Προλαβαίνοντας (!) την κοινωνία των «ερειπίων».

Την ιδέα τη δανείζομαι από την Ισπανία. Με την οικονομική κρίση και την ανεργία να ξεσπιτώνουν εκατομμύρια ανθρώπους, οι άστεγοι άρχισαν να οργανώνονται σ' ένα μαζικό κίνημα, το Corrala, που γιγαντώνεται μέρα με τη μέρα σε ολόκληρη τη χώρα. Σύνθημά τους, «κανένας άνθρωπος χωρίς σπίτι, κανένα σπίτι χωρίς ανθρώπους». Σκοπός τους, η ειρηνική κατάληψη αποδεδειγμένα εγκαταλελειμμένων ακινήτων και η εγκατάστασή τους σε αυτά.

Στην πλειονότητά τους πρόκειται για ανθρώπους μεσήλικες και άνω, που σε μια νύχτα, μετά τη δουλειά τους, έχασαν τα πάντα. Είχαν υπάρξει μέχρι προσφάτως εργαζόμενοι, νοικοκύρηδες, ιδιοκτήτες και ενοικιαστές και οι ίδιοι, αλλά η. ύφεση και η ανεργία δεν καταλαβαίνουν από τέτοια.

Καταπώς φαίνεται, δεν καταλαβαίνουν και οι πολιτικές ηγεσίες της γηραιάς ηπείρου, που συμπεριφέρονται και απευθύνονται σε όλους εμάς σαν όλα αυτά να συμβαίνουν κάπου μακριά δίχως να μας ακουμπάνε. Και το χειρότερο και πλέον ανεύθυνο και ανέντιμο, ότι δήθεν μάχονται για να μη μας ακουμπήσουν, ενώ αν είμαστε ειλικρινείς τα βλέπουμε καθημερινώς ολοένα και περισσότερο να πλησιάζουν την πόρτα μας.

Δεν χρειαζόμαστε στατιστικές και στοιχεία για να αντιληφθούμε τη δραματική αύξηση των αστέγων στην Αθήνα. Αρκεί μια βόλτα και όχι μόνο στο κέντρο της. Το ίδιο ισχύει και για τα εγκαταλελειμμένα ακίνητα, που ρημάζουν μετατρεπόμενα σε εστίες βρόμας και ανομίας, απειλώντας τη φυσική και την πνευματική υγεία όλων μας.

Σκέφτομαι ότι όλοι αυτοί οι χώροι θα μπορούσαν να υποδεχθούν όσους βρέθηκαν στον δρόμο, χτυπημένοι από την κρίση και ανεξαρτήτως των προσπαθειών τους. Το σπίτι, ο προσωπικός χώρος, είναι από τις πρωταρχικές προϋποθέσεις που μπορούν να στηρίξουν το ξεκίνημα μιας νέας προσπάθειας και να δώσουν ελπίδα και αποκούμπι σε όσους καταρρέουν ουσιαστικά αβοήθητοι.

Οι φορείς του κράτους και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, πέραν της αποσπασματικής και εκ των πραγμάτων ελλιπούς βοήθειάς τους, η οποία συχνά καταλήγει να μοιάζει με ελεημοσύνη φιλόπτωχων κυριών, μπορούν να βοηθήσουν ουσιαστικά στην οργάνωση και προώθηση μιας σχετικής πρωτοβουλίας, καταγράφοντας, ελέγχοντας, ομαδοποιώντας τους πολίτες που θα ενδιαφέρονταν να συμμετάσχουν σε μια τέτοια διαδικασία· θέτοντας τους κανόνες αυτής της συγκατοίκησης και μεριμνώντας για την εφαρμογή τους και -γιατί όχι;- προσφέροντάς τους και τις απαραίτητες υγειονομικές, ψυχουποστηρικτικές και τεχνικές υπηρεσίες στο ξεκίνημα της διαμονής.

Θεωρώ περιττό να απαριθμήσω τα προφανή οφέλη μιας τέτοιας πρωτοβουλίας και για τους χειμαζόμενους συνανθρώπους μας και τις οικογένειές τους και για την πόλη μας. Ψυχές και τοίχοι θα ξαναζωντανέψουν μαζί.

Σημαντικό κέρδος εμπιστοσύνης από αυτήν την προσπάθεια θα πιστωθεί από την κοινωνία και στην οργανωμένη Πολιτεία στους φορείς και τους ανθρώπους της. Θα είναι ίσως από τις λίγες φορές που το κράτος προλαβαίνει την κοινωνία.

Το κλείσιμο του αρνητικού ισοζυγίου αυτής της σχέσης, που αναμφισβήτητα βαραίνει το κράτος, αποτελεί επιτακτικό προαπαιτούμενο για τη διασφάλιση της κοινωνικής μας συνοχής στα χρόνια που έρχονται. Και αυτή δεν επιτυγχάνεται μόνο. αδειάζοντας βίλες αλλά κυρίως γεμίζοντας σπίτια· πριν όλοι και όλα γίνουν ερείπια.

www.dimokratianews.gr