Ο
ουσιαστικός χωρισμός των λειτουργιών δηλαδή η διάκριση των ενεργειών γενικά της
Πολιτείας σε τρεις κατηγορίες: νομοθετική,
εκτελεστική
και δικαστική[8]
έχει χαρακτήρα καθαρά θεωρητικό και φιλοσοφικό, αν δεν ανατεθεί η κάθε μία από
τις λειτουργίες αυτές σε ιδιαίτερο όργανο.[9]
Αυτό παρατηρήθηκε από τον πρόδρομο της Πολιτείας
δικαίου (Μοντεσκιέ),
ο οποίος στο βιβλίο του «Περί του Πνεύματος των νόμων» (1748), διατύπωσε την αντίληψη ότι
οι εξουσίες, όταν είναι συγκεντρωμένες σε ένα μόνο πρόσωπο, οδηγούν στην
κατάπνιξη της ελευθερίας και ότι... ο χωρισμός των λειτουργιών
και η κατανομή τους σε διάφορες αρχές υπαγορεύεται από την ίδια τη φύση του
Κράτους.[10]
Ο σοφός λαός μας έχει πολλά δίκαια όταν λέει: "Γιάννης κερνά, Γιάννης πίνει", όταν αναφερόμαστε σε καταστάσεις που φαίνεται ότι κάποιος προσφέρει κάτι αλλά, τελικά, αυτός ωφελείται, όπως για παράδειγμα με το μισθό των βουλευτών (αποζημίωση τον λένε οι ίδιοι αλλά τον εντάσσουν με τα ευεργετήματα του μισθού και όχι ως αυτόνομη αντιμισθία) τον αποφασίζει η Βουλή, δηλαδή "Γιάννης κερνά, Γιάννης πίνει"!!!
Βέβαια αυτός που κερνάει χρησιμοποιεί "ξένα κόλλυβα", όπως μας λέει μία άλλη λαϊκή παροιμία, για να επιστρέψει σε αυτόν το "ευεργέτημα" της προσφοράς ή αλλιώς σε απλά ελληνικά η διαπλοκή των κοινών συμφερόντων και συναλλαγών. Και όλα αυτά μετά από μία δυσβάστακτη φορολογία στο πενιχρό εισόδημα ενός λαού που υποτίθεται ότι προστατεύουν όλοι αυτοί οι δήθεν "υπηρέτες" που έχουν ταχθεί δήθεν να τον υπηρετούν.
Βέβαια στην Ελλάδα όλα γίνονται στραβά και "ανέσωστα" και για αυτό οι παροιμίες κυριαρχούν στο λαϊκό αίσθημα με την υποσημείωση ότι αντί να προβληματίζουν, να συνετούν, να διδάσκουν και να διορθώνουν τα κακώς κείμενα, για τα οποία όλοι μας έχουμε και μία διαφορετική άποψη, τις περισσότερες φορές, ίσως διαφορετική, αλλά που εάν εισακούονταν, πιθανόν και κατά την άποψη μας, θα είχαν επιλυθεί πολλά από αυτά. Εδώ υπάρχει και το πρόβλημα που περνάει ως μικρόβιο από αυτό που ονομάζεται μικρο συμφέρον και μάλιστα εκτός από ταξικό είναι κυρίως συντεχνιακό και φθάνει στα προσωπικά όρια του ατομικισμού. Συνήθως πίσω από όλα αυτά κρύβεται ανερυθρίαστα η σκοπιμότητα με την αλαζονεία της διαφορετικής τάξης και ο επικίνδυνος ρατσισμός του δήθεν ανώτερου ή και ανώτατου πνευματικού επιπέδου και της κυρίαρχης τάξης των δυνατών.
Το κόλπο της δήθεν διάκρισης των εξουσιών καλά κρατεί. Η νομοθετική ταυτίζεται με την εκτελεστική εξουσία, είναι αυτό που έχουμε γράψει και έχει καθιερωθεί, δυστυχώς και από άλλους, το : "Πρώτα νομοθετούν και μετά αυθαιρετούν". Βεβαίως η διαπλοκή αυτή διορίζει τάχα την ανεξάρτητη δικαιοσύνη!!! Αλλά φευ!!! διορισμένη και ανεξάρτητη μόνο στην Ελλάδα θα μπορούσε να την ισχυριστεί ότι μπορεί να υπάρξει ως τέτοια, είναι ακριβώς όπως και αυτά τα αισχρά επινοήματα των δήθεν και πάλι "Ανεξάρτητων Αρχών" που ξελασπώνουν την κυβερνητική αναλγησία όταν βρίσκεται σε συνταγματικά αδιέξοδα όταν πρέπει να γνωμοδοτήσουν και να παγιώσουν μία κακή αντίληψη ως ορθή. Μέσα σε όλα αυτά τον κυρίαρχο ρόλο τον έχει το λεγόμενο ΣΤΕ που γνωμοδοτεί, όλως τυχαίως τις περισσότερες φορές, ως κυβερνητικό παρακλάδι επιβολής της κυβερνητικής πειθαρχίας πέρα και πάνω από κάθε συνταγματική πρόβλεψη και επιταγή.
Μέσα σε όλα αυτά παίζει και η δεδηλωμένη (μάλλον λερωμένη και ξεπουλημένη θα άρμοζε καλύτερα) και η λεγόμενη "λαϊκή νωπή" (όπως λέμε φρέσκια) εντολή. Μία εντολή που άλλα έχει δώσει ο ψηφοφόρος και άλλα πράττει η μονοκρατορία του ενός ανδρός ή του λεγόμενου πρωθυπουργού. Για παράδειγμα εάν διαβάσετε τα προγράμματα των άθλιων συνεταίρων Σαμαρά , (site ΝΔ), Βενιζέλου (από το pasok.gr έχει διαγραφεί) και Κουβέλη (έχει διαγραφεί) θα φρίξετε, (από τις ανακολουθίες και τις βρώμικες πολιτικές κυβιστήσεις).
Είναι τα ανεκτέλεστα σενάρια των ταλαντούχων ηθοποιών (εκεί μάλλον έχουν και τάση και έφεση) που ενώ έχουν καταθέσει τα Α εφαρμόζουν τα Β. Είναι η συνήθης κωλοτούμπα της Δευτέρας των εκλογών που ισχύει το "τα κεφάλια μέσα έως την επόμενη εκλογή μας".
Αλλά ας έρθουμε, μετά από όλα αυτά στο θέμα μας:
Σε σκοτεινές αίθουσες, όπως λέμε διάσκεψη κεκλεισμένων των θυρών, δύο συνθέσεις του Μισθοδικείου είχαν κρίνει στα μέσα του Δεκέμβρη του χρόνου που μας πέρασε, ότι οι μειώσεις των αποδοχών των δικαστικών και εισαγγελικών λειτουργών είναι αντισυνταγματικές.
Την ίδια στιγμή, μία άλλη τρίτη σύνθεση του Μισθοδικείου, έκρινε συνταγματικές τις περικοπές των αποδοχών των δικαστών και χρειάστηκε και μία τέταρτη στο τέλος του χρόνου όπου πανηγυρικά τάχθηκε στο ότι το Μισθοδικείο αποφάσισε ότι είναι τελικά: Αντισυνταγματικές οι περικοπές σε δικαστές και εισαγγελείς
Συγκεκριμένα, οι δύο συνθέσεις του Μισθοδικείου (με προέδρους την αντιπρόεδρο του Συμβουλίου της Επικρατείας Μαρία Σάρπ και τον αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου Γεώργιο Χρυσικό) που έκριναν αντισυνταγματικές τις μειώσεις αποφάνθηκαν ότι οι τρεις εξουσίες (εκτελεστική, νομοθετική και δικαστική) είναι ισότιμες και κατά συνέπεια δεν μπορεί να υπάρχουν μεταξύ τους διακρίσεις, πολύ περισσότερο όταν το Σύνταγμα επιφυλάσσει για το δικαστικό κλάδο ειδική μισθολογική μεταχείριση.
Ακόμη, οι δύο αυτές συνθέσεις επεσήμαναν ότι οι συνολικές περικοπές που έγιναν στις αποδοχές των δικαστών είναι υπερβολικά μεγάλες, καθώς είναι πάνω από το 50%. Το ύψος των περικοπών, σύμφωνα με τα μέλη των δύο αυτών συνθέσεων του Μισθοδικείου, ξεπερνά τα ανεκτά όρια περικοπών λόγω της δημοσιονομικής κρίσης που αντιμετωπίζει η χώρα.
Παράλληλα, σε μία από τις δύο αυτές συνθέσεις, που τάχθηκε υπέρ της αντισυνταγματικότητας της μείωσης των αποδοχών, κρίθηκε ότι με τις περικοπές παραβιάζεται η συνταγματική αρχή της ισότητας, καθώς οι αποδοχές των βουλευτών πρέπει να είναι ίσες με αυτές των δικαστικών, όπως επίσης, κρίθηκε ότι παραβιάζεται και η Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ) ερμηνευόμενη κάτω από το πρίσμα της Ευρωπαϊκής νομολογίας.
Από την άλλη πλευρά, η τρίτη σύνθεση, με πρόεδρο τoν αντιπρόεδρο του συμβουλίου της Επικρατείας Δημοσθένη Πετρούλια, έκρινε ότι οι μειώσεις των αποδοχών, υπό τις παρούσες οικονομικές συγκυρίες είναι ανεκτές και δεν παραβιάζουν καμία συνταγματική διάταξη.
Να σημειωθεί ότι σε καμία από τις συνθέσεις του Μισθοδικείου δεν έχει γίνει μέχρι τώρα η τελική ψηφοφορία, έτσι ώστε να είναι γνωστός ο αριθμός αυτών που συγκροτούν την πλειοψηφία και αυτών οι οποίοι είναι στην μειοψηφία. Κατά συνέπεια θα υπάρξουν και άλλες διασκέψεις, ενώ το ζήτημα των περικοπών απασχολεί έξι συνθέσεις του Μισθοδικείου.
Αναγκαίο είναι να επισημανθεί ότι στο Μισθοδικείο συμμετέχουν καθηγητές των Νομικών Σχολών της χώρας, δικαστές και δικηγόροι. Επίσης, όταν συζητείται αγωγή δικαστή της ποινικής και πολιτικής Δικαιοσύνης (αρεοπαγίτη, εφέτη, κ.λπ.) προεδρεύει ο πρόεδρός ή αντιπρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας και όταν συζητείται αγωγή δικαστή της Διοικητικής Δικαιοσύνης (συμβούλου Επικρατείας, διοικητικού εφέτη, κ.λπ.) προεδρεύει ο πρόεδρος ή αντιπρόεδρος του Αρείου Πάγου.
Εάν τελικά επικρατήσει η κρίση ότι η μείωση των αποδοχών των δικαστικών είναι αντισυνταγματική, τότε οι αποδοχές τους θα επανέλθουν στο ύψος προ του δεύτερου Μνημονίου (Ιούλιος 2012).
Τέλος, στο Μισθοδικείο έχουν προσφύγει δικαστικές Ενώσεις και δικαστές.
Αυτά ειπώθηκαν αρχικά και στην συνέχεια στο δια ταύτα κατέληξαν στα εξής, που κατά την άποψή μας δεν τιμούν ούτε αυτούς τους "Γιάννηδες" που αποφάσισαν αλλά ούτε αυτούς τους "Γιάννηδες" που "κεράστηκαν":
Αντισυνταγματικές έκρινε, με δύο αποφάσεις του, το Μισθοδικείο τις μειώσεις των αποδοχών των δικαστών, καθώς επίσης έκρινε ότι το 25% του εισοδήματος των δικαστών πρέπει να είναι αφορολόγητο, όπως είναι και στους βουλευτές. Κατόπιν αυτών, οι αποδοχές των δικαστών επανέρχονται στο καθεστώς προ του δευτέρου Μνημονίου (Ιούλιος 2012).
Το Μισθοδικείο, με πρόεδρο την αντιπρόεδρο του Συμβουλίου της Επικρατείας, Μαρία Σαρπ, δημοσίευσε δύο αποφάσεις: η πρώτη απόφαση αφορά τα μισθολογικά των δικαστών και η δεύτερη, τα φορολογικά.
Συγκεκριμένα, από το Μισθοδικείο κρίθηκε ότι οι συνεχείς μειώσεις των αποδοχών των δικαστικών λειτουργών που έγιναν τα τελευταία χρόνια και η υποχρέωση αναδρομικής επιστροφής αποδοχών τους που νόμιμα είχαν εισπράξει, αντιβαίνει στα άρθρα 26, 87 και 88 του Συντάγματος.
Αναλυτικότερα, το Μισθοδικείο επισημαίνει ότι το άρθρο 26 του Συντάγματος καθιερώνει ευθέως την αρχή της διακρίσεως των τριών λειτουργιών (νομοθετικής, εκτελεστικής και δικαστικής), τις οποίες θεωρεί ισοδύναμες και ισότιμες. Ειδικά δε, για τη δικαστική λειτουργία καθιερώνεται η ανεξαρτησία της, η οποία αποτελεί ταυτοχρόνως και το κύριο στοιχείο, που την καθιστά ισότιμη και ισοδύναμη προς τις άλλες δύο λειτουργίες.
Ακόμη -συνεχίζει το Μισθοδικείο- προς εξασφάλιση της ανεξαρτησίας της δικαστικής λειτουργίας, το Σύνταγμα αναγνωρίζει, «ευθέως και ρητώς με το άρθρο 87 παράγραφος 2, λειτουργική και προσωπική ανεξαρτησία στους δικαστές που συγκροτούν τα δικαστήρια και ταυτίζει την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης (και δι’ αυτής την ισοτιμία της με τις άλλες δύο λειτουργίες, μέσω της οποίας πραγματοποιείται, αποτελεσματική διάκριση των λειτουργιών) προς την ανεξαρτησία των δικαστών».
Μάλιστα, εγγύηση προς εξασφάλιση της ανεξαρτησίας αυτής θεωρείται, κατά την έννοια του άρθρου 26 του Συντάγματος και η ιδιαίτερη μισθολογική μεταχείριση των δικαστικών λειτουργών, την οποία το Σύνταγμα καθιερώνει ευθέως και ρητώς στο άρθρο 88 παράγραφος 2, επιτάσσοντας τη χορήγηση σε αυτούς αποδοχών, οι οποίες πρέπει πάντοτε να είναι ανάλογες προς το λειτούργημά τους, συνεχίζει η απόφαση.
Ο σοφός λαός μας έχει πολλά δίκαια όταν λέει: "Γιάννης κερνά, Γιάννης πίνει", όταν αναφερόμαστε σε καταστάσεις που φαίνεται ότι κάποιος προσφέρει κάτι αλλά, τελικά, αυτός ωφελείται, όπως για παράδειγμα με το μισθό των βουλευτών (αποζημίωση τον λένε οι ίδιοι αλλά τον εντάσσουν με τα ευεργετήματα του μισθού και όχι ως αυτόνομη αντιμισθία) τον αποφασίζει η Βουλή, δηλαδή "Γιάννης κερνά, Γιάννης πίνει"!!!
Βέβαια αυτός που κερνάει χρησιμοποιεί "ξένα κόλλυβα", όπως μας λέει μία άλλη λαϊκή παροιμία, για να επιστρέψει σε αυτόν το "ευεργέτημα" της προσφοράς ή αλλιώς σε απλά ελληνικά η διαπλοκή των κοινών συμφερόντων και συναλλαγών. Και όλα αυτά μετά από μία δυσβάστακτη φορολογία στο πενιχρό εισόδημα ενός λαού που υποτίθεται ότι προστατεύουν όλοι αυτοί οι δήθεν "υπηρέτες" που έχουν ταχθεί δήθεν να τον υπηρετούν.
Βέβαια στην Ελλάδα όλα γίνονται στραβά και "ανέσωστα" και για αυτό οι παροιμίες κυριαρχούν στο λαϊκό αίσθημα με την υποσημείωση ότι αντί να προβληματίζουν, να συνετούν, να διδάσκουν και να διορθώνουν τα κακώς κείμενα, για τα οποία όλοι μας έχουμε και μία διαφορετική άποψη, τις περισσότερες φορές, ίσως διαφορετική, αλλά που εάν εισακούονταν, πιθανόν και κατά την άποψη μας, θα είχαν επιλυθεί πολλά από αυτά. Εδώ υπάρχει και το πρόβλημα που περνάει ως μικρόβιο από αυτό που ονομάζεται μικρο συμφέρον και μάλιστα εκτός από ταξικό είναι κυρίως συντεχνιακό και φθάνει στα προσωπικά όρια του ατομικισμού. Συνήθως πίσω από όλα αυτά κρύβεται ανερυθρίαστα η σκοπιμότητα με την αλαζονεία της διαφορετικής τάξης και ο επικίνδυνος ρατσισμός του δήθεν ανώτερου ή και ανώτατου πνευματικού επιπέδου και της κυρίαρχης τάξης των δυνατών.
Το κόλπο της δήθεν διάκρισης των εξουσιών καλά κρατεί. Η νομοθετική ταυτίζεται με την εκτελεστική εξουσία, είναι αυτό που έχουμε γράψει και έχει καθιερωθεί, δυστυχώς και από άλλους, το : "Πρώτα νομοθετούν και μετά αυθαιρετούν". Βεβαίως η διαπλοκή αυτή διορίζει τάχα την ανεξάρτητη δικαιοσύνη!!! Αλλά φευ!!! διορισμένη και ανεξάρτητη μόνο στην Ελλάδα θα μπορούσε να την ισχυριστεί ότι μπορεί να υπάρξει ως τέτοια, είναι ακριβώς όπως και αυτά τα αισχρά επινοήματα των δήθεν και πάλι "Ανεξάρτητων Αρχών" που ξελασπώνουν την κυβερνητική αναλγησία όταν βρίσκεται σε συνταγματικά αδιέξοδα όταν πρέπει να γνωμοδοτήσουν και να παγιώσουν μία κακή αντίληψη ως ορθή. Μέσα σε όλα αυτά τον κυρίαρχο ρόλο τον έχει το λεγόμενο ΣΤΕ που γνωμοδοτεί, όλως τυχαίως τις περισσότερες φορές, ως κυβερνητικό παρακλάδι επιβολής της κυβερνητικής πειθαρχίας πέρα και πάνω από κάθε συνταγματική πρόβλεψη και επιταγή.
Μέσα σε όλα αυτά παίζει και η δεδηλωμένη (μάλλον λερωμένη και ξεπουλημένη θα άρμοζε καλύτερα) και η λεγόμενη "λαϊκή νωπή" (όπως λέμε φρέσκια) εντολή. Μία εντολή που άλλα έχει δώσει ο ψηφοφόρος και άλλα πράττει η μονοκρατορία του ενός ανδρός ή του λεγόμενου πρωθυπουργού. Για παράδειγμα εάν διαβάσετε τα προγράμματα των άθλιων συνεταίρων Σαμαρά , (site ΝΔ), Βενιζέλου (από το pasok.gr έχει διαγραφεί) και Κουβέλη (έχει διαγραφεί) θα φρίξετε, (από τις ανακολουθίες και τις βρώμικες πολιτικές κυβιστήσεις).
Είναι τα ανεκτέλεστα σενάρια των ταλαντούχων ηθοποιών (εκεί μάλλον έχουν και τάση και έφεση) που ενώ έχουν καταθέσει τα Α εφαρμόζουν τα Β. Είναι η συνήθης κωλοτούμπα της Δευτέρας των εκλογών που ισχύει το "τα κεφάλια μέσα έως την επόμενη εκλογή μας".
Αλλά ας έρθουμε, μετά από όλα αυτά στο θέμα μας:
Σε σκοτεινές αίθουσες, όπως λέμε διάσκεψη κεκλεισμένων των θυρών, δύο συνθέσεις του Μισθοδικείου είχαν κρίνει στα μέσα του Δεκέμβρη του χρόνου που μας πέρασε, ότι οι μειώσεις των αποδοχών των δικαστικών και εισαγγελικών λειτουργών είναι αντισυνταγματικές.
Την ίδια στιγμή, μία άλλη τρίτη σύνθεση του Μισθοδικείου, έκρινε συνταγματικές τις περικοπές των αποδοχών των δικαστών και χρειάστηκε και μία τέταρτη στο τέλος του χρόνου όπου πανηγυρικά τάχθηκε στο ότι το Μισθοδικείο αποφάσισε ότι είναι τελικά: Αντισυνταγματικές οι περικοπές σε δικαστές και εισαγγελείς
Συγκεκριμένα, οι δύο συνθέσεις του Μισθοδικείου (με προέδρους την αντιπρόεδρο του Συμβουλίου της Επικρατείας Μαρία Σάρπ και τον αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου Γεώργιο Χρυσικό) που έκριναν αντισυνταγματικές τις μειώσεις αποφάνθηκαν ότι οι τρεις εξουσίες (εκτελεστική, νομοθετική και δικαστική) είναι ισότιμες και κατά συνέπεια δεν μπορεί να υπάρχουν μεταξύ τους διακρίσεις, πολύ περισσότερο όταν το Σύνταγμα επιφυλάσσει για το δικαστικό κλάδο ειδική μισθολογική μεταχείριση.
Ακόμη, οι δύο αυτές συνθέσεις επεσήμαναν ότι οι συνολικές περικοπές που έγιναν στις αποδοχές των δικαστών είναι υπερβολικά μεγάλες, καθώς είναι πάνω από το 50%. Το ύψος των περικοπών, σύμφωνα με τα μέλη των δύο αυτών συνθέσεων του Μισθοδικείου, ξεπερνά τα ανεκτά όρια περικοπών λόγω της δημοσιονομικής κρίσης που αντιμετωπίζει η χώρα.
Παράλληλα, σε μία από τις δύο αυτές συνθέσεις, που τάχθηκε υπέρ της αντισυνταγματικότητας της μείωσης των αποδοχών, κρίθηκε ότι με τις περικοπές παραβιάζεται η συνταγματική αρχή της ισότητας, καθώς οι αποδοχές των βουλευτών πρέπει να είναι ίσες με αυτές των δικαστικών, όπως επίσης, κρίθηκε ότι παραβιάζεται και η Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ) ερμηνευόμενη κάτω από το πρίσμα της Ευρωπαϊκής νομολογίας.
Από την άλλη πλευρά, η τρίτη σύνθεση, με πρόεδρο τoν αντιπρόεδρο του συμβουλίου της Επικρατείας Δημοσθένη Πετρούλια, έκρινε ότι οι μειώσεις των αποδοχών, υπό τις παρούσες οικονομικές συγκυρίες είναι ανεκτές και δεν παραβιάζουν καμία συνταγματική διάταξη.
Να σημειωθεί ότι σε καμία από τις συνθέσεις του Μισθοδικείου δεν έχει γίνει μέχρι τώρα η τελική ψηφοφορία, έτσι ώστε να είναι γνωστός ο αριθμός αυτών που συγκροτούν την πλειοψηφία και αυτών οι οποίοι είναι στην μειοψηφία. Κατά συνέπεια θα υπάρξουν και άλλες διασκέψεις, ενώ το ζήτημα των περικοπών απασχολεί έξι συνθέσεις του Μισθοδικείου.
Αναγκαίο είναι να επισημανθεί ότι στο Μισθοδικείο συμμετέχουν καθηγητές των Νομικών Σχολών της χώρας, δικαστές και δικηγόροι. Επίσης, όταν συζητείται αγωγή δικαστή της ποινικής και πολιτικής Δικαιοσύνης (αρεοπαγίτη, εφέτη, κ.λπ.) προεδρεύει ο πρόεδρός ή αντιπρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας και όταν συζητείται αγωγή δικαστή της Διοικητικής Δικαιοσύνης (συμβούλου Επικρατείας, διοικητικού εφέτη, κ.λπ.) προεδρεύει ο πρόεδρος ή αντιπρόεδρος του Αρείου Πάγου.
Εάν τελικά επικρατήσει η κρίση ότι η μείωση των αποδοχών των δικαστικών είναι αντισυνταγματική, τότε οι αποδοχές τους θα επανέλθουν στο ύψος προ του δεύτερου Μνημονίου (Ιούλιος 2012).
Τέλος, στο Μισθοδικείο έχουν προσφύγει δικαστικές Ενώσεις και δικαστές.
Αυτά ειπώθηκαν αρχικά και στην συνέχεια στο δια ταύτα κατέληξαν στα εξής, που κατά την άποψή μας δεν τιμούν ούτε αυτούς τους "Γιάννηδες" που αποφάσισαν αλλά ούτε αυτούς τους "Γιάννηδες" που "κεράστηκαν":
Αντισυνταγματικές έκρινε, με δύο αποφάσεις του, το Μισθοδικείο τις μειώσεις των αποδοχών των δικαστών, καθώς επίσης έκρινε ότι το 25% του εισοδήματος των δικαστών πρέπει να είναι αφορολόγητο, όπως είναι και στους βουλευτές. Κατόπιν αυτών, οι αποδοχές των δικαστών επανέρχονται στο καθεστώς προ του δευτέρου Μνημονίου (Ιούλιος 2012).
Το Μισθοδικείο, με πρόεδρο την αντιπρόεδρο του Συμβουλίου της Επικρατείας, Μαρία Σαρπ, δημοσίευσε δύο αποφάσεις: η πρώτη απόφαση αφορά τα μισθολογικά των δικαστών και η δεύτερη, τα φορολογικά.
Συγκεκριμένα, από το Μισθοδικείο κρίθηκε ότι οι συνεχείς μειώσεις των αποδοχών των δικαστικών λειτουργών που έγιναν τα τελευταία χρόνια και η υποχρέωση αναδρομικής επιστροφής αποδοχών τους που νόμιμα είχαν εισπράξει, αντιβαίνει στα άρθρα 26, 87 και 88 του Συντάγματος.
Αναλυτικότερα, το Μισθοδικείο επισημαίνει ότι το άρθρο 26 του Συντάγματος καθιερώνει ευθέως την αρχή της διακρίσεως των τριών λειτουργιών (νομοθετικής, εκτελεστικής και δικαστικής), τις οποίες θεωρεί ισοδύναμες και ισότιμες. Ειδικά δε, για τη δικαστική λειτουργία καθιερώνεται η ανεξαρτησία της, η οποία αποτελεί ταυτοχρόνως και το κύριο στοιχείο, που την καθιστά ισότιμη και ισοδύναμη προς τις άλλες δύο λειτουργίες.
Ακόμη -συνεχίζει το Μισθοδικείο- προς εξασφάλιση της ανεξαρτησίας της δικαστικής λειτουργίας, το Σύνταγμα αναγνωρίζει, «ευθέως και ρητώς με το άρθρο 87 παράγραφος 2, λειτουργική και προσωπική ανεξαρτησία στους δικαστές που συγκροτούν τα δικαστήρια και ταυτίζει την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης (και δι’ αυτής την ισοτιμία της με τις άλλες δύο λειτουργίες, μέσω της οποίας πραγματοποιείται, αποτελεσματική διάκριση των λειτουργιών) προς την ανεξαρτησία των δικαστών».
Μάλιστα, εγγύηση προς εξασφάλιση της ανεξαρτησίας αυτής θεωρείται, κατά την έννοια του άρθρου 26 του Συντάγματος και η ιδιαίτερη μισθολογική μεταχείριση των δικαστικών λειτουργών, την οποία το Σύνταγμα καθιερώνει ευθέως και ρητώς στο άρθρο 88 παράγραφος 2, επιτάσσοντας τη χορήγηση σε αυτούς αποδοχών, οι οποίες πρέπει πάντοτε να είναι ανάλογες προς το λειτούργημά τους, συνεχίζει η απόφαση.
Συνεπώς -συνεχίζει το Μισθοδικείο- οι αποδοχές των δικαστών πρέπει όχι μόνον να είναι τουλάχιστον ίσες προς τις αποδοχές των αντιστοίχων προς τους δικαστικούς λειτουργούς οργάνων των άλλων δύο λειτουργιών, αλλά «και επαρκείς να εξασφαλίσουν αφ’ ενός μεν την αξιοπρεπή διαβίωση των δικαστικών λειτουργών, δηλαδή την διαβίωσή τους κατά τρόπο συνάδοντα προς το κύρος του λειτουργήματος που ασκούν και της αποστολής τους».
Παράλληλα, το Μισθοδικείο επισημαίνει ότι η μεταβολή του μισθολογικού καθεστώτος των δικαστικών, με μείωση των αποδοχών τους, ιδιαίτερα μάλιστα στην περίπτωση που η μείωση αυτή είναι τέτοιας φύσεως ή εκτάσεως, που να επιφέρει πράγματι ανατροπή του έως τότε ισχύοντος μισθολογικού καθεστώτος, δεν μπορεί να γίνει αφ’ ενός μεν χωρίς να συντρέχει σοβαρός λόγος δημοσίου συμφέροντος και αφ’ ετέρου χωρίς να προκύπτει από συγκεκριμένα στοιχεία ότι η μείωση αυτή είναι αναγκαία για την επίτευξη του σκοπού του δημοσίου συμφέροντος και δεν μπορεί να αναπληρωθεί από άλλα μέτρα.
Κατόπιν αυτών, στην απόφαση υπογραμμίζεται ότι οι αναδρομικές μειώσεις των αποδοχών των δικαστικών που έγιναν στο πλαίσιο της μνημονιακής νομοθεσίας, «αντίκεινται στο άρθρο 26 του Συντάγματος και στις διατάξεις των άρθρων 87 παρ. 1 και 88 παρ. 2 του Συντάγματος, οι οποίες επιτάσσουν την ιδιαίτερη μισθολογική μεταχείριση των δικαστικών λειτουργών, με την χορήγηση σε αυτούς αποδοχών ανάλογων προς το κύρος και την αποστολή του λειτουργήματός τους».
Φοροαπαλλαγή δικαστών
Εξάλλου, με άλλη απόφαση του Μισθοδικείου κρίθηκε ότι οι δικαστές δικαιούνται φοροαπαλλαγή 25% επί των ακαθαρίστων αποδοχών τους, όπως και οι βουλευτές.
Αναλυτικότερα, το Μισθοδικείο, αφού επαναλαμβάνει ότι το Σύνταγμα καθιερώνει την αρχή της διακρίσεως των τριών εξουσιών και εξασφαλίζει την ανεξαρτησία των δικαστών, κ.λπ., σημειώνει ότι οι αποδοχές των τριών αυτών εξουσιών πρέπει να είναι ισότιμες και να έχουν την ίδια φορολογική μεταχείριση, ανεξάρτητα εάν αυτή είναι ιδιαίτερη, ενώ η πρόβλεψη του Ζ΄/1975 Ψηφίσματος της Ε΄ αναθεωρητικής Βουλής με την οποία απαλλάσσεται από φόρο το 25% των ακαθαρίστων βουλευτικών αποζημιώσεων, ισχύει και για τους δικαστικούς λειτουργούς.
Το Μισθοδικείο, τελικά, έκρινε ότι μη νόμιμα, προϊστάμενος Δ.Ο.Υ., απέρριψε το αίτημα δικαστικής λειτουργού που ζητούσε να αφαιρεθεί από το συνολικό ετήσιο ακαθάριστο ποσό των αποδοχών της ποσό ίσο με το 25%.
Σημειώνεται ότι στο Μισθοδικείο συμμετέχουν καθηγητές των Νομικών Σχολών της χώρας, δικαστές και δικηγόροι. Επίσης, όταν συζητείται αγωγή δικαστή της ποινικής και πολιτικής Δικαιοσύνης (αρεοπαγίτη, εφέτη, κ.λπ.) προεδρεύει ο πρόεδρος ή αντιπρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας και, όταν συζητείται αγωγή δικαστή της Διοικητικής Δικαιοσύνης (συμβούλου Επικρατείας, διοικητικού εφέτη, κ.λπ.), προεδρεύει ο πρόεδρος ή αντιπρόεδρος του Αρείου Πάγου.
Τέλος, στο Μισθοδικείο έχουν προσφύγει δικαστικές Ενώσεις, δικαστές, κ.λπ.
Αξίζει μετά από όλα αυτά να δούμε την κλήρωση του Μισθοδικείου πέρυσι τον Γενάρη για την καταγραφή της ιστορικότητας του θεσμού.
Κληρώθηκαν από την Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας τα μέλη του Μισθοδικείου για το 2013, τα οποία θα κρίνουν και τις προσφυγές που έχουν καταθέσει οι δικαστές διεκδικώντας την αντισυνταγματικότητα των διατάξεων που ψαλίδισαν τις αποδοχές τους .
Ειδικότερα, η σύνθεση του Μισθοδικείου (εκτός των προέδρων του Αρείου Πάγου Ρένας Ασημακοπούλου και του Συμβουλίου της Επικρατείας Κων. Μενουδάκου που εκ του νόμου συμμετέχουν) είναι από το Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ) η Ευαγγελία Νίκα, από τον Άρειο Πάγο (ΑΠ) ο Παν. Πετρόπουλος, από το Ελεγκτικό Συνέδριο (ΕΣ) η Αγγελική Μουρουζή, από τους καθηγητές των Νομικών Σχολών οι Χαρ. Παμπούκης (Αθηνών), Αδάμ Παπαδαμάκης και Παρασκευή Αρβανιτάκη (Θεσσαλονίκης) και από τους δικηγόρους οι Φ. – Δ. Κρεμμύδας, Παν. Βασιλακόπουλος και Ι. Δρυλλεράκης.Αναπληρωματικά μέλη του Μισθοδικείου κληρώθηκαν από το ΣτΕ οι Δ. Μαρινάκης και Αντ. Ντέμσιας, από τον ΑΠ Μιχ. Αυγουλέας και Μαρία Βασιλάκη, από το ΕΣ Βιργινία Σκεύη και Κων. Κωστόπουλος, από τις Νομικές Σχολές Φιλ. Σπυρόπουλος (Αθήνας), Δήμητρα Παπαδοπούλου (Αθήνας), Συμ. Μηναίδης (Θράκης), Πέτρ. Στάγκος (Θεσσαλονίκης), Νικ. Ιντζεσίλογλου (Θεσσαλονίκης) και Βικτωρία Δούκα (Θεσσαλονίκης), από τους δικηγόρους οι Δ. Γιώτσος, Νικ. Μαυρομάτης, Δ. Κορφιάτης, Κ.-Δ. Τριανταφυλλόπουλος, Ι. Παπαδογιαννάκης και Δ. Μανώλης.
Ακολουθούν στην συνέχεια δύο άρθρα που έχουν την βαρύτητα των υπογραφών τους.
1. ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΤΩΝ ΕΞΟΥΣΙΩΝ ΚΑΙ ΔΟΜΗ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ
Author: Κωνσταντίνος Μουλαγιάννης
• Τετάρτη, Φεβρουαρίου 15th, 2012
* Δημοσιεύθηκε στο 39188/15-2-2012 φύλλο της εφημερίδας «ΕΣΤΙΑ».
Θεμέλιο της ευνομουμένης Δημοκρατίας αποτελεί η αρχή της διακρίσεως των εξουσιών, σύμφωνα με την οποία η κρατική εξουσία ασκείται από τρεις ξεχωριστές και ανεξάρτητες λειτουργίες: την νομοθετική (βουλευτική) που θέτει τους κανόνες δικαίου, την εκτελεστική που κυβερνάει μέσα στα όρια των κανόνων αυτών, και την δικαστική (δικαιοδοτική) που απονέμει την δικαιοσύνη. Η αρχή αυτή εναργώς διατυπώθηκε από τον κλασσικό φιλόσοφο Αριστοτέλη: «ἔστι δὴ τρία μόρια τῶν πολιτειῶν πασῶν· ἓν μὲν τί τὸ βουλευόμενον περὶ τῶν κοινῶν, δεύτερον δὲ τὸ περὶ τὰς ἀρχάς, τρίτον δέ τί τὸ δικάζον» (Πολιτ. Δ΄ ια΄), περιελήφθη δε αδιαλείπτως σε όλα τα Συντάγματα της Ελληνικής Δημοκρατίας.
Ειδικώς στο άρθρο 87 παρ. 1 του ισχύοντος Συντάγματος ορίζεται ότι «η δικαιοσύνη απονέμεται από δικαστήρια συγκροτούμενα από τακτικούς δικαστές, που απολαμβάνουν λειτουργική και προσωπική ανεξαρτησία». Στα πλαίσια της εξουσίας τους αυτής οι δικαστές ετάχθησαν φρουροί της Πολιτείας από παραβατικότητες των άλλων δύο εξουσιών (νομοθετικής και εκτελεστικής), υποχρεούμενοι ακόμη να μη εφαρμόζουν τους αντισυνταγματικούς νόμους.
Επειδή όμως όχι σπανίως τα νομοθετικά και εκτελεστικά όργανα ασκούν τις αντίστοιχες εξουσίες τους σύμφωνα με ιδιοτελείς και κομματικούς υπολογισμούς, απεργάζονται παντοιοτρόπως την χειραγώγηση της δικαστικής εξουσίας. Προς τούτο μάλιστα: α) Θεσμοθέτησαν την κομματική επιλογή της ηγεσίας των ανωτάτων δικαστηρίων. β) Συντηρούν δυσμενείς συνθήκες της δικαστικής λειτουργίας, χωρίς κατάλληλη μηχανοργάνωση και επάρκεια προσωπικού, αναλογιστικώς με τον φόρτο των δικαστικών υποθέσεων. γ) Δεν παρέχουν στους δικαστές αποδοχές ανάλογες με την επίπονη υπηρεσία τους και σε συσχετισμό με τις βουλευτικές απολαβές, όπως επιτάσσει το Σύνταγμα. δ) Νομοθέτησαν την βουλευτική και υπουργική ασυλία, ώστε τα πολιτικά πρόσωπα να εκφεύγουν της δικαστικής κρίσεως. Και ε) επιδίδονται συστηματικώς σε δημόσιες επικρίσεις των δικαστικών αποφάσεων, αναλόγως των δικών τους κομματικών σκοπιμοτήτων, με την αγαστή συνεπικουρία των εκμαυλιστικών μέσων μαζικής ενημερώσεως.
Βεβαίως υπό τις συνθήκες αυτές παρεισφρέουν σπανίως κρούσματα επιορκίας μεμονωμένων δικαστικών λειτουργών, όπως στο προ ετών αποκαλούμενο «παραδικαστικό κύκλωμα», για το οποίο σκοπίμως προσδόθηκε γενικευμένη απαξίωση της δικαιοδοτικής εξουσίας, παρότι αυτή προέβη σε ταχεία αυτοκάθαρση, αποβάλλοντας τα εμπλεκόμενα μέλη της. Ωστόσο υφέρπουν και ορισμένες εγγενείς δικαστικές δυσλειτουργίες που πρέπει να εξοβελισθούν, ώστε να μη κλονίζεται η εμπιστοσύνη των πολιτών. Και τέτοιες είναι:
α) Η έλλειψη ευθυκρισίας που εκδηλώνεται όχι μόνον με την ενίοτε (ανεπιγνώτως) άδικη μεταχείριση των διαδίκων, αλλά και με παράβλεψη της αρχής της επιεικείας (aequitas) και ιδίως με την ποινική τιμωρία των κατηγορουμένων δυσαναλόγως προς την κοινωνική απαξία των εγκλημάτων, όταν επιβάλλονται αυστηρές ποινές για επουσιώδεις παραβάσεις και ήπιες ποινές για εγκλήματα μεγάλης κοινωνικής απαξίας (ναρκωτικά, ληστείες, καταχρήσεις δημοσίου πλούτου κ.λ.)
β) Συναφώς πρέπει να τονισθεί, ότι η κρίση των δικαζόντων πρέπει να είναι απαλλαγμένη από προσωπικές συμπάθειες και συναισθηματισμούς. Τούτο ακριβώς αποσκοπεί και ο Κώδικας Δικαστικών Λειτουργών, καθιερώνοντας ως ιδιώνυμο πειθαρχικό παράπτωμα την «έκφραση γνώμης δημοσίως υπέρ ορισμένου κόμματος ή άλλης πολιτικής οργάνωσης» (Ν.1756/1988 άρθρο 91 παρ. 5β΄), ώστε να αποσοβηθεί κάθε υποψία μεροληπτικής κρίσεως, την οποίαν ωστόσο εκτρέφει η προαναφερθείσα κομματική επιλογή της δικαστικής ηγεσίας.
γ) Εξάλλου μόνη η ορθότητα των αποφάσεων δεν αρκεί για την απόδοση του δικαίου, όταν η έκδοση και τελεσιδικία τους γίνεται με τόση καθυστέρηση, ώστε η χρησιμότητά τους αποβαίνει ατελέσφορη ή μειωμένης ωφελιμότητας που ισοδυναμεί με αρνησιδικία. Σε τούτο ασφαλώς συντελούν και οι αλλεπάλληλες αναβολές συζητήσεως των υποθέσεων στο ακροατήριο, μεθοδευόμενες κατά το πλείστον από νομικούς συμπαραστάτες των διαδίκων.
Αξιοσημείωτες αποβαίνουν οι πρόσφατες δικαστικές υποθέσεις της προσωρινής κρατήσεως του μοναχού Εφραίμ και της παραιτήσεως των δύο οικονομικών εισαγγελέων, με τις οποίες τονώθηκε το κοινό συναίσθημα και αναπτερώθηκε το κύρος της Δικαιοσύνης, εξοστρακίζοντας την άποψη που διατύπωσε ο Σκύθης φιλόσοφος του 6ου π.Χ. αιώνος Ανάχαρσις, ότι «νόμος μηδέν τῶν ἀραχνίων διαφέρειν, ἀλλ’ ὡς ἐκεῖνα τούς μέν ἀσθενείς καὶ λεπτούς τῶν ἁλισκομένων καθέξειν, ὑπό δέ τῶν δυνατών καὶ πλουσίων διαρραγήσεται», ότι δηλαδή ο νόμος και η δικαιοδοτική λειτουργία μοιάζουν με τον ιστό της αράχνης, που συλλαμβάνει τους αδυνάτους, ενώ οι πλούσιοι και ισχυροί τον διατρυπούν και ξεφεύγουν.
Και το μεν ζήτημα παραπομπής του ηγουμένου Εφραίμ να δικασθεί για το πολύκροτο σκάνδαλο της Μονής Βατοπεδίου, ασφαλώς ανήκει στην δικαστική αξιολόγηση του συγκεντρωθέντος αποδεικτικού υλικού (όπως ορθώς επεσήμανε και ο Πρόεδρος της Ενώσεως Δικαστών και Εισαγγελέων), ωστόσο αναδεικνύει την αντίθετη τακτική του πολιτικού συστήματος συγκαλύψεως των εμπλεκομένων στο σκάνδαλο πολιτικών.
Αλλά δυστυχώς η υπόθεση παραιτήσεως των δύο εισαγγελέων λειτούργησε ανάστροφα με τις εμφανιζόμενες παλινωδίες, εφόσον καταρχήν εδήλωσαν ότι δεν δύνανται να λειτουργήσουν «υπό απαγόρευση και καθυπαγόρευση» και επιφυλάχθηκαν να κατονομάσουν τους υπαιτίους, μετ’ ολίγον επανήλθαν στα καθήκοντά τους, χωρίς ωστόσο να εξειδικεύσουν τα καταγγελλόμενα. Και βεβαίως μετέπειτα φέρονται καταθέτοντες συγκεκριμένες συμπεριφορές οικονομικο-πολιτικών συμφερόντων, τούτο όμως δεν φαίνεται πλέον ικανό να απαλείψει την καχυποψία των πολιτών, καθόσον δυοῖν θἄτερον, ή πράγματι υπήρξαν σοβαρές παρεμβάσεις σημαινόντων παραγόντων, τις οποίες έπρεπε εξαρχής οι εισαγγελικοί λειτουργοί να καταγγείλουν ευθαρσώς και να εμμείνουν στα καθήκοντά τους, επιδεικνύοντας το σθένος και την δύναμη αντιστάσεως που αρμόζει, ή δεν υπήρξαν τέτοιες παρεμβάσεις και όλη η δημοσία παράσταση απευκταία.
2. Όταν οι κεντρικοί πυλώνες του κράτους δεν υπολογίζουν το κράτος και τους πολίτες, τί να περιμένει κανείς από τον απλό λαό;
Δικαστές, Εισαγγελείς, Βουλευτές, Μέλη του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους: Η άσχημη πλευρά του θέματος των αποδοχών τους (12/12/11)
Του Γιάννη Αποστολίδη, π. Δικηγόρου, Τηλ. 6932 916443 -
Ο ελληνικός λαός πληροφορήθηκε με οργή ότι οι συνταξιούχοι βουλευτές ζητούν αναδρομικά εκατομμυρίων ευρώ. Αν όμως ξέραμε όλη την αλήθεια για το θέμα, θα εξοργιζόμασταν όχι με τους βουλευτές αλλά με τον εαυτό μας! Θα λέγαμε, καλά, γίνονται τόσο φοβερά και τρομερά πράγματα στη δημόσια ζωή και εγώ, ο λαός, κοιμάμαι; Κοιμόμασταν! Μπροστά στα μάτια μας έγινε το 2006, 2008 το μεγαλύτερο αντικειμενικά σκάνδαλο από καταβολής του ελληνικού κράτους: Πήραν εξτρά, εντελώς παράνομα, με μία ληστρική απόφαση ενός δικαστηρίου, δύο δισεκατομμύρια ευρώ, οι δικαστές (περιλαμβάνονται και οι εισαγγελείς), οι βουλευτές και τα μέλη του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, και ο λαός καμιά αντίδραση!
Διάβασε με προσοχή:
Υπάρχει στο Σύνταγμα το άρθρο 88, παρ. 2, που λέει: «Οι αποδοχές των δικαστικών λειτουργών είναι ανάλογες με το λειτούργημά τους. Τα σχετικά με τη βαθμολογική και μισθολογική τους εξέλιξη και με την κατάστασή τους γενικά καθορίζονται με ειδικούς νόμους». Τι σημαίνει και πως πρέπει να ερμηνευτεί (αν χρειάζονται ερμηνεία τα αυτονόητα!) αυτή η διάταξη; Ότι κατά τον ειδικό καθορισμό από τον νομοθέτη των αποδοχών των δικαστών, πρέπει να λαμβάνονται υπόψη οι ανάλογες συνθήκες της δουλειάς τους, η υπηρεσιακή κατάστασή τους και η ανάλογη κοινωνική αντίληψη για το υψηλό πράγματι δικαστικό λειτούργημα. Έτσι ακριβώς ερμήνευσε παλιότερα αυτή τη συνταγματική διάταξη το Συμβούλιο της Επικρατείας με την υπ΄αριθμ. 736/1953 απόφασή του. Αυτή η ερμηνεία, που θεωρεί τη διάταξη κατευθυντήριου, αν μη ευκτικού προς τον κοινό νομοθέτη χαρακτήρα, και που δεν αμφισβητήθηκε για 33 ολόκληρα χρόνια, δεν άφηνε βέβαια περιθώριο να αυξήσουν οι ίδιοι οι δικαστές, με δικαστικές αποφάσεις, τις αποδοχές τους.
Αλλά από το 1986 άρχισαν να αξιώνουν εξομοίωση των αποδοχών τους με εκείνες άλλων υψηλότερα αμοιβομένων κατηγοριών λειτουργών και υπαλλήλων, ιδίως με τους βουλευτές, τους διευθυντές γιατρούς του ΕΣΥ και τους καθηγητές πανεπιστημίων. Και το επέβαλαν με τις αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας αριθμ. 1951/1986, 400/1989, 1688/1991 και 4/1992. Πως το πέτυχαν; Έδωσαν στην παραπάνω συνταγματική διάταξη επιτακτικό χαρακτήρα και την ερμήνευσαν ως εξής: Ότι λέγοντας το άρθρο 88, παρ. 2, του Συντάγματος ότι οι αποδοχές των δικαστών είναι ανάλογες με το λειτούργημα τους, εννοεί ότι δεν επιτρέπεται να παίρνει κανείς, ούτε στο δημόσιο τομέα ούτε στον ιδιωτικό (ναι, ούτε στον ιδιωτικό, ΣτΕ 4/1992!), αποδοχές μεγαλύτερες από τους δικαστές και ότι αν τυχόν κάποια κατηγορία εργαζομένων παίρνει μεγαλύτερες, αυτομάτως δικαιούνται αυτές τις μεγαλύτερες αποδοχές και οι δικαστές και οφείλει κάθε δικαστήριο να τις επιδικάσει! Πρόκειται βέβαια για παράλογη ερμηνεία, που όμως έγινε νομολογία και ανέβασε μισθολογικά τους δικαστές στα ύψη! Και επειδή τρώγοντας έρχεται η όρεξη, φτάσαμε στην εξής απαίσια και καταστρεπτική για τα δημόσια οικονομικά μας δικαστική εξέλιξη...
Πρόσεξε, αναγνώστη, τι έγινε:
Στην κορυφή της μισθολογικής πυραμίδας, δεύτερος μετά τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας στον ευρύ δημόσιο τομέα, βρισκόταν ήδη από το 2000 ένας μετακλητός κρατικός λειτουργός, ο πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομίων (ΕΕΤΤ), μιας ανεξάρτητης αρχής, που είχε αποδοχές σχεδόν διπλάσιες από τους προέδρους των ανωτάτων δικαστηρίων, ως κρατικό «golden boy». Πρόσεξε αναγνώστη: Μέχρι το 2006 οι δικαστές, όπως σου είπα, όπου εντόπιζαν κάποια κατηγορία εργαζομένων στο κράτος και γενικά στον δημόσιο τομέα να παίρνει υψηλότερες αποδοχές, αυτοί δίκαζαν οι ίδιοι και με βάση την διεστραμμένη ερμηνεία της παραπάνω συνταγματικής διάταξης ανέβαζαν στο ίδιο ύψος και τις δικές τους αποδοχές.
Αυτό έγινε με τις παραπάνω αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας. Το 2006 όμως έγινε το εξής τελείως διαφορετικό: Το Μισθοδικείο, ένα ανώτατο ειδικό δικαστήριο που ιδρύθηκε το 2002 ειδικά για τους δικαστές και συγκροτείται από τρείς ανώτατους δικαστικούς, τρείς καθηγητές πανεπιστημίου και τρείς δικηγόρους, έβγαλε την υπ΄αριθμ. 13/2006 απόφαση που λέει τα εξής: Ο πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομίων (προσοχή: Ένα άτομο δηλαδή και όχι μια κατηγορία υπαλλήλων, όπως έγινε όλες τις άλλες φορές) παίρνει σχεδόν διπλάσιες αποδοχές από τους προέδρους των ανωτάτων δικαστηρίων. Αυτό το πράγμα, είπε το Μισθοδικείο, παραβιάζει (τάχα) το Σύνταγμα, το παραπάνω άρθρο 88, παρ. 2 (που λέει ότι οι αποδοχές των δικαστών είναι ανάλογες με το λειτούργημά τους), είναι παράνομο, είναι αντισυνταγματικό, παραβιάζει την ισοτιμία των εξουσιών, πλήττει καίρια την δικαστική ανεξαρτησία!
Ας υποθέσουμε κι εμείς οι αφελείς ότι πράγματι δεν είχαμε επί χρόνια ισοτιμία των εξουσιών και ανεξάρτητους δικαστές, δηλαδή δεν είχαμε δημοκρατία, επειδή έτυχε ένας υπάλληλος, αυτό το κρατικό «golden boy», ο πρόεδρος της ΕΕΤΤ να παίρνει, καλώς ή κακώς, βασιλικές αποδοχές. Τι έπρεπε να κάνει το Μισθοδικείο; Η λογική και ο νόμος, το άρθρο 38 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, λέει ότι έπρεπε, μετά την κήρυξη ως παράνομων των αποδοχών του υπαλλήλου αυτού κατά το μέρος που υπερβαίνουν τις δικαστικές αποδοχές, να στείλει την υπόθεση στον εισαγγελέα για να ερευνήσει την παρανομία. Αντί γι΄αυτό τι έκανε λέτε το Μισθοδικείο; Σου εφιστώ, αναγνώστη, απόλυτη προσοχή για να κατανοήσεις πλήρως τη δικαστική ακολασία που διέπραξε το κολασμένο αυτό δικαστήριο, το Μισθοδικείο, σε βάρος σου, σε βάρος όλου του δύσμοιρου λαού μας.
Διάβασε και φρίξε λοιπόν:
Η απόφαση υπ΄αριθμ. 13/2006 του Μισθοδικείου λέει ότι: Για να αποκατασταθεί η δικαστική ανεξαρτησία, η ισοτιμία των εξουσιών και άλλα ηχηρά παρόμοια, πρέπει αυτές τις παράνομες αποδοχές του «golden boy», του προέδρου της Εθνικής Επιτροπής Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομίων, να τις πάρουν και οι πρόεδροι των ανωτάτων δικαστηρίων και αναλογικά όλοι οι δικαστές!
Δηλαδή, αντί το Μισθοδικείο αυτό να κρίνει ότι πρέπει με κάποιον τρόπο να κατέβουν οι παράνομες αυτές αποδοχές του «golden boy», τις έδωσε και σε 6000 δικαστές και κατά συνέπεια, με βάση κάποιες άλλες αισχρές συνταγματικές διατάξεις, που τις αναφέρω παρακάτω, στα μέλη του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους και τους βουλευτές! Σχεδόν διπλασίασε τις αποδοχές όλων αυτών, τη στιγμή που ήταν ήδη ψηλότερες από τις αποδοχές όλων των άλλων υπαλλήλων και λειτουργών του Κράτους!!! Η απόφαση αυτή πάρθηκε κατά πλειοψηφία. Μειοψήφισαν οι τρείς καθηγητές της Νομικής που μετείχαν στη σύνθεση, των οποίων η γνώμη (και η αγανάκτηση!) καταγράφεται στην απόφαση και λέει προφητικά ότι, αν το δικαστήριο δώσει αυτά τα χρήματα στους δικαστές «...κινδυνεύει να εξουθενώσει τα οικονομικά της χώρας, με συνέπεια την πρακτική αδυναμία του Κράτους να αντεπεξέλθει στις υποχρεώσεις του». Κι αυτό έγινε και το ζούμε σήμερα στο πετσί μας! Πόσα ήταν αυτά τα χρήματα; Βγαίνανε πολύ πάνω από δύο δισεκατομμύρια ευρώ, για 6000 δικαστές, ως αναδρομικά μισθολογικών διαφορών, συν τις συνεπαγόμενες αυξήσεις μέχρι του διπλασίου των ήδη παχυλότατων μισθών τους. Με βάση αυτή την απόφαση αρ. 13/2006 του Μισθοδικείου σε κάθε δικαστή αναλογούσαν μαζί με τους τόκους κατά μέσο όρο κάπου 200.000 ευρώ μόνο από αναδρομικά! Δηλαδή επειδή η πατρίδα μας είχε την στραβή τύχη να παίρνει κάποιο κρατικό «golden boy», αντισυνταγματικά και παράνομα, όπως το ίδιο το Μισθοδικείο έκρινε, υψηλότατες αποδοχές, έπρεπε γι΄αυτήν την παρανομία να ...πληρώσει το κράτος στους δικαστές, τους βουλευτές και τα μέλη του ΝΣΚ πάνω από δύο δισεκατομμύρια ευρώ μόνο αναδρομικά για δήθεν μισθολογικές διαφορές και επιπλέον σχεδόν να διπλασιάσει τις ήδη κορυφαίες αποδοχές τους! Και νομίζεις αναγνώστη ότι η φρίκη τελειώνει εδώ; Γελιέσαι!...
Γίνονται τέτοια πράγματα σε άλλη χώρα;
Πάρε όμως και άλλο χαπάκι, δύστυχε Έλληνα, δύστυχε αναγνώστη, διότι θα ταραχθείς και με τα εξής: Κατά το Σύνταγμα (άρθρο 111, παρ. 2 που διατηρεί την ισχύ του Ζ/1975 ψηφίσματος, το οποίο διατηρεί σε ισχύ την από 22.12.1964 σχετική απόφαση της Ολομέλειας της Βουλής) η βουλευτική αποζημίωση εξισώνεται με τις αποδοχές του Προέδρου του Αρείου Πάγου. Αυτή η ρύθμιση έγινε το 1964 από τον Γεώργιο Παπανδρέου, τον «Γέρο της Δημοκρατίας», ο οποίος παράλληλα είχε διπλασιάσει τους δικαστικούς μισθούς -και ας μην αναλογιστούμε γιατί τα έκανε όλα αυτά τα φαύλα ο σχωρεμένος… Λοιπόν, η κατάπτυστη απόφαση αριθμ. 13/2006 του Μισθοδικείου στηρίχθηκε, όπως προανέφερα, στο σκεπτικό ότι παρανόμησαν οι βουλευτές με το να μην αυξήσουν τις αποδοχές των δικαστών. Αυξάνει, κατόπιν αυτής της παρανομίας, διπλασιάζει τις αποδοχές όλων των δικαστών και πρώτα πρώτα του Προέδρου του Αρείου Πάγου και αυτομάτως διπλασιάζονται, αφού εξισώνονται κατά το Σύνταγμα, και οι αποδοχές αυτών που παρανόμησαν, δηλαδή των βουλευτών!!! Πρόκειται για τα ποσά που είχαν μεταμορφωθεί σε «έκτακτη παροχή» στους δικαστές και σε 80% αύξηση και όπως μάθαμε πρόσφατα ζητούν ως αναδρομικά οι μισθολογικά ωφελούμενοι λόγω εξίσωσης συνταξιούχοι βουλευτές. Δηλαδή η αδικοπραξία - κατά την κρίση του ίδιου του Μισθοδικείου - της Βουλής, των βουλευτών, διπλασίασε τις αποδοχές των ίδιων των βουλευτών!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! (Βάλε κι άλλα θαυμαστικά, αναγνώστη, και ψάξε να βρείς που πήγε η βασική νομική αρχή που λέει ότι, «ο εξ οικείου πταίσματος ζημιούμενος ου δοκεί ζημιούσθαι»)...
Αναγνώστη, και κατά το Σύνταγμα, άρθρο 25, και κατά το νόμο, άρθρο 281 Αστικού Κώδικα, απαγορεύεται η καταχρηστική άσκηση δικαιώματος. Δηλαδή, δεν μπορείς κάποιο υπαρκτό δικαίωμα σου να το ασκήσεις, αν αυτή η άσκησή του υπερβαίνει προφανώς τα όρια της καλής πίστης, των χρηστών ηθών και τον οικονομικό και κοινωνικό σκοπό του δικαιώματος. Αν γίνουν δεκτά από ένα δικαστήριο, αν αποδειχθούν δηλαδή, γεγονότα που κατά καλόπιστη και ηθική κρίση, προσβλέποντας και στο οικονομικά και κοινωνικά δέον, συνιστούν κατάχρηση δικαιώματος, τότε η αγωγή του δικαιωματούχου απορρίπτεται. Στην προκειμένη περίπτωση δεν υπάρχει τίποτε πιο αντίθετο στην καλή πίστη, τίποτε πιο αντίθετο στα χρηστά ήθη, τίποτε πιο καταστρεπτικό οικονομικά, τίποτε πιο αντικοινωνικό από το να παίρνεις τις παράνομες και αντισυνταγματικές αποδοχές ενός ατόμου, ενός golden boy, και να τις επεκτείνεις σε όλους τους δικαστές, σε όλους τους βουλευτές, σε όλα τα μέλη του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους και να διπλασιάζεις τις αποδοχές όλων αυτών, όταν μάλιστα ήδη βρισκότανε όλοι αυτοί στην κορυφή της μισθολογικής πυραμίδας!...
Θα γράψω και κάτι ακόμα και θα το γράψω με πολύ δισταγμό, τρέμοντας, διότι φοβάμαι ότι όπου με βρείς, αναγνώστη, αν δεν με πλακώσεις στο ξύλο, πάντως σίγουρα θα με φτύνεις, θα με λες ψεύτη, απατεώνα, τι είναι αυτά που γράφεις! Διότι θα θεωρήσεις ψέμα μου, είναι αδύνατο να πιστέψεις ότι συνέβη και το εξής: Το Διοικητικό Πρωτοδικείο Αθηνών δικάζοντας την πρώτη αγωγή δικαστή που στηριζόταν στην παραπάνω κατάπτυστη και αισχρή απόφαση του Μισθοδικείου, είπε (αριθμ. απόφασης 1445/2007) ότι αφού παρανόμησαν τα νομοθετικά όργανα του Κράτους, η Βουλή και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, με το να μη δώσουν και στους δικαστές τις αποδοχές του «golden boy», του Προέδρου της Εθνικής Επιτροπής Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων, ανάγκασαν τους καημένους τους δικαστές να κάνουν αγωγές, κατά χιλιάδες, και αυτό προκάλεσε «εντυπώσεις στο ευρύ κοινό που δημιουργήθηκαν από δυσμενείς κρίσεις» κατά των δικαστών από τους δημοσιογράφους. Γι΄αυτά τα δυσμενή σχόλια καταδικάσθηκε το Δημόσιο να πληρώσει στον συγκεκριμένο ενάγοντα δικαστή, πέρα από τα αναδρομικά, χρηματική ικανοποίηση για ηθική βλάβη 5.000 ευρώ, δηλαδή ο λογαριασμός για το σύνολο των 6000 δικαστών βγαίνει 30.000.000 ευρώ!...
Για τον ίδιο ακριβώς νομικό λόγο (μάλλον νομικό παραλογισμό) δικαιούνται και οι βουλευτές από το Δημόσιο (και ας μη μου πεί κάποιος νομικός φωστήρας ότι δεν δικαιούνται, βάσει της ανωτέρω αισχρής νομολογίας) από 5.000 ευρώ (πέρα από τα αναδρομικά τους) χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης ο καθένας, διότι με το να μην αυξήσουν οι ίδιοι στο ύψος των αποδοχών του Προέδρου της ΕΕΤΤ τις αποδοχές των δικαστών, υπέπεσαν -είπε το ληστρικό Μισθοδικείο- σε αδικοπραξία η οποία προκάλεσε την αύξηση των αποδοχών των δικαστών, και άρα, βάσει του Συντάγματος, αυτών των ίδιων, των βουλευτών, που αναγκάστηκαν γι΄αυτό το λόγο να κάνουν αγωγές κατά του δύστροπου Δημοσίου, οι οποίες αγωγές προκάλεσαν επίσης, όπως όλοι γνωρίζουμε, δυσμενείς εντυπώσεις στο ευρύ κοινό και άρα και αυτοί δικαιούνται από το Δημόσιο όπως ακριβώς και οι δικαστές, για τον ίδιο ακριβώς λόγο, την χρηματική ικανοποίηση των 5000 ευρώ, για ηθική βλάβη που προκάλεσαν οι ίδιοι στον εαυτό τους! Τρελά πράγματα!
Και κάτι τελευταίο: Είναι χαρακτηριστικό της εθνικής παθογένειας το ότι δεν υπήρξε, εξ όσων τουλάχιστον γνωρίζω, κανείς δικαστής, κανένας βουλευτής (όταν βγήκε στη σύνταξη…), κανένα μέλος του ΝΣΚ που ν΄αποποιήθηκε το αμαρτωλό χρήμα του Μισθοδικείου, που μεταμορφώθηκε σε «έκτακτη παροχή» με την ΚΥΑ 2/1601/0022/30.1.2008 και σε αύξηση 80% με τον ν. 3691/2008. Πριν τις οριζόντιες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις προηγήθηκε, ως αιτία τους, η ηθική οριζοντίωση των ταγών μας αλλά και της ίδιας της κοινωνίας μας. Χαυνοπολίτες, εγω-πρόβατα πολιτικών τσελιγκάτων, αυτοί ήμασταν… Και αν μας τύχαιναν κάποιες άγρυπνες και ανήσυχες συνειδήσεις, τους απομονώναμε γρήγορα, τους περνούσαμε για ψώνια, κορόϊδα… Πρόσφατα μας παρηγόρησε το Κίνημα των Αγανακτισμένων. Δυστυχώς όμως τα γεγονότα στο Σύνταγμα κατά την ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου έδειξαν ότι και αυτοί, λόγω ακριβώς της ανυπαρξίας μιας σφριγηλής κοινωνικής συνείδησης ως υποδομής τους, πάνε – μακάρι να βγώ ψεύτης - να κυριευθούν από αναρχικές δυνάμεις, που οδηγούν στο εσκαμοτάρισμα των κοινωνικών αγώνων – η λέξη εσκαμοτάρισμα χρησιμοποιήθηκε από τον Λένιν για τους Εσέρους, για τον αστόχαστο και αντικειμενικά βλαβερό για την εργατική τάξη υπερεπαναστατικό ζήλο τους. Πάντως οφείλουμε να παραδεχθούμε ότι οι Αγανακτισμένοι ενέταξαν την ατομική πολιτική πράξη στη μαζική δράση και την έβαλαν στην καθημερινότητα. Δείχνει όμως η πορεία του Κινήματος αυτού ότι παράλληλα αν όχι πρωτίστως χρειαζόμαστε υψηλόφρονα στοχασμό των θεσμών, βαθιά, κοπιώδη μελέτη τους, με άγρυπνο ενδιαφέρον για την Δημοκρατία μας και με την επίγνωση ότι πατριωτισμός σημαίνει προπαντός σοβαρότητα – η Ελλάδα δεν υπάρχει για πλάκα! Γι΄αυτό λέω ότι πρέπει να κάνουμε προσωπική μας υπόθεση την αναθεώρηση του Συντάγματος, δηλαδή των θεσμών μας, να συμμετάσχουμε ο καθένας με υψηλής στάθμης πολιτική συνείδηση στη ζύμωση – και τους αγώνες! – ώστε να δημιουργήσουμε ένα ΝΕΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ.
Θεσσαλονίκη, Ιούνιος 2011
Γιάννης Αποστολίδης, π. δικηγόρος
(Επιτρέπεται και είναι επιθυμητή από τον συντάκτη η ελεύθερη διάδοση του παρόντος κειμένου με οποιονδήποτε τρόπο. Για διάλογο μαζί μου ή τυχόν αντιδράσεις τηλεφωνήστε στο 6932 916443). Πηγή και πλήρες κείμενο: infognomonpolitics.blogspot.com
Μετά από όλα αυτά επιβάλλεται από όλους αυτούς τους ευεργετηθέντες να αναθεωρήσουν συμπεριφορές και προνόμια και να αναλογιστούν ότι δεν μπορούν να διαπλέκονται πάνω στα οικονομικά συντρίμμια ενός λαού που δεν έχει περιθώρια περαιτέρω συμπίεσης.
Οφείλουν οι έντιμοι δικαστές να ΜΗΝ αποδεχθούν την απόφαση και να συνεχίσουν να υπηρετούν την δικαιοσύνη "Στο Όνομα του Ελληνικού Λαού" και να σεβαστούν ότι οι αποφάσεις αυτές έχουν το αίμα 5000 χιλιάδων συμπολιτών μας, χιλιάδων άστεγων και πεινασμένων χωρίς ρεύμα και θέρμανση, και μία ανεργία (ΜΗ αποτυπωμένη πλήρως) από 37 έως 65 με 75 στους νέους συμπολίτες μας.
Κάθε άλλη αιτιολογία είναι μια φτηνή δικαιολογία που ενώ θα μπορούσε να κρίνει ότι κακώς έχουν φοροαπαλλαγή οι βουλευτές – και θα πρέπει να φορολογούνται όπως και οι κοινοί θνητοί, οπότε δεν θα υπήρχε θέμα και για τους δικαστές. Ας ελπίσουμε (αν και δεν το βλέπω) ότι το θεματάκι αυτό θα διορθωθεί από την επόμενη Βουλή... ελπίζουμε μόνο στους ίδιους τους δικαστές να το απαιτήσουν και να δείξουν ότι πράγματι υπηρετούν το κράτος δικαίου και απονέμουν ορμώμενοι κατά συνείδηση την Θέμιδα και όχι κατά παρέκκλιση των ισχυόντων για όλους τους Έλληνες πολίτες - έστω και παράνομων - παράτυπων λόγω της τρόικα και των κατάπτυστων Μνημονίων... εκτός πια και εάν έχουν την τόλμην και την αρετή να δικάζουν ανάλογα με το σκεπτικό του Μισθοδικείου όπως για αυτούς.
Νάσος
Σχόλιο αναγνώστη- ερέθισμα για το παραπάνω άρθρο:
Οι δικαστές ευλογούν τά γένεια τους.
Ό λαός δοκιμάζεται από τίς αντοχές του , μέ εξαθλίωση καί σύνθλιψη τής αξιοπρέπειας τους καί εκείνοι ζητούν αφορολόγητο.
Όταν ό Δικηγορικός σύλογος Αθηνών {Δ.Σ.Α.) έκανε προσφυγή στό Συμβούλιο τής Επικρατείας γιά τό μνημόνιο , ότι είναι παράνομο καί ότι καταπατούντε τά κυριαρχικά μας δικαιώματα, ότι είναι αντιΣυνταγματικό, τό Σ.τ.Ε ΑΠΟΦΆΝΘΗΚΕ ότι τό μνημόνιο είναι Συνταγματικό. Πώς λοιπόν τό Μισθοδικείο έβγαμε τέτοια απόφαση καί δή ή αντιπρόεδρος τού Σ.τ.Ε; Απλά δέν περίμεναν ότι ή τρό'ι'κα θά τούς ακουμπούσε. Άν καί εφ`όσον ή δικαιοσύνη είναι ανεξάρτητη όπως αναφέρη στήν απόφασή του τό μισθοδικείο, γιατί δέν επεμβένει ,
1ον , ότι τό Σύνταγμα τό έχουν κάνει κουρέλι οί Κυβερνήσεις από τήν υπογραφή τού 1ου μνημονίου καί κυβερνούν μέ πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, πού είναι αντιΣυνταγματικό
2ον , γιατί δεν επεμβαίνει μέ όλα αυτά τά σκάνδαλα πού έχουν γίνει από τό 1974 έως σήμερα, (Κωσκοτάς, Βατοπέδι, χρηματιστήριο,υποβρύχια) είναι μερικά από αυτά.
Έχουν κατασπαταλήσει καί κλέψει τό χρήμα τού Ελληνικού λαού, έχουν ξεπουλήσει τήν Ελλάδα γιά λίγα αργύρια οί ανθΈλληνες εβραιοΓερμανοτσολιάδες κυβερνώντες.
Ό λαός τά ξέρει και ή δικαιοσύνη είναι τυφλή και κουφή αλλά και μουγκή ταυτόχρονα, καί αγρόν αγοράζει. Ό λαός , πρέπει νά τό ξέρουν οί κύριοι-κύριοι τής δικαιοσύνης, δεν τής έχουν πια εμπιστοσύνη. Όλοι οί κύριοι αυτοί θά λογοδοτήσουν όταν έρθει ή ώρα, από τον κατώτερο έως καί τόν ανώτερο. Όταν οί πολίτες κατέθεσαν μηνύσεις για εσχάτη προδοσία σέ όλους τούς βουλευτές πού ψήφισαν τά μνημόνια, ή δικαιοσύνη, κώφευε, εθελοτυφλούσε καί αντί νά διατάξει τήν σύλληψη τους , μάς μέμφονταν κι`όλας ή κα εισαγγελεύς πού πήγαμε καί καταθέσαμε τίς αγωγές.
Ό λαός θα τούς τιμωρήσει όλους όσους συνεργάστηκαν με αυτές τις κυβερνήσεις, όταν θα έρθει ή ώρα, και είναι κοντά.
www.stoxasmos-politikh.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου