Σάββατο 31 Μαρτίου 2012

Κέρδη 1.500 ευρώ το στρέμμα από την καλλιέργεια ροδιάς.



Αναπτύσσεται με γρήγορους ρυθμούς, τα τελευταία χρόνια, στη χώρα μας και προσφέρει μεγάλες προοπτικές ανάπτυξης για τους παραγωγούς. Ιδανικές για την ανάπτυξη των δέντρων οι κλιματολογικές συνθήκες

Μπορεί η καλλιέργεια της ροδιάς στην Ελλάδα να ξεκίνησε από τα αρχαία χρόνια, όπου το ρόδι αναφέρεται και ως η «τροφή των θεών», παρ' όλα αυτά στη χώρα μας θεωρείται μια νέα μορφή καλλιέργειας με μεγάλες προοπτικές ανάπτυξης.


Η ανθοφορία της ροδιάς ξεκινά τον Απρίλιο και διαρκεί για μεγάλο χρονικό διάστημα, σε ορισμένες ποικιλίες μέχρι και το φθινόπωρο

Η ανθοφορία της ροδιάς ξεκινά τον Απρίλιο και διαρκεί για μεγάλο χρονικό διάστημα, σε ορισμένες ποικιλίες μέχρι και το φθινόπωρο



Και αυτό γιατί, παρότι οι κλιματολογικές συνθήκες ευνοούν την καλλιέργεια της ροδιάς, η ελληνική αγορά εισάγει σημαντικές ποσότητες προκειμένου να καλυφθεί η εγχώρια ζήτηση.

Είναι χαρακτηριστικό ότι η ροδιά μέχρι το 2005 ήταν ελάχιστα διαδεδομένη, καθώς καλλιεργούνταν σε πολύ μικρές εκτάσεις. Συγκεκριμένα, η καλλιεργούμενη έκταση δεν ξεπερνούσε τα 700-800 στρέμματα, ενώ πολλά ήταν και τα διάσπαρτα δένδρα σε κήπους. Το κέντρο παραγωγής ήταν η ευρύτερη περιοχή της Ερμιόνης, όπου καλλιεργείται και η ομώνυμη ποικιλία.

Μάλιστα, η Ερμιόνη ήταν μέχρι το 2005 και η περιοχή που τροφοδοτούσε την αγορά της Αθήνας με 300-400 τόνους ροδιών. Μετά την έξαρση του ενδιαφέροντος για τη ροδιά το 2007, η καλλιεργούμενη έκταση έφτασε τα 4.000 στρέμματα. 

Σήμερα πλησιάζει τα 8.000 στρέμματα. Στο διάστημα αυτό, η καλλιέργεια στη χώρα μας επεκτάθηκε σε πολλές περιοχές όπως της Ξάνθης, της Λάρισας, των Φαρσάλων, των Γιαννιτσών, της Λακωνίας, της Ηλείας και σε άλλες.


Στο λιμάνι της Ερμιόνης Αργολίδας έγινε πέρυσι η πρώτη γιορτή ροδιού. Οι ροδιές είναι μια παραδοσιακή καλλιέργεια με ιστορία μεγαλύτερη των 100 χρόνων
Στο λιμάνι της Ερμιόνης Αργολίδας έγινε πέρυσι η πρώτη γιορτή ροδιού. Οι ροδιές είναι μια παραδοσιακή καλλιέργεια με ιστορία μεγαλύτερη των 100 χρόνων


Παρ' όλα αυτά, ακόμη και σήμερα η χώρα μας εισάγει μεγάλες ποσότητες ροδιών από την Τουρκία, το Ιράν, την Ινδία, την Αίγυπτο και το Ισραήλ για να καλύψει τις ανάγκες της, που ανέρχονται σε 1.000-1.200 τόνους. Συγκεκριμένα, περισσότεροι από 800 τόνοι εισάγονται ετησίως.

Στην περιοχή της Ερμιόνης, όπου η ροδιά αποτελεί παραδοσιακή καλλιέργεια, παράγεται ο κύριος όγκος ροδιών στην Ελλάδα (πάνω από 300 τόνοι). Στην ίδια περιοχή της Ερμιόνης καλλιεργείται και η ομώνυμη ποικιλία ροδιάς «Ερμιόνη». 

Παράλληλα, όμως, σε διάφορους νομούς της Ελλάδας (Αργολίδας, Ηλείας, Λακωνίας, Μεσσηνίας, Πέλλας, Ξάνθης, Λάρισας, Σερρών) έγιναν αρκετές φυτεύσεις νέων φυτειών ροδιάς, κυρίως της ποικιλίας Wonderful, που σε αντίθεση με την ποικιλία «Ερμιόνη» είναι κατάλληλη μόνο για παραγωγή χυμών.


Κέρδη 1.500 ? ανά στρέμμα από την καλλιέργεια της ροδιάς


Εκτός ελληνικών συνόρων η ροδιά καλλιεργείται σε μεγάλη έκταση σε πολλές ασιατικές χώρες όπως το Αφγανιστάν, την Περσία, το Τουρκεστάν και τις Ινδίες. Καλλιεργείται επίσης στις μεσογειακές χώρες Ισπανία, Ιταλία, Αλγερία, Τυνησία, Πορτογαλία, Αίγυπτος, ΗΠΑ, Τουρκία και Μαρόκο.

Η παγκόσμια παραγωγή ανέρχεται στους 2,25 εκατ. τόνους με τις Ινδίες στην πρώτη θέση που ξεπερνά το 50% της παγκόσμιας παραγωγής (53%), δεύτερη την Περσία (29%) και τρίτη τις ΗΠΑ με 4,5%. Καλλιεργείται κυρίως σε εύκρατες περιοχές, τόσο σε χαμηλό όσο και σε υψηλό υψόμετρο. Η ροδιά καλλιεργούνταν στην Ελλάδα από τα αρχαία χρόνια και γι' αυτό απαντάται σήμερα αυτοφυής σε πολλές περιοχές της χώρας μας.

Στην Οδύσσεια αναφέρεται ότι καλλιεργούνταν συστηματικά στο νησί των Φαιάκων. Στα αρχαία χρόνια ήταν γνωστή σαν φυτό φαρμακευτικό και ήταν σύμβολο της ομορφιάς, της μακροζωίας, της γονιμότητας.


Οι ποικιλίες του φυτού


Υπάρχουν αρκετές ποικιλίες ροδιάς και ανάλογα με ορισμένα κριτήρια διακρίνονται σε διάφορες κατηγορίες. Οι ποικιλίες της ροδιάς, ανάλογα με την περιεκτικότητα του χυμού τους σε οξέα διακρίνονται σε τρεις κατηγορίες: α) Γλυκές, ημίγλυκες και ξινές ποικιλίες:

Ενας άλλος τρόπος διάκρισης των ροδιών είναι σύμφωνα με τον τόπο προέλευσής τους. Στην Ελλάδα οι καλλιεργούμενες ποικιλίες φέρονται πολλές φορές στην αγορά με το όνομα του τόπου προέλευσης χωρίς να γίνεται άλλη διάκριση.


Υψηλές αποδόσεις
Από 450 έως 900 ? το αρχικό κόστος της επένδυσης


Πρώτης τάξεως εναλλακτική καλλιέργεια μπορεί να αποτελέσει η ροδιά, φθάνοντας να αποδίδει κέρδη της τάξης των 1.500 ευρώ ανά στρέμμα, ενώ το αρχικό κόστος της επένδυσης για την εγκατάσταση της καλλιέργειας εξαρτάται από την ηλικία των δέντρων και κυμαίνεται από 450 έως 900 ευρώ ανά στρέμμα.

Οπως επισημαίνει ο γεωπόνος Σταμάτης Μερτύρης που έχει φυτώριο στην περιοχή της Ερμιόνης και ασχολείται με την ομώνυμη ποικιλία ροδιάς, αλλά και κλώνους της ποικιλίας αυτής με εξίσου σημαντικές αποδόσεις, «η ροδιά μπαίνει σε παραγωγή τον τρίτο χρόνο ζωής της.

Η παραγωγή τα επόμενα χρόνια αυξάνει σταδιακά και από τον 7 χρόνο κι έπειτα δίνει πλήρη παραγωγή. Για την εγκατάσταση της φυτείας απαιτούνται έως 90 δέντρα ανά στρέμμα με τις αποστάσεις φύτευσης να υπολογίζονται σε 3Χ3,5.

Το κόστος εγκατάστασης ανά δέντρο ανάλογα με την ηλικία του δέντρου για κλώνους της ποικιλίας «Ερμιόνη» είναι:

  • Δέντρα 1 έτους. 5 ευρώ (450 ευρώ ανά στρέμμα)
  • Δέντρα 2 ετών. 8 ευρώ (720 ευρώ ανά στρέμμα)
  • Δέντρα 3 ετών (όπου ξεκινά και η παραγωγή). 10 ευρώ (900 ευρώ ανά στρέμμα).

Η ελάχιστη της παραγωγής ανέρχεται στους 2,5 τόνους ανά στρέμμα από ενήλικα δέντρα.
Το καθαρό κέρδος ανέρχεται στα 1.500 ευρώ ανά στρέμμα περίπου, ενώ τα ετήσια έξοδα ανά στρέμμα φθάνουν έως 250 ευρώ. 

Η ροδιά είναι δένδρο φυλλοβόλο. Αναπτύσσεται συνήθως σε θάμνο αλλά μπορεί να διαμορφωθεί και σε δένδρο ύψους μέχρι 6 μέτρων. Σαν δένδρο μπορεί να διαμορφωθεί σε έναν κορμό αλλά και σε 2-4 κορμούς που βγαίνουν κοντά στο έδαφος. Είναι δένδρο μακρόβιο αφού ζει μέχρι και 200 χρόνια.

Η ανθοφορία ξεκινά τον Απρίλιο και διαρκεί για μεγάλο χρονικό διάστημα, σε ορισμένες ποικιλίες μέχρι και το φθινόπωρο. Οι καλύτεροι καρποί προέρχονται από τα πρώιμα άνθη.

Ευδοκιμεί σε θερμές περιοχές, με εύκρατο μέχρι και υποτροπικό κλίμα. Αντέχει μέχρι -10°C τον χειμώνα, η αντοχή όμως στους παγετούς διαφέρει μεταξύ των ποικιλιών και της εποχής που συμβαίνουν.


Υψόμετρο


Αντέχει ακόμη και στα 800-1.000 μέτρα, καλό είναι ωστόσο να αποφεύγεται η καλλιέργεια σε μεγάλα υψόμετρα λόγω κινδύνου από παγετούς. Υψηλές θερμοκρασίες το καλοκαίρι ευνοούν την καλή γεύση, τον καλό χρωματισμό και την ωρίμαση των καρπών.

Πολλές βροχές το καλοκαίρι δίνουν πολλούς καρπούς αλλά μαλακούς με μικρή ικανότητα μεταφοράς και συντήρησης. Ευδοκιμεί σε διάφορους τύπους εδαφών.

Ανέχεται τα μέτρια αλκαλικά εδάφη αποδίδει όμως καλά σε πλούσια, βαθιά, γόνιμα, μέσης σύστασης εδάφη, αρδευόμενα και αμμοαργιλώδη με pH 5,5-7,0. Σε ξηρά και άγονα εδάφη οι καρποί γίνονται μικροί και ευαίσθητοι στο σχίσιμο ενώ σε βαριά πηλώδη οι καρποί δεν χρωματίζονται ικανοποιητικά.


Η αξιοποίηση των καρπών και του χυμού
Χρησιμοποιείται από τρόφιμο έως φάρμακο και καλλυντικό


Οι αντιοξειδωτικές ιδιότητες των καρπών της ροδιάς τους καθιστούν βασικούς παράγοντες της βιομηχανίας φαρμάκων και της βιομηχανίας παραγωγής καλλυντικών κυρίως για την παραγωγή προϊόντων που αφορούν τη φροντίδα του δέρματος των ανθρώπων, αλλά και προϊόντων προστασίας του δέρματος από τον καρκίνο. Ενδεικτικά και μόνο αναφέρονται οι πιο κάτω χρήσεις των καρπών και του χυμού τους:

  • Φαρμακευτική (είναι πλούσιοι σε πολυφαινόλες και ανθοκυάνες)
  • Κατανάλωση σαν νωπά φρούτα, πλούσια σε σάκχαρα και ασκορβικό οξύ (βιταμίνη C)
  • Παρασκευή είδους κρασιού (Ισπανία και Ιαπωνία)
  • Βυρσοδεψία (οι φλούδες των καρπών)
  • Παρασκευή χυμών
  • Παρασκευή ηδύποτων όπως η γρεναδίνη.

Ο καρπός της ροδιάς εκτιμάται ιδιαίτερα από καταναλωτές που γνωρίζουν τη θρεπτική του αξία και την υπέροχη γεύση του. Είναι γενικά γνωστό από την παράδοση πως το ηδύποτο που παρασκευάζεται από ρόδι (γρεναδίνη) είναι πολύ ευεργετικό για πυρετικές καταστάσεις.
Πυκνό αφέψημα του φλοιού ροδιών και της ρίζας χρησιμοποιείτο ως ανθελμινθικό και ιδίως κατά της ταινίας, της δυσεντερίας και της διάρροιας.


Σύμβολο γονιμότητας και ευημερίας
Στην αρχαιότητα φτάνουν οι ρίζες του φυτού


Η ροδιά κατάγεται μάλλον από την Περσία ή κατ' άλλους από τις Ινδίες όπου φαίνεται να ξεκίνησε και η καλλιέργειά της στα 4000 π.Χ. Από εκεί διαδόθηκε αρχικά στην Ινδία και σε άλλες ασιατικές χώρες και από εκεί στην Αφρική και τη Μεσόγειο. 

Από την Περσία η καλλιέργεια πέρασε πρώτα στην Κύπρο και από εκεί στην Ελλάδα. Υπάρχουν και σοβαρές ενδείξεις ότι η ροδιά προϋπήρχε στον ελλαδικό χώρο. Αυτό προκύπτει από τους Γεννάδιο (1959) και Λέτσα (1957) που αναφέρουν ότι η ροδιά ήταν γνωστή στους Βοιωτούς και στους Κρήτες. 

Το ρόδι είναι σύμβολο της γονιμότητας, της ευημερίας, της ευκαρπίας, της αφθονίας, της ευτυχίας. Το δένδρο της ροδιάς ήταν αφιερωμένο στη θεά Ηρα την Τελεία, που ήταν η προστάτιδα του γάμου και της ευγονίας, όπως αναφέρει ο Παυσανίας. Γι' αυτό, το ρόδι συμβόλιζε τον ευτυχισμένο γάμο, την αφθονία, λόγω των πολλών σπόρων, και το πάθος σαν ιερός καρπός της Αφροδίτης. 

Σήμερα, ως συνέχεια της παράδοσης αυτής, την Πρωτοχρονιά σπάμε ένα ρόδι για το καλό του χρόνου, για καλή τύχη και ευημερία. Επίσης κατά τη γέννηση του παιδιού και κατά τη βάφτισή του το ρόδι χρησιμοποιείται και έχει τον συμβολισμό της ευτυχίας και της ευημερίας.

www.ethnos.gr

Το παιδί από τα Γιάννινα.



Στο βιβλίο "Il ragazzo di Jánina" (Το παιδί από τα Γιάννινα) ο αναγνώστης παρακολουθεί την αφήγηση της περιπετειώδους ιστορίας μιας οικογένειας του περασμένου αιώνα στην οποί­αν αντανακλώνται τρεις γενιές και η ιστορία ενός ολόκληρου λαού, του ελληνικού. 

Τα προσωπικά γεγονότα στην εξέλιξή τους περιπλέκονται με γεγονότα που σημάδεψαν την ιστορία της Ελλάδος της εποχής εκείνης. Ένα ρομάντζο μέσα σε μια ιστορική κορνίζα, με ένα σκηνικό μαγι­κής γοητείας και επιρροής και μια διήγηση ικανή να εισαγάγει τον αναγνώστη αυτοστιγμεί στην ουσία της αφήγησης οδηγώντας τον στα παραμεθόρια της περιοχής της Ηπείρου, στα Γιάννινα, το έτος 1950. 

Ο αφηγητής, Ζαφείρης, ζει την παιδική του ηλικία στην μικρή επαρχία, στα Γιάννινα. Η προσωπική του ζωή, τα συμβάντα, τα ανταμώματα, οι αγάπες, τα όνειρα και οι απογοητεύσεις παραπέμπουν και στη ζωή της αμέσως προηγούμενης γενιάς, (“Οι ενδιάμεσοι”), και σε κείνη ακόμη παραπίσω, (“Εκείνοι που ήταν”). 

Οι γυναίκες είναι οι πρωταγωνίστριες του ρομάντζου. Είναι γυναίκες δυνατές, γενναιόκαρδες, και με τον δικό τους τρόπο συναισθηματικές. Γυναίκες που μέσα από την φαινομενική ευθραυστότητα τους αποκόμισαν την ενέργεια για να μην υποκύψουν οι ίδιες μαζί με τους άνδρες τους και συχνά για να νικήσουν. 

Η αφήγηση ακολουθεί το “βήμα” της Ιστορίας, “κοιτάζει” τα γεγονότα που συνοδεύουν την απελευθέρωση από την Οθωμανική Αυτοκρατορία και εκείνα που ακολουθούν την μικρασιατική καταστροφή του 1922: το μεγάλο προσφυγικό δράμα, οι ληστοσυμμορίες της δεκαετίας του 1930 που δρούσαν με καταφύγιο και ορμητήριο τις υπαίθρους, οι μεταναστεύσεις, η ναζιφασιστική κατοχή και στο τέ­λος ο εμφύλιος πόλεμος με θύματα και καταδιώξεις αδελφοκτόνες. Γεγονότα, συμβάντα που άφησαν αλλού πληγές, αλλού μεγάλες ελπίδες και μεγάλες ιδέες. Και τα μεν και τα δε δεν άφησαν πάντα ακέραιους και αλάβωτους τους εμπλεκόμενους.

Ο Λεωνίδας Μιχέλης γεννήθηκε στα Γιάννενα. Ζει στην Ιταλία από το ‘60. Είναι Ηλεκτρονικός Μηχανικός, Διδάκτωρ Πολυτεχνείου. Δημοσίευσε μέχρι τώρα τα διηγήματα “Los claveles del aire” και το ρομάντζο “L’agave di smeraldo”.

www.ipiros.gr

7η Συνάντηση χορευτικών συγκροτημάτων και φίλων της παράδοσης 6, 7, και 8 Ιουλίου 2012, στα χωριά της Πρέβεζας.




7η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΧΟΡΕΥΤΙΚΩΝ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΦΙΛΩΝ ΤΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ ΣΤΑ ΧΩΡΙΑ ΤΗΣ ΠΡΕΒΕΖΑΣ: Κανάλι, Λυγιά, Σαρακατσάνικη στάνη «για τον πολιτισμό και την παράδοση».


6 - 7 - 8 ΙΟΥΛΙΟΥ 2012.


Το μεγάλο τριήμερο γεμάτο παραδοσιακή μουσική και χορό, θα πραγματοποιηθεί και φέτος στην αρχή του καλοκαιριού με τη συμμετοχή καταξιωμένων εισηγητών και μερικών από τους καλύτερους μουσικούς της χώρας μας. 

Τα μαθήματα και η διαμονή θα γίνουν στο παραθαλάσσιο Κανάλι και τα δύο πανηγύρια στο λιμανάκι της Λυγιάς (με νησιώτικο ρεπερτόριο) και στη Σαρακατσάνικη Στάνη - Τα Χειμαδιά (με στεριανό ρεπερτόριο). 

Η διδασκαλία περιλαμβάνει τις εξής εισηγήσεις:
o Σαρακατσάνικοι χοροί της Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης - Βασίλης Σερμπέζης
o Ταξιδεύοντας στη Νάξο - Σταύρος Σπηλιάκος 
o Οι χοροί των Γκαγκαβούζηδων προσφύγων στα Χρυσοχώραφα Σερρών - Αλέξανδρος Ομηριάδης
o Χοροί και τραγούδια των Μεγάρων - Δημήτρης Ηλίας (Τζίμης) 
o Εισαγωγή στους χορούς και τα τραγούδια της Μουργκάνας Θεσπρωτίας - Γιώργος Στεργίου
o Κάλυμνος: Χοροί και τραγούδια από τη ζωή των σφουγγαράδων - Άννα Μαύρου 
o Ομαδικά παραδοσιακά παιχνίδια - Κώστας Μήτσης με τη συμμετοχή ντόπιων από το χωριό Ζερβό Πρέβεζας 

ΠΑΝΗΓΥΡΙΑ
Παρασκευή 6 Ιουλίου, στο Λιμανάκι της Λυγιάς, θα γλεντήσουμε με μουσική και χορούς από την Ήπειρο, Κυκλάδες, Βόρειο Αιγαίο, Δωδεκάνησα, Μικρά Ασία, Κρήτη και Πόντο.

Σάββατο 7 Ιουλίου, στη Σαρακατσάνικη Στάνη - "Τα χειμαδιά", στο χοροστάσι ανάμεσα από τις καλύβες με μουσική και χορούς από την Ήπειρο, Θράκη, Μακεδονία, Πελοπόννησο, Ρούμελη, Θεσσαλία και Σαρακατσαναίους.

Στα πανηγύρια οι γυναίκες των χωριών θα προσφέρουν Ηπειρώτικες πίτες.

Συμμετέχουν οι μουσικοί: 
Νίκος Φιλιππίδης (Κλαρίνο), Μιχάλης Καλιοντζίδης (Ποντιακή λύρα), Μάνος Κουτσαγγελίδης (Κανονάκι), 
Το Συγκρότημα «Επτάσημο» με τους: Βαγγέλη Παπαναστασίου (Κλαρίνο, Γκάιντα, Τσαμπούνα, Φλογέρα), Βαγγέλη Σαραντίδη (Βιολί), Ιάκωβο Ηλιάδη (Λαούτο) & Λάζαρο Ακριβόπουλο (Κρουστά), 
Κώστας Φιλιππίδης (Λαούτο), Γιώργος Μαρινάκης (Βιολί), Τάσος Ντάφλος (Κρουστά), 
Αντώνης Κεχαγιαδάκης (Κρητική λύρα), Αδαμάντιος Λαδουκάκης & Μανώλης Φετοκάκης (Κρητικό Λαγούτο), 
Γιώργος Νταβλιάκος (Γκάιντα - Καβάλ) 
και τα Χάλκινα της Γουμένισσας με 5μελές σχήμα

Τραγουδούν: Βασίλης Σερμπέζης, Μιχάλης Καλιοντζίδης, Κώστας Μήτσης, Μάνος Κουτσαγγελίδης, Σταυρούλα Δαλιάνη, Κατερίνα Δούκα, Αντώνης Κεχαγιαδάκης, Βαγγέλης Σαραντίδης, Κώστας Φιλιππίδης

Η έναρξη των δύο γλεντιών θα γίνει με πολυφωνικά ηπειρώτικα τραγούδια από το Πωγώνι

Το Σάββατο θα γίνει ξενάγηση στην αρχαία Νικόπολη.

Κόστος συμμετοχής μόνο 130 ευρώ κατ' άτομο που περιλαμβάνει: 2 διανυκτερεύσεις σε δίκλινα, τρίκλινα ή τετράκλινα δωμάτια, πρωϊνό, συμμετοχή στα μαθήματα και στην ξενάγηση, συμμετοχή στα δύο πανηγύρια, 2 βραδινά φαγητά, απεριόριστο κρασί, φάκελος με πληροφοριακό υλικό. 

Η βιντεοσκόπηση είναι ελεύθερη. 

Δηλώσεις συμμετοχής μέχρι 10 Ιουνίου 2012 (λόγω μεγάλης συμμετοχής η ημερομηνία μπορεί να τροποποιηθεί, αν ο μέγιστος αριθμός συμμετεχόντων καλυφθεί νωρίτερα). 

Για τη συμμετοχή απαιτείται προκαταβολή 70 ευρώ ανά άτομο.

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ - ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ 

Γιάννης Αλεξίου Τηλ.             2310510901 begin_of_the_skype_highlighting            2310510901      end_of_the_skype_highlighting       και             6972622658 begin_of_the_skype_highlighting            6972622658      end_of_the_skype_highlighting       email: panigiris.gr@gmail.com 

Κώστας Μήτσης Τηλ.             2106980695 begin_of_the_skype_highlighting            2106980695      end_of_the_skype_highlighting       και             6972972957 begin_of_the_skype_highlighting            6972972957      end_of_the_skype_highlighting       email: mitsisk@gmail.com

Ουγγαρία. Στρατόπεδα για..Aνέργους!


Στην εφημεριδα Αrbetaren διαβαζω ενα ακομη....φιλοδοξο σχεδιο της Ουγγρικης κυβερνησης, αυτη τη φορα, για τους ανεργους, το οποιο δεν ειναι τιποτα αλλο απο ενα ακομη μαυρο σεναριο του μελλοντος που οι φιλελευθερες κυβερνησεις μας ετοιμαζουν και που ελπιζω να μην ευωδωθει, αν και θα υπαρξουν σιγουρα πολλοι που θα θελησουν να το μιμηθουν!

Oι ανεργοι, λοιπον, συμφωνα με τα σχεδια της εκει κυβερνησης, θα εκτελουν βαρειες χειρωνακτικες εργασίες σε δημόσια κτίρια, θα ζουν σε τροχόσπιτα και θα παρακολουθούνται από ..συνταξιούχους αστυνομικούς! Ειναι μονο μια απο τις πολλες ακροδεξιες πρότασεις από το κυβερνών κόμμα Fidezs.
Το λεγόμενο «Ουγγρικο σχέδιο εργασίας" σημαίνει αφενός ότι η περίοδος αποζημιωσης της ανεργίας περικοπτεται απο τις 270 ημερες στις 90!

...''Xαρα και εργασια'' στην..Ουγγαρια!












Από την άλλη, οτι αυτοι που υπερβαινουν τους τρεις μηνες που προσφέρεται, η μόνη επιλογή τους προκειμενου να συνεχίσουν να λαμβάνουν επιδομα, ειναι να εγγραφούν σε ένα από τα δημόσια έργα. Πρόκειται για την κατασκευή, ή επισκευή φραγματων, λιμνων, ποδοσφαιρικων γηπεδων και δρόμων, η και την εκσκαφή τάφρων.

-Στο μέλλον,τα φραγματα δεν θα κατασκευάζονται με τη τεχνολογία της δεκαετίας του 2000, αλλά με το ...χέρι, εξηγησε ο πρωθυπουργός Victor Orban, ο οποίος επίσης μίλησε για δουλεια "με τσαπα και φτυάρι".

Οι άνεργοι μπορούν να στελνονται σε έργα σε ολόκληρη την χώρα, συμπεριλαμβανομένων και αυτων πολύ μακριά από το σπίτι τους, ακόμη και αν έχουν οικογένεια. Το νομοσχέδιο ορίζει ότι αυτοί που δουλευουν πάνω από τρεις ώρες μακριά προς οποιαδήποτε κατεύθυνση έχουν δικαίωμα για τροφή και στέγαση. Στα σχέδια για συγκεκριμένα έργα που διέρρευσαν δειχνει ότι θα πρέπει να στεγάζονται σε τροχοσπιτα.

Οι άνεργοι μπορούν επίσης να δανείζονται σε ιδιωτικές εταιρείες. Ο πρωθυπουργος Orban παρουσίασε την πρόταση την ημέρα επισκεψης του Κινέζου Πρωθυπουργού που συνοδευοταν απο ενα επιτελειο επιχειρηματιων, πραγμα που οδηγεί σε εικασίες ότι η κυβέρνηση θεωρεί ότι είναι σαν προνόμιο που προσφέρεται σε ξένους επενδυτές, συμπεριλαμβανομένης της Κίνας.

Το στρατοπεδο εργασίας θα πρέπει να παρακολουθείται από συνταξιούχους αστυνομικούς. Αυτοι παλιοτερα ειχαν καταφερει να συνταξιοδοτηθούν από την ηλικία των 45 στην Ουγγαρία, αλλά η σύνταξη τους είναι χαμηλή, και δεν είναι σαφές αν θα αναγκασθουν με καποιο τροπο να επανέλθουν στα καθήκοντά τους. Η Ένωση Αστυνομικων, η οποία αποκάλυψε το σχέδιο στα ΜΜΕ σε κάθε περίπτωση, επέκρινε το σχέδιο. Σε απάντηση στους επικριτές, ο υπ. Εσωτερικών Sandor Pintér σχολίασε:
- Εμείς δεν μιλάμε για παρακολούθηση, αλλά και για καθοδηγηση, διαχείριση και οργάνωση. Για να τοποθετήσει κανεις 300.000 άνθρωποι στο πρόγραμμα εργασιών είναι μια περίπλοκη ιστορία που απαιτεί ακριβώς τις ικανότητες που εχει η αστυνομία.

Το πρόγραμμα έχει σκοπό να συμπεριλάβει 300.000 ανέργους πριν από το 2013 και ακομη 100000 μεχρι το 2015. Ο πρωθυπουργος Orban δήλωσε ότι τελικά θα μπορούσε να συμπεριλάβει μεχρι και 800.000 άτομα.

Η αποζημίωση θα είναι είτε 28.500, ή 48.600 φιορίνια το μήνα, (απο 104 -178 EUR/ μηνα!). Το υψηλοτερο ποσό συμφωνα με το νομοσχέδιο θα το παιρνουν αυτοι που «ενεργά ψάχνουν για δουλειά», αλλά φαίνεται ασαφές το πώς να διακρίνουν τις κατηγορίες μεταξυ τους. Η αποζημίωση είναι μικρότερη κι από τον ελάχιστο μισθό των 78.000 φιορινιών (285.48 EUR) - που ισοδυναμεί με περιπου 2.600 σουηδικές κορώνες - και η εργατική νομοθεσία θα πρέπει να ξαναγραφεί για να εφικτο. Η εργασια θα γινεται μιση, προφανώς με το σκεπτικό ότι ο σκοπος ειναι να συμπεριλαβει οσο πιο ...πολλους γινεται στο προγραμμα!

Το πλανο ήταν αρχικά με την επωνυμία «Εθνικό Σχέδιο Εργασίας", αλλά μετονομάστηκε μετά απο...επισημάνση ότι ειχε το ίδιο όνομα με ένα πρόγραμμα που διεξάγονται από το ...φασιστικό καθεστώς της δεκαετίας του 1930 στην Ουγγαρία!!
"Ο στόχος δεν είναι πλέον να κανουμε αυτούς τους ανθρώπους να επιστρεψουν στη δουλειά. Η κυβέρνηση έχει παραιτηθεί από την επιμορφωση αυτων των ανθρώπων, ή να τους διδάξει τις νέες δεξιότητες. Αντ 'αυτού, θα φτυαριζουν χωμα για μερικα χρονια σε δημόσια κτίρια », σχολιαζει το blog Ηungarian Spectator.

Απο προσφατες διαδηλωσεις στην Ουγγαρια
To Συντηρητικό Κόμμα Fidezs έχει την πλειοψηφία στο Κοινοβούλιο της Ουγγαρίας, έτσι είναι πιθανό ότι η πρόταση θα περασει, με λίγες, ή καθόλου τροποποιήσεις.

Παρουσιάστηκε μαζί με ενα πακετο αλλων προτάσεων, μεταξυ αλλων και τη μείωση του ορίου ηλικίας για εγγυημένη εκπαίδευση μεχρι τα 18, στα 15 ή 16 χρόνια, αυξηση του χρόνου της δοκιμαστικης εργασιας απο 3 στους 6 μήνες και αφαιρεση του δικαιωματος των συνδικάτων να διαπραγματεύονται και να αναλαμβάνουν συλλογική δράση για θέματα που σχετίζονται με την οργάνωση της εργασίας και το εργασιακό περιβάλλον - θα συνεχίσουν μονο να να διαπραγματεύονται τους μισθούς και τα επιδοματα.

Οι διαδηλωσεις των ..«κλόουν», Ιουνιος 2011
















Ο
Orban συναντησε, φυσικα, κριτική από τα συνδικάτα τους οποιους ονομασε ...«κλόουν», και μετά τον χαρακτηρισμο αυτο ξεκινησαν μια σειρά από διαδηλώσεις τον τελευταίο καιρό που έχουν ονομασθει "η εξεγερση των κλόουν".

Η κυβέρνηση έχει επίσης δηλώσει ότι θα επεκτείνει την εργάσιμη εβδομάδα απο 40 στις 45 ώρες!

Ακόμα και η τοπικη αντιπρόσωπος του ΔΝΤ, Ιrina Ivaschenko, εξέφρασε αμφιβολιες, σε μια συνέντευξη, σχετικά με ορισμένα απο τα μέτρα.
-Ένα πρόβλημα είναι πόσο εφικτες ειναι οι ενέργειες αυτες με το σκεπτικο οτι επηρεάζουν τις πιο ευάλωτες ομάδες της κοινωνίας. Μπορεί να δημιουργήσουν κοινωνικές εντάσεις που μπορούν να κάνουν δύσκολη την εφαρμογή του προγράμματος.

Δείτε σχετικό video.



www.cynical.blogspot.com

Ειδική Οικονομική Ζώνη και στην Π.Ε. Πρέβεζας;



Η εφημερίδα «Ημερησία» στην έκδοση της Τετάρτης, φιλοξένησε ένα πολύ ενδιαφέρον ρεπορτάζ για τη δημιουργία Ειδικής Οικονομικής Ζώνης στην Ήπειρο. Υπό προϋποθέσεις δηλαδή, αν ισχύσει τελικά κάτι τέτοιο, θα μπορούν και ορισμένες περιοχές της Π.Ε. Πρέβεζας,να μπουν σε ένα τέτοιο καθεστώς, ειδικών αναπτυξιακών-διοικητικών-φορολογικών κινήτρων.



Αρχικά ο Δήμος Πωγωνίου κίνησε τις διαδικασίες για δημιουργία ΕΟΖ και έγινε μάλιστα και συνάντηση όπου μετείχαν ο γενικός γραμματέας Στρατηγικών Επενδύσεων του Υπουργείου Ανάπτυξης, Π. Σελέκος, ο Περιφερειάρχης Ηπείρου Α. Καχριμάνης και ο Δήμαρχος Πωγωνίου Κ. Καψάλης. Στην τελευταία συνεδρίαση της Περιφερειακής Ένωσης Δήμων (ΠΕΔ) της Ηπείρου, αρκετοί Δήμοι ακόμη (Φιλιάτες, Κόνιτσα κ.α.) ζήτησαν να ενταχθούν κι αυτές σε ΕΟΖ. Η Ένωση ενέκρινε μάλιστα ομόφωνα τη δημιουργία ΕΟΖ σε όλη την Ήπειρο.

Έπειτα από αυτή την εξέλιξη, αποφασίστηκε να ανατεθεί η υλοποίηση μελέτης για τη βιωσιμότητα υλοποίησης ΕΟΖ στην Ηπειρο, έτσι ώστε να διαπιστωθεί εάν θα υπάρξει ενδιαφέρον από ιδιώτες να επενδύσουν στην περιοχή, εφόσον αυτή απολαμβάνει κάποιων ειδικών αναπτυξιακών-διοικητικών-φορολογικών κινήτρων. Μέχρι το καλοκαίρι, το Υπουργείο Ανάπτυξης εκτιμάται ότι θα έχει λάβει τις τελικές του αποφάσεις για το σχέδιο ανάπτυξης ΕΟΖ στην Ελλάδα, το οποίο βέβαια πρέπει να εγκριθεί από την Ε.Ε.

Να διευκρινίσουμε σε αυτό το σημείο, πως έχουν εκφραστεί έντονοι προβληματισμοί από Ακαδημαϊκούς, Οικονομολόγους και πολιτικές δυνάμεις, πως κρύβονται αρκετές «παγίδες» πίσω από όσα προβλέπει η ΕΟΖ. Είναι πολύ νωρίς να μιλάμε για κάτι τέτοιο στη... γειτονιά μας, ωστόσο οι εξελίξεις... τρέχουν.

www.atpreveza.gr

Η Πανηπειρωτική Συνομοσπονδία Ελλάδος, παρουσιάζει το έργο και την προσφορά της ΕΛΕΠΑΠ Ιωαννίνων, στο παιδί και την οικογένεια.



ΠΑΝΗΠΕΙΡΩΤΙΚΗ ΣΥΝΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΕΛΛΑΔΟΣ                           ΕΛΕΠΑΠ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ
            ΚΛΕΙΣΘΕΝΟΥΣ 15, 105 52 ΑΘΗΝΑ                         ΝΕΟΚΑΙΣΑΡΕΙΑ Τ.Θ. 351  ΙΩΑΝΝΙΝΑ
           ΤΗΛ. 210-3243822 begin_of_the_skype_highlighting            210-3243822      end_of_the_skype_highlighting begin_of_the_skype_highlighting            210-3243822 begin_of_the_skype_highlighting            210-3243822      end_of_the_skype_highlighting      end_of_the_skype_highlighting, FAX 2103243281                            ΤΗΛ. 2651083173 begin_of_the_skype_highlighting            2651083173      end_of_the_skype_highlighting begin_of_the_skype_highlighting            2651083173 begin_of_the_skype_highlighting            2651083173      end_of_the_skype_highlighting      end_of_the_skype_highlighting  FAX 2651039344
 www.panepirotiki.com  email:info@panepirotiki.com                           email: elepap2@otenet.gr
  
Π Ρ Ο Σ  Κ Λ Η Σ Η
  
Το Δ.Σ της Πανηπειρωτικής Συνομοσπονδίας Ελλάδος
και
Η ΕΛΕΠΑΠ Ιωαννίνων
Την Κυριακή 1 Απριλίου 2012 και ώρα 7μ.μ.
Στην αίθουσα της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών
(Ακαδημίας και Γενναδίου 8, Αθήνα)
Διοργανώνουν
Εκδήλωση με θέμα:
«ΕΛΕΠΑΠ Ιωαννίνων 30 χρόνια προσφοράς στο ανάπηρο παιδί και την οικογένειά του.  Παρελθόν,   Παρόν και Μέλλον». 

ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΝΗΠΕΙΡΩΤΙΚΗ                                                    ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΠΑΠ
           Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ                                                                      Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ

ΓΙΩΡΓΟΣ Δ. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ                                                      ΝΑΤΑΣΣΑ ΜΠΕΓΚΑ 

Η τραγική αποτυχία του "μετακομμουνισμού" στην Ανατολική Ευρώπη, Νο 3.



Η κατάρρευση της στήριξης του λαού
Λίγο μετά την πτώση του κομμουνισμού, οι χώρες του Σοβιετικού μπλοκ και άλλα πρώην κομμουνιστικά κράτη της περιοχής νεοφιλελευθεροποιήθηκαν οικονομικά (και αρκετά διαμελίστηκαν εδαφικά), και, με την εξαίρεση μικρών φιλοδυτικών τοπικών ελίτ που πλούτισαν σαν ληστές, οι πληθυσμοί τους έγιναν τριτοκοσμικοί φτωχοί. Σχεδόν και οι εικοσιοκτώ αυτές Ευρασιατικές χώρες υπέστησαν μακροπρόθεσμη οικονομική παρακμή καταστροφικών διαστάσεων (η μόνη χώρα που ως τώρα ξεπέρασε το ΑΕΠ της επί κομμουνισμού είναι η Πολωνία). Σοβαρά οικονομικά προβλήματα, βαθιά εδραιωμένη διαφθορά, και εξαπλωμένη λαϊκή δυσαρέσκεια με τις στερήσεις και τις δυσκολίες της φαινομενικά ατέλειωτης μετακομμουνιστικής μετάβασης υποβαθμίζουν το κύρος των νέων αρχών και ακόμα και την πίστη του πληθυσμού στη δημοκρατία δυτικού τύπου και τον καπιταλισμό της αγοράς. Μια νέα γενιά αρπαχτικών και αδίστακτων πλουτοκρατών με αχόρταγη όρεξη για πλούτο και εξουσία έχει λαφυραγωγήσει -μέσω μιας άδικης και διεφθαρμένης διαδικασίας ιδιωτικοποιήσεων- τις πηγές πλούτου της πρώην κρατικής ιδιοκτησίας οικονομίας, και έχει ανασυνθέσει τις χειρότερες ακρότητες του ντικενσιανού καπιταλισμού του 19ου αιώνα, ωσάν να μην είχε ποτέ μεσολαβήσει η κοινωνική πρόοδος του εικοστού αιώνα. Εν μέσω διάχυτης ανεργίας, φτώχειας, υποσιτισμού, και ακόμα και πείνας, επαύλεις των πολλών εκατομμυρίων δολαρίων φύτρωσαν σε όλες τις μεγάλεις πόλεις σαν παλατινά σύμβολα ανέντιμων κερδών και αδιανόητου πλούτου για τους συνηθισμένους ανθρώπους, που μάχονται απλά για να βρουν μια δουλειά, για να πληρώσουν τους καθημερινούς λογαριασμούς και για να βρουν στέγη που να μπορούν να πληρώσουν. Αυτή η "νέα τάξη" των πολιτικά διαπλεκόμενων νεόπλουτων με τα πολυτελή στυλ ζωής α λα Dolce vita, φαίνεται έτοιμη να διαπράξει οποιοδήποτε έγκλημα για το συμφέρον των κερδών και του γρήγορου πλουτισμού, λειτουργώντας με την αρχή του Βασιλέως Λουδοβίκου του 15ου: "Μετά από μένα, το χάος." Συντρίβουν τις ελπίδες του λαού για την καλυτέρευση της μοίρας του και τον εκσυγχρονισμό τη πατρίδας του σε επίπεδο "πολιτισμένου" έθνους. Οι μόνες επιχειρήσεις που ανθούν σε πολλές από τις "ανερχόμενες οικονομίες" της περιοχής φαίνεται να είναι το οργανωμένο έγκλημα, που συνήθως διοικείται από κλεπτοκράτες μέσα στους κύκλους της εξουσίας.

Καθώς αυτό το παρασιτικό στρώμα "νεόπλουτων ολιγαρχών" πλουτίζει μέρα με τη μέρα -εν μέρει αποφεύγοντας τη φορολογία κάτω απ' το πρόσφατα υιοθετημένο σύστημα εντελώς οπισθοδρομικών νόμων περί "ισόποσου φόρου" [flat tax]- οι πολίτες των πρώην κομμουνιστικών κρατών πληρώνουν τώρα απ' την τσέπη τους για όλες τις πρώην δωρεάν, κυβερνητικά παρεχόμενες ιατρικές υπηρεσίες, αν και αναγκάζονται επίσης να πληρώνουν φόρο εισοδήματος, ακίνητης περιουσίας και ΦΠΑ-κάτι που δεν γινόταν επί των κομμουνιστικών καθεστώτων. Υπάρχει επίσης η χρηματοποίηση και/ή ιδιωτικοποίηση των πρώην δωρεάν εκπαιδευτικών υπηρεσιών, κυρίως στην ανώτερη εκπαίδευση, και τα νέα ιδιωτικά γυμνάσια και λύκεια, κολλέγια, και πανεπιστήμια, όπου οι φοιτητές πρέπει να πληρώνουν για την εκπαίδευσή τους, περιλαμβανομένων ποσών που κάθε μαθητής πρέπει να πληρώνει για να μπορεί να δώσει εισαγωγικές εξετάσεις και άλλα υποχρεωτικά τεστ που απαιτούνται για κάθε επίπεδο εκπαίδευσης. Τα κυβερνητικά επιδόματα για οτιδήποτε, από την υγειονομική περίθαλψη στην εκπαίδευση, την νομική εκπροσώπηση, τη στέγαση, την ενέργεια και τις δημόσιες συγκοινωνίες εξαφανίζονται στην προσπάθεια να περικοπούν δραστικά οι κοινωνικές δαπάνες και να μειωθούν τα ελείμματα του προϋπολογισμού, πράγμα που κάνει ακόμα δυσκολότερο για τους συνηθισμένους ανθρώπους να επιβιώσουν στην καθημερινή τους μάχη για ζωή. Η περιοχή έχει γίνει χώρος δοκιμασίας ώστε να συμπερανθεί πόσο μπορούν να στερηθούν οι εργάτες τα κοινωνικά και τα οικονομικά τους δικαιώματα, όπως αυτά του νομικά ρυθμισμένου ελάχιστου μισθού, των πληρωμένων διακοπών, της ελεύθερης και καθολικής πρόσβασης στην ιατρική περίθαλψη, της μόρφωσης, των νομικών υπηρεσιών, της σύνταξης στα 65 για τους άνδρες και τα 55 για τις γυναίκες, ή ακόμα και του δικαιώματος στο συνδικαλίζεσθαι. Αλλά παρά την υψηλότατη ανεργία και τα στατιστικά υποαπασχόλησης, τη σιδηρά πειθαρχία της αγοράς και την έλλειψη κοινωνικής πρόνοιας ή ακόμα και της στοιχειώδους κοινωνικής αλληλεγγύης, το παλιό αστείο της κομμουνιστικής εποχής "Αυτοί (οι εργοδότες) κάνουν πως μα πληρώνουν και μεις (οι εργαζόμενοι) κάνουμε πως δουλεύουμε" μοιάζει πολύ πιο αληθινό σήμερα από ότι ήταν κάτω απ' τον κομμουνισμό. Διότι ο κόσμος δεν θέλει να δουλέψει σκληρότερα τώρα για τα τους νέους ιδιώτες (και συχνά ξένους) επιχειρηματίες, που μοιάζουν να ασχολούνται μόνο με το να βγάλουν όσο περισσότερο κέρδος απ' αυτούς για όσο λιγότερο μισθό και επιδόματα γίνεται. Την ίδια στιγμή, η δημόσια παιδεία και οι επιστήμες, καθώς και οι τέχνες και τα πολιτιστικά ιδρύματα, εγκαταλείπονται όλα, στο όνομα της εξοικονόμησης χρημάτων των φορολογουμένων (για παράδειγμα, η Εθνική Ακαδημία Επιστημών έχει κλείσει ή επίκειται να κλείσει σε αρκετές από τις χώρες της μετακομμουνιστικής μετάβασης).



Σ' αυτά τα έθνη υπό κρίση, όπου το βιωτικό επίπεδο έχει χειροτερεύσει σοβαρά καθώς η ανεργία, η φτώχεια, ο παουπερισμός, η εγκληματικότητα, και η κατάχρηση αλκοόλ και ναρκωτικών εξαπλώνονται, και όπου οι τιμές για βασικά είδη όπως το φαγητό, η στέγη και τα καύσιμα είναι πάνω από τις δυνατότητες πολλών, η δημόσια ικανοποίηση με την απόδοση της κυβέρνησης βρίσκεται στο ελάχιστο σχεδόν παντού. Και όπου υπάρχει μεγάλη ασυμφωνία ανάμεσα στις λαϊκές προσδοκίες και την απόδοση της κυβέρνησης σε ό,τι αφορά την παροχή απαραίτητων δημόσιων αγαθών, όπως συμβαίνει σε όλες τις μετακομμουνιστικές χώρες, η προσκόλληση στις δημοκρατικές συμπεριφορές διαβρώνεται σταδιακά με τον καιρό. Τα καθεστώτα που δεν αποδίδουν και αποτυγχάνουν να ανταποκριθούν στις δημόσιες προσδοκίες για μεγάλα διαστήματα μπορούν να χάσουν την νομιμότητά τους, διακινδυνεύοντας την συστημική κρίση και αστάθεια (π.χ, στην παραδειγματική περίπτωση της Γερμανίας της Βαϊμάρης). Με δεδομένες τις φρικτές βιωτικές και εργασιακές τους συνθήκες, πολλοί μετακομμουνιστές πολίτες χάνουν την πίστη τους στον δυτικό καπιταλισμό και τη φιλελεύθερη δημοκρατία. Πολλοί απορρίπτουν επίσης την ιδέα ότι οι πρώην κομμουνιστικές τους χώρες είναι σήμερα πράγματι δημοκρατικές. Οι αρνητικές αντιλήψεις του πληθυσμού λοιπόν για την απόδοση των κυβερνήσεων δεν μπορούν παρά να επηρεάσουν τις δημοκρατικές συμπεριφορές, και έτσι και το λεγόμενο "δημοκρατικό έλειμμα" είναι στατιστικά αρκετά σημαντικό σε όλη την περιοχή. Οι τοπικές ελίτ χάνουν σιγά-σιγά την νομιμότητα της εξουσίας τους.



Κατά συνέπεια, οι δημόσιες διαδηλώσεις και η κοινωνική αναταραχή είναι συνηθισμένες, περιλαμβανομένης της ντουζίνας περίπου των αμφιλεγόμενων επαναστάσεων "χρώματος" -τόσο επιτυχών όσο και ανεπιτυχών, ανάλογα με την έκταση της δυτικής υποστήριξης για αυτές- ενάντια σε λαϊκά εκλεγμένες αλλά συχνά βαθιά αντιδημοφιλείς κυβερνήσεις. Τον Ιανουάριο του 2011, για παράδειγμα, πολλοί διαδηλωτές σκοτώθηκαν και 150 τραυματίστηκαν κατά τη διάρκεια αντικυβερνητικής διαδήλωσης στην αλβανική πρωτεύουσα των Τιράνων. Ο συντηρητικός πρωθυπουργό της Αλβανίας Sali Berisha δεσμεύτηκε ότι δεν θα επέτρεπε την ανατροπή της κυβέρνησής του, αλλά η αντιπολίτευση διοργάνωσε νέες διαδηλώσεις στα Τίρανα και σε άλλες αλβανικές πόλεις, και έχει υποσχεθεί περισσότερες ανάλογες διαδηλώσεις στο μέλλον. Οι υποστηρικτές του αντιπολιτευτικού Σοσιαλιστικού Κόμματος κατηγορούν τις αρχές για εκτεταμένη οικονομική κακοδιαχείριση, και πανδημικό έγκλημα και διαφθορά, για εξάντληση της οικονομίας και για την εξόφθαλμη έλλειψη βασικών δημόσιων αγαθών. Απαιτούν επίσης νέες εκλογές, κατηγορώντας την κυβέρνηση για μαζική νοθεία κατά τις αμφιλεγόμενες εκλογές του 2009, στις οποίες το κυβερνητικό κόμμα των Δημοκρατών του Berisha νίκησε με πολύ μικρή διαφορά. Η ένταση κορυφώθηκε ακόμα περισσότερο όταν ο Berisha κατηγόρησε δημόσια τους σοσιαλιστές για απόπειρα "εξέγερσης α λα Τυνησία", μια αναφορά στην πρόσφατη, αιματηρή ανατροπή του δικτατορικού προέδρου της Τυνησίας, κατά την οποία σκοτώθηκαν δεκάδες. Παρόμοιες αντικυβερνητικές διαδηλώσεις γίνονται συχνά στην μετασοβιετική Γεωργία, παρά τις προσπάθειες των "δημοκρατικών" αρχών να συντρίψουν κάθε διαφωνία. Η δυσαρεστημένη αντιπολίτευση κατηγορεί τον ισχυρό άνδρα της Γεωργίας Mikheil Saakashvili για τον καταστροφικό πόλεμο του 2008 με τη Ρωσία και για τις βυθιζόμενες προοπτικές της χώρας. "Η συντριπτική πελιοψηφία του πληθυσμού βρίσκεται στο χείλος της φτώχειας. Τίποτε δεν δουλεύει στην Γεωργία εκτός απ' το αστυνομικό κράτος", δήλωσε ο Lasha Chkhartishvili του Συντηρητικού κόμματος της αντιπολίτευσης κατά την διάρκεια των διαδηλώσεων ενάντια στον Saakashvili, τον Φεβρουάριο το 2011, έξω από το κτήριο της κυβέρνησης στην γεωργιανή πρωτεύουσα, Τυφλίδα. "Το δικτατορικό καθεστώς του Saakashvili θα καταρρεύσει, γιατί η υπομονή του λαού έχει όρια."[4]



Προς το παρόν, τα μάτια είναι όλα στραμμένα στον Αραβικό κόσμο, και στον βαθμό κατά τον οποίο οι φιλοδημοκρατικές προσπάθειες των Αραβικών εθνών μεταμορφώνουν την πολιτική στην ευρύτερη Μέση Ανταολή. Αλλά το εύφλεκτο υλικό για αυτές τις εξεγέρσεις υπάρχει σχεδόν παντού, και κυρίως στα μετακομμουνιστικά κομμάτια του κόσμου. Η κοχλάζουσα αναταραχή σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τη φτώχεια, την ανεργία, και την ενδημικών διαστάσεων κλοπή των αξιωματούχων μετά από πάνω από 20 χρόνια ανίκανης, διεφθαρμένης και απατηλής μετακομμουνιστικής διακυβέρνησης -σε συνδυασμό με το καταστροφικό πείραμα laissez faire σε όλο το πρώην Σοβιετικό μπλοκ- έχει δημιουργήσει αστάθεια σε όλη την περιοχή, και η επιβίωση κάποιων καθεστώτων που υποστηρίζονται από τη Δύση φαίνεται να απειλείται όλο και περισσότερο. Αυτό επιβεβαιώνεται από πρωτοφανείς άτυπες υποθέσεις που θυμίζουν έντονα την περίοδο πριν την κατάρρευση του κομμουνισμού -όπως σε πολλά σχόλια αναγνωστών στα τοπικά φόρα των ΜΜΕ, για παράδειγμα- και τα οποία αφορούν την αστάθεια και αναστρεψιμότητα της νέας μετακομμουνιστικής τάξης και την πιθανή της αντικατάσταση από λατινοαμερικανικού στυλ "επαναστατική δημοκρατία." Αυτή η αίσθηση καθεστωτικής ανασφάλειας και επισφάλειας έχει ενισχυθεί από το κύμα κομμουνιστικής νοσταλγίας που πλημμυρίζει πολλά πρώην κομμουνιστικά κράτη.

www.greekridial.blogspot.com

Ανάβρα Μαγνησίας: ένα αυτόνομο και πλούσιο χωριό.



Πρόκειται για ένα απομακρυσμένο ορεινό χωριό που κατάφερε μετά από συστηματική προσπάθεια, όχι μόνο να σταθεί όρθιο, αλλά να γίνει πρότυπο ανάπτυξης. Για τη μεγάλη ανατροπή που έρχεται από την Ανάβρα του νομού Μαγνησίας.

Στις δυτικές πλαγιές της 'Οθρυος, σε υψόμετρο 1.000 μέτρων και σε απόσταση 40 χιλιομέτρων από την κοντινότερη κωμόπολη (τον Αλμυρό), οι 700 κάτοικοι, όλοι τους κτηνοτρόφοι, απολαμβάνουν εισοδήματα από 30 έως 100 χιλιάδες ευρώ και μια ποιότητα ζωής που μπορεί να συγκριθεί μόνο με την πλούσια Ελβετία.


Εδώ ο κόσμος δεν φεύγει προς τα αστικά κέντρα, αλλά επιστρέφει στο χωριό του. Με ποσοστό ανεργίας στο μηδέν και με μέσο όρο ηλικίας τα 40 έτη, ο πληθυσμός διπλασιάστηκε μέσα στα τελευταία 15 χρόνια.

Οι υποδομές του υποδειγματικές: Το αιολικό πάρκο, που δίνει έσοδα 100.000 ευρώ ετησίως στην κοινότητα, τα τρία υπερσύγχρονα κτηνοτροφικά πάρκα που στεγάζουν το χειμώνα (όταν η Ανάβρα αποκλείεται από τα χιόνια) 25.000 ζώα, το πρότυπο σφαγείο, που θυμίζει χειρουργείο, το διώροφο πάρκινγκ των 60 θέσεων, το γυμναστήριο με τα τελευταίας τεχνολογίας μηχανήματα, τα γήπεδα ποδοσφαίρου και μπάσκετ, το λαογραφικό μουσείο και φυσικά το περιβαλλοντικό-πολιτιστικό πάρκο, έκτασης 240 στρεμμάτων.


Η κοινωνική μέριμνα κατέχει πρώτιστη θέση: νηπιαγωγείο και δημοτικό του «κουτιού», αγροτικό ιατρείο (πάντοτε στελεχωμένο), δωρεάν στέγαση για τους δασκάλους και τους γιατρούς, «Βοήθεια στο σπίτι», σχεδιασμός για γηροκομείο, ακόμα και για πισίνα!

Πoιο είναι άραγε το μυστικό της επιτυχίας; Πώς μια μειονεκτική περιοχή κατάφερε το «θαύμα»;
Η μάχη με τη μιζέρια άρχισε τις αρχές της δεκαετίας του '90, όταν τα ηνία της κοινότητας πήρε ο Δημήτρης Τσουκαλάς, ένας άνθρωπος που άφησε την Αθήνα για να γυρίσει στο χωριό του και να προσφέρει στη γενέτειρά του. Με ένα διάλειμμα 4 χρόνων, είναι από τότε κοινοτάρχης της Ανάβρας.
Η κατάσταση που συνάντησε ήταν απελπιστική. Τα γελάδια, οι χοίροι και τα πρόβατα κυκλοφορούσαν ελεύθερα στο χωριό. Στους χωματόδρομους. Δεν υπήρχε πουθενά άσφαλτος. Το χειμώνα περπατούσες μέσα στη λάσπη, το καλοκαίρι η σκόνη σε έπνιγε.


«Προτεραιότητά μας ήταν η κατασκευή κτηνοτροφικών πάρκων, για να μπει τέλος στην αναρχία που επικρατούσε. Με φως, νερό και σωστή δόμηση, σταβλίζουν τα ζώα τους το χειμώνα. Τους υπόλοιπους μήνες βόσκουν ελεύθερα στα βουνά. Αυτός είναι και ο λόγος που το κρέας τους φημίζεται για την ξεχωριστή γεύση του. Η κτηνοτροφία είναι η πηγή των εισοδημάτων στην Ανάβρα», λέει στο ΕΤ.Κ ο πρόεδρος της κοινότητας.


«Ισως εγώ είμαι ο πιο φτωχός του χωριού, αφού η σύνταξη που παίρνω από τη ΔΕΗ, όπου έφυγα με το βαθμό του επιθεωρητή, κυμαίνεται στα 2.500 ευρώ».

Βάσεις ανάπτυξης.
Η πρόοδος συνεχίστηκε με την κατασκευή του σφαγείου βιολογικής γραμμής, το μοναδικό δημόσιο στην Ελλάδα, με πιστοποίηση από τη ΔΗΩ. Ετσι μπήκε τάξη και δημιουργήθηκε η βάση για την ανάπτυξη της βιοκτηνοτροφίας, με συνέπεια οι παραγωγοί να κερδίζουν σημαντικά ποσά από τις επιδοτήσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης, με χρήματα της οποίας έγιναν οι παραπάνω υποδομές.
Ξύπνιος, σχολαστικός και με όραμα ο πρόεδρος παρακολουθεί ανελλιπώς κάθε κοινοτικό πρόγραμμα και το εκμεταλλεύεται δεόντως. Το μεγαλύτερο επίτευγμά του, όπως λέει ο ίδιος, είναι ότι κατάφερε να αλλάξει τη νοοτροπία των συγχωριανών του. Στην αρχή έφεραν αντιρρήσεις στα σχέδιά του, αλλά με επιμονή και υπομονή τούς έπεισε.

Τώρα τους καλεί να δημιουργήσουν τυποποιητήρια για τα προϊόντα τους, ώστε να ολοκληρωθεί το φάσμα της βιολογικής παραγωγής.Η Ανάβρα δεν βάσισε την ανάπτυξή της στο κράτος. Ηθελε έσοδα δικά της. Ετσι, πριν από τρία χρόνια ολοκλήρωσε το έργο του αιολικού πάρκου, με τις 20 ανεμογεννήτριες και ανάδοχο την ισπανική εταιρία Gamesa.




Έσοδα.
Το ρεύμα το αγοράζει η ΔΕΗ, ενώ η κοινότητα για τη χρήση του χώρου, που της ανήκει, εισπράττει έως και 100.000 ευρώ το χρόνο.Υπό δημοπράτηση βρίσκεται και η ανάπτυξη υδροηλεκτρικού εργοστασίου, από το νερό των πηγών της Ανάβρας. Από εκεί θα εισπράττονται άλλες 100.000 ευρώ.
Η επιστροφή στις ρίζες είναι μια σταθερή πολιτική για τον κ. Τσουκαλά. Για να ενισχυθεί κι άλλο ο πληθυσμός, έκανε επέκταση του οικισμού και δίνει οικόπεδα σε άστεγους δημότες στο ? της αντικειμενικής τους αξίας και με αποπληρωμή σε 5 δόσεις.



Μετανάστες σε... ορεινό παράδεισο.
«Δεν μας λείπει τίποτα. Εγώ, παρόλο που γεννήθηκα στην Αθήνα, ήρθα στο χωριό των γονιών μου, μόλις γνώρισα εδώ, κατά τη διάρκεια των διακοπών, το σύζυγό μου τον Παναγιώτη. Κάναμε τρία παιδιά. Δουλεύουμε με τον άνδρα μου φροντίζοντας τα 100 γελάδια που έχουμε. Πηγαίνουμε γυμναστήριο, πίνουμε τα τσιπουράκια μας στις 5 ταβέρνες του χωριού και αν θέλουμε νυχτερινή ζωή πεταγόμαστε μέχρι τον Δομοκό ή τον Αλμυρό», λέει στον ΕΤ.Κ η Νίκη Μηλιώνη.

Οι ηλικιωμένοι αισθάνονται ασφάλεια με τη μόνιμη παρουσία της αγροτικής γιατρού. Η Ελένη Τριανταφύλλου δέχεται 8 με 9 άτομα καθημερινά στο ιατρείο. Πήγε στην Ανάβρα στις 5 Αυγούστου και για τους επόμενους 9 μήνες που θα μείνει εκεί νιώθει τυχερή που βρέθηκε σε ένα τόσο φιλικό περιβάλλον. Μάλιστα, δεν επιβαρύνεται από την τσέπη της, γιατί μένει σε διαμέρισμα που της παραχώρησε η κοινότητα (όπως και οι τρεις δάσκαλοι).



Ο Αποστόλης Καπέλος και ο Πολύζος Κανατούλης είναι δυο νέοι κτηνοτρόφοι. Παίκτες στην ποδοσφαιρική ομάδα του χωριού (Α.Ο. ΟΘΡΥΣ), κάθονται στο καφενείο και συζητούν πώς θα αντιμετωπίσουν τον ΔΟΜΟΚΟ, την ισχυρότερη ομάδα της περιοχής. Περηφανεύονται για την προαγωγή στην Α' Ερασιτεχνική, αλλά και για τα επιτεύγματα του χωριού τους. «Να πάτε να δείτε το περιβαλλοντικό πάρκο», μας λένε. Συναντάμε έναν παράδεισο. Αιωνόβια πλατάνια, σε μια διαδρομή πέντε χιλιομέτρων, με γεφύρια, παιδικές χαρές, πετρόκτιστη διακόσμηση και με τους λαγούς και τα ελάφια να ξεπετάγονται μέσα από τα ξέφωτα, με φόντο τον υδάτινο κόσμο του Ενιππέα (παραπόταμου του Πηνειού).

Εδώ κρατάει ακόμα το έθιμο της δρυστέλας, όπου οι νοικοκυραίοι πλένουν ρούχα και χαλιά με τα ορμητικά νερά των πηγών. Μια περιφραγμένη έκταση, συνολικού εμβαδού 240 στρεμμάτων, που αποτελεί ταυτόχρονα και μουσείο παράδοσης. Αλλη μια ευκαιρία για να εισπράττει η κοινότητα έσοδα, καθώς πολλά σχολεία εκδηλώνουν ενδιαφέρον για επίσκεψη και αναμένεται να μπει συμβολικό εισιτήριο για τα έξοδα συντήρησής του.

Το πλέον μεγαλόπνοο σχέδιο, αυτή την περίοδο, είναι η επικείμενη εγκατάσταση συστήματος τηλεθέρμανσης. Με προϋπολογισμό 1.700.000 ευρώ (από ευρωπαϊκά κονδύλια) και με μελέτη από το ΤΕΙ Κοζάνης η Περιφέρεια έχει πει ήδη το «ναι».


Ενας κεντρικός λέβητας θα τοποθετηθεί στο πάνω μέρος του χωριού και από εκεί θα διοχετεύονται υπόγειοι αγωγοί από τους δρόμους της Ανάβρας με καυτό νερό. Το κάθε σπίτι θα συνδέεται με το σύστημα και θα έχει ολόκληρο το χειμώνα ζεστό νερό και θέρμανση, με μια ελάχιστη επιβάρυνση. Θα λειτουργεί με την καύση βιομάζας (κοπριές των ζώων, ξερά φύλλα, άχυρο κ.ά)


www.katohika.gr