακας.

https://katoci.blogspot.com/

Αποκαλυπτήρια προτομής του Ανθ/χαγού (ΠΒ) Κατσάνου Ευάγγελου του Κωνσταντίνου στον Άσσο Πρεβέζης

 

Την Κυριακή 31 Ιουλίου 2022, όλοι οι δρόμοι οδηγούν στον Άσσο Πρεβέζης.

Σας καλούμε να συμμετάσχετε στην εκδήλωση των αποκαλυπτηρίων της προτομής του Ανθυπολοχαγού (ΠΒ) Κατσάνου Ευάγγελου του Κωνσταντίνου.

Σας περιμένουμε για να αποδώσουμε όλοι μαζί την οφειλόμενη τιμή στον Ασσιώτη Ήρωά μας.

Άσσος Πρεβέζης

29 Ιουλίου 2022

Η Οργανωτική Επιτροπή 

(Εκ μέρους της Οργανωτικής Επιτροπής)

        Κ ώ ν σ τ α ς      Β α σ ί λ ε ι ο ς

Κληρικοί με Θεάρεστο έργο

Γράφει ο Γιώργος Γιαννάκης

Θα αναφερθώ σε δυό Παπάδες που προσφέρουν μεγάλο έργο για να επαληθευτεί η παραίνεση του Ιησού Χριστού "αγαπάτε αλλήλους" κατά την διάρκεια του μυστικού δείπνου.

 Θα αρχίσω με τον κοντοχωριανό μου τον παπά-Θανάση, κατά κόσμον Σωτήρη Χατζή, και τις δραστηριότητες στο Μοναστήρι της Ντουραχάνης που είναι απέναντι από την λίμνη των Ιωαννίνων.  Άλλωστε πάντοτε πίστευα ότι τα παπαδάκια ήταν παρών από την Εθνεγερσία του είκοσι ένα μέχρι την Εθνική Αντίσταση [Διονύσιος Φιλόσοφος, Αθανάσιος Διάκος, Παπά-Θύμιος Βλαχάβας] και τόσοι άλλοι. 

Τον γνώρισα σε ένα εστιατόριο στα Γιάννενα Μεγάλη Πέμπτη, καθώς μπήκε φουριόζος εκεί στο εστιατόριο στο Πάνθεον, κάτι είπε με τον μαγαζάτορα  τον μπατζανάκη μου τον Στέφανο και βλέπω κάποιον που το παρουσιαστικό του έμοιαζε του τσέλιγκα. Του λέει παπούλη το Σάββατο και τα τρία αρνιά θα τα έχω σφάξει, αλλά δεν έχω πώς να τα στείλω. Και ο παπούλης απαντά με χιούμορ "ε Κώτσιο κάντα τέσσερα και θα έρθω εγώ να τα πάρω γκότσια". Παπούλη θελει να σε γνωρίσει ο Γιώργος ο μπατζανάκης του λέει ο Στέφος.    

Ήρθε και μιλήσαμε για λίγο.  Πράγματι μιλάς με έναν σοφό αγράμματο και καλοκάγαθο άνθρωπο, δεν είχε πολύ χρόνο αλλά η κουβέντα του με στιγμάτισε. Ρωτώντας έμαθα την ιστορία του παππούλη.  Γεννημένος στην Χρυσοβίτσα ένα βλαχοχώρι στο Ανατολικό Ζαγόρι απο μάλλον εύπορη για την εποχή οικογένεια, ποτέ δεν πήγε σχολείο αλλά και ξεσηκώνοντας και τα άλλα παιδιά, γιατί ο δάσκαλος ήταν Ρουμάνος, να μην πάνε σχολείο, αυτό τώρα είναι μεγάλη ιστορία παντού σχεδόν σε όλα τα βλαχοχώρια το ίδιο κάνανε θέλαν να καθιερωθεί η Ρουμανική γλώσσα. 

Ένα συμβάν που του έλαχε στον εμφύλιο καθώς μολογάει του στιγμάτισε την ζωή Περπατώντας στο δάσος της Χρυσοβίτσας κατά τον εμφύλιο βλέπει έναν φαντάρο σκοτωμένο μπρούμυτα πεσμένος και έναν αντάρτη από πάνω καθώς τον γυρνάει ανάσκελα βλέπει ότι σκότωσε τον αδερφό του. Έδωσε το μερίδιο της περιουσίας του, με αυτά ξεκίνησε να φτιάξει το μοναστήρι της Ντουραχάνης, ένα παλιό μοναστήρι. Και για την ιστορία το έκτισε ο Ντουραχάν πασάς για να ευχαριστήσει την Παναγία γιατί καθώς ήταν χειμώνας και η λίμνη ήταν παγωμένη πέρασε από εκεί χωρίς να πάθει τίποτα. 

Εκεί λοιπόν άρχίζει το θεάρεστο έργο του αφού ανακαίνισε την εκκλησία, φτιάχνει οικοτροφείο, βοηθά φτωχούς και ορφανά, δημιουργεί ένα ξυλουργείο να μαθαίνουν τα παιδιά τέχνη, μέχρι και ραδιοφωνικό σταθμό λειτουργούσε. Πολύ βοήθεια έδωσε σε Βορειοηπειρώτες και Αλβανούς στον μεγάλο ξεριζωμό.  Πάντοτε με την βοήθεια και των εθελοντισμό αρκετών Γιαννιωτών και μπράβο τους ακόμη και για φυλακισμένους είχε συσσίτιο. Τώρα ο γέροντας δεν ζει πια αλλά το έργο του που πολλά μας διδάσκει αφήνει πίσω του μια καλή μαγιά που μπορεί να ακολουθήσουν και άλλοι.

      Ο Πατήρ Αντώνιος. Τον γνώρισα σε κάποιο θέατρο εκεί είχε φέρει κάμποσα παιδάκια μαύρα, άσπρα,  κίτρινα, δεν έκανε καμία διάκριση και ας τον κατηγορούν για ρατσιστή. Εκεί λοιπόν μου ξετύλιξε το κουβάρι για το πως υπάρχει η Κιβωτός.   Γεννημένος στην Χίο, ο παππούς του πρόσφυγας από το Αϊβαλή, και τώρα εκεί στην Ακαδημία Πλάτωνος να προσφέρει αυτό το μεγάλο έργο. 

-Πώς το κατόρθώσατε παππούλη ρωτάω?  

-Ακούστε να σας πω.  Πάντα με ευγένεια μου μιλούσε, εκεί στην γειτονιά μας μιλάμε για μια υποβαθμισμένη περιοχή εβλεπα μερικά παιδιά που κινούνταν στο περιθώριο για πολλούς ήταν ξοφλημένα σκέφτηκα αφού δεν έρχονται αυτά να με βρουν θα πάω εγώ. Έτσι και έγινε. Ξεκινήσαμε με αγώνες μπάσκετ, από εκεί και πέρα μπήκε το νερό στα αυλάκι. Νοικιάσαμε ένα παλιό καφενείο και χάρις στον εθελοντισμό σήμερα η Κιβωτος απαρτίζεται απο τρεις χιλιάδες μέλη. 

-Παπούλη υποκλίνομαι στο μεγαλείο της ψυχής σας και σε εσάς και στην πρεσβυτέρα σας που σας ακολουθεί στο Θεάρεστο έργο σας!  Καθώς και εγώ από εκεί που κατάγομαι ήμαστε γεννημένοι να προσφέρουμε. 

-Αλήθεια από που κατάγεστε?   

-Από την Ήπειρο. 

-Τι λέτε τώρα εκεί στην Πωγωνιανή έχουμε και άλλη κιβωτό. 

-Παππούλη υποκλίνομαι και σας ευχαριστώ!               

Η άσκηση 

 Κάποιος ξένος σοφός πρόκειται να έρθει στον τόπο μας. Ένας Έλληνας σοφός που το έμαθε παρακάλεσε έναν τσοπάνη να του δώσει τα ρούχα του να τα φορέσει. Έτσι και έγινε και πήγε στο λιμάνι να τον καλοδεχτεί.  Μόλις τον είδε ο σοφός είρωνας του λέει: Γεια σου ρε βλάχο με τα εκατό τα πρόβατα.

 Και ο Έλληνας σοφός που φορούσε τα ρουχα του τσοπάνη απαντά.                                   

Αν είχα αυτά που έχω και τα μισά απότε έχω και άλλα πέντε  και πενήντα  γίνονται εκατό. Πόσα πρόβατα είχε ο βλάχος;    Όταν ο ξένος σοφός άκουσε αυτά τα πράγματα είπε Αφού ο τσοπάνης μιλάει έτσι βάλε στο νού σου τι είναι οι σοφοί της Ελλαδας, πήρε δρόμο και έφυγε χωρίς να γνωρίσει τους σοφούς της Ελλάδας. 

Λοιπόν ο τσοπάνης είχε 18 και άλλα 18 που έλεγε αν είχε γίνονται 36 και εννιά που είναι από το μισό εκείνων των δέκα οκτώ που είχε έχουμε 45 προσθέτουμε τα ακομη 5 και το πενήντα γίνετε 100 18 συν 18=36 συν 9 =45 συν 5 =50 συν 50 =100 άρα δέκα οκτώ                               

Γιώργος Γιαννάκης

Απόδημος κραψίτης

Στυλιανός Μπέλλος, ο μύστης της Ηπειρώτικης μουσικής. Απολαύστε τα video

Απολαύστε τα video

Ο Στυλιανός Μπέλλος, καθηγητής φιλόλογος, τέως Λυκειάρχης, ερμηνευτής και μελετητής του παραδοσιακού δημοτικού τραγουδιού έλκει την καταγωγή του από τη Σέλλιανη, Παραμυθιάς του Νομού Θεσπρωτίας.

Παράλληλα με τις σπουδές του στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστήμιου Αθηνών, μελέτησε συστηματικά και την ελληνική παραδοσιακή μουσική κοντά στο λαογράφο Γεώργιο Μέγα και τον λαϊκό μουσικό Τάσο Χαλκιά. Την περίοδο 1958-1959, η γνωριμία του με τον Ελβετό λαογράφο Samuel Baud-Bovy είχε αποτέλεσμα την ηχογράφηση πολλών ραδιοφωνικών εκπομπών καθώς και τον πρώτο του δίσκο την Ασημούλα. Από τότε κυκλοφόρησε περισσότερα από 300 παραδοσιακά δημοτικά τραγούδια εκτελώντας τα όπως τα έμαθε από τους μεγαλύτερους.

Συνεργάστηκε επί πολλά χρόνια με διακεκριμένους μουσικούς της λαϊκής ζυγιάς, βιρτουόζους του κλαρίνου όπως ο Τάσος Χαλκιάς, ο Πέτρος Λούκας, ο Ναπολέων Δάμος, ο Σταύρος και ο Γρηγόρης Καψάλης, ο Βασίλης και ο Βαγγέλης Σούκας, ο Θανάσης Χαλιγιάννης, ο Βασίλης Μπατζής, ο Φίλιππος Ρούντας, ο Ναπολέων Ζούμπας, κ.α. και εξέχοντες τραγουδιστές όπως ο Φώτης Χαλκιάς, ο Δημήτρης Ζάχος, ο Αλέκος Κιτσάκης, ο Γιώργος Κούρτης, ο Χρήστος Φωτίου, ο Σάββας Σιάτρας, ο Χρήστος Πανούτσος, ο Αντώνης Κυρίτσης, ο Βασίλης Κολοβός, η Γιώτα Βέη, η Αιμιλία Χατζηδάκη, η Ελένη και Ειρήνη Κονιτοπούλου, ο Χρόνης Αηδονίδης, ο Καρυοφύλλης Δοϊτσίδης, ο Χρύσανθος και ο Δημήτρης Βάγιας με τον οποίο συνεργάστηκε επί διετίας και στο μαγαζί του, το Ηπειρώτικο Σαλόνι, στη Λεωφόρο Βουλιαγμένης της Αθήνας.

Η δραστηριότητα του δεν περιορίστηκε στον Ελλαδικό χώρο. Αποσπασμένος από το Υπουργείο Παιδείας σε σχολεία του εξωτερικού - Αίγυπτος (Κάιρο, Αλεξάνδρεια, Μανσούρα), Μπούνια (Βελγικό Κογκό), Ιορδανία (Ιεροσόλυμα), Λιβύη (Βεγγάζη, Τρίπολη), Τουρκία (Κωνσταντινούπολη-Μεγάλη του Γένους Σχολή), Σουδάν (Πρωτεύουσα Χαρτούμ), Ζαΐρ (Πρωτεύουσα Κινσάσα), Αγγλία (Λονδίνο) - μέσα από την ιδιότητα τού καθηγητή και ερμηνευτή προσπάθησε να μεταδώσει στα ελληνόπουλα της διασποράς την αγάπη για την μητέρα πατρίδα και το δημοτικό τραγούδι. Στα πλαίσια διακρατικών ανταλλαγών σε πολιτιστικά θέματα, διοργάνωσε συναυλίες σε Αίγυπτο (Κάιρο, Αλεξάνδρεια), Ηνωμένες Πολιτείες (Ν. Υόρκη, Σικάγο), Καναδάς (Τορόντο), Βέλγιο (Βρυξέλλες), Γερμάνια (Μόναχο, Φρανκφούρτη, Νυρεμβέργη, Ντίσελντορφ, Αμβούργο), στην Ελβετία (Ζυρίχη, Γενεύη), στην Ινδία (Νέο Δελχί, Βομβάη, Καλκούτα), Αυστραλία (Μελβούρνη, Σύδνεϋ, Αδελαΐδα, Καμπέρα), Ρωσία (Μόσχα), Σοβιετική Αρμενία (Ερεβοκάν), Σουηδία (Στοκχόλμη), Φινλανδία (Ελσίνκι), Αλβανία (Αργυρόκαστρο, Τίρανα) και Γεωργία.

Ασχολήθηκε με τη συστηματική συλλογή, διάσωση και διάδοση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς και προώθησε νέες καλλιτεχνικές δυνάμεις στην παραδοσιακή μουσική της χώρας μας. Υπήρξε συνεργάτης ημερήσιου και περιοδικού τύπου Ηπείρου και Αθήνας, παρουσίασε εκπομπές δημοτικού τραγουδιού στην τηλεόραση και οργάνωσε και παρουσίασε επί σειρά ετών την ετήσια κοπή πίτας της Πανηπειρωτικής Συνομοσπονδίας Ελλάδος.

Διατέλεσε αντιπρόσωπος της εθνικής ενώσεως νέων επιστημόνων εξωτερικού, διευθυντής των κοινοτικών εκπαιδευτηρίων ελληνικής κοινότητας Μανσούρας, έφορος πολιτισμού της Π.Σ.Ε. και αντιπρόεδρος της Ένωσης Τραγουδιστών Ελλάδος.

Έλαβε ΕΥΦΗΜΟ ΜΝΕΙΑ από το Υπουργείο Παιδείας και τιμητικές διακρίσεις, επαίνους και βραβεία για την προσφορά του από συλλόγους, αδελφότητες, σωματεία, δήμους, σχολεία, ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα και ακαδημίες εντός και εκτός Ελλάδας. Επίσης έλαβε συγχαρητήριες και ευχαριστήριες επιστολές από εξέχουσες προσωπικότητες όπως ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο Γεώργιος Ράλλης, ο Κωνσταντίνος Στεφανόπουλος, ο Κάρολος Παπούλιας, ο Ιωάννης Βαρβιτσιώτης και η Άννα Συνοδινού.

Είναι μέλος και συνεργάτης επιστημονικών, πολιτιστικών και κοινωφελών Σωματείων και Ιδρυμάτων  Ηπείρου και Αθήνας, μέλος κριτικών επιτροπών για την ανάδειξη νέων δημοτικών καλλιτεχνών και οργανωτής συναυλιών και ανάλογων καλλιτεχνικών εκδηλώσεων.

Διαβάστε εδώ για την δισκογραφική δουλειά του Στυλιανού Μπέλλου
http://stylianosmpellos.gr/rvsindex.php?/photogallery/photogallery/galleryId/gallery_04e84ead494608b742f0f6a5d7de24d1

Διαβάστε εδώ τι έχει γραφεί για τον Στυλιανό Μπέλλο
http://stylianosmpellos.gr/%CE%9D%CF%84%CE%BF%CE%BA%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CF%84%CE%B1.php

romiazirou.blogspot.gr