Λουλουδάδες της Κηφισιάς

Όταν μου ζητήθηκε να γράψω κάτι για τη 49η Ανθοκομική Έκθεση Κηφισιάς, προβληματίστηκα σχετικά με το πώς μπορώ να συνδυάσω τα δυο πράγματα: τα λουλούδια και την πρόσφατη ιστορία της πόλης μας. Τα μεν λουλούδια, διότι αποτελούν τα πανέμορφα «τιμώμενα πρόσωπα» το ίδιο το αντικείμενο της έκθεσης, την δε ιστορία, διότι, ανεξάρτητα από την οποιαδήποτε επικαιρότητα, αποτελεί ένα από τα πάθη μου. Έναν αγιάτρευτο έρωτα, που δεν τελειώνει ποτέ. Και όχι αποκλειστικά δικό, μου θέλω να ελπίζω. 

Οι λουλουδάδες της Κηφισιάς, λοιπόν. Το λουλούδι, το θέμα μας. Επειδή μου αρέσει πάντα να ανατρέχω στην αρχή, στη ρίζα των λέξεων, δεν θα μπορούσα ν' αρχίσω διαφορετικά στην συγκεκριμένη περίπτωση. Σύμφωνα με το λεξικό, η μεσαιωνική λέξη «λουλούδι» είναι αβεβαίου ετύμου. Προέρχεται από την αλβανική «l'ul'e» ή κατ' άλλη άποψη, πρόκειται για συμφυρμό των λ, λειλίδιον και λειρίδιον, διότι μεταγενέστερα, «λειρίον» λεγόταν ο κρίνος. Υπάρχει και τρίτη εκδοχή: το λουλούδι προέρχεται από το ουσιαστικό «λίλιον» το οποίο δεν είναι παρά ο εξελληνισμός του λατινικού lilium που σημαίνει πάλι κρίνο. Στο λίλιον λοιπόν προστίθεται η υποκοριστική κατάληξη «ούδι» και ιδού η λέξη μας. Επιλέγετε όποια άποψη σας αρέσει ή σας ταιριάζει περισσότερο. 

Το μεσαιωνικό λουλούδι, το αρχαιοελληνικό άνθος. Από τα πιο όμορφα και σίγουρα το πιο άκακο πλάσμα του Θεού επί της γης. Το λουλούδι, όταν πια έχει ολοκληρωθεί ο κύκλος της ζωής του, είναι το μόνο πτώμα που δε μυρίζει άσχημα ποτέ. Τα μαραμένα άνθη, ακόμη και μετά το θάνατό τους, είναι εύοσμα και μπορεί να γεμίσουν με το άρωμά τους τα ντουλάπια και τα συρτάρια μας. 

Λουλουδάδες ή ανθοκόμοι είναι οι άνθρωποι που αφιέρωσαν τη ζωή τους στην καλλιέργεια και την εμπορία του είδους αυτού. Κατά τη διάρκεια της ενασχόλησής μου με το στήσιμο του εντύπου της φετινής ανθοκομικής, συνάντησα έναν άνθρωπο ο οποίος μου έδωσε σημαντικές πληροφορίες για το παρελθόν και - γιατί όχι; - το μέλλον του κλάδου αυτού στην πόλη μας. Ο Παντελής Ιωαννίδης, γιος του Κωνσταντίνου Ιωαννίδη από την Καππαδοκία και της Αγγελικής Κουτσουράδη από την Κηφισιά, γεννήθηκε στην πόλη μας το 1941. Δύσκολες εποχές, τότε. Κουβαλώντας από τη μεριά του πατέρα του ακέραιο το μικρασιατικό δαιμόνιο και από τη μεριά της μητέρας του την αγάπη και το μεράκι για το λουλούδι, αποφασίζει να ασχοληθεί σοβαρά με την ανθοδετική και την ανθοκομία. Ο Παντελής Ιωαννίδης δημιουργεί εμπορικά καταστήματα σε κεντρικά σημεία των Αθηνών, διαισθάνεται την ανάγκη αλλαγής της συνήθειας να προσφέρουν άνθη ιδιοχείρως και πρωτοπορεί στην αποστολή λουλουδιών. Μελετάει σε βάθος την τέχνη της ανθοδετικής και της ανθοκομίας, δημιουργεί νέους συνδυασμούς λουλουδιών, εισάγει νωπά άνθη από την Ολλανδία, την Ιταλία, τη Γαλλία, την Κένυα, την Ταϋλάνδη, το Εκουαδόρ. 

Θα μπορούσα να γράψω πολλά ακόμη για την προσφορά του Παντελή Ιωαννίδη στον κόσμο του λουλουδιού, ο χώρος μας όμως είναι περιορισμένος. Κλείνοντας με ένα αυθόρμητο εγκώμιο αυτό το αφιέρωμα στο άνθος, τη μικρή συγκινητική ύπαρξη που συντροφεύει τη χαρά και τη λύπη των ανθρώπων, επιλέγω να πω το εξής: Ο κόσμος των λουλουδιών δεν έχει όρια για τον απλό λόγο ότι ούτε η ομορφιά και η αγάπη έχουν. 

Κηφισιά, Μάιος 2003. 

Βασιλική Πιτούλη, υποψήφια δημοτική σύμβουλος με το συνδυασμό «Δύναμη ελπίδας - Συμμαχία πολιτών Κηφισιάς Ν. Ερυθραίας Εκάλης» και υποψήφιο δήμαρχο το Γιώργο Θωμάκο

www.romiazirou.blogspot.gr