Ιερομνήμη Πωγωνίου. Απολαύστε τα video

Απολαύστε τα video

Βορειοδυτικά από τα Γιάννενα και 40 χιλιόμετρα μακριά περίπου, βρίσκεται το χωριό Ιερόμνημη. 

Μια γενική άποψη του χωριού 

Είναι κτισμένο στα πόδια της βουνοσειράς του Κασιδιάρη και στο Νοτιοανατολικό μέρος του.

Πάνω από το χωριό υψώνονται τρεις λόφοι ομαλοί και προσιτοί γεμάτοι από μικρά και μεγάλα δέντρα πουρναριού. Ο δίδυμος λόφος Καστρί

Mιχάλης Παλαιοδήμος, ο νικητής. Ο Έλληνας που κέρδισε το φετεινό Όσκαρ καλύτερης ταινίας Μικρού Μήκους.

Είναι ο Μιχάλης Παλαιοδήμος και ήταν η μοναδική ελληνική συμμετοχή στα χρυσά βραβεία. Ήταν όμως και νικητής.

Πρόκειται για τον διευθυντή φωτογραφίας του «Stutterer», που κέρδισε το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας Μικρού Μήκους.

Το «Stutterer»

Η ιρλανδικής παραγωγής ταινία γράφτηκε και σκηνοθετήθηκε από τον Benjamin Cleary και την Serena Armitage, είναι διάρκειας 13 λεπτών και έχει σαρώσει όλα τα βραβεία και τις διακρίσεις στα φεστιβάλ που συμμετείχε.

Δείτε το trailer

STUTTERER - TRAILER from benjamincleary on Vimeo.

Το «Stutterer», αφηγείται την ιστορία ενός νέου, μοναχικού αλλά πνευματώδη τυπογράφου με έντονο πρόβλημα στην ομιλία του αλλά με μια αρκετά εύγλωττη εσωτερική φωνή, ο οποίος καλείται να αντιμετωπίσει τον χειρότερο φόβο του.

^{Τη στιγμή της απονομής}

Να συναντήσει από κοντά την κοπέλα με την οποία φλερτάρει εδώ και καιρό μέσω διαδικτύου, η οποία όμως λόγω της φύσης της επικοινωνίας τους δεν ξέρει για το τραύλισμά του.

«Είναι λιγότερο αγχωτικό απ' ότι νομίζεις»

«Είναι λιγότερο αγχωτικό απ' ότι νομίζεις μέχρι που κοιτάς και βλέπεις από κάτω, ακριβώς μπροστά σου και κάθεται ο Leonardo Di Caprio και δίπλα του ο Matt Demon» λέει ο Μιχάλης Παλαιοδήμος για την εμπειρία της τελετής.

Πριν την τελετή 

«Ναι, εντάξει αν εξαιρέσεις αυτό είναι λιγότερο αγχωτικό απ' ότι το φαντάζεσαι. Ήμασταν πολύ περισσότερο αγχωμένοι το πρωί αλλά μόλις φτάσαμε εδώ βρήκαμε τους συντελεστές των υπόλοιπων υποψήφιων ταινιών, που έχουμε γίνει φίλοι τις τελευταίες ημέρες, και κάπως μας ηρέμησε αυτό» δηλώνει.

Καθ' οδόν

Ποιος είναι ο Μιχάλης Παλαιοδήμος

Ο Μιχάλης Παλαιοδήμος μεγάλωσε στην Αθήνα, αλλά επειδή είναι μισός Αυστραλός πήγε σε ξενόγλωσσο σχολείο.

Αρχικά εργάστηκε στο χώρο της βιοχημείας στην Αγγλία. Αργότερα επέστρεψε στην Ελλάδα και δούλεψε για λίγο στο Esquire και το Nitro. Ξανά πίσω στην Αγγλία, όπου εργάστηκε ως βοηθός παραγωγού σε μία εταιρεία παραγωγών μουσικών βίντεο.

Σήμερα έχει μία εταιρία παραγωγής που κάνει ταινίες μόδας για τα περιοδικά Vogue, Glamour, Cosmopolitan αλλά και πιο εταιρικές για τη Shell, τη Jaguar, τη Samsung και άλλες.

Εργάζεται στο Λονδίνο και αυτή την περίοδο ολοκληρώνει δύο ακόμα ταινίες μικρού μήκους.

www.tvxs.gr

Ο βουλευτής Άρτας Βασίλης Τσίρκας, επισκέφτηκε τις πληγείσες περιοχές από τις πρόσφατες πλημμύρες στον Δήμο Κεντρικών Τζουμέρκων

Τις πληγείσες περιοχές από τις πρόσφατες πλημμύρες στον Δήμο Κεντρικών Τζουμέρκων επισκέφτηκε τη Δευτέρα (29/2) ο Βασίλης Τσίρκας, βουλευτής Άρτας του ΣΥΡΙΖΑ. Κατά την επίσκεψή του συναντήθηκε με τον δημοτικό σύμβουλο και πρόεδρο του Συνδέσμου Ύδρευσης Βρυζοκαλάμου, Κων/νο Αλυμάρα, ο οποίος τον συνόδεψε στις πληγείσες περιοχές στα Κάψαλα, το Αθαμάνιο, το Βουργαρέλι και το Κάτω Αθαμάνιο και του εξέθεσε τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η περιοχή από τις πλημμύρες και τις ενέργειες που απαιτούνται για να ομαλοποιηθεί η ζωή των κατοίκων. Στις περιοχές όπου επισκέφτηκε ο βουλευτής Άρτας είχε την ευκαιρία επίσης να συνομιλήσει με τους κατοίκους και να ενημερωθεί για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν.

Η εν λόγω επίσκεψη αποτελεί συνέχεια της πρόσφατης συνάντησης του Βασίλη Τσίρκα μαζί με τον Δήμαρχο Κεντρικών Τζουμέρκων, Μαρίνο Γαρνέλη, με τον Γενικό Γραμματέα του Υπουργείου Υποδομών, Γ. Δέδε, όπου υπήρξε θετική ανταπόκριση για την αναγκαιότητα αποκατάστασης των ζημιών και χρηματοδότησης για την κατασκευή αντιπλημμυρικών έργων.

Από την πλευρά του βουλευτή Άρτας επισημάνθηκε η ανάγκη να υπάρξει συντονισμός μεταξύ της Δημοτικής Αρχής, της Περιφερειακής Ενότητας Άρτας και των αρμόδιων Υπουργείων για να προχωρήσει όσο το δυνατόν πιο γρήγορα και πιο αποτελεσματικά η αποκατάσταση των ζημιών στην ευρύτερη περιοχή του Δήμου.

Τσίπρας-Ψυχάρης: Αποκωδικοποιώντας ένα θλιβερά δημόσιο ξεκατίνιασμα

Αν υπήρχαν «Χρυσά Βατόμουρα» δημοσιογραφίας τότε η υποψηφιότητα του κειμένου «Ο ηγέτης, ο εκδότης και... η γάτα των Ιμαλαΐων» από το Βήμα της Κυριακής που μόλις πέρασε θα ήταν το μεγάλο φαβορί να κερδίσει. Τα Χρυσά Βατόμουρα, για εκείνους που δεν γνωρίζουν, είναι τα αντιβραβεία των Όσκαρ, τα οποία «βραβεύουν» τις χειρότερες ταινίες της χρονιάς.

Σύμφωνα λοιπόν με το οικτρά κακογραμμένο και βασανιστικά μακροσκελές δημοσίευμα του Βήματος, η εφημερίδα «αποκαλύπτει» (δικά μου, τα εισαγωγικά) σειρά μυστικών συναντήσεων του Αλέξη Τσίπρα με τον πρόεδρο του Δημοσιογραφικου Οργανισμού Λαμπράκη (ΔΟΛ) Σταύρο Ψυχάρη το 2014, λίγο προτού δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ έλθει στην εξουσία, όπου ο μελλοντικός Πρωθυπουργός της Ελλάδας ζητάει την πολιτικο-δημοσιογραφική στήριξη του ΔΟΛ. Ξαφνιαστήκατε; Εγώ, πάντως, καθόλου.

Το αποκαλυπτικό δημοσίευμα του Βήματος, κατά διαβολική σύμπτωση έρχεται λίγες μέρες μετά την ποινική δίωξη για ηθική αυτουργία σε απιστία σε βαθμό κακουργήματος κατά του εκδότη ΔΟΛ, μετά από παραγγελία του εισαγγελέα οικονομικού εγκλήματος Π. Αθανασίου, για προσωπικά δάνεια που είχε λάβει ο Σταύρος Ψυχάρης ύψους περίπου 57εκατ. ευρώ! Ξαφνιαστήκατε; Εγώ, πάντως, καθόλου.

Προς αποφυγήν παρεξηγήσεων, όλα αυτά δε σημαίνουν απαραίτητα ότι έχει συμβεί κάτι επιλήψιμο μεταξύ του «ιστορικού» - για να χρησιμοποιήσω τον ακριβή χαρακτηρισμό από το κείμενο- εκδότη και του νεότερου σε ηλικία Πρωθυπουργού στη σύγχρονη ιστορία της χώρας. Αν και η αστραπιαία ανταλλαγή ανακοινώσεων που ακολούθησαν αμέσως μετά το δημοσίευμα ανάμεσα στο Μέγαρο Μαξίμου και το ΔΟΛ υποδηλώνει πανικό και αμηχανία.

Η πλευρά Τσίπρα δηλώνει ότι ο Σταύρος Ψυχάρης ζητούσε επίμονα από τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, πολύ πριν τις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015, τη διαγραφή των δανείων του, καθώς και πολιτική διαμεσολάβηση για την απόκτηση της συνολικής ιδιοκτησίας του MEGA. «Όπως άπαντες αντιλαμβάνονται», γράφει η ανακοίνωση, «κανένα από τα δυο αιτήματα δεν έγινε δεκτό. Ο Πρωθυπουργός δεσμεύθηκε στον ελληνικό λαό να μη χαριστεί σε κανένα και δε χαρίζεται σε κανέναν. Η δικαιοσύνη ενεργεί απερίσπαστη και τα τηλεοπτικά Μέσα θα αδειοθοτηθούν για πρώτη φορά με ανοιχτό και αδιάβλητο διεθνή διαγωνισμό».

Η πλευρά Ψυχάρη ανταπαντά δηλώνοντας ότι το Μέγαρο Μαξίμου επιχειρεί να κάνει το «άσπρο - μαύρο». Και ζητά τους ιθύνοντες του Γραφείου Πρωθυπουργού να «ξαναδιαβάσουν το ρεπορτάζ για να συνειδητοποιήσουν (και να θυμηθούν...) ποιος προσέφερε, πότε και τι, ποιος ζητούσε πολιτική υποστήριξη με κάθε ευκαιρία χωρίς τίποτα και ποτέ να του έχει ζητηθεί».

Ο καθένας μπορεί να τις αξιολογήσει όπως νομίζει αν και οι ανακοινώσεις και το αμυντικό ύφος αυτών μιλάνε από μόνες τους. Για να είμαι ειλικρινής, δε με ενοχλούν οι πομπώδεις ρητορικές φιοριτούρες (για να μην τις χαρακτηρίσω τίποτε άλλο) ούτε της μιας ούτε της άλλης αντιμαχόμενης πλευράς. Τα πράγματα έχουν σκουρύνει επικίνδυνα. ΔΟΛ και Μαξίμου περνάνε δύσκολες ώρες και το επόμενο διάστημα θα κριθούν πολλά. 

Υπάρχει, όμως, νοήμων άνθρωπος σ' αυτή την πολύπαθη χώρα, όσο καλοπροαίρετος, που πιστεύει ότι ο πιο εμβληματικός - με την ευρεία έννοια του όρου- των Ελλήνων εκδοτών πηγαινο-ερχόταν σε μυστικές συναντήσεις χωρίς να ζητήσει ανταλλάγματα για την πολιτική στήρίξη που το συγκρότημα του θα παρείχε (και τελικά παρείχε σε πρώτη φάση τουλάχιστον) στην κυβέρνηση Τσίπρα; Μια γρήγορη ματιά σε μερικά πρωτοσέλιδα-κλειδιά των εφημερίδων του ΔΟΛ αρκεί.

Και υπάρχει νοήμων άνθρωπος, σ' αυτή την πολύπαθη χώρα, όσο αφελής, που πιστεύει ότι ο Τσίπρας θα αποτελούσε την εξαίρεση στον κανόνα της σύγχρονης ελληνικής πολιτικής ιστορίας ως ο πρώτος εν-αναμονή Έλληνας πρωθυπουργός που θα αρνείτο να προσεγγίσει το μιντιακό κατεστημένο για πολιτική υποστήριξη και ειδική μεταχείριση. 

Αυτό, όμως, που με ενοχλεί αφάνταστα είναι ότι όλο αυτό το νταραβέρι, τώρα που το ντηλ μεταξύ ΔΟΛ και Κυβέρνησης έσπασε, έχει βγάλει στην επιφάνεια με τον πιο ωμό και βίαιο τρόπο το τραγικό αδιέξοδο στο οποίο έχει πλέον περιέλθει η δημοκρατία μας. Γιατί, άλλο είναι να υποπτεύεσαι, να υποθέτεις, να φαντάζεσαι, και άλλο είναι η οδυνηρή πραγματικότητα να σε χτυπάει σα χαστούκι στο πρόσωπο. 

Γιώργος Κασιμέρης Καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Wolverhampton της Αγγλίας με ειδίκευση σε θέματα Πολιτικής Βίας και Τρομοκρατίας

www.huffingstonpost.gr

Γερμανικές Οφειλές: Ο λήθαργος της υποταγής και η αλήθεια της διεκδίκησης

«Ο λαός που τσακίζεται από την υπέρμετρη βία για μία στιγμή, δεν είναι ακόμη σκλάβος. Σκλάβος γίνεται από τη στιγμή που ψυχικά δέχεται τη σκλαβιά. (…) Όχι! Κανένα είδος συμβιβασμό, κανένα είδος μοιρολατρία δεν αποδέχεται ο λαός ο ελληνικός». Δημήτρης Γληνός, «Τι είναι και τι θέλει το ΕΑΜ», 1942.

Το ζήτημα της διεκδίκησης των γερμανικών οφειλών, ένα ζήτημα που ενώνει και συνεγείρει, όσο τίποτε άλλο, τους Έλληνες βρίσκεται σε μία εξαιρετικά κρίσιμη καμπή. Εβδομήντα χρόνια μετά τη Διάσκεψη των Παρισίων και μετά από πληθώρα λαθών και μακρά περίοδο αδράνειας έχει φτάσει ο κόμπος στο χτένι. Το δίλημμα είναι σαφές: ή θα προχωρήσουμε αποφασιστικά με ένα καλά σχεδιασμένο χρονοδιάγραμμα ενεργειών, χωρίς όμως άλλη κωλυσιεργία και

Αυτά είναι τα 18 καλύτερα φορέματα που έχουν περάσει από το κόκκινο χαλί των Όσκαρ

• 18.Η Halle Berry με Atelier Versace, 201

Υπάρχουν μερικά φορέματα που έχουν γράψει ιστορία στο κόκκινο χαλί των βραβείων Όσκαρ. Λίγο πριν δούμε τις πιο καλοντυμένες και τις πιο κακοντυμένες παρουσίες της 88ης Απονομής Όσκαρ, αποφασίσαμε να αξιολογήσουμε τις 18 καλύτερες εμφανίσεις μέχρι σήμερα.

• 17. Η Penelope Cruz με Atelier Versace, 2007
   
• 16.Η Sienna Miller με Oscar de la Renta, 2015
   
• 15. Η Sandra Bullock με Alexander McQueen, 2014
   
• 14. Η Vanessa Paradis με Chanel, 2005
   
• 13. Η Gwyneth Paltrow με Ralph Lauren, 1999
  
• 12. Η Farrah Fawcett με Stephen Burrows, 1978
   
• 11. Η Halle Berry με Elie Saab, 2002
   
• 10. Η Nicole Kidman με John Galliano για τον οίκο Christian Dior, 1997
  
• 9. Η Audrey Hepburn με Givenchy, 1954
   
• 8. Η Charlize Theron με Gucci, 2004
  
• 7. Η Octavia Spencer με Tadashi Shoji, 2012
  
• 6. Η Emma Stone με Elie Saab, 2015
   Getty 
• 5. Η Hilary Swank με Guy Laroche, 2005
   
• 4. Η Cindy Crawford με Versace, 1991
   
• 3. Η Grace Kelly με Edith Head, 1955
   
• 2. Η Michelle Williams με Vera Wang, 2006
   
• 1. Η Gwyneth Paltrow με Tom Ford, 2012
  

www.huffingstonpost.gr

Οι Αλβανοί κι εμείς

Κοιτάζοντας το μέλλον

Αρχίζω από το αυτονόητο, που είναι όμως το επιδιωκόμενο. Όπως συμβαίνει με όλα τα αυτονόητα στην Ελλάδα. Απαιτείται εδώ και τώρα συνεννόηση μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων στην Ελλάδα. Η εσωτερική πολιτική συνοχή συνιστά θεμελιώδη προϋπόθεση για την επίτευξη των στόχων μας. Στη θέση και υπό τις συνθήκες που βρίσκεται σήμερα η Ελλάδα, η συνεννόηση και ο διάλογος αποτελούν τον απαραίτητο και αναγκαίο πολλαπλασιαστή ισχύος. Φοβούμαι όμως ότι αυτό είναι και το δυσκολότερο.

Μόλις επέστρεψα από ένα τριήμερο ταξίδι ενημέρωσης σε γνώριμα μέρη και με γνώριμα πρόσωπα. Εκεί όπου αφιέρωσα πάνω από 15 χρόνια της θητείας μου στο Υπ. Εξ. και είναι εδώ και 25 χρόνια στο επίκεντρο του ενδιαφέροντός μου. Στο Βελιγράδι, στην πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας και στο Κόσοβο. Αλήθεια, διερωτώμαι συχνά αν έχουμε αντίληψη της εικόνας που εκπέμπει σήμερα η Ελλάδα, ακόμη και στη δική της γειτονιά. Εδώ, στα Βαλκάνια.

Δεν αρκεί τι πιστεύουμε εμείς για τη δική μας δύναμη, δυνατότητες, κύρος και αξιοπιστία. Σημασία έχει επίσης πώς μας υπολογίζουν, αν μας υπολογίζουν και πώς μας μετρούν και οι άλλοι. Γείτονες και μη, φίλοι, σύμμαχοι, αντίπαλοι και ανταγωνιστές. Η κατάσταση αυτή δεν μπορεί να συνεχιστεί. Ήδη κρατάει πάνω από έξι χρόνια. Αν συνεχιστεί, τότε η εθνική τραγωδία είναι ορατή και αναπόφευκτη. Δικαιούμαι να κάνω έκκληση προς τους πολιτικούς μας ταγούς: Συνεννοηθείτε, συνεργαστείτε, μιλήστε, συνεννοηθείτε. Όσο το κλίμα της ταπείνωσης και της αυτοταπείνωσης, της απαξίωσης και της αυτοαπαξίωσης διατηρείται, τόσο δυσκολότερο θα είναι για την Ελλάδα να βρει λύση ικανοποιητική στα ζητήματα που την απασχολούν και την ανησυχούν.

                                 

Αποτελεί σταθερή μου πεποίθηση. Η Αλβανία και η Ελλάδα έχουν δύο επιλογές. Ή θα συνεχίσουμε την πολιτική των διπλωματικών οχυρών, χαρακωμάτων και αναχωμάτων ή θα αποφασίσουμε ότι τα προβλήματα της δικής μας γενιάς και το άχθος της ιστορίας δεν θα τα μεταφέρουμε στις επόμενες. Πολιτικοί, διπλωμάτες και στρατιωτικοί, δημοσιογράφοι και πανεπιστημιακοί 

Τελικά «δεν είχε πλάκα»; Τραγωδία...

Άνθρωποι του πνεύματος, λίγοι, που μετάνιωσαν και το λένε. Και άλλοι, οι πολλοί, που κραύγαζαν από τα μπαλκόνια υπέρ του ΟΧΙ που έγινε ΝΑΙ και σήμερα έχουν καταπιεί τη γλώσσα τους. Εχουν και τη θεσούλα τους

Ενας ένας οι «απογοητευμένοι» από την «πρώτη φορά Αριστερά» σκάνε μύτη. Και δεν μιλάμε για αγρότες, εργάτες, μισθωτούς, συνταξιούχους, ελεύθερους επαγγελματίες, όλους αυτούς που πίστεψαν (;) -το ερωτηματικό έχει τη σημασία του, καθώς μεταξύ αυτών, εκτός από τους αγνούς και καλόπιστους, υπήρχαν και πολλοί τυχοδιώκτες- ότι με τον ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση θα έβλεπαν άσπρη μέρα, χωρίς να περιμένουν να χιονίσει.

Οι περισσότεροι από αυτούς μπορεί να το πίστεψαν ελαφρά τη καρδία. Oπως κάνει, συνήθως, ένα μεγάλο κομμάτι ψηφοφόρων κάθε φορά που βλέπει ένα νέο πολιτικό μεσσία. Δεν είναι δικαιολογία, οι άνθρωποι έχουν ευθύνη για τις επιλογές τους, αλλά μπορεί να είναι μια εξήγηση. Η μεγάλη μάζα των ψηφοφόρων άκουγε τις υποσχέσεις του Αλέξη Τσίπρα, κάποιοι γοητεύθηκαν από τα «go back» και τα «νταούλια», οι πολλοί είχαν την αυταπάτη ότι οι «Σαμαροβενιζέλοι» έκοβαν μισθούς και συντάξεις λόγω αναλγησίας, όλοι αυτοί λοιπόν πήγαν στην ελκυστική κάλπη του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είχαν τη σκέψη και την κριτική ικανότητα να θέσουν στον εαυτό τους το απλό ερώτημα: «Μπας και όλα αυτά δεν μπορούν να γίνουν;».

Τι γίνεται, όμως, όταν παρόμοια συμπεριφορά επέδειξαν και άνθρωποι που, κατά τεκμήριο, μπορούν να δουν λίγο παραπέρα; Ανθρωποι που δεν (θα έπρεπε να) σύρονται άκριτα πίσω από υποσχέσεις και ωραία λόγια για «έναν άλλο κόσμο» (που) «είναι εφικτός»; Ανθρωποι που έχουν την κριτική σκέψη να τα φιλτράρουν όλα αυτά πριν βάλουν τις υπογραφές κάτω από πολιτικάντικα και παραπλανητικά προεκλογικά κείμενα και, κυρίως, πριν ρίξουν την ψήφο τους;

Αφορμή για τις σκέψεις αυτές ήταν μια πολύ χαρακτηριστική δήλωση μόλις 15 λέξεων ενός καλλιτέχνη, του οποίου ένα εμβληματικό τραγούδι είχε γίνει σήμα κατατεθέν των προεκλογικών συγκεντρώσεων του ΣΥΡΙΖΑ (εδώ).  Μας λέει, λοιπόν, ότι ψήφισε την «πρώτη φορά Αριστερά» χωρίς να ελπίζει σε κάτι, αλλά «για να αλλάξουν οι πρωταγωνιστές». Ομως, τελικά, διαπίστωσε ότι «δεν είχε καθόλου πλάκα», παρά μόνο «τα ίδια αδιέξοδα (εδώ).

Και αυτός ήταν από τους πιο συγκρατημένους. Γιατί υπάρχουν και άλλοι που ξεσάλωσαν, βγάζοντας πύρινους λόγους από προεκλογικά μπαλκόνια υπέρ του «Οχι» (εδώ ένα παράδειγμα). Ή άλλοι που έγραφαν ανοικτές επιστολές στον Τσίπρα, προειδοποιώντας  τον να μην υποχωρήσει. Και από τότε που ο Τσίπρας υποχώρησε (ευτυχώς, γιατί κατάλαβε τι ερχόταν - εδώ) έχουν καταπιεί τη γλώσσα τους. Και κάποιοι πήραν τις θεσούλες τους. Πλήθος οι υπογραφές σε προεκλογικά υποστηρικτικά κείμενα, μούγγα οι περισσότεροι τώρα που όλα αυτά αποδείχτηκαν φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Τουλάχιστον κάποιοι πολιτικοί παραδέχτηκαν την κοροϊδία (εδώ).

Τι δηλοί ο μύθος; Ότι, εκτός από τους «ευκολόπιστους και πάντα προδομένους», υπάρχουν και οι πρόθυμοι να «εξαπατηθούν», για να συμμετάσχουν και οι ίδιοι στο παιχνίδι της εξαπάτησης. Διότι εξαπατήσαντες χωρίς εξαπατηθέντες δεν υπάρχουν (περισσότερα εδώ).

Ειδικά οι λεγόμενοι «πνευματικοί άνθρωποι» έχουν διπλή ευθύνη για την εξαπάτηση. Δεν είναι σαν τον κρητικό αγρότη που πίστεψε τον φαφλατά βουλευτή Γιάννη Μιχελογιαννάκη ότι «θα του κόψει τον ΕΝΦΙΑ» και τώρα τον απειλεί με «κρεμάλες» (εδώ). Εχουν σίγουρα λίγο μυαλό παραπάνω, για να μπορούν να καταλάβουν ότι αυτός ο «άλλος κόσμος» δεν έρχεται με κούφια λόγια ανερμάτιστων ανθρώπων.

«Για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή», που λέει ο ποιητής. Δουλειά, όμως και όχι ψέματα. Ή, για να το πούμε με ένα στίχο που έχει μελοποιήσει ένας από αυτούς, οι οποίοι κραύγαζαν από τα προεκλογικά μπαλκόνια:

«Κάτω οι σημαίες στις λεωφόρους που παρελάσαμε/άλλαξαν λέει τ' ανεμολόγια και οι ορίζοντες/μας κάνουν χάρη που μας ανέχονται και που γελάσαμε/τώρα δημόσια θα έχουν μικρόφωνο μόνο οι γνωρίζοντες/.

Την πρώτη φορά (μπορεί να) είχε πλάκα, που λέει κι ο μετανιωμένος. Τη δεύτερη όχι. Είθε η φάρσα να μην εξελιχθεί σε τραγωδία.

Γιώργος Καρελιάς 

www.protagon.com

Μπορεί να γεννηθεί η ελπίδα μέσα από την τραγωδία και αυτές οι φωτογραφίες το αποδεικνύουν

Οι νεόνυμφοι Newlyweds Ibrahim και Hauna John από τη Νιγηρία αγκαλιάζονται στον καταυλισμό προσφύγων στο Minawao του Καμερούν αμέσως μετά το γάμο τους τον Απρίλιο του 2015.

Όταν ο Ibrahim και η Hauna John παντρεύτηκαν τον Απρίλιο σε στρατόπεδο συγκέντρωσης προσφύγων στο Καμερούν ήταν μια ευτυχής κατάληξη ενός οδυνηρού ταξιδιού.

Οι δύο τους είχαν προγραμματίσει να παντρευτούν στη πόλη τους στη βορειοανατολική Νιγηρία, αλλά όταν οι μαχητές της Boko Haram επιτέθηκαν στην περιοχή τους έπρεπε να την εγκαταλείψουν.

"Δεν ήταν εύκολο για εμένα να φύγω μακριά από κάποιον που αγαπώ" είπε ο Ibrahim σύμφωνα με την UNICEF. Το ζευγάρι μοιράστηκε μαζί μας την ιστορία του μέσα από μια σειρά φωτογραφιών που έχει σκοπό να δείξει τις στιγμές της ελπίδας και της χαράς.

Προσφυγές από το Σουδάν, την Ουγκάντα και παιδιά από την Συρία σε καταυλισμό της Ιορδανίας φωτογραφήθηκαν με σκοπό να δούμε την αξιοσημείωτη ανθεκτικότητα των ανθρώπων. Σύμφωνα με την Ύπατη Αρμοστεία των Ηνωμένων Εθνών πέρσι 60 εκατομμύρια άνθρωποι εκτοπίστηκαν με τη βία.

Δείτε πιο κάτω και άλλες φωτογραφίες της σειράς από τη UNICEF

• 
  Παιδιά παρακολουθούν συμμαθητές τους να παίζουν σκετς στο Child Restoration Outreach, οργάνωση της Ουγκάντα.
• 
  
• 
  Πατέρας παίζει με την κόρη του σε ένα κέντρο διέλευσης για πρόσφυγες στην πόλη Σιντ της Σερβίας.
• 
  
• 
  Ο διάσημος ηθοποιός χορεύει μια 9χρονη Νεπαλέζα στην πόλη Charikot στο Νεπάλ. Περισσότεροι από 8.000 έχασαν 
• 
  

Το μακρύ χρονικό μιας αποτυχίας...

Την εποχή που κατασκευαζόταν η Αττική οδός, αν πήγαινε κανείς χαράματα στα εργοτάξια θα έβλεπε, ανά χιλιόμετρο, μικρές χειρόγραφες ταμπέλες με ονόματα Αλβανικών πόλεων: Gijrokaster, Sarande, Berat, Shkoder...Οι εργάτες ήταν όλοι Αλβανοί, τα συνεργεία, χάριν ευκολίας, ήταν οργανωμένα με βάση τον τόπο καταγωγής τους και οι εργοδηγοί έστηναν αποβραδίς τις ταμπέλες για να ξέρει που θα πιάσει δουλειά ο καθένας το πρωί. 

Συμπληρώνονταν δέκα χρόνια, εκείνες τις ανέμελες ημέρες, από τότε που η Ελλάδα έζησε το πρώτο μεταναστευτικό σοκ της νεότερης ιστορίας της. Τα σύνορα με την Αλβανία είχαν πέσει ξαφνικά, οι ανθρώπινες ροές ήταν ασυγκράτητες, η προετοιμασία της χώρας- οργανωτική και πολιτιστική- ήταν, φυσικά, ανύπαρκτη, οι αντιδράσεις φοβικές. Την ατμόσφαιρα των ημερών, την κατέγραψε υπέροχα η ταινία του Σωτήρη Γκορίτσα «Απ' το χιόνι». Και ο Πύρρος Δήμας, σε μια από τις πρώτες συνεντεύξεις του, έλεγε πως τον πρώτο καιρό έμπαινε στο λεωφορείο και κρατιόταν από τις χειρολαβές με τα δυο χέρια από φόβο μήπως βρεθεί κάποιος και του φωνάξει «Αλβανός κλέφτης».

Μεταναστευτική πολιτική η χώρα ούτε είχε τότε, ούτε

Oταν οι Ελληνες πρόσφυγες έβρισκαν καταφύγιο στη Συρία

Προς τη Συρία και από τη Συρία. Τουλάχιστον τέσσερις φορές σημειώνεται στα χρονικά το φαινόμενο, έχοντας μαζικό χαρακτήρα:

• Το 1923 μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή στο πλαίσιο της υποχρεωτικής ανταλλαγής πληθυσμών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας.
• Το 1939 όταν η περιοχή της Αλεξανδρέττας, μέρος της Μεγάλης Συρίας, προσαρτήθηκε στις επαρχίες της Τουρκίας.
• Το 1860 όταν ξεκίνησαν σφαγές και διώξεις χριστιανών στη Β. Αφρική.
• Το 1882 στη διάρκεια της αιγυπτιακής επανάστασης.

Οι συνθήκες κάτω από τις οποίες Ελληνες πρόσφυγες βρέθηκαν στη Συρία και Ελληνες πρόσφυγες ήρθαν από την ευρύτερη περιοχή στην Ελλάδα διαφέρουν ριζικά μεταξύ τους. Κοινός, όμως, παρονομαστής ήταν ο πόλεμος και ο φόβος για τη ζωή τους. Αλλά και η ομοιότητα των προσφυγικών τραγωδιών ανεξαρτήτως εποχών, προέλευσης και προορισμού των θυμάτων.

Από το 1922

Η πιο μαζική περίπτωση Ελλήνων προσφύγων, που αναζητούν άσυλο στη Συρία, καταγράφεται αμέσως μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή. Μερικές χιλιάδες, από τις εκατοντάδες χιλιάδες Ελληνες που ξεριζώνονται από τη Μικρασία το δεύτερο εξάμηνο του 1922 και τις αρχές του 1923 και ενώ συνεχίζονται στη Λοζάνη οι διαπραγματεύσεις για την ελληνοτουρκική ανταλλαγή πληθυσμών, καταφεύγουν στη Συρία.

Η οθωμανοκρατούμενη περιοχή της φυσικής Συρίας (περιλάμβανε, εκτός από τη σημερινή, δηλ. τη γεωγραφική Συρία, τον Λίβανο, την Παλαιστίνη και την Υπεριορδονία) είχε καταληφθεί ως εχθρικό έδαφος, ενώ διαρκούσε ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος από αγγλογαλλικά στρατεύματα (ο σουλτάνος της Κωνσταντινούπολης είχε ταχθεί με την πλευρά των Κεντρικών Δυνάμεων).

Ξεριζωμένοι από την Αλεξανδρέττα καταφεύγουν στην -υπό γαλλική κατοχή- Συρία, διωγμένοι από τους Τούρκους.

Μετά τη λήξη του πολέμου οι Γάλλοι, προλαβαίνοντας και καταστέλλοντας με στρατιωτικά μέσα την «αραβική αφύπνιση», έγιναν κύριοι της Δαμασκού, αντικαθιστώντας τους Αγγλους (είχαν αποχωρήσει λίγο νωρίτερα ύστερα από γαλλοαγγλική διανομή εδαφών περιοριζόμενοι σε Παλαιστίνη