Από το 2010 που παρακολουθώ τις συγκεντρώσεις στην αίθουσα της Πανηπειρωτικής πρώτη φορά είδα να υπάρχει ασφυκτικά γεμάτη η αίθουσα, όρθιοι, γεμάτος ο χώρος έξω από την αίθουσα και στις σκάλες ακόμα. Δεν γράφω υπερβολές γιατί υπάρχει αδιάψευστος μάρτυρας η εικόνα, οι φωτογραφίες που τράβηξε ο καθένας και από όποια οπτική γωνία και αν στεκόταν.
Η σύγκριση γίνεται και για συγκεντρώσεις υποψηφίων βουλευτών.
Δεν μπορεί να ισχυρισθεί κανείς ότι την αίθουσα την γέμισαν οι υποψήφιοι Δημοτικοί Σύμβουλοι, γιατί όλοι τους ήταν όρθιοι δίπλα στονν ομιλητή.
Μια ομιλία που χαρακτηρίστηκε από την συγκίνηση ( μέχρι βουρκώματος) του υποψήφιου δημάρχου, και το ζεστό χειροκρότημα του ακροατηρίου, που τον διέκοψε πολλές φορές.
Μίλησε με αριθμούς, με ποσά, με διάθεση αυτοκριτικής και ανάληψη ευθυνών που του αναλογούν και δεν μηδένισε το έργο των προκατόχων του.
Όταν μιλάει χωρίς χειρόγραφο για τα έγα που έγιναν, που δεν έγιναν, που έχουν προγραμματισθεί, που είναι έτοιμες οι μελέτες, ποιός συνοικισμός δεν έχει ασφαλτοστρωθεί, ποιός κτηνοτρόφος δεν έχει δρόμο και δυσκολεύεται να παραδώσει το γάλα, σημαίνει ότι όχι μόνο είναι ενημερωμένος για τα προβλήματα του τόπου, αλλά έχει περπατήσει κάθε γωνιά, κάθε γειτονιά του πολύ μεγάλου σε έκταση Δήμου που υπηρέτησε την προηγούμενη πενταετία.
Έδειξε να έχει όραμα και πρόγραμμα για το κάθε χωριό ξεχωριστά, για όλους τους συνοικισμούς αλλά κυρίως για την καλυτέρευση της ζωής των μονίμων κατοίκων του Δήμου,που διαβιώνουν σε έναν ορεινό και με δυσχερείς καιρικές συνθήκες Δήμο.
Δεν είπε ούτε μία φορά "πέτυχα", "έκανα", αλλά "πετύχαμε και κάναμε", και η ανταμοιβή ήταν το ζεστό και παρατεταμένο χειροκρότημα που εισέπραξε ο ίδιος αλλά και ο κάθε υποψήφιος ξεχωριστά, όταν τους παρουσίασε στο τέλος της ομιλίας.
Δεν έχω κανένα λόγο ή συμφέρον να γράψω υπερβολές γιατί δεν είμαι δημότης του Δήμου Γ. Καραϊσκάκη, ούτε καν όμορου δήμου, αλλά αποτύπωσα αυτά που έζησα.
Φωτο: Χριστόφορος Ευθυμίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου